☸️کانال علی باباچاهی،شاعرومنتقدمعاصر(شعردروضعیت دیگر)

Forwarded from m L

افسانه نجومی

عصیان‌گری دال‌های شناور بینامتن‌های منفرد
مکث و مروری بر شعرهای اعتراضیِ: «فصل دیگرتری از زن بودن» سروده‌ی علی باباچاهی.
شعرهای اعتراضی نوسان دارند
سبقت گرفتن دریا از ما ممکن نیست!
چشم نمی‌بندم بر تنانگی‌ام
سانسور را می‌دروند
و آزادی بر سطح کاغذ جاری می‌شود ص 122.
الف.عصیان‌گری‌های نامتعین زبانی، در مجموعه شعر: «فصل دیگرتری از زن بودن» با معیارهای زیباشناختی «شعر در وضعیت دیگر» به بازی گرفته می‌شوند. اختصاصاتی نابیانگر با دامنه‌ها‌ی پرنوسان، که جهش‌وار از لبه‌ی از معناها، می‌گذرند، تا در وجهی متکثر، با ترویج دیگراندیشی، کلاژهای ناهمگن، موقعیت‌های پارادوکسیکال، زبان محوری‌های شیزوفرن، مدلول‌های متغیر چندآوا، فقدان وحدت، نفی فراروایت‌ها، عقل ستیزی، رفتارهای زبانی شناوری را از دل انبوه بینامتن‌های چندوجهی و ناهمسان در گستره‌ی نوشتار بپراکنند، که در هزارتوهای گفتمان‌های اعتراضی‌اشان‌‌، فضایی پرسیلان از تناقضاتی موج می‌زند که بشر معاصر با آن رو به روست. در این میان اما آن چه مهم می‌نماید، صورت‌بندی زبانیتی پیش‌بینی ناپذیر است که به لحاظ تاریخی در این ژانر، مدام گفتمان‌های غالب و مسلطِ پیش از خود را نقض می‌کند و پس از برجسته‌نمایی نابسامانی‌ها و بحران‌های اجتماعی،‌ از هر گونه شکل‌گیریِ افق‌های متعین و ملموس‌ در چشم‌اندازی تثبیت شده، می‌گریزد، تا سرانجام، شعر اعتراضی با قلمروهای متناقض‌نمایانه‌اش در هویتی تازه، افقی سیال از اجراهای زبانی را «در وضعیتی دیگر» به فضاهای متغیری گره بزند که با همراهی لایه‌های ناهم‌سان و متغیر زبان، دال به دال ذهن مخاطب را در بازی پرسیلان کلاژهای گسسته‌ای شناور می‌کند که فاقد مرزند و در وجوه چندوجهی زبان شکل گرفته‌اند، تخریب می‌شوند و دوباره با گرفتن رفتاری تازه‌تر، مخاطب را در بازی‌های بی‌پایان زبانیتی نامتعین و ثبات‌ناپذیر شرکت می‌دهند که از پیامدهای زیستن در جهان شیزوفرن تلقی می‌شوند. از طرف دیگر، هم‌سویی با خیزش مدنی: «زن، زندگی، آزادی» به مثابه محوری‌ترین جنبش آزادیخواهانه، با رویکردی هوشمندانه به رخداهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در جهان اکنون، این امکان را فراهم آورده است، تا «ناهمزمانی‌های تاریخی شعر امروز ایران» کنار گذاشته شود و «زبان و زمان که پیش از این، یکدیگر را بی آن که دریافته باشند،کم و بیش گم کرده بودند» در فضاهای شناور هر دو مجموعه‌ شعر باباچاهی: «جهان متوجه شد» و «فصل دیگرتری از زن بودن» در مسیر هم قرار بگیرند و پس از امتزاج و آمیختگی با یکدیگر، گسترش رفتارهای زبانی را در شعرهای پسانیمائی شاعر رقم بزنند، تا نقطه‌ی پایانی هر خرده‌روایت، آغازگر خرده‌روایت‌های متکثر دیگری شود که از تلفیق جهان زیست زن-انسان، با افق تاریخی زمانه، در گستره‌ی متن پدیدار شده‌اند، تا همچنان که وضعیت نامطلوب موجود را بر ملا ‌می‌نمایند، با بسط شیوه‌های نابیانگر تازه و بهره‌گرفتن از ظرفیت‌های متکثر و چندوجهی زبانی «شعر در وضعیت دیگر» درونمایه‌های اعتراضی را، به افق‌های جدید متصل کنند و با تلفیق تمهیدات نوشتاری مملو از: طنز، کنایه، هجو، مطایبه، تناقض، و بهره‌گرفتن از بیانیت روزمره و محاوره‌ای، بینامتن‌های پارادوکسیکال و متناقض‌نما را، در فضای چندوجهی برش‌های ناهمگن منتشر نمایند، تا مخاطب ضمن آن که با متنی متعهدانه رودر روست، فضاهای پارادوکسیِ فرامتن‌هایِ مرکزگریزی را در ذهن تداعی کند، که متناسب با شاخصه‌های زبانی و مبانی زیبا‌شناسانه‌ی «شعر در وضعیت دیگر» افشای وقایع و بحران‌های متناقض را به عهده گرفته‌اند.
بیرون کشید دو گلوله‌ی جنگی را از دو نقطه
پلک که بر هم زد!
در حال و هوای جنگ‌های جهانی بودن خوب است
من از دور بودم و از نور پشت پنجره‌ها
از بیشه‌زارهای من از دور
جنگ جنگ است چه برهنه چه مادر زاد
لخت و در جنگل بودند و این که جنگ تمام شده
برهنگی اما تعریف نکردیم و باران گرفت
جوراب‌های زنانه‌ای را دیدم که شده بود حلقه‌ اعدام و بی‌عجله!
مادرم نشنود پدر! ص 14.

www.tgoop.com/kanale_alibabachahi/6004

199 viewsA-Babachahi, Jun 6, 2024 at 19:41

افسانه نجومی

عصیان‌گری دال‌های شناور بینامتن‌های منفرد
مکث و مروری بر شعرهای اعتراضیِ: «فصل دیگرتری از زن بودن» سروده‌ی علی باباچاهی.
شعرهای اعتراضی نوسان دارند
سبقت گرفتن دریا از ما ممکن نیست!
چشم نمی‌بندم بر تنانگی‌ام
سانسور را می‌دروند
و آزادی بر سطح کاغذ جاری می‌شود ص 122.
الف.عصیان‌گری‌های نامتعین زبانی، در مجموعه شعر: «فصل دیگرتری از زن بودن» با معیارهای زیباشناختی «شعر در وضعیت دیگر» به بازی گرفته می‌شوند. اختصاصاتی نابیانگر با دامنه‌ها‌ی پرنوسان، که جهش‌وار از لبه‌ی از معناها، می‌گذرند، تا در وجهی متکثر، با ترویج دیگراندیشی، کلاژهای ناهمگن، موقعیت‌های پارادوکسیکال، زبان محوری‌های شیزوفرن، مدلول‌های متغیر چندآوا، فقدان وحدت، نفی فراروایت‌ها، عقل ستیزی، رفتارهای زبانی شناوری را از دل انبوه بینامتن‌های چندوجهی و ناهمسان در گستره‌ی نوشتار بپراکنند، که در هزارتوهای گفتمان‌های اعتراضی‌اشان‌‌، فضایی پرسیلان از تناقضاتی موج می‌زند که بشر معاصر با آن رو به روست. در این میان اما آن چه مهم می‌نماید، صورت‌بندی زبانیتی پیش‌بینی ناپذیر است که به لحاظ تاریخی در این ژانر، مدام گفتمان‌های غالب و مسلطِ پیش از خود را نقض می‌کند و پس از برجسته‌نمایی نابسامانی‌ها و بحران‌های اجتماعی،‌ از هر گونه شکل‌گیریِ افق‌های متعین و ملموس‌ در چشم‌اندازی تثبیت شده، می‌گریزد، تا سرانجام، شعر اعتراضی با قلمروهای متناقض‌نمایانه‌اش در هویتی تازه، افقی سیال از اجراهای زبانی را «در وضعیتی دیگر» به فضاهای متغیری گره بزند که با همراهی لایه‌های ناهم‌سان و متغیر زبان، دال به دال ذهن مخاطب را در بازی پرسیلان کلاژهای گسسته‌ای شناور می‌کند که فاقد مرزند و در وجوه چندوجهی زبان شکل گرفته‌اند، تخریب می‌شوند و دوباره با گرفتن رفتاری تازه‌تر، مخاطب را در بازی‌های بی‌پایان زبانیتی نامتعین و ثبات‌ناپذیر شرکت می‌دهند که از پیامدهای زیستن در جهان شیزوفرن تلقی می‌شوند. از طرف دیگر، هم‌سویی با خیزش مدنی: «زن، زندگی، آزادی» به مثابه محوری‌ترین جنبش آزادیخواهانه، با رویکردی هوشمندانه به رخداهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در جهان اکنون، این امکان را فراهم آورده است، تا «ناهمزمانی‌های تاریخی شعر امروز ایران» کنار گذاشته شود و «زبان و زمان که پیش از این، یکدیگر را بی آن که دریافته باشند،کم و بیش گم کرده بودند» در فضاهای شناور هر دو مجموعه‌ شعر باباچاهی: «جهان متوجه شد» و «فصل دیگرتری از زن بودن» در مسیر هم قرار بگیرند و پس از امتزاج و آمیختگی با یکدیگر، گسترش رفتارهای زبانی را در شعرهای پسانیمائی شاعر رقم بزنند، تا نقطه‌ی پایانی هر خرده‌روایت، آغازگر خرده‌روایت‌های متکثر دیگری شود که از تلفیق جهان زیست زن-انسان، با افق تاریخی زمانه، در گستره‌ی متن پدیدار شده‌اند، تا همچنان که وضعیت نامطلوب موجود را بر ملا ‌می‌نمایند، با بسط شیوه‌های نابیانگر تازه و بهره‌گرفتن از ظرفیت‌های متکثر و چندوجهی زبانی «شعر در وضعیت دیگر» درونمایه‌های اعتراضی را، به افق‌های جدید متصل کنند و با تلفیق تمهیدات نوشتاری مملو از: طنز، کنایه، هجو، مطایبه، تناقض، و بهره‌گرفتن از بیانیت روزمره و محاوره‌ای، بینامتن‌های پارادوکسیکال و متناقض‌نما را، در فضای چندوجهی برش‌های ناهمگن منتشر نمایند، تا مخاطب ضمن آن که با متنی متعهدانه رودر روست، فضاهای پارادوکسیِ فرامتن‌هایِ مرکزگریزی را در ذهن تداعی کند، که متناسب با شاخصه‌های زبانی و مبانی زیبا‌شناسانه‌ی «شعر در وضعیت دیگر» افشای وقایع و بحران‌های متناقض را به عهده گرفته‌اند.
بیرون کشید دو گلوله‌ی جنگی را از دو نقطه
پلک که بر هم زد!
در حال و هوای جنگ‌های جهانی بودن خوب است
من از دور بودم و از نور پشت پنجره‌ها
از بیشه‌زارهای من از دور
جنگ جنگ است چه برهنه چه مادر زاد
لخت و در جنگل بودند و این که جنگ تمام شده
برهنگی اما تعریف نکردیم و باران گرفت
جوراب‌های زنانه‌ای را دیدم که شده بود حلقه‌ اعدام و بی‌عجله!
مادرم نشنود پدر! ص 14.

BY ☸️کانال علی باباچاهی،شاعرومنتقدمعاصر(شعردروضعیت دیگر)