tgoop.com/khiradnoma_tj/4611
Last Update:
Қиссаи тарбияви
Рӯзе шогирд ба устодаш гуфт:
– Устод, ман вақти кофӣ надорам, то ба ҳамаи корҳо расам.
Устод хандид ва шогирдро ба боғ бурд. Вай косаи шишагинеро гирифт ва пур аз сангҳои калон кард.
– Оё ин коса пур шуд? – пурсид устод.
– Бале, пур аст, – ҷавоб дод шогирд.
Сипас устод майдасангҳоро гирифт ва ба коса рехт. Майдасангҳо ба байни сангҳои калон даромаданд.
– Ҳоло чӣ, пур аст?
– Бале, ҳоло пур аст, – гуфт шогирд бо тааҷҷуб.
Баъдан устод ханда карда, регро рехт, ки тамоми холигиҳоро пур кард.
– Ҳоло чӣ?
– Ҳоло комилан пур аст!
Ниҳоят, устод обро рехт ва коса тамоман пур шуд.
– Дарс ин аст, писарам, – гуфт устод. – Агар аввал сангҳои калонро нагузорӣ, рег ва майдасангҳо ҷояшро мегиранд.
Хулоса:
Сангҳои калон – муҳимтарин корҳо ва ҳадафҳои ҳаётанд. Агар аввал ба онҳо диққат надиҳем, вақтамонро бо чизҳои хурд пур мекунем ва ба чизҳои муҳим намерасем. ⏳
BY ⲬⳘⲢᎯⲆⲎᝪⲘⲀ📚 📚📜📜✏️✏️
Share with your friend now:
tgoop.com/khiradnoma_tj/4611