درس رسانه (فردارسانه)

🔸مطبوعات محلی با کمک ما زنده می‌مانند

دکتر رئوف پیشدار – استاد دانشگاه و روزنامه‌نگار (فردارسانه) – شرایط موجود در کار نشر مطبوعات، به حدی بغرنج و دشوار شده که نشریات چاپیِ باسابقه و دارای امکانات و تجهیزات را هم به نفس‌های آخر انداخته است. شرایط موجود مولود متغیرهای زیادی است که بخش اعظم آن در اختیار رسانه‌های چاپی نیست.

منابع درآمدی نشریات غیردولتی و غیرحزبی از سه محل آگهی، آبونمان و تک فروشی حاصل می‌شود. دشواری‌های اقتصادی و ایستایی نسبی اقتصاد، اصلی‌ترین منبع درآمد نشریات چاپی یعنی آگهی‌ها را از آن‌ها گرفته است. وقتی اقتصاد فعال نیست، کسی برای جنس و یا خدمت خود آگهی نمی‌دهد. هزینه‌های بالای چاپ از کاغذ گرفته تا جوهر و لجستیک هم در سال‌های اخیر به حدی افزایش یافته است که تک‌فروشی و آبونمان نمی‌توانند کمکی قابل اعتنا باشند.

دولت البته هر سال با در نظر گرفتن ملاحظات خاصی مثل تیراژ، مبلغی تحت عنوان یارانه به مطبوعات کمک می‌کند که سهم مطبوعات محلی و استانی از آن در برابر هزینه‌ها عملا هیچ است.

در این شرایط ما چگونه می‌توانیم به مطبوعات محلی به عنوان تریبون اصلی شهر و یا استان خود کمک کنیم تا بتوانند به حیات خود ادامه دهند؟

بنا بر مَثل معروف که می‌گوید «قطره قطره جمع شود وانگهی دریا شود»، نخستین و باارزش‌ترین کاری که انجام آن از فرهیختگان و صاحبان قلم و اندیشه محلی و استانی انتظار می‌رود، کمک داوطلبانه به تولید محتوا برای مطبوعات شهر و دیار خود است که رنگ و عطر محلی و بومی داشته باشد و آمال و انتظارات مردم و فرهنگ آن‌ها را در قالب فرآورده‌های مختلف مثل یادداشت، مقاله و خبر و عکس منعکس کند. در چنین شرایطی خواننده راغب به آبونمان‌شدن‌های بلندمدت سالیانه و حداقل شش ماهه می‌شود که این آبونمان‌ها می‌تواند موتور حرکت نشریه باشد. در قدم بعد، صنایع و صاحبان کسب و پیشه هستند که اغلب خدمات محلی ارائه می‌کنند و بهترین محل برای تبلیغ موثر آن‌ها همین نشریات محلی هستند.

صد البته که مدیران رسانه‌های چاپی محلی دست خواننده‌های خود را برای خرید تک‌نسخه‌ای نشریه می‌فشارند و باور دارند که آن‌ها نیز از یاری‌رسان‌ها به بقای نشریه هستند.

اگرچه دولت انتظار آشکاری از نشریات در قبال یارانه مطبوعات ندارد و در حقیقت آن را کمکی غیر‌مستقیم به خواننده می‌داند که بتواند مطبوعات را با قیمت مناسب تهیه کند و کمکی به رشد فرهنگ جمعی باشد، ولی واقعیت است که نمی‌توان و نباید اتکای زیاد به آن داشت به چند دلیل که اول و مهم‌تر رقم بسیار اندک این کمک است که در برابر هزینه‌های پیوسته رو به افزایش مطبوعات، رقم قابل توجهی نیست، اگر چه وظیفه داریم از همان هم سپاسگزار باشیم.

#مطبوعات


💻 www.fardaresaneh.ir

🆔 @medialesson

www.tgoop.com/medialesson/2555

236 viewsJan 13 at 20:27

🔸مطبوعات محلی با کمک ما زنده می‌مانند

دکتر رئوف پیشدار – استاد دانشگاه و روزنامه‌نگار (فردارسانه) – شرایط موجود در کار نشر مطبوعات، به حدی بغرنج و دشوار شده که نشریات چاپیِ باسابقه و دارای امکانات و تجهیزات را هم به نفس‌های آخر انداخته است. شرایط موجود مولود متغیرهای زیادی است که بخش اعظم آن در اختیار رسانه‌های چاپی نیست.

منابع درآمدی نشریات غیردولتی و غیرحزبی از سه محل آگهی، آبونمان و تک فروشی حاصل می‌شود. دشواری‌های اقتصادی و ایستایی نسبی اقتصاد، اصلی‌ترین منبع درآمد نشریات چاپی یعنی آگهی‌ها را از آن‌ها گرفته است. وقتی اقتصاد فعال نیست، کسی برای جنس و یا خدمت خود آگهی نمی‌دهد. هزینه‌های بالای چاپ از کاغذ گرفته تا جوهر و لجستیک هم در سال‌های اخیر به حدی افزایش یافته است که تک‌فروشی و آبونمان نمی‌توانند کمکی قابل اعتنا باشند.

دولت البته هر سال با در نظر گرفتن ملاحظات خاصی مثل تیراژ، مبلغی تحت عنوان یارانه به مطبوعات کمک می‌کند که سهم مطبوعات محلی و استانی از آن در برابر هزینه‌ها عملا هیچ است.

در این شرایط ما چگونه می‌توانیم به مطبوعات محلی به عنوان تریبون اصلی شهر و یا استان خود کمک کنیم تا بتوانند به حیات خود ادامه دهند؟

بنا بر مَثل معروف که می‌گوید «قطره قطره جمع شود وانگهی دریا شود»، نخستین و باارزش‌ترین کاری که انجام آن از فرهیختگان و صاحبان قلم و اندیشه محلی و استانی انتظار می‌رود، کمک داوطلبانه به تولید محتوا برای مطبوعات شهر و دیار خود است که رنگ و عطر محلی و بومی داشته باشد و آمال و انتظارات مردم و فرهنگ آن‌ها را در قالب فرآورده‌های مختلف مثل یادداشت، مقاله و خبر و عکس منعکس کند. در چنین شرایطی خواننده راغب به آبونمان‌شدن‌های بلندمدت سالیانه و حداقل شش ماهه می‌شود که این آبونمان‌ها می‌تواند موتور حرکت نشریه باشد. در قدم بعد، صنایع و صاحبان کسب و پیشه هستند که اغلب خدمات محلی ارائه می‌کنند و بهترین محل برای تبلیغ موثر آن‌ها همین نشریات محلی هستند.

صد البته که مدیران رسانه‌های چاپی محلی دست خواننده‌های خود را برای خرید تک‌نسخه‌ای نشریه می‌فشارند و باور دارند که آن‌ها نیز از یاری‌رسان‌ها به بقای نشریه هستند.

اگرچه دولت انتظار آشکاری از نشریات در قبال یارانه مطبوعات ندارد و در حقیقت آن را کمکی غیر‌مستقیم به خواننده می‌داند که بتواند مطبوعات را با قیمت مناسب تهیه کند و کمکی به رشد فرهنگ جمعی باشد، ولی واقعیت است که نمی‌توان و نباید اتکای زیاد به آن داشت به چند دلیل که اول و مهم‌تر رقم بسیار اندک این کمک است که در برابر هزینه‌های پیوسته رو به افزایش مطبوعات، رقم قابل توجهی نیست، اگر چه وظیفه داریم از همان هم سپاسگزار باشیم.

#مطبوعات


💻 www.fardaresaneh.ir

🆔 @medialesson

BY درس رسانه (فردارسانه)