tgoop.com/metastatic/121
Last Update:
شنیده‌ام ساکن همیشگی همان خانه ای شده ای که دوستش می‌داشتی!
شنیده ام در آغوش همان خاکی آسوده‌ای که پابندش مانده بودی!
چه حیف که سربریدهٔ همان مکتبی شدی که با همه زخم‌هایی که بر پایت وانهاده بود، مقدسش می‌داشتی!
شنیده ام می‌خواستی به زبان همان مردمی حرف بزنی که زبان عشقت را دیر شنیدند؛ - وقتی دیگر نبودی!
با این حال، در غم نبودنت مردم شرم‌زده ای را دیدم که به تسلای اشک‌های بی پناه پسرکت آمده بودند!
چه هنرمندانه برای زندگی، پا در خار هزار صحرا فرسوده بودی!
چه باشکوه ترکمان گفتی!
چه قهرمانانه در آغوش آدم‌هایی آرام گرفتی که از آلوده دامان و پاک دوست‌شان می‌داشتی!
کاش ادامه ات جایی باشد در خیال؛
همان‌جایی که ما پزشکان و مردم‌مان می‌مانیم کنار هم؛
رو در روی ظلم؛
رو در روی فساد؛
رو در روی ناراستی؛
رو در روی خشونت …
یادت تا همیشه مانا مهربان انسان!
https://www.tgoop.com/metastatic
BY کوچه باغ متاستاز
Share with your friend now:
tgoop.com/metastatic/121