رسول جعفریان

شخصی از درویشی پرسید که دنیا چه نوع جایی است؟
گفتا: دنیا منزلیست بی اعتبار و جهان بیسامان مقامی بی مدار، صحبتش ملال افزاید و وفا و بقایش محال می نماید. صاحب جاهش را جز چاه ویل مقامی نه، و دولت و شوکت او را دوام و انتظام نیست. هر کسی را چند روز به اوج عزت و جاه رسانید، ابدالاباد به مذلت و خواری گرفتار گردانید، و اگر اندک فرصتی کسی را صاحب شوکت و دولت ساخت، بازش شمع سان در آتش محنت گداخت. اولش وجودیست موهوم، آخرش فنایی است معدوم، نه اولش ما را ابتداء معلوم، و نه آخرش را انتهاء مفهوم. بنائیست چون خانه عنکبوت به تار و پور بی مدار وابسته، و عمارتی است مانند طاق بازیچه طفلان بسته، به بادی از هم گذرد، و به اشارتی از یکدیگر فرو ریزد. این کاشانه را بر گذرگاه سیل فنا ساخته اند که سیلاب اجل ساعت ساعتش ویران سازد، و این فانوس خیال را به راه باد شمال افروخته اند که دم به دم از وزیدن نسیمی بمیرد.
دل بر جهان منه که جهانیست بس دغل
غافل مشو که چرخ فریب است بس دغا
آخر ز باد حادثه گردد خلل پذیر
گرقصر خسرو است و گر کلبه گدا
خواهد شد چو سایه ترا خاک تکیه گه
گر سازدت سپهر ز خورشید متکا
حسب الامر حضرت سیاست و نقابت پناه مخدومی ملاذی خالوی ام سلمه الله تعالی. قلمی شد در شهر شعبان 1030
@jafarian1964

www.tgoop.com/jafarian1964/3823

2.0K viewsedited  Jun 16, 2016 at 19:09

شخصی از درویشی پرسید که دنیا چه نوع جایی است؟
گفتا: دنیا منزلیست بی اعتبار و جهان بیسامان مقامی بی مدار، صحبتش ملال افزاید و وفا و بقایش محال می نماید. صاحب جاهش را جز چاه ویل مقامی نه، و دولت و شوکت او را دوام و انتظام نیست. هر کسی را چند روز به اوج عزت و جاه رسانید، ابدالاباد به مذلت و خواری گرفتار گردانید، و اگر اندک فرصتی کسی را صاحب شوکت و دولت ساخت، بازش شمع سان در آتش محنت گداخت. اولش وجودیست موهوم، آخرش فنایی است معدوم، نه اولش ما را ابتداء معلوم، و نه آخرش را انتهاء مفهوم. بنائیست چون خانه عنکبوت به تار و پور بی مدار وابسته، و عمارتی است مانند طاق بازیچه طفلان بسته، به بادی از هم گذرد، و به اشارتی از یکدیگر فرو ریزد. این کاشانه را بر گذرگاه سیل فنا ساخته اند که سیلاب اجل ساعت ساعتش ویران سازد، و این فانوس خیال را به راه باد شمال افروخته اند که دم به دم از وزیدن نسیمی بمیرد.
دل بر جهان منه که جهانیست بس دغل
غافل مشو که چرخ فریب است بس دغا
آخر ز باد حادثه گردد خلل پذیر
گرقصر خسرو است و گر کلبه گدا
خواهد شد چو سایه ترا خاک تکیه گه
گر سازدت سپهر ز خورشید متکا
حسب الامر حضرت سیاست و نقابت پناه مخدومی ملاذی خالوی ام سلمه الله تعالی. قلمی شد در شهر شعبان 1030
@jafarian1964

BY رسول جعفریان