خانه دسر

شب رودخانه است. درختان می​‌تابند و ماه با رودخانه‌​ی شب از جایی به جایی دیگر می‌​رود.
من امّا از جایی به جایی نمی‌​روم، تنها ایستاده‌​ام با مشتی واژه‌​ی خشکیده در گلو،
گوش گذاشته‌​ام بر سینه‌​ی شب. تو را می​‌خواند.
گوش گذاشته​‌ام بر سینه‌​ی درختان. تو را می‌​خوانند.
و تنها می‌​توانم به ماه خیره شوم که تو را می‌​خواند.
می​‌خواهم تو را بخوانم، بی‌​واژه، مثل رودخانه،. بی‌​واژه مثل ماه و درختان.
بی​‌واژه به تو نزدیک می‌​شوم. بی​‌واژه با تو حرف می‌​زنم. تنها نامی از هزاران نام تو را ترانه می​‌کنم و می​‌دانم که نامی از هزاران نام تو می​‌تواند شب را از عطر مهربانی تو سرشار کند.
پرودگار رودخانه و ماه!
تقدیر شعرهای مرا، در آستانه‌​ی سحرگاهان به چراغ اجابت روشن کن....
که شعرهای من بی​‌واژه تو را می‌خوانند…
شبتون منهای دلتنگی

www.tgoop.com/khaneye_deser/31533

404 viewsDec 23 at 18:00

شب رودخانه است. درختان می​‌تابند و ماه با رودخانه‌​ی شب از جایی به جایی دیگر می‌​رود.
من امّا از جایی به جایی نمی‌​روم، تنها ایستاده‌​ام با مشتی واژه‌​ی خشکیده در گلو،
گوش گذاشته‌​ام بر سینه‌​ی شب. تو را می​‌خواند.
گوش گذاشته​‌ام بر سینه‌​ی درختان. تو را می‌​خوانند.
و تنها می‌​توانم به ماه خیره شوم که تو را می‌​خواند.
می​‌خواهم تو را بخوانم، بی‌​واژه، مثل رودخانه،. بی‌​واژه مثل ماه و درختان.
بی​‌واژه به تو نزدیک می‌​شوم. بی​‌واژه با تو حرف می‌​زنم. تنها نامی از هزاران نام تو را ترانه می​‌کنم و می​‌دانم که نامی از هزاران نام تو می​‌تواند شب را از عطر مهربانی تو سرشار کند.
پرودگار رودخانه و ماه!
تقدیر شعرهای مرا، در آستانه‌​ی سحرگاهان به چراغ اجابت روشن کن....
که شعرهای من بی​‌واژه تو را می‌خوانند…
شبتون منهای دلتنگی

BY خانه دسر