صبح امروز صهیونیست‌ها کشتار فلسطینی‌ها را در کرانه باختری آغاز کردند و گفتند این عملیات طولانی مدت خواهد بود. پس از بیش از 10 ماه نسل کشی، هیچ کس به خاطر نمی‌آورد که همه چیز با این جمله شروع شد که "حماس تروریست است و بنابراین باید نابود شود." اکنون، ظاهراً "حماس همه جا است."

هیچ انسانی کاملا در زمان و مکان صددرصد امن وجود ندارد. این جهان بنا به تعریف ناقص است. کسانی که در مرحله‌ای از زندگی خود مستعد ایده‌آل سازی بیش از حد اطراف خود هستند، معمولاً و متعاقباً در ناامید کننده‌ترین و بدترین سطح بدبینی قرار می‌گیرند. و بدبین‌ها، برخلاف پیش‌داوری ها، به همان اندازه ایده‌آلیست‌ها از واقعیت دور هستند. فقط این است که برخی از مردم با عینک‌های رز رنگ به دنیا نگاه می‌کنند، در حالی که برخی دیگر با چشمانی آسیب دیده از تکه‌های این عینک شکسته به دنیا نگاه می‌کنند.

ما مجبوریم با چشمان یک واقع گرا به دنیا بنگریم و با بی علاقگی محاسبه کنیم که در این دنیای ناقص چه سودی می‌توانیم برای این دین به ارمغان بیاوریم.

وقتی در زمین مردم درخت می‌کاری انتظار برداشت محصول نداشته باش.

مسلمانانی که در اروپا زندگی می‌کنند اگر به هوش نباشند و مهاجرت نکنند چندی نمی‌گذرد که با واقعیت برخورد می‌کنند و به سرنوشت نازی ها دچار می‌شوند.

یهودیان نیز همین رفتار را در دوران نازی از خود نشان دادند. در حالی که عده کمی از آنچه در انتظارشان بود آگاه بودند و زود مهاجرت کردند، اکثریت در خودفریبی باقی ماندند و نمی‌خواستند با واقعیت ها روبرو شوند.

لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ

قبل از صدور حکم:

- سید، فکر می‌کنی چند سال برامون ببرّن؟ یه سال یا دو سال؟

سید قطب: مگه بز دزدیدیم؟ این دینه صلاح جان!

ماتریالیسم همیشه بر شباهت‌های انسان و حیوان تاکید دارد؛ در حالی که مذهب همیشه بر تفاوت‌هایشان انگشت می‌گذارد. معنای بعضی از کیش‌ها و ممنوعیت‌های مذهبی تاکید بر تفاوت‌ها است.

علی عزت بگوویچ، اسلام میان دو دیدگاه شرق و غرب، ترجمه: سید حسین سیف زاده، دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی

«من تعجل شيئا قبل أوانه عوقب بحرمانه» این یک قاعده فقهی است به این معنا که: «هرکس پیش از موعد چیزی برایش عجله کند، با محروم شدن از آن تنبیه می‌شود».

این قاعده را علما از نصوص وحی و احکام شریعت گرفته‌اند. مثلا رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «هرکس در دنیا خمر بنوشد، در آخرت آن را نخواهد نوشید». او عجله کرده و تنبیهش این است. یا اگر مردی در بیماری لاعلاج به قصد محروم کردن زنش از میراث او را طلاق دهد، به آن زن ارث می‌رسد چون قصد مرد محروم کردن او بوده، بنابراین به خلاف قصدش عمل می شود. یا اگر فردی مالی را برای کسی وصیت کند، سپس آن وصیت شده برای رسیدن زودتر به آن مال، فرد وصیت کننده را بکشد. او حتی اگر توسط اولیای دم بخشیده شود از وصیتش محروم می‌شود زیرا برای رسیدن به آن عجله کرده در نتیجه با خلاف قصدش تنبیه می‌شود.

این قاعده در زندگی روزمره ما هم صادق است. خیلی وقت‌ها ما به دلیل خواستن چیزی پیش از موعدش به طور کامل از آن محروم می‌شویم. مثلا خواستن آسایش پیش از پایان کار. آسایش را باید به بعد از کار موکول کرد وگرنه ممکن است در آن کار شکست بخوری و مجبور شوی برای جبراش بیشتر کار کنی و با زحمت بیشتر تنبیه شوی.

(مراجعه کنید به: حمد بن عبدالله الحمد، شرح منظومة القواعد الفقهية للسعدي)

عنوان صدا : ماتریالیسم چیست؟ توضیح ماتریالیسم به زبان ساده

عادت ندارم آثار هنری‌ام را در کانالم قرار دهم...

اما به یمن آمدن پاییز به خانه تابستانی‌مان
این را کشیدم و خواستم در این حس زیبایی که به پاییز دارم شما هم سهیم باشید…

آخرت خود را حتی به آخرت دیگران هم نفروش.

این خلط زیاد رخ می‌دهد؛ منظورم خلط بین «عقل» و «سلیقه شخصی» است. قواعد عقلی مانند عدم یکجا شدن دو نقیض (مانند بودن و نبودن یک چیز در یک آن) و اینکه جزء بزرگتر از کل نباشد، است. این [یعنی قواعد عقلی] از مهم‌ترین معیارهایی است که محدثان در سنت به آن توجه داشته‌اند.

اما سلیقه و ذائقه شخصی مانند زشت شمردن نصف بودن میراث زنان، و تعدد و این دست امور است. این [یعنی ذائقه و سلیقه شخصی] باید تحت سلطه قرآن و سنت باشد نه برعکس، زیرا همه این‌ها صرفا امیال ملتی است که بر دیگر ملت‌ها غالب شده و می‌خواهد معیارهای خود را بر دیگران نیز اِعمال کند. چیزی که این دسته (روشنفکران) انجام می‌دهند این است که روایات را به داوری سلیقه ملت غالب می‌برند نه به قواعد عقلی موضوعی.

{لَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ} [التین: ۴] (انسان را در نیکوترین اعتدال آفریدیم)

علامه سعدی رحمه الله می‌گوید:

با وجود این نعمت‌های بس بزرگ که مستلزم شکر است، بیشتر مردمان از شکر منعم روی‌گردانند و به خوشگذرانی و بازی مشغولند. به امور پست و خوی بی‌ارزش راضی شده‌اند.

ابراهیم السکران، سلطه فرهنگ غالب

ناباورایی که گوش ما رو با جبرگرایی دینی کر کردین! اگه اعمال شما حاصل واکنش شیمایی باشه نه حاصل تفکر و ذهن، مشکل شما حل می‌شه؟

اراده آزاد یا جبرگرایی

اثبات فقدان اراده آزاد، آرزوی دیدگاه ماتریالیستی است. در غیر این صورت، چگونه می‌توانیم حضور آن را در جهان فیزیکی توضیح دهیم، جایی که حرکت همه ذرات (از جمله آنهایی که از آنها ساخته شده‌ایم) مشخص می‌شود.
هر ماتریالیستی جبرگرا است. ماتریالیسم اراده آزاد را تصور نمی‌کند و کار مغز را به عنوان فرآیندهای مشخص شده در قشر آن توضیح می‌دهد. همانند فرآیندهای طبیعی مانند آتش‌سوزی در جنگل، سقوط یک جسم از ارتفاع با سرعت معین و غیره.

کل این فلسفه بر اساس تعصبات عمیق در مورد وجود واقعیت فیزیکی و ذرات است.
با این حال، این منطق خود را رد می‌کند. بر اساس این دلایل ضعیف، ما فکر نمی‌کنیم، بلکه واکنش نشان می‌دهیم. رفتار ما، تصمیمات گرفته شده، اعمال، افکار، حافظه... همه چیز توسط فرآیندهای شیمیایی در قشر مغز ما تعیین می‌شود. و آنها نیز به نوبه خود از قوانین ثابت فیزیکی و غیرشخصی هستند. حتی این متنی که من تایپ می کنم محصول بازتاب خلاقانه و فکری من نیست، بلکه حاصل عملکرد نورون‌ها طی یک فرایند شیمیایی در قشر مخ است.

بنابراین، در چنین اعتقادی هیچ حقیقتی و هیچ قضاوت صحیحی وجود ندارد، زیرا هر کسی که حقیقت قضاوت خود یا دیگران را اعلام می‌کند، از طریق تحلیل و درک عقلانی به این امر نرسیده، بلکه به سادگی تمام اساسا نمی‌تواند به گونه‌ای دیگر عمل کند. این نتیجه قطعی فرآیندهای شیمیایی در قشر مخ است. ما بر اساس فیزیکالیسم، جبرگرایی و ماتریالیسم واکنش نشان می‌دهیم.

یعنی با پیروی از منطق آن‌ها، اعمالی که از کار مغز ناشی می‌شود را نمی‌توان با مطالبات اخلاقی ارائه کرد، همانطور که نمی‌توان آنها را به معده یا کبد ارائه کرد که باعث درد یا تومور سرطانی می‌شود.

بنابراین، در ارتکاب جرم، مجرمی وجود ندارد و مجازات یک فرد برای یک عمل بد، معنی ندارد، زیرا این یک جرم قطعی است. با قضاوت بر اساس منطق آنها، یک مجرم نیاز به درمان دارد.

«ریچارد داوکینز با پیروی از این سیستم فکری، در کتاب خود اشاره کرد که سرزنش یک فرد به دلیل رفتار نادرست به اندازه ضرب و شتم ماشینی که نمی‌خواهد روشن شود بی‌معنی است. یک فرد به سادگی نمی‌تواند متفاوت عمل کند، زیرا توسط ذرات فیزیکی (که طبق قوانین خاصی عمل می‌کنند) کنترل می‌شود و شخص آنها را کنترل نمی‌کند.»

ترجمه و تحقیق : ک. ابراهیمی

حکمت حرام دانستن خوک

خوک ذاتاً نزد فطرت پاک و درست مورد تنفر و بیزاری است... با وجود این، خداوند از مدت‌ها پیش آن را حرام دانسته تا دانش بشری به تازگی دریابد که در گوشت خون و روده های این حیوان کرم بسیارخطرناک کدو و تخم های کیسه‌ای آن وجود دارد.

اکنون گروهی می‌گویند وسایل جدید پخت پیشرفت کرده و این کرم و تخم‌هایش دیگر خطری در برندارند؛ زیرا حرارت بالایی که این وسایل تولید می‌کنند تضمین کننده‌ی نابودی آنهاست.

این گروه فراموش کرده‌اند که دانش آنها برای کشف یک بیماری به قرن‌های طولانی نیاز دارد بنابراین چه کسی می‌تواند با قاطعیت بیان کند که در گوشت خوک بیماری‌های دیگری نهفته نباشد که هنوز کشف نشده‌اند؟ پس آیا دینی که ده‌ها قرن از دانش بشری پیشی گرفته است شایستگی آن را ندارد که به آن اطمینان کنیم و رأی نهایی را به او واگذاریم و آنچه را حرام کرده است حرام بدانیم و آنچه را حلال کرده حلال کنیم؛ دینی که می‌دانیم از جانب خداوند دانا و آگاه است؟!

سیدقطب رحمه‌الله