نگارش دهم تا دوازدهم

#خاطره‌نگاری

با یاد محترم و معتبر استاد مجتبی مینوی ( ۱۲۸۲- ۶بهمن۱۳۵۵)
خدا رحمت کناد آقای دکترمحمد جواد شریعت( وفات۱۳۹۱ ش) دو بار در معرفی دوشخصیت بزرگوار دانش و دقت و دانایی سنگ تمام نهاد.چنانکه ما دانشجویان دوره لیسانس از وصف آن معلم عاشق ، به درس وتصحیح ومقام شامخ آن دو استاد ،عاشقِ شائق شدیم. روزی که درس متنی فنی ومصنوعی،چون نفثه المصدور را می خواست تدریس کند" نفثه المصدور" را با وصف" شاهکار تصحیح"- درسال ۱۳۴۳ش- نامیدو از دقت و دانش دکتر یزدگردی دادسخن داد. نتیجه آن که بعد لیسانس چون نفثه المصدور نایاب بود من بنده، با شوق استوار طی دوماه " مِن البدو الی الختم" این کتاب را رونویسی کردم و صاحب کتاب شدم. اما بار دیگر،یعنی قبل از نفثه المصدور، دکتر شریعت عزیز،
در درس کلیله و دمنه، از گستره دانش واطلاعات استاد بسیارفاضل، مجتبی مینوی سخن مصحح کلیله، گفت و اورا " فاضل ترین استاد ادب وفرهنگ زمان خواند" و تصحیح کلیله و دمنه را شایسته ترین متن
برای نگارش و ویرایش، نامید که فرهنگستان زبان وادب فارسی آن زمان سرمشقی بایسته تر ودرست تر از آن نخواهد یافت. باری تعریف آن گرامی استاد از مقام و دانش ودقت استاد مینوی ارادت ها آفرید.
بعدها وقتی مجله " کتاب امروز" ویژنامه پژوهنده ستیهنده بیرون آمد، و استادمینوی درمصاحبه ای پرده از روی کار برخی مدعّیان کشید و در عرصه مطبوعات چه غلغله ای در افکند مخصوصاً در مجلات فردوسی ونگین و خواندنی ها.
در سال ۱۳۵۵ وقتی درتهران دوران خدمت سربازی را انجام می دادم در روزنامه خواندم که فلان روز استاد مینوی و دکتر ضیاالدین سجادی- رحمت الله علیهما- درمحل بنیادشاهنامه، واقع در میدان ژاله، سخنرانی دارند، با تغییرلباس رفتم تا استاد مینوی را از نزدیک ببینم چه به استناد بیتی عربی،" گاهی گوش قبل ازچشم عاشق می شود،،و من به گفته مولانا" کو قسم چشم، صورت ایمانم آرزو بود" که اورا فاضل ترین استاد فرهنگ و ادب زمانه نامیده بودند. دریغا که پس از آن شب وآشنایی، عمر استاد مینوی چندان بقا نکرد.
هنوز گویی مجله" تماشا" را پیش چشم دارم که استاد دکتر سیدجعفر شهیدی نوشته بود وقتی می خواستم به تشییع جنازه استادمینوی حاضرشوم ،دیوان حافظ را گشودم . غزل خواجه با این مصراع پیش چشم آمد :

کنون که می وزد از بوستان نسیم بهشت...
تا به این بیت محترم، رسیدم:

قدم دریغ مدار از جنازه حافظ
که گرچه غرق گناه است می رود به بهشت.
فاتحه ای خواندم وحرکت کردم.

با سپاس از استاد بزرگوارم
جناب آقای مسعود تاکی فرهنگ دوست
❄️☃️
‌‌‌‌‌‌‌‌Ｃ᭄𝄞 @negareshe10
─━━━━⊱🖋⊰━━━━─

www.tgoop.com/negareshe10/12174

422 viewsNazi Sojoudi langeroudi, edited  Jan 25 at 11:55

#خاطره‌نگاری

با یاد محترم و معتبر استاد مجتبی مینوی ( ۱۲۸۲- ۶بهمن۱۳۵۵)
خدا رحمت کناد آقای دکترمحمد جواد شریعت( وفات۱۳۹۱ ش) دو بار در معرفی دوشخصیت بزرگوار دانش و دقت و دانایی سنگ تمام نهاد.چنانکه ما دانشجویان دوره لیسانس از وصف آن معلم عاشق ، به درس وتصحیح ومقام شامخ آن دو استاد ،عاشقِ شائق شدیم. روزی که درس متنی فنی ومصنوعی،چون نفثه المصدور را می خواست تدریس کند" نفثه المصدور" را با وصف" شاهکار تصحیح"- درسال ۱۳۴۳ش- نامیدو از دقت و دانش دکتر یزدگردی دادسخن داد. نتیجه آن که بعد لیسانس چون نفثه المصدور نایاب بود من بنده، با شوق استوار طی دوماه " مِن البدو الی الختم" این کتاب را رونویسی کردم و صاحب کتاب شدم. اما بار دیگر،یعنی قبل از نفثه المصدور، دکتر شریعت عزیز،
در درس کلیله و دمنه، از گستره دانش واطلاعات استاد بسیارفاضل، مجتبی مینوی سخن مصحح کلیله، گفت و اورا " فاضل ترین استاد ادب وفرهنگ زمان خواند" و تصحیح کلیله و دمنه را شایسته ترین متن
برای نگارش و ویرایش، نامید که فرهنگستان زبان وادب فارسی آن زمان سرمشقی بایسته تر ودرست تر از آن نخواهد یافت. باری تعریف آن گرامی استاد از مقام و دانش ودقت استاد مینوی ارادت ها آفرید.
بعدها وقتی مجله " کتاب امروز" ویژنامه پژوهنده ستیهنده بیرون آمد، و استادمینوی درمصاحبه ای پرده از روی کار برخی مدعّیان کشید و در عرصه مطبوعات چه غلغله ای در افکند مخصوصاً در مجلات فردوسی ونگین و خواندنی ها.
در سال ۱۳۵۵ وقتی درتهران دوران خدمت سربازی را انجام می دادم در روزنامه خواندم که فلان روز استاد مینوی و دکتر ضیاالدین سجادی- رحمت الله علیهما- درمحل بنیادشاهنامه، واقع در میدان ژاله، سخنرانی دارند، با تغییرلباس رفتم تا استاد مینوی را از نزدیک ببینم چه به استناد بیتی عربی،" گاهی گوش قبل ازچشم عاشق می شود،،و من به گفته مولانا" کو قسم چشم، صورت ایمانم آرزو بود" که اورا فاضل ترین استاد فرهنگ و ادب زمانه نامیده بودند. دریغا که پس از آن شب وآشنایی، عمر استاد مینوی چندان بقا نکرد.
هنوز گویی مجله" تماشا" را پیش چشم دارم که استاد دکتر سیدجعفر شهیدی نوشته بود وقتی می خواستم به تشییع جنازه استادمینوی حاضرشوم ،دیوان حافظ را گشودم . غزل خواجه با این مصراع پیش چشم آمد :

کنون که می وزد از بوستان نسیم بهشت...
تا به این بیت محترم، رسیدم:

قدم دریغ مدار از جنازه حافظ
که گرچه غرق گناه است می رود به بهشت.
فاتحه ای خواندم وحرکت کردم.

با سپاس از استاد بزرگوارم
جناب آقای مسعود تاکی فرهنگ دوست
❄️☃️
‌‌‌‌‌‌‌‌Ｃ᭄𝄞 @negareshe10
─━━━━⊱🖋⊰━━━━─

BY نگارش دهم تا دوازدهم