🔴 ایران، کشور تابوها



🔹من گمان نمی‌کنم هیچ کشوری در دنیا به اندازۀ ایران تابو داشته باشد. در کدام کشور ورود زنان به ورزشگاه‌ها یا دوچرخه‌سواری آنان در کوچه و خیابان ممنوع است؟ در کدام کشور پوشش زنان این همه داستان و بگیروببند دارد؟ در کدام کشور، «مذاکره»، گیرم با ابلیس مجسم، تابو است؟ در کدام کشور دموکراتیک، انتقاد از سیاست‌‌های کلان کشوری در رسانه‌های رسمی و مطبوعات، ممنوع است؟ در کدام کشور نشان دادن آلات موسیقی آن کشور در رسانۀ ملی آن کشور ممنوع و تابو است و نباید بشکند؟ آن هم آلات موسیقی سنتی و ملی آن کشور، نه ابزارآلات موسیقی غربی و مدرن.


🔹این روزها همۀ جامعه‌شناسان و اهل اندیشه و فرهنگ، از پانزده میلیون کامنت در زیر یک پستِ روکم‌کنی تتلو در اینستاگرام در بهت و حیرت فرورفته‌‌اند. من هم باور نمی‌کردم تا اینکه به چشم دیدم. خدا می‌داند چه غم سنگینی روی دلم نشست. تتلو همۀ ما را شکست داد. همۀ مؤسسات فرهنگی و دینی، دانشگاه‌ها، حوزه‌های علمیه، سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی و تبلیغی بودجه‌نابودکن، نمازجمعه‌ها، دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگستان‌ها، صداوسیما، وزارت ارشاد و...، هر چه بودجه از بیت المال گرفته‌اند باید به جیب مردم برگردانند؛ چون تتلو بدون هیچ زحمتی همۀ آنها را شکست داد.

🔹شبکه‌های اجتماعی هم باید سر به زیر اندازند و خجالت بکشند از این افتضاحی که به بار آمده است. می‌گویند آن پانزده میلیون کامنت را پانزده میلیون نفر ننوشته‌اند. قبول؛ بگو ده میلیون نفر کامنت گذاشته‌اند؛ بگو پنج میلیون نفر. کدام ستارۀ موسیقی و کدام هنرمند اصیل ایرانی یا کدام فعال محیط زیست می‌تواند چند صد کامنت از مردم و جوانان بگیرد؟ ده هزار و صدهزار و یک‌میلیون و چند میلیون پیشکش. مقصر کیست؟

🔹مقصر سیاست‌هایی است که موسیقی سنتی را در ایران تابو کرده است. مقصر صداوسیما است که قیافۀ تار و سه‌تار و سنتور را از چشم مردم می‌پوشاند. مقصر آنان‌اند که طعم موسیقی کلاسیک ایرانی و سمفونی‌های بتهوون و موتزارت و باخ را به این جوانان نچشاندند تا در این حجم و اندازه دنبال تتلوها نیفتند.

🔹روزی‌روزگاری در این کشور، پیرهن‌ رنگی یا آستین‌کوتاه یا تراشیدن ریش برای آقایان تابو بود. شاید الان کسی باور نکند، ولی ما روزگاری را به یاد داریم که شاهنامه در شمار تابوهای نابخشودنی بود. مربی فرهنگی ما در دبیرستان از من و چند دانش‌آموز دیگر خواسته بود که هر کدام چند بیت از شاهکارهای ادب فارسی را حفظ کنیم و در یک برنامۀ فرهنگی در مدرسه بخوانیم. من ابیات نخست شاهنامه را حفظ کردم. به نام خداوند جان و خرد... وقتی مربی فرهنگی ما فهمید که من می‌خواهم شاهنامه بخوانم، اسمم را از فهرست برنامه خط زد و در اولین دیدار نیز من را نصیحت کرد و اندرز داد که کتاب‌های طاغوتی نخوانم.

🔹ایران کشور تابوها است؛ اما همۀ تابوهای بی‌بنیان دیر یا زود می‌شکنند. پس این همه هزینه برای حفظ تابوهای ساختگی، چرا؟ تابو آن است که مردم تابو بدانند؛ وگرنه عمری دراز نخواهد داشت. من مرده، شما زنده.



👤#رضا_بابایی

🟥 #سیاست

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🟢 بوسه ای که زندگی من را عوض کرد!


🔹اولین بار که پایم به مدرسه باز شد، کمتر از شش سال سن داشتم و جثه ام کوچک بود. آن وقتها مهد کودک و پیش دبستانی در روستا نبود و دانش آموزان غیررسمی به نام "مستمع آزاد" در کلاس اول می نشستند. جایم آخر کلاس و هم نیمکتی ام سکینه؛ جثه ای درشت و حرکاتی کند داشت. مبتلا به فلج مغزی بود. هیچ کدام از ما توسط معلم و سایر دانش آموزان به حساب نمی آمدیم. کار من این بود که دست سکینه را بگیرم تا بتواند حروف را به سختی بر کاغذ بنویسد. پائیز به آخر نرسیده؛ سکینه خزان شد. کالبد بی جانش را پیچیده در پتو بر تخته گذاشتند. سکینه که رفت من هم دل و دماغی برایم نماند؛ مدرسه را رها کردم. سال بعد که به سن مدرسه رسیدم، هنوز جثه ام ریز بود. با این تصور که هنوز مستمع آزادم، من را بر روی نیمکت آخر کلاس نشاندند.

🔹معلم ما خانم معلمی بود تازه کار که از دانشسرای عشایری آمده بود. نامش ثریا در لباس های رنگین عشایری همچون طاووس بود و صورت شادابش در میانه شبستان چارقد و لچک و طرّه زلفهای سیاهش چون خوشه پروین می درخشید. دبستانهای ما هنوز زیر سایه تعلیمات عشایری بودند و خود، از عشایر و دست پرورده آن عشایر زاده دانشمند (قاسم صادقی)که دلبسته طبیعت بود و عاشق زندگی، به شاگردانش گفته بود که با لباس خودشان بر سر کلاس بروند. لباسی پر نقش و نگار با الهام از طبیعت همان منطقه.

🔹پائیز و زمستان گذشت و بهار از راه رسید. من دانش آموز رسمی بودم نشسته بر آخرین نیمکت، خاموش و منتظر که نام"مستمع آزاد" را یدک می کشیدم. تعطیلات نوروز که تمام شد معلم شروع به پرسیدن کرد. اما همه درسها در چهارده روز تعطیلی از کله ها پریده بود. کسی جواب نداد. دوباره پرسید. با ترس دست بلند کردم و گفتم:
- خانم اجازه!
-مگر بلدی؟
-خانم اجازه بله
-بفرما

🔹برای نخستین مواجهه رسمی با تخته سیاه به پیش تاختم. قامتم به تخته سیاه نمی رسید. با بزرگواری و مهربانی یا شاید ترحم، چهار پایه ای زیر پایم گذاشت و من مسلط، سراسر میدان فراخ تخته سیاه را یک تنه، با سلاح گچ سفید و رگبار کلمات فتح کردم. معلم جیغی کشید و سرخ شد. از خوشحالی بود یا نمی دانم چه، هر چه بود خم شد، مرا بغل کرد و بوسید. مهربانی او در میان امواج عطرآگین گردن آویز میخک دوچندان بر من نشست. مرا بر نیمکت اول نشاند و دفتری از وسایل شخصی خود به من هدیه داد. همان سال شاگرد اول شدم و سالهای دیگر هم(منسوب به دکتر سهراب صادقی فوق تخصص مغز و اعصاب)

***


🔹هوارد گاردنر، استاد دانشگاه هاروارد و روانشناس معروف و معاصر، نظریه ای دارد به نام هوش های چندگانه. او می گوید هوش صرفاً هوش ریاضی یا همان IQ نیست. او اول هشت هوش و در نهایت ده هوش را شناسایی کرد: هوش های موسیقایی، تصویری_فضایی، کلامی_زبانی، جسمی_حرکتی، منطقی_ریاضی، درون فردی، برون فردی، طبیعت‌گرا، اخلاقی و بالاخره هوش وجودی

🔹آنچه زندگی را هیجان‌انگیز می‌کند در واقع این است که افراد مختلف ترکیبی ویژه از هوش ها و استعدادها هستند و از ترکیب یکسانی تشکیل نشده‌اند. همه انسان‌ها باهوش‌اند فقط شکل های متفاوتی از هوش نسبت به هم دارند. همین نکته ساده را اگر بپذیریم سه کار باید بکنیم:

1- موفقیت را فقط یک بعدی تعریف نکنیم. اگر بچه ما در ریاضی ضعیف است، ایرادی ندارد. شاید او نویسنده بزرگ جهانی باشد. مگر نویسندگان، ریاضیات خوبی داشته اند؟

2- هر فردی را به مثابه یک گلوله استعداد (بسته استعداد کشف نشده) نگاه کنیم. همان بچه کم‌حرف خجالتی بدلباس شاید بزرگ ترین مجسمه ساز قرن باشد.

3- موفقیت های کوچک دیگران -می تواند یک کودک باشد یا کارمند تازه وارد، یک کارآفرین جوان باشد یا یک برنامه نویس 16 ساله- را جدی بگیریم. فراموش نکنیم یک بوسه چه تاثیری می تواند در سرنوشت آدمی بگذارد.

🔹یکی از تعاریف توسعه این است: افزایش گستره انتخاب افراد از طریق قابلیت ها و محیط توانمندساز. نهادها (به ویژه نهاد آموزش و پرورش و آموزش عالی) را به گونه ای طراحی کنیم که امکان تست و کشف و پرورش استعدادهای متفاوت وجود داشته باشد و نه اینکه همه را یک شکل، یک سان و یک گونه پرورش دهیم. نهادها باید آزادی و گستره انتخاب را افزایش دهند و نه آن که انسان هایی با هوش و استعدادهای مختلف را محدود، محصور و مجبور کنند. مثلا همین که آزادی تغییر رشته وجود داشته باشد کمک می کند فرد بتواند مسیر خودش را در زندگی دوباره پیدا کند نه اینکه گرفتار تصمیمات اشتباه قبلی خود باقی بماند.

🔹شاید من و شما نتوانیم کشورمان را تغییر دهیم، اما می توانیم کمک کنیم ده استعداد کشف نشده، راهشان را در زندگی و کسب وکار پیدا کنند و انتخاب هایشان گسترده تر شود. اینگونه همه ما می توانیم یک کنشگر توسعه باشیم. از منظر توسعه، هیچکس مستمع آزاد نیست!


👤#مجتبی_لشکربلوکی

🟩 #روانشناسی

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

⚪ تنزل ارزش های فردی به دست ارزش های جمعی !


❓می‌خواهی کمک کنی یا در حال کمک کردن دیده شوی؟

❓می‌خواهی تبریک بگویی یا در حال تبریک گفتن دیده شوی؟

❓می‌خواهی هدیه بدهی یا در حال هدیه دادن دیده شوی؟


▫️ارزش های جمعی بر سر ارزش های فردی می‌کوبند، فرد ارزش ندارد، سلیقه، علاقه و هر آنچه که در تضاد با ارزش های جمع باشد، نادیده گرفته میشود.

▫️ممکن است بگویید مگر پایبندی به ارزش های جمعی، لزوما به معنی بی اهمیت بودن ارزش های فردی است؟ پاسخ خیر است. شما میتوانید پایبند به ارزش های جمعی باشید ولی ارزش های فردی هم حفظ کنید و نادیده نگیرید.

▫️اما چیزی که بنده میبینم بر خلاف این است. ارزش های جمعی در حال از بین بردن ارزش های فردی هستند، انگار یادمان رفته است که مثلا هدیه دادن یک روشی برای ابراز علاقه و محبت است و نه رفتاری که بقیه هم انجام می‌دهند. یعنی بیشتر از اینکه بخواهیم ابراز محبت و علاقه کنیم، میترسیم که از دید جامعه و دیگران انسان بدی تلقی شویم که به دوستش هدیه نمی‌دهد.

❓بیایید روراست باشیم، محرک کدام است؟ ابراز محبت یا ترس از انسان بد بودن نزد جامعه؟


▫️یا همین استوری های تبریک در اینستاگرام؛ تقریبا هشت سال پیش که استوری های تبریک را می‌دیدم، با خود میگفتم «یعنی چی؟ خب بهش پیام بده یا زنگ بزن، استوری چرا میزاری»، بعد به این نتیجه رسیدم که می‌خواهد ابراز محبت خود را به اشتراک بگذارد و دیگران را هم سهیم کند.

▫️ذهنم درگیر نبود تا زمانی که همین نتیجه گیری خودم را زیر سوال بردم، با خود گفتم: «واقعا میخواد دیگران رو در شادی خودش سهیم کنه؟». پس از مشاهده زوج هایی که در خانه مانند تام و جری هستند ولی در فضای مجازی شیرین و فرهاد، به این نتیجه رسیدم که محرک آنها انسان خوبی تلقی شدن نزد دیگران است. وقتی محرک شما "انسان خوبی تلقی شدن توسط دیگران" باشد، دیگر مهم نیست که همدیگر را دوست بدارید یا نه، مهم این است که به دیگران نشان دهید عاشق هستید و خیلی زندگی خوبی دارید ولو اینکه از هم متنفر باشید.

▫️یا مناسبت ها؛ انگار یادمان رفته است که یک روزی را ما انسانها انتخاب کرده‌ایم که ابراز علاقه خود را، وسیع و گسترده تر کنیم تا با ارزش تر تلقی بشود. مشکل آن جاست که این ارزش جمعی (مناسبت)، تنها محرک ما برای ابراز محبت میشود. به بیان دیگر، تمام روز های سال را بیخیال می‌شویم و یادمان می‌رود که یک کسی است که دوستش داریم و فلان، و در مناسبت ها تازه یادمان می‌آید که باید ابراز محبت کنیم. برداشت من از این موضوع این است که ابراز محبت ما فقط به هدف "انسان خوبی تلقی شدن نزد دیگری" است. یعنی «چون بقیه کادو میدن یا محبت میکنن پس منم باید بکنم دیگه».

❓سوالی مهم: آیا عاشق هستید یا فقط میخواهید عاشق دیده شوید؟

▫️یا تعارفات؛ اصلا تعارف چیست؟ تعارف یعنی دروغ در کردار و گفتار به هدف تایید اجتماعی. شخص از درون نمی‌خواهد فلانی در خانه اش حضور داشته باشد اما به او می‌گوید: «حالا شبم میموندید»، از درون نمی‌خواهد غذایش را تقسیم کند چون بسیار گرسنه است، اما به او می‌گوید: «بیا تو هم بخور من سیرم تنهایی نمیتونم تمومش کنم»، از درون از فلانی متنفر است و نمی‌خواهد سر به تنش باشد اما به او میگوید: «خیلی خوشحال شدم از دیدنتون، ایشالله سالی پر از موفقیت و شادی داشته باشید، شام هم بمونید لطفا، یه املت دور هم میزنیم» و ...


▫️پیامد های همچین رویکردی بی اعتمادی است. من نمیدانم شخص من را دوست دارد یا می‌خواهد مناسبت را به جا بیاورد، فقط می‌خواهد انسان خوبی دیده شود یا واقعا به من ابراز علاقه می‌کند، اینکه از من تعریف میکند، صادقانه است یا صرفا از روی عادات فرهنگی است و ....

▫️مهربانی، صداقت، وفاداری و ... ، به این خاطر خوب است که مقبولیت اجتماعی به همراه دارد و نه بهتر کردنِ تجربه زیسته؛ پس انسانها سعی میکنند نقاب مهربانی بزنند و نقش بازی کنند به این خاطر که طرد نشوند.

▫️نقش بازی کردن باعث می‌شود فرد دچار بحران هویتی شود و نداند که کیست و چه می‌خواهد. همچنین حس می‌کند زندگی اش متعلق به خودش نیست و صرفا یک ماشین است که در جهت تایید اجتماع حرکت می‌کند.


▫️در آخر باید بگویم که حرف من این نیست که ارزش های جمعی از بین بروند، حرف من این است که ارزش های جمعی، ارزش های فردی را نابود نکنند، یادمان نرود که این ارزش های فردی بودند که ارزش های جمعی را شکل دادند و محرک ما، فقط منحصر به ارزش های جمعی نشود.

▫️به عنوان موجودی اجتماعی طبیعی است که به نیاز های اجتماعی اهمیت بدهیم. می‌شود هم واقعا عاشق بود و هم خواستار عاشق دیده شدن بود، هم کمک کرد و هم کمک کننده دیده شد. مرز باریکی بین این دو است و معمولا خودِ شخص باید از خودش سوال بپرسد و در تلاش برای پاسخ بفهمد که محرک او فقط ارزش های جمعی هست یا خیر.


👤#وکو

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

دانشگاه یا دانشگوه؟ مسئله اینست !!

کتاب عمومی دانش خانواده که در تمامی رشته ها دانشجویان مجبور هستند آن را پاس کنند !

در نوشتهٔ «دروغ تکرار باور» بیان کردم که مهم نیست چه دروغی میگویی، اگر آن را تکرار کنی، مردم باورش میکنند.

شاید با خواندن این لاطائلات، بخندید یا خیلی خشمگین شوید که این دیگر چیست، اما متاسفانه عده ای هستند که عمیقا باورشان همین است. چرا همین است؟ چون از کودکی در مغزشان فرو کرده اند، مدام تکرار کرده اند و نگذاشته اند که دنیا را جوری دیگر ببینند.

زبان قاصر است ...

👤#وکو

#مرگ_بر_دیکتاتور

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🔴 چرا دروغ می‌بافی مردک؟!


🔻۱۹ جولای ۱۷۳۳‌، یعنی حدود ۲۹۰ سال پیش، نادر در نبرد سامرا از مشهورترین و ماهرترین فرمانده عثمانی، توپال پاشا شکست خورد. ایرانیان ناگزیر شدند با ۳۰/۰۰۰ کشته و زخمی و ۳۵۰۰ اسیر تا همدان و آق‌دره عقب‌نشینی کنند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻این نخستین شکست نادر بود. یادآوری می‌شود که پیش و پس اسلام هیچ امیر‌، فرمان‌روا و امیر و شاهی، بیش از نادر، پیروز میدان‌ جنگ‌‌ها نبوده است. نقش شکست سامرا از دید تخریب روحیه ایرانیان، کمتر از شکست چالدران نبود. ولی برای نادر همواره پیروز، این شکست بس عبرت‌آموز بود.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻نخست آن که نادر شکست را پذیرفت. او با احضار افسران خود شروع به اعتراف کرد و همه تقصیرها را به گردن گرفت. در عین حال سرنوشت خود و سربازانش را یکسان دانست و دلاوری‌ها و پیروزی‌های گذشته را یادآور شد. به آنان قول داد که جبران کند.‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻اعتراف به اشتباه استراتژیک‌، جایگاه نادر را نزد فرماندهان بالا برد. به‌گونه‌ای که همه در چادر فرماندهی اشک ریخته و به او اطمینان دادند که در رویارویی دوباره با توپال پاشا و ترکان عثمانی تا مرز مرگ خواهند جنگید.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻دوم این که به کاتب و منشی خود، میرزامهدی‌‌خان استرآبادی‌ فرمان داد که به همه ولایات، ایالات و رئیسان قبایل نامه نوشته و در خواست اعزام نیرو کند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻میرزامهدی به‌شیوه دربار صفویه شرحی نگاشت و پس از تعریف و تمجید فراوان از نادر و لشگریانش و ذکر پیروزی‌های نادر، در پایان نوشت: اندک چشم‌زخمی به قسمتی از سپاه سپهر دستگاه نادری رسیده است.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻چون نادر نامه‌ها را دید، خشمگین شد و برآشفت و به تندی بر سر میرزامهدی‌خان فریاد کشید؛ مردک این دروغ‌ها و یاوه‌ها چیست که از خود بافتی؟! ما شکست‌ خورده‌ایم. دمار از روزگارمان در آمده و رو به فنا هستیم.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻واقع‌گرایی نادر مبنی بر پذیرش شکست، به‌ویژه اعتراف به اشتباه استراتژیک خویش و در خواست صادقانه و فوری نیرو، با پاسخ مثبت و کلان ایرانیان مواجه شد. چنان که در نبرد سرنوشت‌ساز انتقامی کرکوک‌، نه تنها شکست سامرا جبران شد بلکه سپاه عثمانی با از دست دادن ۲۰ هزار فرمانده و تفنگ‌چی زبده و به‌ویژه کشته شدن‌ فرمانده پیر, همواره پیروز و شجاع، توپال عثمان، ناچار به عقب‌نشینی و قبول شکست شد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻لیدل هارت، استراتژیست بریتانیایی دائما می‌گفت: گام نخست بازیابی برای ارتش شکست‌خورده، پذیرش شکست از سوی فرمانده کل است. بدون اعتراف به شکست‌، احتمال بازسازی و نوسازی ممکن نیست. سهل است که زمینه‌ای برای شکست‌های بعدی خواهدبود.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#یدالله_کریمی_پور

🟥 #سیاست

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🔹کانون وکلای کره، بر اساس گزارش و شهادت افرادی که از اردوگاه های کره شمالی فرار کردند تصویری دقیق از زندگی آنها ترسیم میکند. هر سال تعداد زیادی در ملأعام اعدام می‌شوند. سایرین یا در حد مرگ کتک می‌خورند یا به صورت مخفیانه به دست نگهبانان به قتل می‌رسند. نگهبانان برای آزار دادن زندانیان و تجاوز به آنها تقریباً اختیار تام دارند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹اکثر زندانیان برداشت محصول، کار در معادن زغال سنگ، دوخت و دوز یونیفرم‌های نظامی یا تولید سیمان را ترجیح می‌دهند و در عین حال رژیم غذایی، ذرت، کلم و نمک است که آنها را در نزدیک نقطه مردن از گرسنگی نگه می‌دارد. زندانیان دندان‌هایشان را از دست می‌دهند، لثه‌هایشان سیاه و استخوان‌هایشان ضعیف و در ابتدای دهه چهل زندگی کمرشان خم می‌شود.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹سالی یکی دو بار لباس‌هایی به زندانیان داده می‌شود که با آنها هم کار می‌کنند هم می‌خوابند. در زندگی آنها خبری از صابون، جوراب، دستکش، لباس زیر و یا دستمال توالت نیست. تا زمان رسیدن مرگ زندانیان که معمولاً به خاطر بیماری‌های ناشی از سوء تغذیه و قبل از سن پنجاه سالگی است دوازده تا پانزده ساعت کار در روز اجباری است. اگرچه به دست آوردن عدد دقیق غیرمکن است اما دولت‌های غربی و گروه‌های حقوق بشری تخمین می‌زنند که صدها هزار نفر در این اردوگاه‌ها تلف شده‌اند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹بیشتر شهروندان کره شمالی بدون هیچ دادگاهی به اردوگاه‌ها فرستاده می‌شوند و افراد زیادی بدون اینکه تفهیم اتهام شوند در اردوگاه‌ها می‌میرند. سازمان امنیت ملی کره شمالی، معمولاً شبانه آنها را در خانه‌هایشان دستگیر می‌کند. در کره شمالی ارتباط با مجرم جرم است، معمولاً افراد مختلف همراه والدین و فرزندانش زندانی می‌شود. کیم ایل سونگ در ۱۹۷۲ این قانون را وضع کرد: «دشمنان جامعه هر کسی که هستند باید سه نسل از تبارشان را نابود کرد»
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#بلین_هاردن
📚#فرار_از_اردوگاه_14

🟧 #بریده_کتاب

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

ارزش‌هایی که در طول زندگیِ خود انتخاب می‌کنیم، کریستالیزه شده و در شخصیتِ ما ته‌نشین می‌شوند. تنها راهِ تغییرِ ارزش‌هامان این است که تجربه‌هایی متضاد با آن ارزش‌ها داشته باشیم. البته هر گونه تلاش برای رهایی از این ارزش‌ها از طریق تجربه‌های جدید یا متضاد، ناگزیر با درد و ناراحتی همراه خواهد بود. ‌

برای همین است که چیزی به‌اسم "تغییرِ بدون درد" و "رشدِ بدون ناراحتی" وجود ندارد. ‌


👤#مارک_منسن
📚#اوضاع_خیلی_خراب_است

🟧 #بریده_کتاب

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🟢 خدمت به گذشتهٔ والدین


🔹‌یونگ گفت: بزرگ‌ترین باری که کودک باید به دوش بکشد زندگی نزیسته والدین است.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹منظور او این بود که هر جا و هرگونه که والدین در زمینه رشدشان در زندگی گیر کرده بودند به عاملی درونی برای ما تبدیل می‌شود و ما نیز در همان جا گیر می‌کنیم. ما اغلب خودمان را در حال دست و پنجه نرم کردن با مسائل حل نشده‌ی والدین‌مان می‌بینیم.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹گاهی ممکن است الگوهای نیاکان‌مان را تکرار کنیم یا شاید شورش کنیم و سعی کنیم کاری خلاف آنها انجام دهیم. ضدیت با تاثیر والدین همان قدر محدود کننده است که سازش با آن.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹مثال: پدر فوتبال دوستی که رویاهای خودش را حتی اگر به ضرر رشد فرزندانش باشد بازهم از طریق او دنبال می‌‎کند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ‌

🔹یا مادری که کمبودهای زندگیش را به دخترانش منتقل میکند اینها مثالهای ساده‌ی زندگی نزیسته‌ای هستند که به طور ناخودآگاه به نسل بعد منتقل شده‌اند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹مادام که ما ناآگاهانه به جاه طلبی‌ها یا برنامه‌ها یا محدودیت‌های والدینمان خدمت می‌کنیم، اسیر گذشته هستیم.‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹اگر پدر یا مادر هستید، آگاه شدن از زندگی نزیسته خودتان بهترین میراثی است که می‌توانید برای بچه‌هایتان به جا بگذارید. اگر می‌خواهید عالی‌ترین هدیه ممکن را به فرزندتان بدهید، به زندگی نزیسته‌تان بپردازید.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _


👤#رابرت_الکس_جانسون
📚#زندگی_نزیسته_ات_را_زندگی_کن


🟩 #روانشناسی

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🔵 حافظه کاری چیست؟ (Working memory)


🔹حافظه کاری یک سیستم شناختی است که اطلاعات لازم برای انجام وظایف پیچیده شناختی مانند درک زبان، یادگیری و استدلال را به طور موقت نگه می‌دارد و دستکاری می‌کند. این مانند یک فضای کاری ذهنی است که در آن می‌توانیم اطلاعات را به طور همزمان ذخیره و پردازش کنیم.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻حافظه کاری برای انواع وظایف شناختی ضروری است، از جمله:

● حل مسئله: نگه داشتن و دستکاری اطلاعات برای یافتن راه‌حل‌ها.

● درک زبان: فهم و پردازش زبان گفتاری و نوشتاری.

● یادگیری: یکپارچه‌سازی اطلاعات جدید با دانش موجود.

● تصمیم‌گیری: ارزیابی گزینه‌ها و انتخاب بر اساس اطلاعات فعلی.

● کنترل توجه: تمرکز بر اطلاعات مرتبط و نادیده گرفتن حواس‌پرتی‌ها.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹حافظه کاری ظرفیت محدودی دارد. بیشتر افراد می‌توانند حدود ۷±۲ آیتم را به طور همزمان در حافظه کاری خود نگه دارند. این محدودیت به این معنی است که اغلب نیاز داریم اطلاعات را دسته‌بندی کنیم یا از استراتژی‌هایی مانند تکرار استفاده کنیم تا اطلاعات فعال بمانند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹حافظه کاری برای فعالیت‌های روزمره بسیار مهم است. به عنوان مثال، وقتی کتاب می‌خوانید، از حافظه کاری استفاده می‌کنید تا ابتدای جمله را به خاطر بسپارید در حالی که انتهای آن را می‌خوانید. وقتی محاسبات ذهنی انجام می‌دهید، اعداد را در ذهن خود نگه می‌دارید در حالی که محاسبات را انجام می‌دهید.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻راه‌های مختلفی برای بهبود حافظه کاری وجود دارد، مانند:

● تمرین و آموزش: شرکت در فعالیت‌هایی که حافظه کاری شما را به چالش می‌کشند، مانند پازل‌ها و بازی‌های حافظه.

● سبک زندگی سالم: ورزش منظم، خواب کافی و رژیم غذایی متعادل می‌تواند از عملکرد شناختی حمایت کند.

● ذهن‌آگاهی و مدیتیشن: این تمرینات می‌توانند توجه را بهبود بخشند و استرس را کاهش دهند که می‌تواند تأثیر مثبتی بر حافظه کاری داشته باشد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#خشایار_حاجی_پور

🟦 #تفکرنقادانه

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🟡 کشتن زمان حال

‌
🔹یکی از نکات مهم حکمت زندگی عبارت از این است که توجه خود با به طور متناسب به حال و آینده معطوف داریم، تا یکی از این دو موجب ضایع شدن دیگری نشود.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹بسیاری از آدمیان زیاده از حد در حال زندگی می‌کنند که این ها سبکسرانند و دیگران بیش از اندازه، در آینده، که این‌ها افرادی بزدل و محتاط اند. به ندرت کسی راه اعتدال پیش می‌گیرد. کسانی که با کوشش و امید فقط در آینده زندگی می‌کنند، همواره روبروی خود را می‌بینند و با ناشکیبایی به سوی آینده می شتابند که به زعم آنان سعادت حقیقی را به ارمغان خواهد آورد، اما در این میان با بی توجهی از کنار زمان حال می‌گذرند و از آن لذتی نمی چشند. این افراد به رغم داشتن چهره ای که عاقلانه تر از سن شان به نظر می رسد، به آن خران ایتالیایی شباهت دارند که در جلوی سرشان، دستهای کاه را به چوبی آویخته اند، و این خران به امید رسیدن به کاه تندتر میدوند. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹چنین کسانی به همه هستی خود خیانت می ورزند، زیرا تا دم مرگ پیوسته به طور موقت زندگی می‌کنند. به جای آنکه مدام دلمشغول نقشه ها و نگرانی های آینده باشیم یا خود را به دست حسرت زمان از دست رفته بسپاریم، هرگز نباید فراموش کنیم که فقط زمان حال است که واقعی و حتمی است. برعکس آینده تقریبا همیشه جز آن است که تصور می‌کنیم، حتی گذشته هم طور دیگری بوده است و در واقع به طور کلی هر دو از آنچه به نظر می رسد، اهمیت کمتری دارند. زیرا فاصله که موجب می‌شود اشیاء در چشم کوچک تر جلوه کنند، در تصور آدمی وقایع را بزرگ تر جلوه می‌دهد. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹فقط زمان حال حقیقت و واقعیت دارد. زمان حال، آن چیزی است که به طور واقعی محقق شده است و زندگی ما در آن جای دارد. بنابراین، بهتر است که پیوسته با شادمانی، قدر آن را بدانیم و در نتیجه، از هر دمی که قابل تحمل و فارغ از زشتی یا رنج است، آگاهانه لذت ببریم، یعنی دم را با یاد آرزوهای از دست رفته در گذشته با نگرانی ها درباره آینده با ترشرویی تیره و تار نکنیم، زیرا از خود راندنِ لحظه‌های نیک حال برای ناراحتی‌های گذشته یا نگرانی‌های مربوط به آینده ابلهانه است.
‌_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#آرتور_شوپنهاور‌
📚#در_باب_حکمت_زندگی

🟨 #فلسفه

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🟢 دوری و دوستی


🔹روابط خانوادگی هم میتوانند عواقبی برای آسیب زدن به دیگران داشته باشند. در مقام یک روان درمانگر، شاهد این امر بوده ام که افراد در راه حفظ روابط ناسالم با اعضای خانواده ی خود دچار اضطراب، افسردگی و مشکلات جدی سلامت روان میشوند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹ما به طور طبیعی به کنار گذاشتن این روابط تمایلی نداریم، پس به امید اینکه شاید چیزی تغییر کند ادامه میدهیم. اگر به جایی رسیده اید که تمایل دارید به روابط خود پایان دهید، احتمالاً قبلاً تمام تلاش خود را برای ماندن کرده اید.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹این را به خاطر بسپارید مجبور نیستید بدرفتاری دیگران را فقط چون عضوی از خانواده ی شما هستند بپذیرید. شما مجبور نیستید به خاطر اینکه خاطرات مشترکی با هم دارید روابط ناسالم را ادامه دهید.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

روابط سالم در عشق، احترام متقابل و دلبستگی ریشه دارد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹از خودتان بپرسید آیا رابطه ای که برای آن تلاش میکنم از ارزشهای من و آنچه در زندگی میخواهم حمایت میکند؟
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹شاید تنها راه دوست داشتن برخی از اعضای خانواده این باشد که آنها را از راه دور دوست داشته باشیم. در این صورت، انتخاب شما عشق به خودتان و مراقبت از خودتان خواهد بود. این انتخابی بدون عارضه نیست اما ممکن است سالم ترین انتخاب برای شما باشد.‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#ندرا_گلاور_تواب
📚#به_دور_از_تنش

🟩 #روانشناسی

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🟢 هرچه بیشتر به چیزهای بی‌اهمیت نه بگویید، بیشتر به موارد مهم بله خواهید گفت.


🔹یکی از سخت‌ترین کارها در زندگی «نه» گفتن است. به دعوت‌ها، به درخواست‌ها، به اجبارها، به همهٔ کارهایی که دیگران می‌کنند. از این سخت‌تر، نه‌گفتن به برخی احساساتِ وقت‌گیر است: عصبانیت، هیجان، حواس‌پرتی، علاقهٔ افراطی، شهوت.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹هیچ‌کدام از این تکانه‌ها به‌تنهایی چیز خاصی نیستند، اما وقتی از کنترل خارج بشوند، به‌شکل مشغله درمی‌آیند. اگر مراقب نباشید، این تکانه‌ها بر شما غلبه می‌کنند و زندگی‌تان را از بین می‌برند.‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹آیا تابه‌حال فکر کرده‌اید چطور می‌توانید مقداری از زمان‌تان را برگردانید و چطور کمتر احساس پرمشغلگی کنید؟ با یادگیری نه گفتن شروع کنید، مثل نه، متشکرم و نه، من نمی‌خواهم گرفتارِ این موضوع شوم و نه، الان برایم مقدور نیست. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹این کار شاید ناراحتی‌هایی به وجود بیاورد، شاید جماعتی را از ما زده کند، شاید کار سختی باشد، اما هرچه بیشتر به چیزهای بی‌اهمیت نه بگویید، بیشتر به موارد مهم بله خواهید گفت. این کار کمک‌تان می‌کند همان‌طور که خودتان می‌خواهید زندگی کنید و از آن لذت ببرید.‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#رایان_هالیدی #استیون_هانسلمن
📚#روزنگار_رواقیگری

🟩 #روانشناسی

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🟢 تاثیر دوران کودکی


🔹همه ما تمام عمر رو توی ذهن خودمون زندگی میکنیم. اما به طرز غم‌انگیزی نسبت به خودمون و ذهنمون چندان آگاه نیستیم. چند بار شده که احساس کنید دارید اذیت میشید، عذاب وجدان دارید یا عصبانی هستید، بدون اینکه بفهمید دلیل این موضوع چیه؟ چند بار شده که روابط خودتون با دیگران رو بی‌دلیل نابود کنید، اونم وقتی که میشده خیلی راحت یک مساله رو حل کرد؟ آیا کار و حرفه فعلی که دارید رو واقعاً خودتون انتخاب کردید و براتون مناسبه؟ ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹ذهن‌های ما مدام دارن ما رو گول میزنن، باعث میشن چیزها رو فراموش کنیم و روی یک موضوع بی‌خود، وسواس الکی پیدا کنیم. ما فکر میکنیم که رفتارهای ما صرفاً واکنشی به موقعیت‌های فعلی ما هستن. اما در واقعیت، واکنش‌های ما به زمان حال، به شدت تحت تاثیر گذشته است، مخصوصا بچگیمون. الگوهای احساسی ما از تجربه‌های بچگیمون شکل گرفتن. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹یکی از معروف‌ترین تست‌های روانشناسی، تستی به نام رورشَک یا رورشاخ (Rorshach) هست. این تست معروف از ما میخواد که به یک سری لکه‌ی جوهر نگاه کنیم و اولین چیزی که میبینیم رو بگیم. تصاویر تست رورشک، در واقع هیچ چیز به خصوصی رو نشون نمیدن. چیزی که ما در اونها میبینیم کاملاً مرتبط با احساسات و تجربه‌های بچگی ماست. یک زن که توی محیطی مملو از مهربونی و صمیمیت بزرگ شده ممکنه توی یکی از این تصاویر یک حیوون بامزه با گوش‌های مخملی ببینه. اما مردی که والدین سختگیری داشته ممکنه توی همین تصویر یک هیکل بزرگ و قدرتمند ببینه که قصد حمله داره. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹بچگی‌های ما تاثیری پاک‌نشدنی روی احساسات فعلی ما دارن. حتی اگر توی محیطی صمیمی بزرگ شده باشیم، باز هم نباید فراموش کنیم که توی کودکی به شدت آسیب‌پذیر بودیم و در نتیجه هیچ بعید نیست که در معرض صدمه‌های روانی قرار گرفته باشیم که الان داریم با خودمون حملشون میکنیم. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹این موضوع اصلا عجیب نیست، خصوصا که ما زمان زیادی از زندگی رو در کودکی میگذرونیم. یک کره اسب بعد از 30 دقیقه از تولد خودش، بدون کمک مادرش، روی پاهای خودش میایسته. اما یک انسان معمولی برای 25 هزار ساعت به والدین خودش وابسته است، تا زمانی که به سن 18 سالگی برسه. خیلی طول میکشه تا ما بتونیم تنهایی از خیابون رد بشیم، لباس تن خودمون کنیم و اسم خودمون رو بنویسیم.‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹البته ما توی بچگی فقط از لحاظ فیزیکی محدود نیستیم. از لحاظ احساسی هم بی‌تجربه‌ایم. ما به ندرت دلیل پشت ناراحتی یا خشم خودمون رو میفهمیم – دیگه شناخت احساسات بقیه که هیچی. بنابراین اگر صدای جیغ پدر و مادرمون از توی اشپزخونه رو بشنویم، فرض میکنیم که از هم متنفرن. ما نمیفهمیم که جر و بحث میتونه بخشی از یک رابطه سالم باشه. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹به همین ترتیب، موقع بزرگ شدن هم شدیدا تحت تاثیر رویکردهای والدین خودمون هستیم. وقتی پدر و مادر ما توی بچگی مدام ما رو نادیده بگیرن، هیچ بعید نیست که در بزرگسالی از احساسات فرار کنیم. وقتی پدر و مادر ما همیشه سرشون شلوغ باش، ممکنه رفتارهای مختلف برای جلب توجه دیگران در ما شکل بگیره. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹وقتی به عنوان یک فرد بالغ به این اتفاق‌های بچگی نگاه میکنید، ممکنه اونقدر جدی به نظر نیان. اما همین تجربه‌های اولیه و به ظاهر بی‌اهمیت، باعث و بانی اتفاق‌های بزرگ زندگی ما هستن. ما اتفاق‌های امروز خودمون رو از طریق تجربه‌هایی تفسیر میکنیم که در طول سال‌ها جمع کردیم. تجربه‌هایی که ذات واقعی اونها رو فراموش کردیم، اما تاثیرشون همچنان روی ما مونده.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#آلن_دوباتن

🟩 #روانشناسی

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅