tgoop.com/ostadhasheminasab/1323
Last Update:
♦️پدر مولوی میگوید:
«لاجرم در عشق الله همه اجزا از اجزای من مست میشوند
و خوش میشوند چنانکه در وقت راندن شهوت همه اجزا خوش شوند» [١٢]
♦️استاد محمد تقی جعفری:
«عشق که عبارت است از خود باختن در راه معشوق غیر از درک زیبایی و درک کمالهای نسبی است که پیرامون ما را احاطه کرده است زیرا عشق به مجرد زیبایی و درک کمال هرگز قناعت نمی کند بلکه عشق اراده و تصمیم به رنگ آمیزی خود با معشوق یا خود را در معشوق و یا معشوق را در خود تثبیت کردن است و هیچ یک از زیباییها و کمالات پاشیده یا گسترده در طبیعت شایستگی خریداری چنین مطلقی را از انسان ندارد و اگر بنا باشد که مجرد درک زیبایی و خیر عشق را در دنبال داشته باشد بایستی دانشمندان زیباشناسی و فلاسفه بزرگ همه و همه برصدها زیبا و هزاران خیرو کمالها عشق بورزند زیرا آنان عمری را در درک زیبایی و کمال اندیشیده و فعالیت مغزی زیادی نموده اند، در صورتی که معشوق و تکثر مانند تناقضی است که قابل جمع نیست آنچه که میتواند مقدمه ای برای عشق حقیقی باشد، زیبایی و کمال و خیر است نه عشق به زیباییها و کمالات و خیرات عالم طبیعت، زیرا به مجرد اینکه عشق به یک موضوع انسانی و طبیعی به وجود آمد، بازیگریهای روانی که در خاص عشق به معنای معمولی گفتیم، مانند پشه و مگس که دور شیرینی را میگیرند، به روان عاشق هجوم آورده و آن را کثیف و لجن مال میکنند و همه فلاسفه و عرفا شاید در این مطلب اتفاق نظر داشته باشند که عشق الهی با کمترین بازیگری محو و نابود میشود چنانکه وقتی انسان بخواهد از حکمتی که در عمل جنسی جانوران مانند شتر و عقرب و کرگدن نهفته است به حکمت عالیه ی خداوندی در جهان هستی برسد، نباید خود انسان گرایش عشقی به کیفیت عمل جنسی جانوران مزبور پیدا کند تا حکمت بالغه الهی را در جهان هستی بفهمد همچنین دریافت عظمت حکمت الهی از جهان اتمها و نظم روبنای طبیعت مستلزم آن نیست که انسان خود را به الکترونها و پروتونها و نوترونها یا سایر جریانات روبنای طبیعت عاشق سازد، یا عقل و اندیشه خود را به الكترون و پروتون عینی مبدل نماید. » [١٣]
----------------------------------
📚 منابع :
[١]: أمالی صدوق ص ۶۶۸
[٢]: نهج البلاغه خطبه ۱۰۹
[٣]: النور: ۳۰
[۴]: الكافی ج۵ ص ۵۵۹
[۵]: فریده: گوهر گرانبها.
[۶]: يتيمه: گوهر یکتا و بی همتا.
[٧]: قسّ بن ساعده، با ضم اول، نام حکیم بلیغی است در عرب. (منتهی الارب، ج ۳، ص ۱۰۲۳)
[٨]: معن بن زائده، با فتح اول، نام جوانمردی معروف در عرب. (همان، ج ۴، ص ۱۱۹۸)
[٩]: سموئل بر وزن سفرجل نام پرنده ای است که کنیه اش ابو براء است. به جبرئیل نیز اطلاق شده است. (همان، ج ۲، ص ۵۸۵).
[۱٠]: ترجمان الاشواق، ص ۷، ۸، ۹.
[۱١]: محسن جهانگیری، محيي الدين ابن عربی چهره برجسته عرفان اسلامی، ۱ جلد، ص ۶۹-۷۲ انتشارات دانشگاه تهران - تهران، چاپ: چهارم، ۱۳۷۵.
[١٢]: معارف (بهاء ولد) ج۱ ص ۲۹
[۱٣]: تفسير و نقد و تحلیل مثنوی ج ۱۲ ص ۲۸۳ - ۲۸۴
📚 تعارض و نقد در آراء فلسفی و عرفانی
-----------------
@ostadhasheminasab
BY کانال رسمی استاد هاشمی نسب
Share with your friend now:
tgoop.com/ostadhasheminasab/1323