tgoop.com/metastatic/70
Last Update:
دلتنگی های همیشه ؛ به بهانه روز پزشک ....
روزهای سختی است... آدم های تنهای بی پناهی شده‌ایم با سرطان‌های روحی لاعلاج! با چنگ و دندان به یکدیگر حمله می‌کنیم و انتقام همه بدسرنوشتی هایمان را از یکدیگر می گیریم. از زمین و آسمان تلخی می بارد و ما هر روز از همدیگر تنهاتر می شویم. در یک تاریکی سیاه سرد بی پناه مانده ایم و کورکورانه دنبال مقصر می گردیم. کسی مقصر نیست ، همه مقصرند ؛ همه ما واقعیت تلخ خودمان هستیم؛ آدمهای بیچاره ای که با لجاجت بر انتقام گرفتن از خودهامان هر روز تنها تر می شویم .
آدمها، تک تک و دسته دسته می میرند و در تنهایی، راهی گورهای تاریک بی آغوش می‌شوند .آدمیت هم هر روز در ما می میرد و دیگر ضجه ای هم برای مرگ ها نمی زنیم . مردن عادتمان شده ….مرده های متحرکی شده‌ایم بی‌تفاوت به مردن دوباره! مرگ آدمها را بی تقصیریم ، ولی مرگ آدمیت ، گناه مشترک بی مرز مان است . روزهاست که زیستن را فراموش کرده‌ایم و در منیت های سیاه خودمان گم شده‌ایم .
چگونه در این تاریکی بی پایان ، روزها را گرامی بداریم و بزرگداشت ها را تبریک بگوییم؟!
در من، زنده بادی نمانده ! باشد که شما را هنوز یارای گفتن «زنده باد انسان!» باشد …..
https://www.tgoop.com/metastatic
BY کوچه باغ متاستاز
Share with your friend now:
tgoop.com/metastatic/70