tgoop.com/mowlaverdi2/3955
Last Update:
💎اشتریان: وفاق به مثابه راه‌حل مقدم است بر عدالت
| چارچوبی برای کاربست وفاق در حل مشکلات ساختاری، تعارضات نهادی، تنازعات اجتماعی ایران امروز |
کیومرث اشتریان می‌گوید گفتمان دولت چهاردهم وفاق است و نه هیچ چیز دیگر اما مسیری که برای وفاق به مثابه راه‌حل ترسیم می‌کند، با مقصد عدالت و انصاف یک‌سان به نظر می‌رسد.
در ادامه سلسله گفت‌وگوهای انصاف نیوز با موضوع «گفتمان پزشکیان» و نسبت آن با «عدالت و انصاف» با اهالی علوم انسانی، نوبت به کیومرث اشتریان رسید که سال‌هاست بر مطالعه «سیاست‌گذاری» (پالیسی) متمرکز است.
اشتریان دبیر همایش ملی وفاق ملی است که پنجشنبه‌ی همین هفته، ۲۰ دیماه ۱۴۰۳ برگزار خواهد شد.
احتمالا شما از آن دسته از اهالی علوم انسانی هستید که معتقدند روسای جمهور در ایران از فقدان نظریه ضربه خورده‌اند.
بله، برخی کمابیش از این ناحیه ضربه خورده‌اند.
یعنی قائل هستید که برخی از روسای جمهور، نظریه داشته و بر مبنای آن عمل کرده‌اند؟
حالا نظریه به شکل منقح و صورت‌بندی شده نه، اما روسای جمهوری داشته‌ایم که حداقل در ذهن خود نظریه داشته‌اند.
اگر نقطه بحث را این‌جا قرار دهیم، تنها کاندیدایی که به نظر می‌رسید در انتخابات ریاست‌جمهوری زودهنگام امسال حرف متفاوتی داشت و بر مبنای نظریه سخن می‌گفت، مسعود پزشکیان بود. بالاخره هم توانست تعدادی را پای صندوق‌های رای بکشاند در حالی‌که تجربه انتخابات مجلس در زمستان سال قبل نشان داده بود تعداد بی‌تفاوت‌ها یا قهرکرده‌ها بسیار افزایش یافته است. تفاوت پزشکیان این بود که می‌گفت مسیر را اشتباه آمده‌ایم و باید مسیرمان را تغییر دهیم. تفاوتش این بود که از عدالت و انصاف سخن می گفت. آیا می‌توانیم بگوییم در انتخابات دوره چهاردهم ریاست جمهوری، گفتمان عدالت و انصاف رای آورده است؟
واقعیت این است که هر چند آقای پزشکیان درباره عدالت و انصاف سخن گفته باشد، هر چند حل مشکلات مردم را وعده داده باشد، از نظر من روح گفتمان منقح نشده ایشان همین وفاق بود.
ما باید ببینیم یک رئیس‌جمهور چه ظرفیت‌هایی دارد و متخصصان علوم انسانی برای کنش‌گری فکری در فضای عمومی، چگونه می‌توانند این ظرفیت‌ها را صورت‌بندی نظری کنند، بازسازی کنند و از همه مهم‌تر آن را به خودآگاهی تبدیل کنیم. اغلب ما انسان‌ها وقتی وارد حوزه سیاست می‌شویم، به شکل غریزی کنش می‌کنیم نه به شکل اندیشیده‌شده و رسمی. این را هم بگویم که این کنش غریزی سیاسی معنای منفی و بدی ندارد.
وقتی آقای پزشکیان از ابتدای حضور در عرصه رقابت‌های انتخاباتی، می‌گوید مسیرها را اشتباه آمده‌ایم، به نظرم در کانتکس خاصی سخن می‌گوید. پیش از آن اتفاق تلخ برای مرحوم رئیسی، ۳ سال بود که جریان خالص‌سازی به شدت و حدت مشغول به فعالیت بود. وقتی پزشکیان می‌گوید مسیر را اشتباه آمده‌ایم، به نظر من به این خالص‌سازی اشاره داشت. مقابل خالص‌سازی چه مفهومی را مطرح می‌کند؟ وفاق را. پس از همان ابتدا، وفاق جزء لاینفک گفتمان پزشکیان بود حتی اگر نامی از آن نیاورده باشد، حتی اگر این کلمه را استفاده نکرده باشد. البته بعد با تعابیر مختلف از وفاق حرف زد ایشان.
پس آقای پزشکیان ظرفیت وفاق را داشت. یک ظرفیت دیگر هم ایشان دارد که باز هم نانوشته و ناگفته است؛ این ظرفیت وفاق به مثابه راه‌حل است. یعنی بدون آن‌که تعریف روشنی داشته باشد، می‌گوید باید مسائل را با هم حل کنیم. باید با هم کار کنیم. وقتی به رفتارهای پساانتخاباتی ایشان نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که بله، همین اتفاق دارد می‌افتد. مساله دارد حل می‌شود. حالا این مساله ممکن است کوچک باشد، ممکن است مدنظر شما نباشد، ممکن است شما را راضی نکند اما نمی‌توانید منکر شوید که مساله بوده.
آن‌چه از رفتار پزشکیان در این چند ماه می‌بینیم این است که وفاق به مثابه راه‌حل یا وفاق به مثابه روش، دارد عمل می‌کند. این یک ظرفیت است که متخصصان علوم سیاسی و علوم اجتماعی باید برای آن گفتمان تولید کنند. می‌توان این ظرفیت را صورت‌بندی نظری کرد و نسبت به آن خودآگاهی ایجاد کرد.
به نظر من، دکتر پزشکیان نه تنها وفاق را به مثابه راه می‌بیند، بلکه وفاق را به مثابه ایجاد قدرت سیاست‌گذاری به کار می‌بندد. من اگر بخواهم برای عبارت «باید با هم فلان مشکل را حل کنیم» در کلام او، یک صورت‌بندی نظری ارائه دهم می‌گویم پزشکیان به زبان فنی، وفاق را به عنوان ابزاری برای تولید قدرت سیاست‌گذاری مورد استفاده قرار می‌دهد. این ظرفیت سیاست‌گذاری مخدوش شده است و بنابراین لازم است این قدرت را احیا کنیم. من از دور که نگاه می‌کنم، می‌گویم پزشکیان دارد می‌رود سمت تولید قدرت سیاست‌گذاری.
شما خیلی خوش‌بینانه تحلیل نمی‌کنید؟
ممکن است.
➖ ادامه‌ی مصاحبه:
https://ensafnews.com/569965
@ensafnews
@Mowlaverdi2
BY یک شهروند(شهیندخت مولاوردی)
Share with your friend now:
tgoop.com/mowlaverdi2/3955