.
گروه جامعه‌شناسی دین انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری باشگاه اندیشه برگزار می‌کند:

انگاره‌های آخرالزمانی در جنگ جاری خاورمیانه

با ارائهٔ
عمادالدین باقی (نویسنده و پژوهشگر)
احمد زیدآبادی (نویسنده و تحلیلگر سیاسی)
ماشاالله شمس‌الواعظین (روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی)

🧭سه‌شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳
ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۰:۳۰

خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچه نایبی، پلاک ۲۳، شبستان باشگاه اندیشه

حضور برای عموم آزاد و رایگان است.
پخش زنده از صفحه‌ اینستاگرام لایو باشگاه اندیشه

📝درباره‌ی نشست:

در خشونت‌های چند دهه اخیر در خاورمیانه همواره طرفین جنگ با توسل به مذهب به مواجهه با یکدیگر می‌پردازند و اکنون که رویارویی‌ها نسبت به گذشته اوج‌ و گسترش گرفته و میان اسرائیل با فلسطینیان، اعراب، مسلمانان و ایرانیان دوقطبی شده، با وجود اینکه مسأله ارضی و اشغال مطرح است، اما باز هم خصلت مذهبی به خود گرفته است. بررسی نقش باورهای مذهبی و عقاید آخرالزمانی در کنار متغیرهای دیگر در جنگ جاری خاورمیانه موضوع بحث این نشست است.

#انجمن_جامعه‌شناسی_ایران #خاورمیانه #باشگاه_اندیشه

@bashgahandishe

🔸ممیزی کتاب: مهم‌ترین مانع «وفاق» در حوزه‌ی فرهنگ🔸


✍️ محسن‌حسام مظاهری



صفحه‌آرایی کتاب جدیدم تمام شده. مجموعه مقالات و تأملاتم است درباره‌ی نسبت مناسک با سیاست هویت و دین عامه؛ مباحثی که تصور می‌کنم اگر منتشر شود، مورد توجه علاقه‌مندان این حوزه خواهد بود و زمینه‌ای برای گفتگوهای تازه ایجاد خواهد کرد. اما دستم به نمونه‌خوانی کتاب نمی‌رود.

چراکه کتاب قبلی‌ام (تورم مناسک) ـ که پشتوانه‌ی این کتاب است و برای تألیفش سه سال وقت صرف کردم و زحمت فراوانی کشیدم ـ از اسفند سال گذشته تا امروز کماکان پشت دیوار ممیزی ارشاد گیر افتاده و بلاتکلیف است. تما‌س‌ها و پیگیری‌های مکررم از کانال‌های مختلف بی‌فایده بوده و مسئولان اداره کتاب، با رفتار آزاردهنده و غیرمسئولانه‌ی‌ همیشگی خود، حاضر به پاسخ‌گویی نیستند.
خبر دارم که در بین اهالی قلم و نشر، بسیاری دیگر نیز وضعیت مشابهی دارند.

یکی دو روز تا پایان اولین هفته‌ی کتاب در دولت جدید باقی مانده است. کاش متولیان وزارت فرهنگ به‌جای دیدارها و برنامه‌های نمایشی در این هفته برای وضعیت فاجعه‌بار و آسیب‌زننده‌ی ممیزی و سانسور تدبیری می‌اندیشیدند. این بهترین هدیه‌ای بود/هست که دولت نوپا می‌توانست/می‌تواند به بدنه‌ی خسته و دلسرد اهالی قلم و نشر کتاب اهدا کند و امیدی بیافریند.

من از دولت نخست احمدی‌نژاد تا امروز، هم به‌عنوان نویسنده و هم ناشر، با وزارت فرهنگ و ممیزی سروکار داشته‌ام و می‌توانم شهادت دهم که مدیریت حوزه‌ی کتاب و مشخصاً ممیزی، در دولت قبل به سیاه‌ترین و مبتذل‌ترین سطح خود رسیده بود. تنگ‌نظری و برخوردهای سلیقه‌ای و بی‌ضابطه، در کنار رویه‌های غیرشفاف و عدم پاسخگویی سبب نارضایتی و خشم بسیاری از نویسندگان و مترجمان و ناشران از طیف‌های فکری مختلف شده که فریاد اعتراض‌شان به جایی نرسید.

امید داشتیم که با استقرار دولت جدید گشایشی حاصل شود. اما عجبا است که به‌رغم مطالبه و انتظار گسترده‌ی فعالان حوزه‌ی کتاب، تا امروز کوچکترین تغییری در بدنه‌ی بی‌کفایت اداره‌ی کتاب داده نشده و کماکان شاهد استمرار همان رویه‌ها و سیاست‌های مخرب دولت قبل و سیطره‌ی همان تفکر هستیم.

به گمان من، مصداق روشن شعار «وفاق» که مورد تأکید رییس‌جمهور است، در حوزه‌ی کتاب، ایجاد تحول بنیادین در سیاست‌ها و ساختار و رویه‌های ممیزی کتاب است و باید دید در بدنه‌ی مدیریتی جدید وزارت فرهنگ اراده و همت و جسارت ایجاد چنین وفاقی هست یا خیر.

@mohsenhesammazaheri

🔸اقلیت‌ها و خطای دولت‌ها 🔸
به‌بهانه‌ی انتصاب رییس «شورای امور اقوام، ادیان و مذاهب»


✍️محسن‌حسام مظاهری


[قسمت ۱]



رییس‌جمهور، امروز (۱ آذر ۱۴۰۳) طی حکمی آقای سیدمحمود علوی (وزیر اسبق اطلاعات) را به سمت دستیار ویژه‌ی خود و رییس «شورای امور اقوام، ادیان و مذاهب» منصوب کرد. طبق حکم ایشان، شورای مذکور قرار است ترکیبی «متشکل از نمایندگانی از اقوام، ادیان و مذاهب»‌ داشته باشد و هدف از تشکیل آن «پیگیری مؤثر مسائل مربوط به امور اقوام ادیان و اقلیت‌های مذهبی» و «تقویت همبستگی ملی، ایجاد وفاق، همدلی و تحکیم وحدت بین اقوام و مذاهب» دانسته شده است.

یک
اولین نکته، چرایی کنارهم‌گذاشتنِ سه مقوله‌ی مستقل گروه‌های قومی، اقلیت‌های دینی و اقلیت‌های مذهبی است.
مسئله‌ی قومیت‌ها یک مقوله‌ی فرهنگی ـ اجتماعی است با مختصاتی که لزوما با مسئله‌ی اقلیت‌های دینی و مذهبی مطابقت ندارد. اتفاقاً یکی از خطاهای راهبردی ج.ا. از ابتدا همین بوده که مسئله‌ی اقلیت‌های قومی را در پیوند با مذهب فهم و به‌تبع آن سیاستگذاری‌ کرده است.
اینکه به‌دلایل تاریخی و جغرافیایی، برخی از اقلیت‌های قومی در ایران همزمان در موقعیت اقلیت مذهبی قرار گرفته‌اند، زمینه‌ساز چنین خطایی بوده است.
این درحالی‌ است که مسئله‌ی گروه‌های قومیِ کرد، بلوچ و ترکمن به‌مثابه‌ی یک مقوله‌ی قومیتی یک چیز است و مسئله‌ی اقلیت مذهبی اهل سنت چیزی دیگر. هرکدام این‌ها مختصات خود و تعریف خود را دارند. انطباق این دو، نتیجه‌ای جز پیچیده‌ترکردن موضوع و هم‌افزایی دو چالش متفاوت نداشته است. مقایسه‌ی تجارب حکمرانی در دو نظامِ پهلوی دوم و جمهوری اسلامی به‌خوبی گویاست. مولوی، ملا و ماموستا باید به‌عنوان نمایندگان اقلیت مذهبی طرف مذاکره‌ی دولت مرکزی باشند، نه آن‌که همزمان اقلیت‌ قومی را هم نمایندگی کنند.

دولت مرکزی با انتخاب روحانیت مذهبیِ گروه‌های قومی به‌عنوان طرف خطاب و مذاکره‌ی خود، اولاً یک پدیده‌ی چندوجهی اجتماعی را به صرفاً صورت مذهبیِ‌ آن تقلیل داده است (که در عمل به‌معنای نادیده‌انگاشتن و طرد مضاعفِ بدنه‌های غیرمذهبیِ اقلیت‌های قومی است) و ثانیاً ناخواسته به تقویت رقبای مذهبی خود و افزایش نفوذ آن‌ها در مناطق پرداخته است که نتیجه‌ی آن را در بحران‌های سیاسی سال‌های اخیر می‌توان دید.

یکی از خطاهای راهبردی در سال‌های نخست انقلاب، متأثر از فضای چپ‌زده‌ و هیجانات انقلابی آن دوره، سرکوب خوانین محلی و برهم‌زدن ساختار اقتدار سنتی قبیله‌ای بود که سبب شد در خلأ قدرت پدیدآمده، الیت مذهبی جایگزین آن‌ها شوند و روحانیت اهل سنت، با حفظ سِمت، همزمان نماینده‌ی گروه قومی خود نیز به‌شمار آیند. این خطایی است که پس از چهار دهه همچنان ادامه دارد و تشکیل شورای مذکور یک مصداق آن است. من تصور می‌کنم گام نخست حل مسائل گروه‌های قومی، فهم و مواجهه‌ی عرفی با این گروه‌ها در بستر تعامل با فعالان و نمایندگان مدنی و نخبگانِ نه‌لزوماً مذهبیِ آن‌هاست.

دوم
نکته‌ی دوم، انتخاب یک روحانی شیعه آن‌هم با سابقه‌ی امنیتی برای ریاست شورایی است که می‌خواهد در تصمیم‌سازی برای حل چالش‌های فرهنگی اجتماعی مؤثر باشد.
خطای دیگری که در دولت‌های مختلف، اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرا، هم در فهم مسئله‌ی اقلیت‌های قومی، هم در فهم مسئله‌ی اقلیت‌های دینی و هم در فهم مسئله‌ی اقلیت‌های مذهبی وجود داشته، غلبه‌ی رویکرد امنیتی به این مقولات و تعریف آن‌ها به‌مثابه‌ی چالش‌های سیاسی امنیتی است. همین نگاه سبب شده که حاکمیت همواره تنها الگوی انقباضی را در قبال اقلیت‌ها مطلوب شمارد. بر همین‌ اساس، رشد و توسعه‌ی این اقلیت‌ها همواره یک خطر و بحران تلقی شده و از مراجع تقلید و روحانیون شیعه تا دستگاه‌های اطلاعاتی نظام نسبت به آن حساسیت بالایی نشان دهند. از رشد اهل سنت گرفته تا رشد مسیحیت و موارد دیگر.
فهم امنیتی‌ از مقوله‌ی جمعیت و تغییرات جمعیتی در مناطق پیرامونی کشور متأثر از غلبه‌ی چنین رویکردی است.

ادامه👇

@mohsenhesammazaheri

🔸اقلیت‌ها و خطای دولت‌ها 🔸
به‌بهانه‌ی انتصاب رییس «شورای امور اقوام، ادیان و مذاهب»


✍️محسن‌حسام مظاهری

[قسمت ۲]


طبق این رویکرد، هر سطح از رشد جمیعتی در اقلیت‌های مذهبی، دینی و قومی یک چالش امنیتی به‌شمار رفته و باید تدبیر شود. گو این‌که اقلیت‌ها حق توسعه‌ی جمعیتی ندارند. ناگفته پیداست که یکی از محرک‌های اساسی سیاست‌های توسعه‌ی جمعیتی در سال‌های اخیر، مقابله با همین تهدیدات جمعیتی اقلیت‌های مذهبی بوده است. به‌عبارت دیگر، مخاطب اصلی سیاست‌های تشویقی افزایش جمعیت، نه همه‌ی شهروندان، بلکه بخشی از آن‌ها بوده و نمی‌توان منکر انگیزه‌های مذهبی (شیعی) در لااقل بخشی از دنبال‌کنندگان اصلی این سیاست‌ها شد.

در چنین وضعیتی، انتخاب یک مقام امنیتی سابق برای شورایی متشکل از اقلیت‌ها نخستین پیامی که به افکار عمومی می‌دهد این‌ است که رویکرد اطلاعاتی امنیتی به مسئله‌ی اقلیت‌ها در دولت چهاردهم نیز مانند دولت‌های پیشین ادامه خواهد داشت.

پ.ن.
آیا بهتر نبود ریاست محترم جمهور که بالاخره پس از چند دهه تابوی حضور یک اهل سنت در هیئت دولت را شکست، برای دبیری این شورا یکی از نخبگان اقلیت‌های دینی و شهروندان ارمنی یا کلیمی یا زرتشتی را می‌گماشت؟ آیا در آن صورت پیام مناسب‌تری به افکارعمومی و نیز جامعه‌ی جهانی مخابره نمی‌شد؟

در همین زمینه:
گذار از «وحدت» به «تعایش»: (ضرورت صورت‌بندی جدید در مسأله‌ی تعامل شیعه/سنی)

@mohsenhesammazaheri

✔️سانسور کتاب و بایگانی پژوهش(گزارشی از یک تجربه)🔻

🔸رضا تاران

🔹دوست فاضل و گرامی آقای محسن حسام مظاهری در مطلبی با عنوان «ممیزی کتاب: مهم‌ترین مانع «وفاق» در حوزه‌ی فرهنگ» درباره نحوه مواجهه نهادهای رسمی با انتشار آثار علمی مطلبی نوشت و مشکلات و رویه‌های نادرست این حوزه را توضیح داد. من هم تجربه خودم را می‌نویسم به امید اینکه رویه‌ها تصحیح شوند.

🔹بعد از رویدادهای پاییز سال ۱۴۰۱ پژوهشی با عنوان «دین‌داری نواندیشانه؛ چالش‌ها و اولویت‌ها» انجام دادم. این پژوهش بر یک پرسش اصلی متمرکز بود؛ «نواندیشان حوزوی با کدام چالش‌ها مواجه هستند، چه ظرفیت‌هایی برای حل مساله‌ها دارند و کدام مساله‌ها برای آنها اولویت‌ دارد؟». دغدغه این بود که نوگرایان حوزوی از سوی حکومت رانده شده‌اند و مخاطب اجتماعی خود را از دست داده‌اند، با چنین وضعیتی چه باید کنند.

🔹با ۱۸ نفر مصاحبه کردم: ۱. محمدعلی ایازی( استاد حوزه علمیه و عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه) ۲. محمود شفیعی(عضو هیات علمی دانشگاه مفید) ۳. حسین واله(عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی) ۴. میدرضا شریعتمداری(عضو هیات علمی دانشگاه ادیان) ۵. کاظم قاضی‌‍زاده(مدرس حوزه علمیه و رئیس موسسه فهیم) ۶. مهدی کاظمی زمهریر(پژوهشگر اندیشه سیاسی) ۷. سیدمحمدعلی ابطحی(فعال سیاسی) ۸. عبدالوهاب فراتی(عضو هیات علمی  پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی) ۹. سیدصادق قادری(رئیس سرای قرآن هاشمی رفسنجانی) ۱۰. مهراب صادق‌نیا(عضو هیات علمی دانشگاه ادیان) ۱۱. محمدتقی فاضل میبدی(عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه) ۱۲. خلیل قنبری(عضو هیات علمی دانشگاه ادیان) ۱۳. محمد مرادی (عضو هیات علمی دانشگاه علوم حدیث) ۱۴. مسعود آذربایجانی (عضو هیات علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه) ۱۵. علیمحمد حاضری(عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس) ۱۶. رحیم نوبهار(عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی) ۱۷. محسن کدیور(استاد پژوهشی دانشگاه دوک در آمریکا) ۱۸. سیدصادق حقیقت(عضو هیات علمی پژوهشگاه امام خمینی و انقلاب اسلامی).

🔹بعد از انجام این مصاحبه‌ها که هفته‌ها به طول انجامید، محتوای آن را در صد صفحه تحلیل کردم؛ این تحلیلی در پنج بخش تنظیم شد: ۱. چیستی نوگرایی حوزوی ۲، چالش‌های نظری ۳. چالش‌های عملی ۴. راه‌کارهای نظری ۵. راه‌کارهای عملی.

🔹بعد از تدوین و تنظیم و ویرایش و صفحه‌بندی برای اخذ مجوز از طریق یکی از انتشارات در شهر قم اقدام کردم. بعد از چند ماه معطلی پاسخ غیر رسمی این بود؛ «این کتاب غیر قابل انتشار است». با مشورت دوستان قرار شد از طریق یکی از انتشاراتی‌های تهران اقدام کنیم و بعد از چند ماه با این پاسخ غیر رسمی مواجه شدم: «این کتاب غیر قابل چاپ است".  در نهایت قرار شد حضوری من را بخوانند و توضیح دهند چرا انتشار این مجموعه به مصلحت نیست که تاکنون چنین جلسه‌ای نیز برگزار نشده است. به امید اینکه با تغییر رویه‌ها نویسندگان مجبور نباشند کارهای خود را خارج از ایران منتشر کنند.

@namehayehawzavi
https://imgurl.ir/uploads/p760142__.jpg

🎥 آیین‌های مذهبی و دوقطبی اجتماعی

🔶 گفتگوی محسن‌حسام مظاهری و حسین شهرستانی

🔻محسن‌حسام مظاهری: رشد مناسک به‌تنهایی نمی‌تواند نشان‌دهنده‌ی رشد دین باشد، در کنار آن لازم است شاهد رشد اعتقادات و اخلاق دینی هم باشیم. با توجه به این، امروز نمی‌توانیم مدعی رشد دین در جامعه باشیم. جمهوری اسلامی در خصوص مناسک، سوگیری شیعی دارد. مناسک مربوط به عید فطر، عید قربان و میلاد پیامبر اکرم بزرگ نشده است. توجه به ماه رمضان نیز تحت‌الشعاع شهادت امام علی (ع) قرار گرفته است.

🔻حسین شهرستانی: مناسک به بستری برای ارتباط‌های مدنی تبدیل شده است. مناسکی مانند محسنیه که لبه‌های تقابل با اهل‌سنت در آن تیز می‌شود جمهوری اسلامی جلوی آنها را گرفته است. اتفاقا در چنین مناسک ضدوحدت‌گرایانه‌ای، کنش ضدجمهوری اسلامی انجام می‌شود، مثلا مراسم‌های قمه‌زنی‌ای که وجود دارد. اسلام سیاسی و جمهوری اسلامی بوده است که جلو قمه‌زنی ایستاده است.

🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/WMR3tvdXT6g

✅ حمایت «ارزی» و «ریالی» از آزاد

🆔@AzadSocial

🔸دومینوی تحولات خاورمیانه و درس‌های آن🔸
فرصتی برای ارزیابی سیاست «محور مقاومت» و شعار «دفاع از حرم»



۱
آنچه در خاورمیانه‌ پس از عملیات مشکوک و خسران‌بارِ هفتم اکتبر به‌شکل دومینووار در حال رخ‌دادن است، از غزه تا لبنان و سوریه و احتمالا به زودی عراق و یمن، محک خوبی است برای ارزیابی سیاست موسوم به «محور مقاومت»؛
سیاستی که با هزینه‌های گزاف و به‌مدد تبلیغات رسانه‌ای یک‌سویه و بدون اقناع افکار عمومی، بر مردم منطقه به‌ویژه ایران تحمیل شد و منجر به ازدست‌رفتن فرصت‌هایی برای توسعه‌‌ی کشور یا لااقل کاستن از شدت تحریم‌ها گردید.


۲
امروز که رسانه‌ها لحظه به لحظه اخبار سقوط سوریه و پیشروی معارضین حکومت آن‌هم بدون هیچ مقاومتی از جانب ارتش و قوای حکومتی را مخابره می‌کنند، می‌توان دریافت که راهبرد مداخله‌ و مشارکت مستقیم ایران در جنگ داخلی سوریه و جذب و بسیج و گسیل نیروهای ایرانی و پاکستانی و افغانستانی به آن کشور برای دفاع از دولت اسد چه میزان با منافع ملی و واقعیت‌های مناسبات منطقه‌ای و جهانی همخوان بوده است.

۳
بدترین بخش سیاست مذکور، پوشش مذهبی (و مشخصاً شیعی) دادن به حضور در جنگ سوریه و عراق تحت عنوان «دفاع از حرم» بود که به‌عنوان ابزاری برای کسب مشروعیت و جلب همراهی و مشارکت بدنه‌ی مذهبی جامعه و تهییج و تحریک عواطف مذهبی به‌کار رفت، اما در عمل بستری برای انباشت خشم و نفرت‌ و شکاف فرقه‌ای و تراکم خشونت‌های مذهبی شد؛ آن‌هم در منطقه‌ای که تاریخی خونین از این منازعات دارد.


۴
سرمایه‌گذاری‌های کلان در توسعه‌ی اماکن مقدس شیعی در سوریه و عراق و نیز توسعه‌ی آیین‌های شیعی در این مناطق (ازجمله پیاده‌روی اربعین) مصادیقی از سیاست مذکور است که باوجود هشدارهای منتقدان دلسوز دنبال شد و نتایج سوء آن به‌مرور بیشتر آشکار می‌شود.

۵
رشد فرقه‌گرایی شیعی - که با بسترسازی و همراهی و حمایت حاکمیت در دو دهه‌ی اخیر شتاب افزون‌تری گرفته و «تورم مناسک» یکی از مصادیق آن است - چنانچه مهار نشود، آینده‌ای مخاطره‌آمیز را برای ایران و کشورهای منطقه رقم خواهد زد.

۶
کاش وقایع اخیر تلنگری برای متولیان و تصمیم‌گیران کلان کشور باشد برای تجدیدنظر اساسی در راهبردها و الگوی حکمرانی، از یوتوپیااندیشی‌های آخرالزمانی و الاهیاتی به حکمرانی واقع‌بینانه‌ی عرفی و معقول در چهارچوب منافع ملی؛ و برای سرمایه‌گذاری بر ترمیم شکاف دولت ـ ملت و بازسازی جامعه‌ی مدنی و تقویت هویت ملی ـ ایرانی به‌جای قمار سنگین در کشورهای دیگر برپایه‌ی ایدئولوژی‌های سیاسی و مذهبی.


پ.ن.
عکس‌های زیر را در سفر خرداد ۱۳۹۰ به سوریه گرفته‌ام. چندماه پس از آغاز موج نخست اعتراضات ضدحکومتی در آن کشور.


https://www.tgoop.com/mohsenhesammazaheri/5204


✍️ محسن‌حسام مظاهری

۱۴۰۳/۰۹/۱۷
@mohsenhesammazaheri

.
🔰نشست دوم میز مطالعات مدارس اسلامی

گفت‌وگو دربارهٔ رسالهٔ دکتری «تبارشناسی مواجههٔ مدارس اسلامی با مدرنیته به‌مثابه تحولی آموزشی»

با حضور:

👤زهرا مینائی | نویسندهٔ اثر، دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه علامه طباطبایی، هم‌بنیان‌گذار گروه کسب‌وکارپژوهی گوی

👤نرگس‌سادات سجادیه | استادمشاور اثر، عضو هیأت علمی گروه مبانی فلسفی و اجتماعی آموزش و پرورش دانشگاه تهران

👤سیدعلی باروتیان | دبیر میز مطالعات مدارس اسلامی، دانشجوی مطالعات دین دانشگاه ایلینوی (اِربانا شمپین) آمریکا

🕓یکشنبه ۲۵ آذر ۱۴۰۳ | ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۰:۳۰

▪️این نشست فقط به صورت آنلاین در لینک زیر برگزار می‌شود:

http://lms.zeitoonacademy.com/rooms/nxm-c3r-orh-9x6

▪️شرکت در این نشست برای همه رایگان و آزاد است.

📕نسخهٔ پی‌دی‌اف رسالهٔ دکتری و مقالهٔ برگرفته از رسالهٔ دکتری زهرا مینائی را این‌جا بخوانید.

@SSISDesk

گروه بررسی‌های راهبردی میراث با همکاری خانه اندیشه‌ورزان برگزار می‌کند:

📣 نشست رونمایی و نقد گزارش "جدایی از دین در ایران و جهان"

👤 با حضور:
- دکتر علیرضا شجاعی زند
عضو هیات علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس

- دکتر احمد شکرچی
استاد جامعه شناسی گروه علوم اجتماعی دانشگاه شهید بهشتی

✅ حضور برای عموم آزاد است.

🗓 دوشنبه ۲۶ آذر ۱۴۰۳
🕝 ساعت ۱۴:۳۰ تا ۱۶:۳۰

📍خانه اندیشه‌ورزان:
تهران، خیابان انقلاب اسلامی، بین خیابان ولی عصر(عج) و برادران مظفر شمالی، پلاک ۹٠۷، ساختمان شمالی، طبقه دوم، سالن کنفرانس


🆔️ @mssinst

سایت | توییتر | اینستاگرام | ایتا | بله