مكتوب

پدرم کارگر ساختمانی بود. کلاس پنجم ابتدایی در دبستان خیام نزدیک خیابان کشتارگاه درس می خواندم. پدرم خیز برداشته بود تا از منزلت کارگری به منزلت شاگرد بنایی ارتقاء پیدا کند. این ارتقاء یا کوچ به دلیل محبتی بود که حاج رضا حقدین که معمار بود؛ استاد پدرم بود. نسبت به پدرم داشت. پدرم را تشویق می کرد. مراقب بود که کار یاد بگیرد. پدرم را دم دست خودش نگاه می داشت. پدرم به حاج رضا می گفت: «حاج اوسّا!» ما هم به ایشان از زبان پدرم می گفتیم حاج اوسا!. همو بود که در سال ۱۳۵۳ در راه آهن اراک برای پدرم کار پیدا کرده بود. در بخش خدمات ساختمانی و بنّایی راه آهن که خرده کاری های خانه های سازمانی را به عهده داشت. پدرم در راه آهن مشغول کار شد. از بلا تکلیفی و بیکاری طولانی در پائیز و زمستان نجات پیدا کرد. دست آخر هم در راه آهن بازنشسته شد. جنگ که شروع شده بود. پدرم رفت جنوب تا در بازسازی راه آهن خرمشهر شرکت کند. چند ماه جبهه جنوب بود.

❤7

www.tgoop.com/maktuob/3904

1.6K viewsJun 10 at 08:42

پدرم کارگر ساختمانی بود. کلاس پنجم ابتدایی در دبستان خیام نزدیک خیابان کشتارگاه درس می خواندم. پدرم خیز برداشته بود تا از منزلت کارگری به منزلت شاگرد بنایی ارتقاء پیدا کند. این ارتقاء یا کوچ به دلیل محبتی بود که حاج رضا حقدین که معمار بود؛ استاد پدرم بود. نسبت به پدرم داشت. پدرم را تشویق می کرد. مراقب بود که کار یاد بگیرد. پدرم را دم دست خودش نگاه می داشت. پدرم به حاج رضا می گفت: «حاج اوسّا!» ما هم به ایشان از زبان پدرم می گفتیم حاج اوسا!. همو بود که در سال ۱۳۵۳ در راه آهن اراک برای پدرم کار پیدا کرده بود. در بخش خدمات ساختمانی و بنّایی راه آهن که خرده کاری های خانه های سازمانی را به عهده داشت. پدرم در راه آهن مشغول کار شد. از بلا تکلیفی و بیکاری طولانی در پائیز و زمستان نجات پیدا کرد. دست آخر هم در راه آهن بازنشسته شد. جنگ که شروع شده بود. پدرم رفت جنوب تا در بازسازی راه آهن خرمشهر شرکت کند. چند ماه جبهه جنوب بود.

BY مكتوب