موسسه حقوق بین الملل پارس

Forwarded from در رگ تاک (Amir Maghami)

موسسه حقوق بین الملل پارس

0902ebd180a0ebd8.pdf

#درنگ
در صدور قرار بازداشت و محکومیت فرضی نتانیاهو در دیوان بین‌المللی کیفری چه اهمیتی وجود دارد، اگر این قرار یا حکم به اجرا نرسد؟
دیدگاه غالب ایرانی نسبت به حقوق را تلقی سخت‌افزاری از حقوق شکل داده است. چرا؟ نمی‌دانم و شاید به سوءمصرف مجازات در تجویزات حکمرانی و تجربه اجتماعی ما مرتبط باشد. این نگاه سخت‌افزاری تصورش از حقوق، منتهی شدن عمل حاکم به داغ و درفش و شلاق و حبس و... است. غافل از اینکه اساساً حقوق از جنس نرم‌افزار است و نه سخت‌افزار یعنی ظرفیتی می‌سازد که اگر سخت‌افزار به آن مجهز شود، سخت‌افزار می‌تواند کار کند. وقتی کارکرد یا ظرفیت سخت‌افزار متفاوت است، نرم‌افزار هم باید متناسب با همان باشد. اکنون جای توضیح بیشتر این نیست. به علاوه بر نظام حقوقی انواع ضمانت اجرا دارد، از اعلام گرفته تا الزام و جبران که انواعی دارد و نهایتاً مجازات. اعلام هم آثار حقوقی دارد. مثلاً وقتی دادگاه اعلام می‌کند تاجری ورشکسته است غیر از آثار حقوقی، عصای احتیاط به دست متعاملین دیگر می‌دهد. اعلام محکومیت امثال پوتین و نتانیاهو هم واجد چنین آثاری است. قبلاً نوشته بودم که شاید پای پوتین هرگز به لاهه باز نشود اما احتیاط‌ها و محدودیت‌های روسیه را می‌توان به وضوح مشاهده کرد. نتانیاهو هم همینطور، البته اروپایی‌ها استقبال شایسته‌ای از قرار بازداشت کردند و بعید نیست که این قرار در وضعیت سیاسی داخلی اسرائیل هم اثر بگذارد. در واقع اقدام دیوان، غیر از آثار قراردادی حقوقی که دارد و البته در چارچوب نظم بین‌المللی که مبتنی بر حاکمیت دولت‌هاست با موانعی روبروست؛ آثار وضعی غیرحقوقی نیز می‌تواند داشته باشد و حتی ظرفیتی برای حل مسأله ایجاد می‌کند اما بخشی از این آثار به واکنش دیگر بازیگران مربوط است و بخشی نیز مستقلاً محقق می‌شود. ازجمله نقش روایی تصمیم دیوان چه بسا اهمیتی بیشتر داشته باشد. خلاصه اینکه اصلاً رویکرد سخت‌افزاری به حقوق، آن هم حقوق بین‌الملل کیفری غلط‌انداز است. حتی حقوق داخلی هم سخت‌افزار نیست و ممکن است مورد سوءاستفاده حکومت، متنفذین سیاسی، ثروتمندان و مجرمان علیه عدالت قضایی قرار گیرد.

@drmaghami

www.tgoop.com/parsinstituteforintlaw/4862

342 viewsNov 22 at 06:37

#درنگ
در صدور قرار بازداشت و محکومیت فرضی نتانیاهو در دیوان بین‌المللی کیفری چه اهمیتی وجود دارد، اگر این قرار یا حکم به اجرا نرسد؟
دیدگاه غالب ایرانی نسبت به حقوق را تلقی سخت‌افزاری از حقوق شکل داده است. چرا؟ نمی‌دانم و شاید به سوءمصرف مجازات در تجویزات حکمرانی و تجربه اجتماعی ما مرتبط باشد. این نگاه سخت‌افزاری تصورش از حقوق، منتهی شدن عمل حاکم به داغ و درفش و شلاق و حبس و... است. غافل از اینکه اساساً حقوق از جنس نرم‌افزار است و نه سخت‌افزار یعنی ظرفیتی می‌سازد که اگر سخت‌افزار به آن مجهز شود، سخت‌افزار می‌تواند کار کند. وقتی کارکرد یا ظرفیت سخت‌افزار متفاوت است، نرم‌افزار هم باید متناسب با همان باشد. اکنون جای توضیح بیشتر این نیست. به علاوه بر نظام حقوقی انواع ضمانت اجرا دارد، از اعلام گرفته تا الزام و جبران که انواعی دارد و نهایتاً مجازات. اعلام هم آثار حقوقی دارد. مثلاً وقتی دادگاه اعلام می‌کند تاجری ورشکسته است غیر از آثار حقوقی، عصای احتیاط به دست متعاملین دیگر می‌دهد. اعلام محکومیت امثال پوتین و نتانیاهو هم واجد چنین آثاری است. قبلاً نوشته بودم که شاید پای پوتین هرگز به لاهه باز نشود اما احتیاط‌ها و محدودیت‌های روسیه را می‌توان به وضوح مشاهده کرد. نتانیاهو هم همینطور، البته اروپایی‌ها استقبال شایسته‌ای از قرار بازداشت کردند و بعید نیست که این قرار در وضعیت سیاسی داخلی اسرائیل هم اثر بگذارد. در واقع اقدام دیوان، غیر از آثار قراردادی حقوقی که دارد و البته در چارچوب نظم بین‌المللی که مبتنی بر حاکمیت دولت‌هاست با موانعی روبروست؛ آثار وضعی غیرحقوقی نیز می‌تواند داشته باشد و حتی ظرفیتی برای حل مسأله ایجاد می‌کند اما بخشی از این آثار به واکنش دیگر بازیگران مربوط است و بخشی نیز مستقلاً محقق می‌شود. ازجمله نقش روایی تصمیم دیوان چه بسا اهمیتی بیشتر داشته باشد. خلاصه اینکه اصلاً رویکرد سخت‌افزاری به حقوق، آن هم حقوق بین‌الملل کیفری غلط‌انداز است. حتی حقوق داخلی هم سخت‌افزار نیست و ممکن است مورد سوءاستفاده حکومت، متنفذین سیاسی، ثروتمندان و مجرمان علیه عدالت قضایی قرار گیرد.

@drmaghami

BY موسسه حقوق بین الملل پارس