مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

🔰چرا در هر شرایطی مبارزه مسالمت آمیز ارجح ست ؟! ۱- به ندرت می‌شود دیکتاتوری یافت که با زبان خوش و با خواهش و بدون فشار ، حکومت را واگذاشته باشد ، اگر قرار بود چنین باشد آن حکومت ، دیکتاتوری تلقی نمی‌شد. حتی دیکتاتورهای سکولار و وابسته به غرب مانند پهلوی…

🔺 اسد در آغوش مترنیخ عرب!

کمتر کسی تصور می کرد، بشار اسد پس از اخراج از جرگه برادران، روزی از راه نزدیک ترین متحد اسرائیل در منطقه به آغوش جهان عرب بر گردد!
امارات نخستین کشور عرب‌ست که دیروز پس از 11 سال، از اسد استقبال کرد. آن هم در زمانی که امارات و اسرائیل در ماه عسل روابط خود به سر می برند و سوریه هم رسما دشمن اسرائیل و بخشی از محور مقاومت‌ست.
رابطه تل آویو و ابوظبی رابطه ای عادی نیست، بلکه اتحادی استراتژیک و دوستی صمیمانه در تمام زمینه هاست. مثال روابط سیاسی مصر و اسرائیل 43 سال پس از امضای قرارداد صلح کمپ دیوید هنوز در مرحله صلح سرد به سر می برند و میان جوامع مدنی آنها هیچ پیوندی وجود ندارد.
در حالیکه رابطه دو ساله امارات و اسرائیل بیشتر به ازدواجی عاشقانه شبیه است که پایانی برای ماه عسل رمانتیک آن متصور نیست.
عمق و تنگنای این رابطه همه جانبه تا جایی است که اخیرا آمریکا ناچار شد برای همراه کردن امارات با کارزار محکومیت روسیه، اسرائیل را واسطه کند. چه به قرار اطلاع محمد بن زاید، جواب تلفن های بایدن را نمی داد، اما برای نفتالی بنت همیشه در دسترس است!
با این اوصاف گرم گرفتن بن زاید با بشار اسد نمی تواند بدون اطلاع و رضایت تل آویو باشد.
طنز تاریخ این جاست که تیم فرضی جواد ظریف که با کنار رفتن بی بی - نتانیاهو - و جان بولتون نصف اعضایش را از دست داده بود، اکنون با پیوستن اسد به بن زاید و بن سلمان با آرایش و سمت گیری جدیدی در حال احیاست!
یکی از وجوه اشتراک اعضای این تیم، طرفداری آشکار و پنهان از روسیه در جریان بحران اوکراین‌ست. رویکردی که اسرائیل هم به نوعی در آن شریک‌ست.
محکومیت صریح و شدید امارات توسط آمریکا به خاطر استقبال از بشار اسد ، آشکارا حکایت از سردی روابط ابوظبی و واشنگتن می کند. موضوعی که مقامات اماراتی هم اخیرا به آن اذعان کردند.
می توان ادعا نمود که موضع گیری کشورها در قبال حمله روسیه به اوکراین، صرفا از منطق ژئوپولتیک و ملاحظه موازنه نیروها و چشم اندازهای استراتژیک در این زمینه پیروی نمی کند، بلکه تعلقات ایدئولوژیک و علائق سیاسی هم دخیل‌ند.
غیر از چند کشور معدود مانند سوریه، بقیه دولت هایی که از محکوم کردن روسیه طفره رفته و به کارزار تحریم آن نپیوستند، زیر مجموعه " اجماع پکن " هستند که رقیب ایدئولوژیک " اجماع واشنگتن "است.
اجماع پکن یا الگوی چینی توسعه، بر آنست که با ترکیب کارساز اقتصاد بازار و دولت اقتدارگرا می توان آسان تر به پیشرفت دست یافت. از این منظر، اجماع واشنگتن که مبتنی بر قرار گرفتن اقتصاد بازار لیبرال در بطن دولت دمکراتیک‌ست، متهم‌ست که در بحران های اقتصادی رفوزه می شود و از ثبات سیاسی کافی بویژه در دولت های در حال توسعه که نیازمند آرامشند، برخوردار نیست.
موضع کجدار و مریز دولت های مهمی نظیر هند و برزیل و نیجریه و اسرائیل، در برابر حمله روسیه که دال بر قسمی همدلی با آنست، بازتابی از تقسیم بندی ایدئولوژیک جدید جهان است که حتی دمکراسی ها را هم در بر گرفته.
این امر قبل از هر چیز به صورت فرسایش و فساد نهادهای دمکراتیک از سمت راست و از جانب جنبش های هویت خواه و ناسیونال پوپولیست، خود را نشان می دهد.
مضاف بر آن این قدرت های نوظهور در دنیای جدیدی که بناست به بازتعریف ساختارهای امنیتی موجود بپردازد، با یکجانبه گرایی و سیاست قدرت برانند سهم به زعم خود شایسته شان را بگیرند و تکلیف پرونده های قدیمی چون تایوان و کشمیر و کرانه باختری را یکسره نمایند.
در چنین موقعیتی، تکلیف نظام های استبدادی مرفه مانند عربستان و امارات روشن است.
این دسته از کشورها که از لحاظ اقتصادی الگوهای نسبتا موفقی هستند، برای حفظ نظام سیاسی خود در برابر تهدید خارجی و ناآرامی داخلی محتاج کمک خارجیند.
طبعا جهان پساآمریکایی مشروط به آنکه ثبات آن تحت سیطره چین و روسیه همچنان برقرار بماند، جای بهتری از " قرن آمریکا " خواهد بود. چرا که از شر چالش های حقوق بشری و مطالبات معطوف به مشارکت سیاسی رها می شوند.
از این رو می توان گفت آرایش جدید خاورمیانه پژواک روح جهانی نوین‌ست. جهانی که استبداد را بر دمکراسی و استمرار را بر انقلاب و انقطاع ترجیح می دهد. مساله اصلی مستبدان استمرار حفظ رژیم های مستبد در هر گوشه جهان به امید سرکوب ایده تغییرست. گویی عصر مترنیخ جدیدی آغاز و روح این سیاستمدار ضد انقلاب اتریشی در کالبد قرن ما حلول کرده است.
امروز شی جی پینگ مترنیخ جهانست
پوتین مترنیخ اروپا و بن زاید مترنیخ خاورمیانه
تبعات جنگ اوکراین در ترسیم چارچوبهای نهادی جدید جهان بسیار تعیین کننده خواهد بود و معلوم می شود که دمکراسی از چالش استبداد جهانی جان سالم بدر خواهد برد یا نه!

#صلاح_الدین_خدیو

مترنیچ :
صدراعظم اتریش که با جنبش های آزادی‌خواهانه‌ی اروپا مخالفت می‌کرد.

#خاورمیانه
@mghlte | عصر روشنگری
@JAAMEbaaz | فلسفه‌ی اجتماعی

▪️اعتراضات مسالمت آمیز

Telegram

مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

🔰چرا در هر شرایطی مبارزه مسالمت آمیز ارجح ست ؟!

۱- به ندرت می‌شود دیکتاتوری یافت که با زبان خوش و با خواهش و بدون فشار ، حکومت را واگذاشته باشد ، اگر قرار بود چنین باشد آن حکومت ، دیکتاتوری تلقی نمی‌شد.
حتی دیکتاتورهای سکولار و وابسته به غرب مانند پهلوی…

www.tgoop.com/mghlte/6160

331 viewsedited  Mar 19, 2022 at 18:40

🔺 اسد در آغوش مترنیخ عرب!

کمتر کسی تصور می کرد، بشار اسد پس از اخراج از جرگه برادران، روزی از راه نزدیک ترین متحد اسرائیل در منطقه به آغوش جهان عرب بر گردد!
امارات نخستین کشور عرب‌ست که دیروز پس از 11 سال، از اسد استقبال کرد. آن هم در زمانی که امارات و اسرائیل در ماه عسل روابط خود به سر می برند و سوریه هم رسما دشمن اسرائیل و بخشی از محور مقاومت‌ست.
رابطه تل آویو و ابوظبی رابطه ای عادی نیست، بلکه اتحادی استراتژیک و دوستی صمیمانه در تمام زمینه هاست. مثال روابط سیاسی مصر و اسرائیل 43 سال پس از امضای قرارداد صلح کمپ دیوید هنوز در مرحله صلح سرد به سر می برند و میان جوامع مدنی آنها هیچ پیوندی وجود ندارد.
در حالیکه رابطه دو ساله امارات و اسرائیل بیشتر به ازدواجی عاشقانه شبیه است که پایانی برای ماه عسل رمانتیک آن متصور نیست.
عمق و تنگنای این رابطه همه جانبه تا جایی است که اخیرا آمریکا ناچار شد برای همراه کردن امارات با کارزار محکومیت روسیه، اسرائیل را واسطه کند. چه به قرار اطلاع محمد بن زاید، جواب تلفن های بایدن را نمی داد، اما برای نفتالی بنت همیشه در دسترس است!
با این اوصاف گرم گرفتن بن زاید با بشار اسد نمی تواند بدون اطلاع و رضایت تل آویو باشد.
طنز تاریخ این جاست که تیم فرضی جواد ظریف که با کنار رفتن بی بی - نتانیاهو - و جان بولتون نصف اعضایش را از دست داده بود، اکنون با پیوستن اسد به بن زاید و بن سلمان با آرایش و سمت گیری جدیدی در حال احیاست!
یکی از وجوه اشتراک اعضای این تیم، طرفداری آشکار و پنهان از روسیه در جریان بحران اوکراین‌ست. رویکردی که اسرائیل هم به نوعی در آن شریک‌ست.
محکومیت صریح و شدید امارات توسط آمریکا به خاطر استقبال از بشار اسد ، آشکارا حکایت از سردی روابط ابوظبی و واشنگتن می کند. موضوعی که مقامات اماراتی هم اخیرا به آن اذعان کردند.
می توان ادعا نمود که موضع گیری کشورها در قبال حمله روسیه به اوکراین، صرفا از منطق ژئوپولتیک و ملاحظه موازنه نیروها و چشم اندازهای استراتژیک در این زمینه پیروی نمی کند، بلکه تعلقات ایدئولوژیک و علائق سیاسی هم دخیل‌ند.
غیر از چند کشور معدود مانند سوریه، بقیه دولت هایی که از محکوم کردن روسیه طفره رفته و به کارزار تحریم آن نپیوستند، زیر مجموعه " اجماع پکن " هستند که رقیب ایدئولوژیک " اجماع واشنگتن "است.
اجماع پکن یا الگوی چینی توسعه، بر آنست که با ترکیب کارساز اقتصاد بازار و دولت اقتدارگرا می توان آسان تر به پیشرفت دست یافت. از این منظر، اجماع واشنگتن که مبتنی بر قرار گرفتن اقتصاد بازار لیبرال در بطن دولت دمکراتیک‌ست، متهم‌ست که در بحران های اقتصادی رفوزه می شود و از ثبات سیاسی کافی بویژه در دولت های در حال توسعه که نیازمند آرامشند، برخوردار نیست.
موضع کجدار و مریز دولت های مهمی نظیر هند و برزیل و نیجریه و اسرائیل، در برابر حمله روسیه که دال بر قسمی همدلی با آنست، بازتابی از تقسیم بندی ایدئولوژیک جدید جهان است که حتی دمکراسی ها را هم در بر گرفته.
این امر قبل از هر چیز به صورت فرسایش و فساد نهادهای دمکراتیک از سمت راست و از جانب جنبش های هویت خواه و ناسیونال پوپولیست، خود را نشان می دهد.
مضاف بر آن این قدرت های نوظهور در دنیای جدیدی که بناست به بازتعریف ساختارهای امنیتی موجود بپردازد، با یکجانبه گرایی و سیاست قدرت برانند سهم به زعم خود شایسته شان را بگیرند و تکلیف پرونده های قدیمی چون تایوان و کشمیر و کرانه باختری را یکسره نمایند.
در چنین موقعیتی، تکلیف نظام های استبدادی مرفه مانند عربستان و امارات روشن است.
این دسته از کشورها که از لحاظ اقتصادی الگوهای نسبتا موفقی هستند، برای حفظ نظام سیاسی خود در برابر تهدید خارجی و ناآرامی داخلی محتاج کمک خارجیند.
طبعا جهان پساآمریکایی مشروط به آنکه ثبات آن تحت سیطره چین و روسیه همچنان برقرار بماند، جای بهتری از " قرن آمریکا " خواهد بود. چرا که از شر چالش های حقوق بشری و مطالبات معطوف به مشارکت سیاسی رها می شوند.
از این رو می توان گفت آرایش جدید خاورمیانه پژواک روح جهانی نوین‌ست. جهانی که استبداد را بر دمکراسی و استمرار را بر انقلاب و انقطاع ترجیح می دهد. مساله اصلی مستبدان استمرار حفظ رژیم های مستبد در هر گوشه جهان به امید سرکوب ایده تغییرست. گویی عصر مترنیخ جدیدی آغاز و روح این سیاستمدار ضد انقلاب اتریشی در کالبد قرن ما حلول کرده است.
امروز شی جی پینگ مترنیخ جهانست
پوتین مترنیخ اروپا و بن زاید مترنیخ خاورمیانه
تبعات جنگ اوکراین در ترسیم چارچوبهای نهادی جدید جهان بسیار تعیین کننده خواهد بود و معلوم می شود که دمکراسی از چالش استبداد جهانی جان سالم بدر خواهد برد یا نه!

#صلاح_الدین_خدیو

مترنیچ :
صدراعظم اتریش که با جنبش های آزادی‌خواهانه‌ی اروپا مخالفت می‌کرد.

#خاورمیانه
@mghlte | عصر روشنگری
@JAAMEbaaz | فلسفه‌ی اجتماعی

▪️اعتراضات مسالمت آمیز

BY مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری