Bir goʻzal tush edi mening tushim… Yomgʻir yogʻardi. Yomgʻir emas, goʻyo osmon yuragidagi eng begʻubor dardlarini yerga toʻkayotgandek edi. Har bir tomchi shu qadar tiniq, shu qadar begʻubor ediki, ularni sanash mumkin edi. Bamisoli osmon koʻz yoshlarini yer bagʻriga sanab tushirardi. Koʻcha atrofi rang-barang gullarga toʻla, har biri yonimga egilib, menga nimadir pichirlayotgandek. Asfalt yaltiraydi, goʻyo yer osmondan tushayotgan bu sovgʻani ichiga singdirib olmoqchi. Koʻcha chetida bir avtomobil turibdi, Matiz edi, menimcha. Men shundoq oldiga bordim. Oʻzimni yerga yotqizdim. Balki meni kimdir bosib ketmasligi uchundir, boshimni yashirdim, balki esa hech qanday sabab yoʻq edi – shunchaki shu daqiqada erkin boʻlishni, yomgʻirga singib ketishni istadim. Osmonga qaradim. U yerni quchoqladi, men esa yomgʻirni. Har bir tomchi yuzimga tegib, koʻzlarimni ohista kaftlari bilan silagandek tuyulardi. Koʻzlarim yumildi. Men endi yomgʻir bilan qoʻshilib ketayotgan edim… Oʻsha kuni yuragimda ogʻir gʻam bor edi. Onamdan xafa edim. Otamdan xafa edim. Hayotdan xafa edim. Balki bu shunchaki sabab edi, aslida esa hech narsaga xafa emasdim, faqat bir joyga singib ketishni, yoʻqolishni, bu olamdan bir zumga boʻlsa-da chiqib ketishni istardim. Koʻp qavatli uyning zinalari notoʻgʻri qurilganidan xafa edim. Bu ham gʻalati, lekin yurak ayrim narsalarni o‘zi tanlaydi – xafalik uchun ham, ichki titroq uchun ham. Bir hovlining sahniga borib, shunchaki yotmoqchi edim, lekin u yerdagi kamera... Ha, hatto boʻsh hovli ham shaxsiy makonim boʻla olmasdi. Lekin barchasi unutiladi. Tanish gʻamlar suvga singadi, ogʻir tuygʻular yuvilib ketadi. Men bor-yoʻgʻi oddiy bir qiz edim – yomgʻir bagʻrida yotgan, osmonga termulgan va hech narsani oʻylashni istamagan bir qiz. Oyoq kiyimlarim yoʻq edi, balki poyabzalim bor edi, lekin u ham bir poy boshmoq edi adashmasam. Qanday ahamiyati bor? Har safar tush koʻrsam, unda sochlarim yoyilib ketadi. Bu safar ham shunday boʻldi. Uzun sochlarim yomgʻir suvlarida ivib, yoʻl etagiga oqayotgan yomgʻir suvlari bilan qoʻshilib ketayotgan edi. Goʻyo men oʻzim ham bu yomgʻirning bir boʻlagi edim. Shunda bilaman – men barchasidan ozodman. Shu daqiqada men borligimni unutdim, tashvishlar yuvildi, dardlar singib ketdi. Bu tush emas, bu men edim.
Qani edi shu tushni kameraga muhrlab boʻlganda edi… Yoʻq, aslida hayotning eng unutilmas lahzalarini suratga olishning iloji yoʻq. Shunday lahzada agar kimningdir qoʻlida kamera boʻlsa, demak, u lahza uyushtirilgan. Bu lahzalarning eng qadrli tomoni shundaki, ularni faqat yurak his qiladi, faqat ruh saqlab qoladi. Suratlar, videolar – ular shunchaki ko‘rinish, ammo haqiqatda, ular orqasida yashiringan tuyg‘ularni takrorlab bo‘lmaydi. Shu sabab men bu lahzaning ichida yashayapman, uni muhrlash emas, his qilish uchun.
Bir goʻzal tush edi mening tushim… Yomgʻir yogʻardi. Yomgʻir emas, goʻyo osmon yuragidagi eng begʻubor dardlarini yerga toʻkayotgandek edi. Har bir tomchi shu qadar tiniq, shu qadar begʻubor ediki, ularni sanash mumkin edi. Bamisoli osmon koʻz yoshlarini yer bagʻriga sanab tushirardi. Koʻcha atrofi rang-barang gullarga toʻla, har biri yonimga egilib, menga nimadir pichirlayotgandek. Asfalt yaltiraydi, goʻyo yer osmondan tushayotgan bu sovgʻani ichiga singdirib olmoqchi. Koʻcha chetida bir avtomobil turibdi, Matiz edi, menimcha. Men shundoq oldiga bordim. Oʻzimni yerga yotqizdim. Balki meni kimdir bosib ketmasligi uchundir, boshimni yashirdim, balki esa hech qanday sabab yoʻq edi – shunchaki shu daqiqada erkin boʻlishni, yomgʻirga singib ketishni istadim. Osmonga qaradim. U yerni quchoqladi, men esa yomgʻirni. Har bir tomchi yuzimga tegib, koʻzlarimni ohista kaftlari bilan silagandek tuyulardi. Koʻzlarim yumildi. Men endi yomgʻir bilan qoʻshilib ketayotgan edim… Oʻsha kuni yuragimda ogʻir gʻam bor edi. Onamdan xafa edim. Otamdan xafa edim. Hayotdan xafa edim. Balki bu shunchaki sabab edi, aslida esa hech narsaga xafa emasdim, faqat bir joyga singib ketishni, yoʻqolishni, bu olamdan bir zumga boʻlsa-da chiqib ketishni istardim. Koʻp qavatli uyning zinalari notoʻgʻri qurilganidan xafa edim. Bu ham gʻalati, lekin yurak ayrim narsalarni o‘zi tanlaydi – xafalik uchun ham, ichki titroq uchun ham. Bir hovlining sahniga borib, shunchaki yotmoqchi edim, lekin u yerdagi kamera... Ha, hatto boʻsh hovli ham shaxsiy makonim boʻla olmasdi. Lekin barchasi unutiladi. Tanish gʻamlar suvga singadi, ogʻir tuygʻular yuvilib ketadi. Men bor-yoʻgʻi oddiy bir qiz edim – yomgʻir bagʻrida yotgan, osmonga termulgan va hech narsani oʻylashni istamagan bir qiz. Oyoq kiyimlarim yoʻq edi, balki poyabzalim bor edi, lekin u ham bir poy boshmoq edi adashmasam. Qanday ahamiyati bor? Har safar tush koʻrsam, unda sochlarim yoyilib ketadi. Bu safar ham shunday boʻldi. Uzun sochlarim yomgʻir suvlarida ivib, yoʻl etagiga oqayotgan yomgʻir suvlari bilan qoʻshilib ketayotgan edi. Goʻyo men oʻzim ham bu yomgʻirning bir boʻlagi edim. Shunda bilaman – men barchasidan ozodman. Shu daqiqada men borligimni unutdim, tashvishlar yuvildi, dardlar singib ketdi. Bu tush emas, bu men edim.
Qani edi shu tushni kameraga muhrlab boʻlganda edi… Yoʻq, aslida hayotning eng unutilmas lahzalarini suratga olishning iloji yoʻq. Shunday lahzada agar kimningdir qoʻlida kamera boʻlsa, demak, u lahza uyushtirilgan. Bu lahzalarning eng qadrli tomoni shundaki, ularni faqat yurak his qiladi, faqat ruh saqlab qoladi. Suratlar, videolar – ular shunchaki ko‘rinish, ammo haqiqatda, ular orqasida yashiringan tuyg‘ularni takrorlab bo‘lmaydi. Shu sabab men bu lahzaning ichida yashayapman, uni muhrlash emas, his qilish uchun.
To upload a logo, click the Menu icon and select “Manage Channel.” In a new window, hit the Camera icon. Select: Settings – Manage Channel – Administrators – Add administrator. From your list of subscribers, select the correct user. A new window will appear on the screen. Check the rights you’re willing to give to your administrator. With Bitcoin down 30% in the past week, some crypto traders have taken to Telegram to “voice” their feelings. Those being doxxed include outgoing Chief Executive Carrie Lam Cheng Yuet-ngor, Chung and police assistant commissioner Joe Chan Tung, who heads police's cyber security and technology crime bureau. How to build a private or public channel on Telegram?
from us
