🔹️جَواهِر‌ الکَلام🔹️

🔹️جَواهِر‌ الکَلام🔹️

⁉️ وجود امام غائب چگونه میتواند مصداق لطف باشد؟ 🔹 پاسخ به این سوال نیازمند مقدماتی است که باید بیان شود؛ ان‌شاءالله در روزهای آینده بحثی شروع خواهیم که به شکل مفصل به این سوال پاسخ دهیم. 🆔 @javaheralklam

بحث تکمیلی #قاعده_لطف 1⃣

🔹 برای شروع بحث ابتدا باید لطفی که در برهان لطف مد نظر متکلمان است را تعریف کنیم؛ شیخ مفید لطف را اینگونه تعریف میکند:

▫️اللطف ما یقرب المکلَّف معه إلی الطاعة و یبعد عن المعصیة، و لا حظّ له فی التمکین و لم یبلغ حدّ الاِلجاء
📚 النکت الاعتقادیة صفحه ۳۵

لطف، آن است که به سبب آن، مکلّف به طاعت نزدیک، و از معصیت دور می‌شود و در قدرت مکلّف بر انجام دادن تکلیف، مؤثّر نیست و به مرز اجبار نیز نمی رسد.

✅ بنابراین لطفی که متکلمان امامیه در برهان لطف مد نظر دارد آن است که زمینه‌ی لازم را برای انجام دادن طاعت خداوند فراهم میکند [ مکلَّف را به انجام دادن طاعت دعوت می‌کند ] و همچنین زمینه‌ی لازم برای عدم ارتکاب معصیت توسط مکلف را فراهم میکند.

✅ لطف به دو گونه؛ لطف مقرب و لطف محصل تقسیم میشود؛ که در‌ این بحث عمده‌ی بحث ما مربوط میشود به لطف مقرب، بنابراین صرفا این نوع لطف را تعریف میکنیم و از تفصیل بیشتر بحث اجتناب میکنیم.

✅ لطف الهی [ لطف مقرب ] صرفا زمینه‌ی لازم برای انجام وظیفه توسط مکلف را فراهم میکند به همین دلیل شرط اصلی و مهم برای آنکه فعل الهی، مصداق لطف باشد آن است که اختیار انسان را سلب نکند. در تعاریف متکلمان، این شرط با عبارت «لم یبلغ حدّ الاِلجاء» ذکر شده است.

✅ لطفی که متکلمان در قاعده‌ی لطف بیان میکنند از صفات فعل خداوند است و به مكلفان اختصاص دارد [ یعنی موضوع قاعده لطف مكلف است ]

▫️خلاصه‌ی نکاتی که بیان کردیم این است:

لطف زمینه‌ی لازم برای تحقق تکلیف از مکلف را فراهم میکند و لطف مُقِّرب اين است كه زمينه تحقّق يافتن تكليف، را از سوى مكلّف، كاملاً فراهم مى‏سازد و شرايطى را پديد مى‏آورد كه مكلّف نسبت به انجام دادن تكاليف، نزديك‏تر از وقتى است كه در حق وى لطف تحقق نيافته است؛ هر چند‌ ممکن به انجام دادن تكليف نمى‏انجامد اما زمینه‌ی لازم را برای مکلف فراهم کرده است.

🆔 @javaheralklam

👍10❤1👎1😱1

www.tgoop.com/javaheralklam/2108

415 viewsJul 20 at 19:48

بحث تکمیلی #قاعده_لطف 1⃣

🔹 برای شروع بحث ابتدا باید لطفی که در برهان لطف مد نظر متکلمان است را تعریف کنیم؛ شیخ مفید لطف را اینگونه تعریف میکند:

▫️اللطف ما یقرب المکلَّف معه إلی الطاعة و یبعد عن المعصیة، و لا حظّ له فی التمکین و لم یبلغ حدّ الاِلجاء
📚 النکت الاعتقادیة صفحه ۳۵

لطف، آن است که به سبب آن، مکلّف به طاعت نزدیک، و از معصیت دور می‌شود و در قدرت مکلّف بر انجام دادن تکلیف، مؤثّر نیست و به مرز اجبار نیز نمی رسد.

✅ بنابراین لطفی که متکلمان امامیه در برهان لطف مد نظر دارد آن است که زمینه‌ی لازم را برای انجام دادن طاعت خداوند فراهم میکند [ مکلَّف را به انجام دادن طاعت دعوت می‌کند ] و همچنین زمینه‌ی لازم برای عدم ارتکاب معصیت توسط مکلف را فراهم میکند.

✅ لطف به دو گونه؛ لطف مقرب و لطف محصل تقسیم میشود؛ که در‌ این بحث عمده‌ی بحث ما مربوط میشود به لطف مقرب، بنابراین صرفا این نوع لطف را تعریف میکنیم و از تفصیل بیشتر بحث اجتناب میکنیم.

✅ لطف الهی [ لطف مقرب ] صرفا زمینه‌ی لازم برای انجام وظیفه توسط مکلف را فراهم میکند به همین دلیل شرط اصلی و مهم برای آنکه فعل الهی، مصداق لطف باشد آن است که اختیار انسان را سلب نکند. در تعاریف متکلمان، این شرط با عبارت «لم یبلغ حدّ الاِلجاء» ذکر شده است.

✅ لطفی که متکلمان در قاعده‌ی لطف بیان میکنند از صفات فعل خداوند است و به مكلفان اختصاص دارد [ یعنی موضوع قاعده لطف مكلف است ]

▫️خلاصه‌ی نکاتی که بیان کردیم این است:

لطف زمینه‌ی لازم برای تحقق تکلیف از مکلف را فراهم میکند و لطف مُقِّرب اين است كه زمينه تحقّق يافتن تكليف، را از سوى مكلّف، كاملاً فراهم مى‏سازد و شرايطى را پديد مى‏آورد كه مكلّف نسبت به انجام دادن تكاليف، نزديك‏تر از وقتى است كه در حق وى لطف تحقق نيافته است؛ هر چند‌ ممکن به انجام دادن تكليف نمى‏انجامد اما زمینه‌ی لازم را برای مکلف فراهم کرده است.

🆔 @javaheralklam

BY 🔹️جَواهِر‌ الکَلام🔹️