کارزار جهانی نه به اعدام در ایران

درس‌هایی از قزل‌حصار

زندان قزل‌حصار، همچون زندان اوین، از بدنام‌ترین زندان‌های جمهوری اسلامی بوده است. در دهه‌ی شصت، حاج داوود رحمانی، رئیس وقت زندان، آن را «زباله‌دان تاریخ» نامیده بود.

اما آنچه پس از سال‌ها نام قزل‌حصار را دوباره بر سر زبان‌ها انداخت، حرکت ۱۵۰۰ زندانی محکوم به اعدام بود؛ کسانی که شاید حتی الفبای سیاست را هرگز نشنیده بودند، با جرایم عادی و نه سیاسی ،اما در یک هفته، به الگویی برای سیاسیون ما بدل شدند.

۱۵۰۰ زندانی دست به اعتصاب زدند و تنها خواسته‌شان «حق حیات و زندگی» بود. سال‌هاست که نمایندگان وجدان‌های بیدار ما برای تحقق خواسته‌های انسانی، دست به اعتصاب غذا زده‌اند و تا سر حد مرگ و گاه با از دست دادن جان خود پیش رفته‌اند، اما تنها چند نفر بوده‌اند.

این ۱۵۰۰ نفر اما، نه سازمان سیاسی داشتند و نه از مفاهیم آن آگاه بودند. سفره‌ای خالی پهن کردند، کاغذهایی در دست گرفتند، و در روزهای پایانی، آنان که رمقی برایشان نمانده بود از شدت ضعف از پا افتادند. با این‌حال، ایستادگی‌شان رژیم را ناچار به عقب‌نشینی کرد.

رژیم، درمانده و از شکنندگی خود آگاه است. در جنبش «زن، زندگی، آزادی»، نخستین سنگر خود ـ حجاب اجباری ـ را از دست داده، و هنوز سنگر اعدام را برای ایجاد رعب و وحشت حفظ کرده است.

اما آن ۱۵۰۰ نفر ثابت کردند که این سنگر نیز در سایه‌ی همدلی، فتح‌شدنی است.

جاوید طهماسبی

#نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی

👏3🔥1

www.tgoop.com/no_to_execution_in_iran/8154

88 viewsOct 20 at 13:13

درس‌هایی از قزل‌حصار

زندان قزل‌حصار، همچون زندان اوین، از بدنام‌ترین زندان‌های جمهوری اسلامی بوده است. در دهه‌ی شصت، حاج داوود رحمانی، رئیس وقت زندان، آن را «زباله‌دان تاریخ» نامیده بود.

اما آنچه پس از سال‌ها نام قزل‌حصار را دوباره بر سر زبان‌ها انداخت، حرکت ۱۵۰۰ زندانی محکوم به اعدام بود؛ کسانی که شاید حتی الفبای سیاست را هرگز نشنیده بودند، با جرایم عادی و نه سیاسی ،اما در یک هفته، به الگویی برای سیاسیون ما بدل شدند.

۱۵۰۰ زندانی دست به اعتصاب زدند و تنها خواسته‌شان «حق حیات و زندگی» بود. سال‌هاست که نمایندگان وجدان‌های بیدار ما برای تحقق خواسته‌های انسانی، دست به اعتصاب غذا زده‌اند و تا سر حد مرگ و گاه با از دست دادن جان خود پیش رفته‌اند، اما تنها چند نفر بوده‌اند.

این ۱۵۰۰ نفر اما، نه سازمان سیاسی داشتند و نه از مفاهیم آن آگاه بودند. سفره‌ای خالی پهن کردند، کاغذهایی در دست گرفتند، و در روزهای پایانی، آنان که رمقی برایشان نمانده بود از شدت ضعف از پا افتادند. با این‌حال، ایستادگی‌شان رژیم را ناچار به عقب‌نشینی کرد.

رژیم، درمانده و از شکنندگی خود آگاه است. در جنبش «زن، زندگی، آزادی»، نخستین سنگر خود ـ حجاب اجباری ـ را از دست داده، و هنوز سنگر اعدام را برای ایجاد رعب و وحشت حفظ کرده است.

اما آن ۱۵۰۰ نفر ثابت کردند که این سنگر نیز در سایه‌ی همدلی، فتح‌شدنی است.

جاوید طهماسبی

#نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی

BY کارزار جهانی نه به اعدام در ایران