#ورود_کاروان_به_کربلا
#شب_دوم_محرم

مسلم و مسعود و عبدالله و جندب آمده
کربلا ! حر و حبیب و جون و شوذب آمده

شمع و هفتاد و دو تا پروانه ی دلسوخته
آفتابی در حصار ماه و کوکب آمده

منبری نذر عقیله در حرم برپا شده
اهل کوفه! باز هم استاد مکتب آمده

کربلا تا کوفه را دیگر قرق باید کنند
عصمت الله عمه ی سادات زینب آمده

تک تک اصحاب گرم نوکری زینب اند
هاشمیون حافظان روسری زینب اند

در میان گور می لرزد ابوسفیان به خود
نسل فتنه طعمه ی روشنگری زینب اند

ذوالفقار در نیامش بر کسی پوشیده نیست
در تحیر از شکوه حیدری زینب اند

با دم کوبنده ی تکبیر غوغایی شده
کربلا با زینب کبری تماشایی شده

شد قیامت این صدای نفخ صور محشر است
محشرِ امروز اذان های علی اکبر است

عطر و بوی مجتبی دارد مصلای حرم
کربلا مبهوت و حیران حسن های حرم

در میان خیمه با عمه تبانی می کند
دختری شیرین زبان شیرین زبانی میکند

مشک ها پر میشود با دست آب ور از اب
خاطر اسوده سکینه خاطر آسوده رباب

گرم بازی با علی اصغر تمام بچه ها
دست پخت ام کلثوم است شام بچه ها

تا رقیه خواب می آید به چشم اطهرش
میشود دست عمو جان بالش زیر سرش

برقرار است امنیت در چادر ناموس دین
معجری دارد به سر بنت امیرالمومنین

تحت بیرق نجمه های خیمه در آسایش اند
با وجود حضرت عباس در آرامش اند

صاعقه اما زمین را رنگ ماتم می زند
جمع اهل بیت را یکباره بر هم می زند

نزد خود می خواند آقا ریگ های داغ را
پر کند انا الیه الراجعون آفاق را

گیرم آقا سر به راهش کرد ابن سعد را
وا کند از سر چگونه قاتلین بعد را

روضه مکشوف است پس دیگر چه جای گفتن است؟
دور تا دور خیام او سپاه دشمن است

باغ سبزی پای هر نامه نشانش داده اند
کربلا اصلا کجای آن شبیه گلشن است

یک دل سیر از فرات آبی ننوشیده حسین
شمر بی انصاف در فکر شریعه بستن است

از نگاه خواهرش سنگین ترین روضه ها
روضه ی سخت وداع و روضه ی دل کندن است

عرض اندامی کند بین تمام تیغ ها
خنجری که تشنه ی بوسه به پشت گردن است

از همین امروز تقسیم غنیمت می کنند
بین خولی و سنان دعوا سر پیراهن است

از منا تا نینوا چشم حریص ساربان
داد میزد هر قدم انگشترش مال من است

گریه هم دارد غمش زیرا که بعد از کربلا
قافله سالار زینب زاده ی ذی الجوشن است

علیرضا خاکساری

@marsiyeeh

#ورود_کاروان_به_کربلا
#شب_دوم_محرم

ای حضرت غریب من ای آشنای من
ای کعبه معظمه ی کربلای من

زانو بگیر تا به زمین نازلم کنی
رحلی گذار تا برسد آیه های من

هرجا تویی بهشت معلای زینب است
صحرا و خانه فرق ندارد برای من!

خون تو با اسارت من‌ جلوه میکند
پس انتهای توست همان ابتدای من

تا شیرهای آل علی دور زینب اند
کرببلاست مرکز دولت سرای من

حالا نبین برای تو فریاد میکنم!
همسایه لحظه ای نشنیده صدای من!

گفتی قرار گریه کنان است این زمین
خرج تمام گریه کنانت به پای من!

عباس! خیمه را بغل خیمه ام بزن
هرجا که میروم تو بیا از قفای من

زینب علی ست هیچ نمی‌ترسد از بلا
گیرم به کوچه ها برسد ماجرای من

امروز که به شانه تو تکیه میکنم
روز دهم چه میشود اینجا خدای من..

وقتی که نیزه ها به تنت سجده میکنند
تا عرش میرود شرر وای وای من

بگذار تا که ذبح شوم‌ من به جای تو
با بچه ها برو به مدینه به جای من

عالم اسیر سفره ی خیرات زینب است
نان بیات کوفه نباشد غذای من

لعنت به نیزه های میان گلوی تو
لعنت به خنده ها وسط گریه های من

سیدپوریا هاشمی

@marsiyeeh

#ورود_کاروان_به_کربلا
#شب_دوم_محرم

لحظۀ پر زدن ما به نظر نزدیک است
راه عرش از دل صحرا چقَدَر نزدیک است

در دل خیمه بیایید همه جمع شوید
همه را سیر ببینم که سفر نزدیک است

مادرم زودتر از ما زده خیمه اینجا
چقَدَر بوی گل یاس پدر نزدیک است

تا سری هست به سجده بگذارید امروز
لحظۀ بال درآوردن سر نزدیک است

تا توانید به ششماهۀ من بوسه زنید
بوسه های لب یک تیر سه پر نزدیک است

گریه ای کرد و غریبانه به زینب فرمود:
دخترم پیش تو باشد که خطر نزدیک است

گفت آسوده بخوابید همین شبها را
وقت بیداری شب تا به سحر نزدیک است

گریه کرد و به علمدار اشاره فرمود: 
که فدای تو شوم درد کمر نزدیک است

بر سر و روی یتیمان حسن دست کشید 
گفت قاسم که: عمو مرگ مگر نزدیک است؟

قد و بالای جوانش جگرش را سوزاند 
ای خدا صبر بده داغ پسر نزدیک است

مجتبی شکریان همدانی

@marsiyeeh

#ورود_کاروان_به_کربلا
#شب_دوم_محرم

رسید بالاخره قافله کنار فرات..
سلامتی حسین و قبیله اش صلوات!

رباب آمده با اصغرش خوش آمده است
رقیه آمده با اکبرش خوش آمده است

چقدر خوب که جمع بزرگ ها جمع است
تمام قافله پروانه، عمه هم شمع است

به بنده ها برسان جلوه ی رب آمده است
خبر کنید زنان را که زینب امده است

چه با شکوه می‌آید ز محملش پایین
سر تمامی مردان مقابلش پایین

حجاب دختر حیدر هزار پرده ی نور
ز قد و قامت این زن نگاه عالم دور

رکاب دار ابالفضل و پرده دار حسین
شکوه این زن ابالفضل و اقتدار حسین

چرا کسی نمی‌آید سلامشان بکند
سلامشان بکند احترامشان بکند

بزرگ بانوی این قافله پریشان است
خدا بخیر کند خیره بر بیابان است

گمان کنم خبرِ سر براش آوردند
خبر ز غارت معجر براش آوردند

رسانده اند خبر را که ای صبور حرم
شکسته می‌شود این سمت ها غرور حرم

اگر چه آمده ای با دوصدجلال اینجا
به عصر روز دهم می‌روی ز حال اینجا

همان زمان که حسینت میان گودال است
همان زمان که تنش زیر چکمه پامال است

همان زمان که همه درمیان آشوبند
به بوسه گاه نبی نیزه نیزه میکوبند

لباس کهنه او از تنش جدا شده است
به روی جسم شریفش برو بیا شده است

کبود می‌شود از تازیانه پیکر تو
سری به نیزه بلند است در برابر تو

سیدپوریا هاشمی

@marsiyeeh

#ورود_کاروان_به_کربلا
#شب_دوم_محرم

قدری به سینه آه برایم بیاورید
پیراهن سیاه برایم بیاورید
اخبار بین راه برایم بیاورید
تربت ز قتلگاه برایم بیاورید

دارد حسین می رود انگار کربلا

دارد دل رسول خدا می شود مذاب
می ریزد اشک روضه ز چشم ابوتراب
شد نوحه های فاطمه هم نالۀ رباب
کودک چقدر می خورد از نهر آب، آب

دارد عجیب قصۀ غمبار ، کربلا

این نالۀ دمادم زهرای اطهر است
زینب بدان که کرب و بلا پر ز لشگر است
تا چند روز بعد ، حسینِ تو بی سر است
آنروز روز غارت خلخال و معجر است

بدتر ز روضۀ در و دیوار ، کربلا

گریان توست مادر تو ای حسین من
بر نیزه می رود سر تو ای حسین من
گردد اسیر خواهر تو ای حسین من
گردد یتیم دختر تو ای حسین من

تا شام و کوفه همره اغیار ، کربلا

عباس من تو دور و بر کاروان بمان
همراه زینب و کمک بانوان بمان
پشت و پناه لشگر و پیر و جوان بمان
پیش حسین من به تمام توان بمان

بی تو نداشت سید و سالار ، کربلا

این قافله به سوی شهادت روانه است
شب نامه های مردم کوفه بهانه است
از غربت حسین هزاران نشانه است
در انتظار زینب من تازیانه است

زینب کجا و کوچه و بازار ، کربلا

انگار بوی پیرهنی را شنیده اند
اینها حدیث بی کفنی را شنیده اند
این سمّ اسبها بدنی را شنیده اند
این نیزه ها لب و دهنی را شنیده اند

رفت از مدینه تیزیِ مسمار ، کربلا

مادر هنوز پهلوی من درد می کند
این زخمهای بازوی من درد می کند
جای کبودیِ روی من درد می کند
خوردم زمین و زانوی من درد می کند

وای از حدیث سیلی خونبار ، کربلا

روزی که وقت آمدنِ لشگرم رسد
ایام دادخواهیِ از داورم رسد
مهدیِ من به داد دل مضطرم رسد
هم انتقام غنچه گل پرپرم رسد

پس مرگ بر منافق و کفار ، کربلا

محمود ژولیده

@marsiyeeh

#ورود_کاروان_به_کربلا
#شب_دوم_محرم

مبهوت و مات گشته دل از کار کربلا
حیران همیشه مانده از ایثار کربلا

در خلسه ای عمیق فرو رفته آسمان
غرق غرور و غیرتِ سرشار کربلا

از مقتلِ مقرّم و از روضه ی لهوف
بر ما رسیده برگی از اخبار کربلا

همپای صبر آمده _ عُلیا مخدّره
همزادِ زخم آمده _ سالار کربلا

"هفتاد و دو مسیح" به سر آمدند تا
مرهم شوند ، بر تنِ تبدارِ کربلا

(در بارگاه ِ قدس که جای ملال نیست)
پروردگار ، گشته ، عزادار کربلا

از سال شصت و یک نه،که از خلقتِ غزل
ما را نوشته اند ، گرفتار کربلا

قدری حساب کردم و دیدم که تا ابد
هستیم ما همیشه ، بدهکار کربلا

(ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما)
ما را کشیده اند ، به طومار کربلا

اینجا درست ، مصرع آخر تمام شد
پای ضریح ِ دست ِ علمدار ِ کربلا

روح الله قناعتیان

@marsiyeeh

#حضرت_رقیه
#شب_سوم_محرم

گریه کن گریه، که احیای همه احکام است
التیام جگر سوخته‌ی اسلام است

گریه کن، سینه بزن، آه بکش، مرگ بخواه
نوکر از روضه اگر جان ندهد ناکام است

لب دلسوخته ها را همه شب دوخته اند
گریه کن، گریه زبان همه ی ایتام است

آن قتیل العبراتی که به ما گفت حسین
گریه‌ی زینب، در حال عبور از شام است

ای که باران به دعای تو می آمد...حالا
سنگ می بارد و هر سنگدلی بر بام است

نیستی تا که ببینی دم دروازه شام
دل بی تاب رباب تو چه ناآرام است

چوب میزد به دهانت پسر مرجانه
چوب در دستی و در دست دگر یک جام است

دختری داشتی ای شاه و کنیزش خواندند
چه بگویم...همه‌ی روضه همان الشام است

مسعود یوسف پور

@marsiyeeh

#حضرت_رقیه
#شب_سوم_محرم

چرا دیر اومدی پیشم؟
دخترت رو دوست نداری؟
انتظارشو نداشتم
که بری و جام بذاری

چرا اینقدر پریشونی؟
الهی دورت بگردم
کاشکی دستام کمی جون داشت
موهاتو شونه می کردم

از همون وقتی که رفتی
دل دخترت کبابه
چرا تا رسیدی بابا
بوی نون گرفت خرابه؟

من غذا نخواسته بودم
بس که از زندگی سیرم
بغلم‌ ‌نکردی؟…باشه
من تو رو بغل می گیرم

نمیگی که دخترت رو
چرا با خودت نبردی؟
لااقل بگو بابایی
منو دست کی سپردی؟

چادرم تو صحرا گم شد
اما روسریم نیفتاد
گوشوارم رو پس می گیرم
عمه قولشو بهم داد

روسریم یخورده سوخته
غم نخور عیبی نداره
عموم از سفر که برگشت
یدونه نوشو میاره

چی میشه بازم بخندی؟
دلم از غصه رها شه
دندونم شکسته، اما
شیریه…غمت نباشه

شب خرابه سرده، اما
هرجوری شده می‌خوابم
خاکی ام؟ عیبی نداره
نوه ی ابوترابم

اینا چیزی نیس بابایی
همشون میگذره میره
اما چند روزه ‌کلافم
زبونم‌ همش میگیره

دخترت شیرین زبون‌ بود
بود ولی از این به بعد نیست
بخدا جواب اشکام
خنده های ابن سعد نیست

تا زمانی که تو شامم
حال و روز من همینه
یا پیشم بمون بابایی
یا که باز بریم مدینه

نه…دیگه طاقت ندارم
بعیده این گره وا شه
دخترت میخواد بمیره
دعا کن حاجت روا شه

سیدجعفر حیدری

@marsiyeeh

#حضرت_رقیه
#شب_سوم_محرم

کنون که داغ تو بر سنگ‌ هم اثر بگذارد
چه مرهمی ز غمت عمه بر جگر بگذارد

برو بهشت که جبریل جای خشت خرابه
برای زیر سرت بالشی ز پر بگذارد

سه سال داری و صد زخم، باید عمه‌ات امشب
برای غسل تنت وقت، بیشتر بگذارد

کجاست فاطمه تا بازوی شکسته ببیند
علی کجاست به دیوار غصه سر بگذارد

منم حسین و تو عباس، پس رواست که عمه
کنار پیکر تو دست بر کمر بگذارد

تن کبود تو را بین قبر می‌نهم اما
هلال قامت رنجیده‌ات اگر بگذارد

کنار عمه بمان؛ من نمی‌گذارم از این پس
در این خرابه کسی با تو سر به سر بگذارد

بمان عزیز دلم قول می‌دهم نگذارم
دوباره چوب قدم بر لب پدر بگذارد

****
خودم به پای خودم می‌روم دوباره به بازار
کفن برات بگیرم سنان اگر بگذارد*

محمدعلي بياباني

@marsiyeeh

#حضرت_رقیه
#شب_سوم_محرم

اگه بازم اومدی سرای من
یه عصا هدیه بیار برای من

میدونی چرا نمیتونم پاشم
آخه پا خورده به دست وپای من

ممنونم که اومدی حالا دیگه
به همه میگم  اینم  بابای من

اِنقدر صدات زدم صدام گرفت
پس ببخش در نمیاد صدای من

یادته که میگرفتی دستمو
حالا توو دست توعه شفای من

خیلی خستم من میبندم چشامو
تو  یکم لالا  بگو برای من

من فقط تورو میخواستم از خدا
حالا مستجاب شده دعای من

میبینم عمه رو گریَم  میگیره
خیلی تازیونه خورد به جای من

یه جاهایی  بی تو  بردن ماهارو
که نه جای عمه بود نه جای من

مجلس یزیدو یادم نمیره
کاش میزد اون چوبُ رو لبای من

محمدجواد مطیع ها

@marsiyeeh

#حضرت_رقیه
#شب_سوم_محرم

آیینه دار زینب و زهرا رقیه
کوچکترین انسیة الحورا رقیه

پشت سرش بی شک دعای پنج تن بود
آدم اگر می گفت اول یا رقیه

خورشید در منظومه‌ی عشق حسینی
صد سال نوری راه دارد تا رقیه

جا داشت روی شانه‌ی کعبه اباالفضل
جا داشت روی شانه‌ی سقا رقیه

آرام تر از هر زمانی بود اصغر
می خواند تا بالا سرش لالا رقیه

پا بر مغیلان می نهد اما محال است
روی سر موری گذارد پا رقیه

این طفل بی آزار را آزار دادند
زجر بدی را دید در دنیا رقیه

زینب ز پا افتاد وقتی دید در راه
طفلان همه بر ناقه اند اِلّا رقیه

مقتل که می خواندم شبی با خویش گفتم
پیدا نمی شد کاش در صحرا رقیه

وقتی که پیدا شد خمیده راه می رفت
شد پیرتر از زینب کبری رقیه

حتی در اوج ضعف هم چیزی نمیخواست
جز دست گرم و بوسه‌ی بابا رقیه

دیدار حاصل شد ولی دستی نیامد
تنها سر آمد دیدنش اما رقیه...

حیرت زده پرسید عمه این سر کیست؟
یاللعجب نشناخت بابا را رقیه!

خود را مرتب کرد تا در چشم بابا
باشد همان دردانه‌ی زیبا رقیه

از بوسه اش جان میگرفت، اینبار اما
جان داد با بوسیدن لب ها رقیه

علی ذوالقدر

@marsiyeeh

#حضرت_رقیه
#شب_سوم_محرم

ساکن روزهای بی نورم..
گم شده آیه های مستورم

زرد بودم سیاه و سرخ شدم
رنگ رنگم شبیه منشورم

صورتم را گرفته ام‌ با دست
چون که روبنده نیست مجبورم

جور شد دیدن تو اما حیف
شرمسارم ز وضع ناجورم

رد شلاق ها کنار هم است
گاهی از دور مثل هاشورم

سن‌ و سالی ندارم اما من
بین زنها به پیر مشهورم

بس که لاغر شدم مشخص نیست
شبحم،آدمم و یا حورم‌..

با تمسخر نگاه میکردند
خسته از دختران مغرورم

در بساطم که نیست نقل و نبات
نوش جان کن ز گریه ی شورم

میشود روی سینه ام باشی؟!
کمکم کن نمیرسد زورم

گفتی از حرف آن سفیر بگو
ولی از من مخواه معذورم

سیدپوریا هاشمی

@marsiyeeh

#طفلان_حضرت_زینب
#شب_چهارم_محرم

اِنَّ کَمَن زارَ العَلی مَن زار زینب
عالم نمی بیند دگر تکرار زینب
تاریخ جای صبر زینب می نویسد
معنا گرفت ایثار از ایثار زینب
با دست بسته باز کرد از دست ما بند
پر شد زمین از عزت سرشار زینب
یکبار حتی سایه ی او را ندیده
همسایه ی دیوار به دیوار زینب
چشم زمان در غیر او هرگز نبیند
این حجم حسن خلق از رفتار زینب
مریم مقدس شد اگر در بین زن ها
در عالم زر بوده خدمتکار زینب
پشت همه لرزید با یک اسکتوایش
دشمن هلاک نحوه ی پیکار زینب
هم میشود قبله نمای ما عقیله
هم قبله ی ما کعبه ی سیار زینب
هرکس نمک گیرش شود اخر شهید است
چشمان ما بر سفره ی پربار زینب
چشمان ما بر لطف و احسان عقیله
دستان ما بر دامن سالارزینب
با این که خودگرمی بازارحسین است
عون و محمد گرمی بازار زینب
ماهی دریا هم برایش گریه کرده
وقتی فلک دارد سر آزار زینب
از نور چشمانش به سختی چشم پوشید
جانسوز یعنی غربت بسیار زینب
با هر چه می شد در دل میدان بریدند
بال و پر از دو جعفر طیار زینب
باید تمام روضه را از سر بخواند
مرثیه جانسوز است اگر مادر بخواند


بیرون زند خواهر اگر از قلب اردو
در بین میدان میکند خشمش هیاهو
مانند زهرا می زنم بر اب و اتش
دختر فقط از مادرش می گیرد الگو
افتاده اند از شوق جان دادن برایت
امروز محسن های زینب در تکاپو
عون و محمد را کفن کردم برایت
سرباز تو هستند در قحطی نیرو
قاسم فدایی تو باشد عون من نه ؟؟
زینب چه کم دارد مگر از نجمه بانو
با دست خود راهی شان کن سمت میدان
قبل از قسم بر فاطمه و پهلوی او
از پا می اندازد مرا این داغ اما
در پیش تو دستی نمی گیرم به زانو
بگذار از موی محمد گیرد اخنس
بسته ست وقتی جان تو تنها به یک مو
مثل تو یاد مادرم کردم همین که
بیرون کشیدی نیزه را از بین پهلو
داغ جوان دیدی منم دیدم عزیزم
دارم پریشان میکنم در خیمه گیسو
بهتر که فردایی نباشند و نبینند.
از مادرشان شمر می گیرد النگو
بهتر که فردایی نباشند و نبییند
از کعب نی دارم نشانی روی بازو
غرق خجالت می کشی بر سر عبا را
می آوری تا خیمه خواهرزاده ها را

علیرضا خاکساری

@marsiyeeh

#طفلان_حضرت_زینب
#شب_چهارم_محرم

به چه دردی بخورد بی تو پسر داشتنم
چه کنم بعد تو با داغ جگر داشتنم

نه پسرهای من‌اند این دو نه خواهر زاده
به تو سوگند که هستند دو حیدر زاده

تیغ آماده رویِ دامنشان است ببین
حرزِ یا فاطمه بر گردنشان است ببین

این دو پولادِ جگر تافته یعنی زینب
این دو سرباز و دو سرباخته یعنی زینب

بر سر عهد تو هستیم و همان خواهد شد
خواهرت مرد شود این دو جوان خواهد شد

یار بی یار رسیدم که دلت غم نخورد
آمدم در دلِ تو آب تکان هم نخورد

دست و بازوی علمدار حرم آوردم
پیشِ تو بر سرِ دوشم دو علم آوردم

دو سپاه حرمِ فاطمه را می‌بینی
ذوالفقار دو دم فاطمه را می‌بینی

به درِ خیمه امّیدم امید آوردم
تا که ردم نکنی موی سپید آوردم

خواهرت موقع حج نذر دو قربانی کرد
وقت نذرش شده قربانی عید آوردم

دو علی‌اکبر و عباس ولی کوچکتر
دو سلحشور دو شیر و دو رشید آوردم

دو حسن روی دو سید دو حسینی زاده
قابلت را که ندارد دو شهید آوردم

این دم و بازدمم این ضربانهای من‌اند
این حسین و حسن و تیر وکمان‌های من‌اند

ای جوانمرده بگو که جگرم را چه‌کنم
سر به زیرِ حرمِ دو رو برم را چه‌کنم

تو اگر اذن دهی لشگر عالم با من
مادرم گفته برو اذنِ حسینم با من....


* * * *


مانده دایی که چگونه خبرش را بِبَرد
خبر سوختن بال و پرش را بِبَرد

با چه رویی برود دیدن زینب از دشت
با چه جانی به حرم دو پسرش را بِبَرد

دو جگرگوشه‌ی او روی زمین می‌غلتند
ولی از خیمه نیامد جگرش را بِبَرد

یک نفر آمده این‌سو بزند تیغش را
یک نفر رفته به آن‌سو تبرش را بِبَرد

یک نفر آمده این‌سو تن این را بکشد
یک نفر رفته به آن‌سو که سرش را ببرد


تنشه بودند و نشد جرعه‌ی دیگر بینند
یا که یکبار دگر چهره‌ی مادر بینند

 دید آخر چه بلایی سرشان آوردند
زخمها بر جگرِ مادرشان آوردند

قصدِ جانِ دو برادر دو برادر کردند
ضربه‌ی تیغ و سنان را دوبرابر کردند

مانعِ بُردنشان پشتِ خَمِ دایی بود
 اِرباًاِربا شدنِ این دو تماشایی بود

کمرش خم شده باید که عصا بردارد
باید او خیمه رود تا دو عبا بردارد

زینب انگار نه انگار که بی سر شده‌اند
دید بر نیزه  ولی سایه مادر شده‌اند

حسن لطفی

@marsiyeeh

#طفلان_حضرت_زینب
#شب_چهارم_محرم

یک زن آمد که از او عشق مصور شده است
دو پسر داشت ولی صاحب لشکر شده است

دو کفن پوش دو پروانه دو شمشیر به دست
دو ذبیح اند که او حضرت هاجر شده است

داغ فرزند ، که زانوی پدر را لرزاند
سهم این مادر دلخون دو برابر شده است

مادر صبر ، عجب خیمه نشین شد وقتی
غرق در خون بدن آن دو کبوتر شده است

چه خجالت زده گردید برادر از او
چه خجالت زده خواهر ز برادر شده است
□

صوت مظلوم که برخواست به او خندیدند
همه ی درد همین بود که خواهر شده است

میثم مؤمنی نژاد

@marsiyeeh

#طفلان_حضرت_زینب
#شب_چهارم_محرم

سلام حضرت دارالسلام‌ها زینب
سلام جامع جمع امام‌ها زینب

شکوه صبر و سکوت و صلابت و فریاد
حماسه‌ی ابدی  و سَّلام‌ها زینب

سلام ای جگرِ فاطمه  جهادِ علی
سلام خواهر صلح و قیام‌ها زینب

تمامِ پاسخِ پرسش  برای خلقتِ زن
جواب کاملِ این  احترام‌ها زینب

چه کس رسیده به نور نَوافِلت بانو
چه کس رسیده به شانت کدام‌ها زینب

حسین ملتمس یک قنوتِ تو تا که...‌
 تمام با تو شود  ناتمام‌ها زینب

سلام زمزمه  هفت مرتبه سوگند
برای دیدن ختم کلام‌ها زینب


فقط نه روضه که باید کلام تو برسد
پیام داری و باید پیام تو برسد


برای خاکِ ترک خورده آب آوردی
هزار چشمه به جای سراب آوردی

تو از بهشت تو از نور از کنار خدا
تو با نهایت عزت حجاب آوردی

فقط تویی که در این روزگارِ پُر تشویش
برای عاطفه‌ی زن جواب آوردی

که جمع عاطفه و عقل و عشق و احساس است
و در کمال شرف انتخاب آوردی

تو نقطه چینی و باید ادامه‌ی تو شوند
تو خواهرانِ مرا در حساب آوردی

فقط خداست که آرامش تو را فهمید
که ایستادی و فصل‌الخطاب آوردی

تو روی دست هرآنچه که داشتی دادی
برای عشق دو عالیجناب آوردی


وداع نکردی و دیدی به شوقِ غم رفتند
خدای من  دو جگرگوشه‌ی حرم رفتند


خدا کند نرسد ناله‌های آخرشان
خدا کند نرسد دادشان به مادرشان

میان خیمه نشسته چسان؟ نمی‌دانم
دعا کنید  نبیند وداعِ آخرشان

نشسته فاطمه اینسو علی هم آنطرفش
نشسته‌اند  بگِریند پیش دخترشان

سوارِ نیزه به دستی بقیه را می‌خواند:
زمانش آمده بازی کنیم با سرشان

سوارهای حرامی چقدر می‌چرخند
که حلقه تنگ شود دورِ حلقِ حنجرشان

که نیامده عباس کار خود بکنند
که تا گلاب کشند از تمام پیکرشان

جگرخراش بوَد ناله‌های وا اُمّا
سپاه ساخت خدایا علیِ اکبرشان

حسین آمد و در بِینشان زمین اُفتاد
بلندمرتبه شاهی زِ صدرِ زین اُفتاد

حسن لطفی

@marsiyeeh

#طفلان_حضرت_زینب
#شب_چهارم_محرم

در وجود پاکشان عشق پیمبر(ص) جاری است
عشقِ بی مانند بر زهرای أطهر جاری است

مرد میدانِ نبردَند و به غیرت شهره اند
در رگ أبناء زینب(س) خون حیدر جاری است

از همان بدو تولد عشقِ بر دایی حسین(ع)
از نگاه هر دویِ آنها مکرر جاری است

یک به یک رفتند و شد تنها تر از تنها حسین(ع)
بارها دیدند از غم اشکِ مادر جاری است

زینب(س) آورده دو قربانی خود را در مِنا
آه، از لب های عطشانِ برادر جاری است

إذن میگیرد به سختی، وای از سنگینیِ
بغضِ سرشاری که از دیدارِ آخر جاری است

بوسه های آخرِ زینب(س) تماشایی شده
قطره اشکی بیهوا از روی معجر جاری است

دل به امواجِ بلا دادند در میدانِ رزم
دورِشان دریایِ شمشیرِ شناور جاری است

بر زمین افتاده اند و بیشتر از هر کجا
زخمهای باز از «پهلو» و از «سر» جاری است

داغ تازه سمت خیمه با خود آورده حسین(ع)
تیر و نیزه، خاک و خون از هر دو پیکر جاری است

بعدِ آهی مادرانه، قطره قطره اشک شوق
با هزاران شُکر؛ از چشمان خواهر جاری است!

مرضیه عاطفی

@marsiyeeh

#طفلان_حضرت_زینب
#شب_چهارم_محرم

تا ناله ات زبانه میانِ حرم کِشَد
آهِ توشعله بر همه‌ی پیکرم کِشَد

آخر غمِ غریبی تو می کُشد مرا
بارِ غریبی تو دو چشمِ ترم کِشَد

لازم نکرده رو بزنی بر حرامیان
شمشیر بهرِ یاری تو لشگرم کِشد

دارو ندارِ خواهرِ خود را قبول کن
مگذار ،کار، بر قسمِ مادرم کشد

این دو زنسلِ حیدر واز خونِ جعفرند
خیلِ سپاهِ مِنّت تو دلبرم کشد

وقتی صدا زدند که«ابناءِ زینبیم»
دستِ غرور شانه به بال وپرم کشد

من فاطمه نژادم و ناموسِ حیدرم
ای وای اگر که کار ،به مویِ سرم کشد

مثلِ مدینه کرببلا ،زیر ورو کنم
دستم اگر گِرِه ز نخِ معجرم کشد

یک چشمه ای زغیرت حق را ببین حسین
صوتِ علی حجاب بر این حنجرم کشد

بیرون نیامدم که مبادا به یک نگاه
خجلت ز اشک دیدة من دلبرم کشد

بی کس شدی ولی تو بزرگِ قبیله ای
جانم فدایِ تو ،تو عزیزِ عقیله ای

حالا که مادرِ دوشهید است خواهرت
گردیده رو سپید دگر پیش مادرت

رخصت اگر دهی نگذارم در این دیار
کم گردد ای عزیز دلم موئی از سرت

با نجمه یادِ ناله ی لیلا کنیم ما
فرزندهایِ ماهمه قربانِ اکبرت

اذنِ جهاد گر بدهی ای امیرِ عشق
طوفان به بپا کنم چو علمدارِ لشگرت

با گوشه ای زچادرِ خود پاک می کنم
هر قطره ای که می چکد از دیده ی ترت

کمتر نیَم به جان تو از مادرِ وهب
شمشیر می کشم دمِ خیمه برابرت

پروانه زاده ترس ندارد ز سوختن
جاری بُود میانِ رگم خون مادرت

امروز من به روی تو این غم نیاورم
فردا توهم سراغ نگیری ز دخترت

قاسم نعمتی

@marsiyeeh

#حضرت_عبدالله_بن_الحسن
#شب_پنجم_محرم

سخن اهل عشق این سخن است
کربلا در احاطه ی حسن است

هرکسی رو به کربلا کرده
باطناً رو به مجتبی کرده

بزم مارا حسن فراهم کرد
او حسین‌را عزیز عالم کرد

این‌همه مجلس مصیبت ها..
پرچم یاحسین هیات ها..

خیر ها را به ما حسن داده
او به ما اذن سوختن داده..

میوه نور می‌دهد شجرش
ای به قربان هردوتا پسرش

با حسن، جانِ تازه میگیریم
امشب از او اجازه میگیرم

که بگویم ز جلوه‌ی آن ماه
مددی یا جناب عبدالله

یازده ساله است و صف شکن است
پس یتیم حسن خودش حسن است

دست آورده جای شمشیرش
همه ماتند مات تکبیرش

حق شده پیش هو بزرگ شده
این پسر با عمو بزرگ شده

گریه کن ها نظر به راه کنید
حسن کوچه را نگاه کنید

**
از روی تل خدا خدا می‌کرد
عمویش را فقط صدا می‌کرد

چه عمویی؟میان چندسپاه
تشنه ای در میان قربانگاه..

صحنه را تا که دید گفت حسین
دست خود را کشید گفت حسین

حسن کربلا به جان آمد
پابرهنه دوان‌دوان آمد

آمد و دید گریه بی اثر است
یک نفر روی سینه ی پدر است

پاره پاره شدست پیرهنش
میزند با قلاف بر دهنش

بند بند تنش گسسته شده
نیزه ها در تنش شکسته شده

داد زد ای عموی خون جگرم
غم نخور من برای تو سپرم

چشم بر سمت خیمه گاه ندوز
دست ناقابلم که هست هنوز

می‌دهم دست در برابر تو
تا بلا دور باشد از سر تو

دیدی آخر تنم ز عشقت سوخت
تیر، من را به روی جسم تو دوخت

سیدپوریا هاشمی

@marsiyeeh

#حضرت_عبدالله_بن_الحسن
#شب_پنجم_محرم

عمه محکم گرفته دستش را
داشت اما یتیم‌تر می‌شد
لحظه لحظه عمو در آن گودال
حال و روزش وخیم‌تر می‌شد

باورش هم نمی‌شد او باید
بنشیند فقط نگاه کند
بزند داد... بعدِ هر تیری
"ای خدا کاش اشتباه کند"

کار او نیست بی عمو ماندن
داغ‌ها را الی‌الابد بکشد
تا ببیند چه می‌شود باید
به نوکِ پایِ خویش قد بکشد

ازدحامی میانِ گرد و غبار
از حرامی و سنگ و شمشیر است
نوک سرنیزه‌های بی احساس
با تنی زخم خورده درگیر است

تشنه بود و زِ گونه‌ها خونش
روی لب‌های آتشین می‌ریخت
یک نفر آب می‌خورد پیشش
یک نفر آب بر زمین می‌ریخت

خواست تا خویش را به سینه کشد
تا که شاید رسد به اطفالش
یک نفر نیزه‌ای به کتفش کرد
رفت و او را کشید دنبالش

از همانجا به سنگ اندازان
"داد می‌زد تو رو خدا نزنید"
وای بر من مگر سر آورید
اینقدر تیغ بی هوا نزنید


هرچه گلبرگ بر زمین می‌ریخت
پخش هر گوشه بوی گُل می‌شد
کم‌کم احساس کرد انگاری
دست بی جان عمه شُل می‌شد

دستِ خود را کشید از آنجا
یک نَفَس می‌دوید در گودال
از میانِ حرامیان رد شد
شمر با او رسید در گودال

باز هم پای حرمله وا شد
پیچ می‌خورد حنجری ای داد
پیش چشم حسن عمو می‌دید
بازویش در مقابلش اُفتاد

دو گلو را سه‌شعبه با هم دوخت
نیزه‌ها هم که از دو سو  رفتند
اسبها کارِ خویش را کردند
دو بدن بینِ هم فرو رفتند

چند ساعت میانِ آن گودال
به گمانم قمار می‌کردند
فقط عبدلله است شاهد که
چند ساعت چکار می‌کردند ...

حسن لطفی

@marsiyeeh