از تنهایی‌مان به آدم‌هایی پناه بردیم که هیچ ندانستیم روزی تنهاترمان می‌کنند.
نه آنقدر نزدیک است که قلب آرام گیرد و نه آنقدر دور که رشته‌های امید پاره شود.
صبح تا شب به هر نحوی می‌گذشت ، اما وقتی که شب می‌آمد ، همه‌ی غصه‌ها و رنج‌ها می‌آمدند.
ماجراهای زیادی را باید از سر بگذرانی تا بفهمی که هر آغازی پایان خود را در دل خود دارد.