محمود شفیعی

🔰حکمرانی پیامبرانه

✅امروزه ذهنیت نادرستی را جا انداخته اند که حکمرانی در جامعه باید در خدمت مومنان جامعه باشد. این ذهنیت محصول دیدگاهی غیرقابل دفاع درباره چیستی حکومت است. تجربه حکمرانی نبوی نادرست بودن این تصور را به خوبی برملا می کند. سیاست ورزی آن حضرت از چند ویژگی اساسی برخوردار بود:
✅۱. حکومت قرادادی: خروج پیامبر از مکه و ورودش به مدینه بر اساس دو قرارداد عقبه اول و دوم صورت گرفت. تاسیس حکومت در مدینه و چارچوب حکمرانی در مدینه هم بر اساس یک قرار داد جامع و چند جانبه بین مومنان، یهودیان و مشرکان متسالم آغاز گشت. امت مدینه نه تنها مسلمانان که حتی مشرکان را شامل می شد.
✅۲. برادری: یکی از اولین اقدامات پیامبر ص در مدینه مهار کینه توزی های تاریخی قبیله ای و نزدیک کردن گروه های قبیله ای گوناگون حاضر و مهاجر به یکدیگر بود. برادر سازی نابرادران را می توان مهمترین گام تبدیل جامعه خشن و خونریز بدوی به جامعه مدنی به دست پیامبر گرامی اسلام ص در نظر گرفت.
✅۳. حکومت جمعی: دو ایده قرآنی-روایی بیعت و مشورت نشان می دهد که حکمرانی پیامبر ص نه متکی بر تک ذهن یا سلیقه چند نفر که مبتنی بر گفتگوها و اقدامات مستمر همگانی جریان یافت. پیامبر ص به گونه ای حکومت کرده بود که فاصله ای بین او و مردمانش باقی نمانده بود.
✅۴. حکومت برای همه نه خواص: حکمرانی پیامبر به گونه ای جریان یافت که میدان جاذبه آن به گرایش همگان به سوی او منتهی گشت. بدترین دشمنان اسلام یعنی ابوسفیان ها نیز بدان رو آوردند. امنیت برای همه، رفاه برای همه، صلح و دوستی با همه مردم و احترام به طبقات گوناگون جامعه از اصول خدشه ناپذیر آن حضرت بود.
✅۵. انسجام حداکثری: بر پایه آنچه گذشت، حکومت پیامبر جامعه چند پاره متخاصم را به جامعه متکثر اهل گذشت و مدارا تبدیل کرد. در جامعه پیامبر ص همه خودی بودند و این گونه نبود که تنها سلمانها و ابوذرها دور پیامبر ص باقی بمانند و دیگران از او گریزان باشند. در شورای پیامبر ص مومن و منافق بی خطر حضور داشتند. در داخل جامعه پیامبر ص همه رحماء بودند. مقابل این جامعه، "کفار" به حساب می آمدند. کفار کسانی بودند که نه تنها قرار داد نداشتند بلکه مشغول جنگ و ستیز با مسلمانان بودند.
✅نتیجه: کسانی از حکمرانان و مدعیان حکومت در ایران امروز که بین خود و جامعه دیوارهایی آهنین از مفاهیم خودی-غیرخودی، انقلابی-غیرانقلابی، و مفاهیمی از این قبیل ساخته اند و خدمات مادی و معنوی حکومت را به شکل تبعیض آمیز فقط بین خودی ها تقسیم کرده اند، اینها از روح جامعه دینی فرسنگ ها به دورند. این جدا سازی ها، هر چند بنام دین رقم بخورد، محصول جامعه جدید مارکسیستی کمونیستی است که بنام ایدئولوژی، جامعه را به دو قطب خودی و غیرخودی تقسیم می کرد.  مشکل امروز ما همین فاصله عمیق بین دولت و ملت است. کاندیدایی شایسته حمایت است که دنبال کم کردن این فاصله باشد.
۷تیر۱۴۰۳   شفیعی
@Mahmood_shafiee

www.tgoop.com/mahmood_shafiee/319

493 viewsedited  Jun 27, 2024 at 16:12

🔰حکمرانی پیامبرانه

✅امروزه ذهنیت نادرستی را جا انداخته اند که حکمرانی در جامعه باید در خدمت مومنان جامعه باشد. این ذهنیت محصول دیدگاهی غیرقابل دفاع درباره چیستی حکومت است. تجربه حکمرانی نبوی نادرست بودن این تصور را به خوبی برملا می کند. سیاست ورزی آن حضرت از چند ویژگی اساسی برخوردار بود:
✅۱. حکومت قرادادی: خروج پیامبر از مکه و ورودش به مدینه بر اساس دو قرارداد عقبه اول و دوم صورت گرفت. تاسیس حکومت در مدینه و چارچوب حکمرانی در مدینه هم بر اساس یک قرار داد جامع و چند جانبه بین مومنان، یهودیان و مشرکان متسالم آغاز گشت. امت مدینه نه تنها مسلمانان که حتی مشرکان را شامل می شد.
✅۲. برادری: یکی از اولین اقدامات پیامبر ص در مدینه مهار کینه توزی های تاریخی قبیله ای و نزدیک کردن گروه های قبیله ای گوناگون حاضر و مهاجر به یکدیگر بود. برادر سازی نابرادران را می توان مهمترین گام تبدیل جامعه خشن و خونریز بدوی به جامعه مدنی به دست پیامبر گرامی اسلام ص در نظر گرفت.
✅۳. حکومت جمعی: دو ایده قرآنی-روایی بیعت و مشورت نشان می دهد که حکمرانی پیامبر ص نه متکی بر تک ذهن یا سلیقه چند نفر که مبتنی بر گفتگوها و اقدامات مستمر همگانی جریان یافت. پیامبر ص به گونه ای حکومت کرده بود که فاصله ای بین او و مردمانش باقی نمانده بود.
✅۴. حکومت برای همه نه خواص: حکمرانی پیامبر به گونه ای جریان یافت که میدان جاذبه آن به گرایش همگان به سوی او منتهی گشت. بدترین دشمنان اسلام یعنی ابوسفیان ها نیز بدان رو آوردند. امنیت برای همه، رفاه برای همه، صلح و دوستی با همه مردم و احترام به طبقات گوناگون جامعه از اصول خدشه ناپذیر آن حضرت بود.
✅۵. انسجام حداکثری: بر پایه آنچه گذشت، حکومت پیامبر جامعه چند پاره متخاصم را به جامعه متکثر اهل گذشت و مدارا تبدیل کرد. در جامعه پیامبر ص همه خودی بودند و این گونه نبود که تنها سلمانها و ابوذرها دور پیامبر ص باقی بمانند و دیگران از او گریزان باشند. در شورای پیامبر ص مومن و منافق بی خطر حضور داشتند. در داخل جامعه پیامبر ص همه رحماء بودند. مقابل این جامعه، "کفار" به حساب می آمدند. کفار کسانی بودند که نه تنها قرار داد نداشتند بلکه مشغول جنگ و ستیز با مسلمانان بودند.
✅نتیجه: کسانی از حکمرانان و مدعیان حکومت در ایران امروز که بین خود و جامعه دیوارهایی آهنین از مفاهیم خودی-غیرخودی، انقلابی-غیرانقلابی، و مفاهیمی از این قبیل ساخته اند و خدمات مادی و معنوی حکومت را به شکل تبعیض آمیز فقط بین خودی ها تقسیم کرده اند، اینها از روح جامعه دینی فرسنگ ها به دورند. این جدا سازی ها، هر چند بنام دین رقم بخورد، محصول جامعه جدید مارکسیستی کمونیستی است که بنام ایدئولوژی، جامعه را به دو قطب خودی و غیرخودی تقسیم می کرد.  مشکل امروز ما همین فاصله عمیق بین دولت و ملت است. کاندیدایی شایسته حمایت است که دنبال کم کردن این فاصله باشد.
۷تیر۱۴۰۳   شفیعی
@Mahmood_shafiee

BY محمود شفیعی