مراقبه چیست؟



هشیاری نسبت به آنچه که انجام می دهی، هشیاری از اینکه در اطرافت چه رخ می دهد و چه اتفاقی برایت می افتد.
کسی به تو توهین می کند و هشیار می شوی.
وقتی توهین را می شنوی چه اتفاقی می افتد؟
روی این اتفاق مراقبه کن،
و این کل موضوع را تغییر می دهد،

وقتی شخصی توهین می کند روی آن شخص متمرکز می شوی که چرا توهین کرد؟
فکر می کند که کیست؟ 
چگونه می توانم انتقام بگیرم؟

اگر خیلی قوی باشد تسلیم می شوی، برایش دم تکان می دهی.
اما اگر ضعیف باشد، ضربه وارد می کنی.
ولی در این لحظه خودت را به کلی فراموش می کنی،
و بر دیگری متمرکز می شوی.
و این از دست دادن فرصت مراقبه است.
وقتی کسی توهین می کند مراقبه کن

گرجیف(عارف و استاد معنوی اهل قفقاز، که در لباس مبدل و در نقش های متفاوت به کشورها سفر می کرد و از اساتید معنوی می آموخت گاهی در نقش تاجر و گاهی در نقش دوره گرد)
می گفت:
وقتی پدرم رو به مرگ بود، نه سال داشتم.
مرا به کنار تختخوابش صدا کرد و در گوشم زمزمه کرد:
فرزندم از مال دنیا ارثیه ی دندان گیری برایت به جا نگذاشته ام ولی حرفی برایت می گویم که از اجدادم سینه به سینه به من رسیده و گره گشای مسیر زندگی ام بوده،
حکم گنج برایم داشته است تو به حد کافی بزرگ نشده ای شاید درست متوجه منظورم نشوی ولی این سخن را آویزه ی گوشت کن،
به یاد داشته باش روزی به دردت خواهد خورد.
این کلیدی است که در همه ی صندوقچه های گنج را باز می کند

پدرش گفت:
هرکس به تو توهین کرد به آن شخص بگو بیست و چهار ساعت مراقبه می کنم و بعد جوابت را می دهم.
گرجیف باور نداشت که این جمله ای پر مغز باشد.
ولی علی رغم اینکه متوجه منظور پدرش نشده بود به دستور او عمل می کرد.
اگر کسی توهین می کرد، می گفت:
به من بیست و چهار ساعت فرصت بدهید بعد جوابتان را بدهم.
پس از بیست و چهار ساعت می آمد و می گفت:
بیست و چهار ساعت مراقبه روی توهین شما، بینش عظیمی در وجودم ایجاد کرد. گاهی هم حق با توهین کننده بود پس پیش آن شخص می رفت و میگفت: ممنون حق با شما بود و حرف شما توهین نبود، بلکه عین حقیقت بود شما به من احمق گفتید و من احمق هستم
و گاهی پس از بیست و چهار ساعت مراقبه متوجه می شد
که حرف طرف مقابل دروغی بیش نبوده است
و زمانی که حرفی دروغ است چه لزومی دارد که به خودم بگیرم و ناراحت شوم؟
حتی لزومی ندارد به شخص مقابل بفهمانم که حرفش دروغ بوده دروغ دروغ است
چرا خودم را ناراحت کنم؟
ولی شاهد بودن و مراقبه کردن آرام آرام انسان را متوجه اعمال و رفتارش می کند و او را نسبت به رفتارهای هشیارتر می کند. نه رفتار دیگران.

انسان بدون مراقبه هيچ چيز از شكوه هستي نمي داند و از فرصت بي نظيري كه در اختيار دارد هيچ چيز نمي داند
او در خوابي عميق و در بي خبري از نغمه ها و ترانه ها به سر مي برد.
گلها شكوفه كرده اند اما او در خواب است. در خود بهشت عدن به خواب رفته است!
انسان بايد بيدار شود
تا بتواند گلها، ستارگان، پرندگان، درختان و شكوه فراوان هستي را ببيند
باور كردني نيست!
به ما زيباترين و كامل ترين هستي ممكن ارزاني شده است.
هستي كاملتر از اين نمي تواند باشد
ولي ما بايد آنرا كشف كنيم
اين يك ماجراجويي است
و بسيار خوب است كه زندگي پر ماجراست و گرنه مرده و بي روح مي بود.
ماجراهاي زندگي است كه آنرا زنده و پويا مي سازد.
و مراقبه بزرگترين ماجراجويي زندگي است، مراقبه تو را بيدار مي كند.
خواب را از سرت مي پراند و خواب نمايي تو را از بين مي برد.
مراقبه بيدار ساختن كامل روح است.

مراقبه تسلیم است، نه تقاضا
مراقبه تحمیل کردن مسیر خود به هستی نیست
بلکه آرام گرفتن در مسیری است که هستی می خواهد در آن باشی

ده فرمان شما چیست؟



از من پرسیدی که "ده فرمان" من چیست. سوال سختی پرسیدی
چون من با هر فرمانی مخالفم
اما به هر حال برای شوخی و تفریح هم که شده بگذار ده فرمان به تو بدهم

١ _ از هیچ فرمانی پیروی نکن،
فقط از درونت پیروی کن

٢_ تنها خدایی که وجود دارد،
همین زندگی است

٣_ حقیقت در درون توست،
جای دیگری به دنبالش نگرد

٤_ عشق ، نیایش است

٥_ خالی و خلا ، آغاز و وسط و پایان حقیقت است

٦_ زندگی همینجا و هم اکنون است

٧_کامل و به شدت زندگی کن

٨_ شنا نکن ، جاری باش

٩_ در هر لحظه چنان بمیر ، که در هر لحظه دوبارە متولد شوی

١٠_ دست از جستجو بردار !
چیزی که هست ، هست
متوقف شو و نگاه کن

در آخر دوستان جان اینم از حقیر داشته باشید
هرچه می کنید فقط آگاهی خود را حفظ کنید .
حتی اگر نقابی بر چهره دارید از آن آگاه بمانید
امیرعلی معقولی

زمان و مكانی را پيدا كن و آنرا به مراقبه اختصاص بده
اين كار در آغاز كمی مشكل است،
پس صبر پيشه كن
تنها چيز لازم صبر است.
اميدوار و خوش بين باش،
زيرا گذشت زمان لازم است
گويی بذری را كاشته ای. نبايد انتظار داشته باشی بذر همين فردا شكوفا شود. شكيبا باش!
بذر به موقع شكوفا خواهد شد
شكوفايی بذر نه تابع انتظارات تو، بلكه تابع قوانين مخصوص خود است. بذر، قانون ذاتی و طبيعت خود را دارد. منتظر فصل مناسب می ماند. شايد منتظر ابرها، منتظر باران و منتظر بهار...
پس بی‌تابی مكن. بی تابی يكی از اصلی‌ترين دلايلی است كه بسياری از مراقبه نتيجه نمیگیرند
مساله موفقيت يا شكست در ميان نيست. بدون توجه به اينكه چه اتفاقی روی می‌دهد به اين كار ادامه بده. همانگونه كه هر روز وقتی شستشو ميكنی يا به خواب میروی، هيچگاه در مورد اينكه آيا موفق شده ای يا نه، آيا چيزی را به دست آورده ای يا نه، نگران نيستی. شستشو خود به خود خوب و ذاتا ارزشمند است
ديری نمی‌گذرد كه مراقبه تبديل به شستشوی درون میشود. به تو احساس خوبی دست می‌دهد. احساس متمركزتر شدن، ريشه‌دارتر شدن و استوارتر شدن می‌كنی
اگر صبر پيشه كنی، روزی ناگهان انفجاری در تو رخ می‌دهد. نوری به پا خواهد خاست و از آن لحظه به بعد تو ديگر همان آدم گذشته نخواهی بود
ديگر لزومی به مراقبه نخواهی داشت. هركاری انجام دهی، مراقبه خواهد بود. نفس كشيدنت مراقبه خواهد بود و همچنين راه رفتن و غذا خوردنت
مراقبه به طبيعت وجود تو تبديل خواهد شد.
انسان هركاری برای توضيح خدا انجام داده به خرابی انجاميده است. به جای اينكه دنيا را ديندارتر سازد،‌ بی‌دين تر ساخته است، زيرا اين پندارها چنان نارسا هستند كه فقط می توانند انسان‌های احمق را قانع سازند. اگر تو فقط اندكی باهوش باشی، هيچكس نمی‌تواند تو را قانع سازد. فقط اندكی باهوش...
عارفان واقعي در مورد خدا سكوت كامل پيشه كرده اند، زيرا خدای راستين را تنها در سكوت میتوان شناخت
پس در مورد خدا تمام پندارها را دور انداز و بيشتر و بيشتر سكوت پيشه كن تا روزی خدا در تو فرود آيد
آنگاه كه سكوت كامل برقرار باشد، خدا چنان بی‌سر و صدا و نامحسوس وارد می‌شود كه حيران ميشوی. حتی صدای پايش را نمی‌شنوی. لحظه ای قبل خدا حضور نداشت، لحظه ای بعد حضور يافت و تو از او سرشار شدی.

👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

مراقبه یعنی:
خالی شدن از تمام محتویات ذهن، خاطرات، تصاویر ذهنی، افکار ؛ آرزوها؛ انتظارات، طرح ونقشه‌ها.
تو باید خودت را ازهمه‌ی این محتویات خالی کنی
بزرگ‌ترین روز زندگی زمانی فرا میرسد که درخود چیزی برای دور ریختم نیابی و خالی باشی.
درآن فضای کاملا خالی، فقط زمانی خالی است که ذهن  درمیان نباشد
فضایی که سرشار از وجود است،
خالی از ذهن اما سرشار از  خودآگاهی است.
پس از واژه‌ی" خالی" نترس
بار آن منفی نیست.
فقط بارهای اضافی و به درد نخور را که بر اساس عادت قدیمی باخود حمل میکنی خالی میکند.
خالی میکند چیزهایی را که مانع تراشی میکنند، سنگینی می آفرینند و همچون یک کوه سنگین هستند.

همچنین که کاملا خالی شوی،
از تمام چارچوب ها رها میشوی.
به بی کرانگی آسمان میشوی
این همان تجربه خداوندی است که یا هر اسم دیگری که به آن میدهی.
میتوانی آن را دارما، حقیقت یا نیروانا بنامی. معنای همه آنها یکی‌ست.

👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

✳️ تحصیلات

تحصیلات باید به مردم کمک کند باهوشتر شوند نه حفظ کننده. اکنون فقط تکرار است و تکرار.
هر چیز چرندی را باید حفظ کنی تا سر امتحان آن را روی کاغذ بالا بیاوری. هرچه بیشتر بالا بیاوری نمره بیشتری می گیری. فقط باید یک چیز را به یاد داشته باشی : دقیق حفظ کنی و چیزی را کم و زیاد نکنی ، ابداعگر نباشی ، اصیل نباشی.

اصالت کشته شده و حفظ کردن و تکرار ارزش یافته است. هوش فقط در فضایی که اصالت دارد، ارزش دارد می تواند رشد کند. هدف باید اصالت باشد نه بهره وری.


👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

یک سوال با خشمی که نسبت به والدین‌ام دارم چه کنم؟ من دوران بسیار سختی را با مادرم داشته‌ام و از دست او بسیار ناراحت و خشمگین‌ام..!؟

✳️ هر کودکی از دست والدین‌اش خشمگین خواهد شد اگر بفهمد آنها ناآگاهانه و ناخودآگاه، چه بلایی بر سرش آورده‌اند!
آنها تمام تلاش‌هایشان از سر خیرخواهی برای فرزندشان بوده؛ نیت‌شان خوب بوده اما آگاهی و خرد در کار نبوده است ...

و نیت خوب در دست افراد ناآگاه به چیزی خطرناک بدل می‌شود ...

آنان نه تنها نتیجه‌ی مطلوب را بدست نمی‌آورند بلکه حتی ممکن است چیزی متضاد بیافرینند. بچه‌دار شدن آسان است ...
از عهده‌ی هر جانوری برمی‌آید.
اما پدر و مادر بودن، هنری است که باید آموخته شود، و چه کسی باید آن را به والدین شما می‌آموخت؟!
خشم تو طبیعی است..
طبیعی اما بی‌فایده.
این خشم نه تنها کمکی به آنها نمی‌کند بلکه به خودت نیز آسیب می‌رساند

وقتی از دست کسی خشمگین می‌شوید،
در واقع خودتان را به خاطر گناه دیگری، مجازات می‌کنید!

والدین شما توسط والدین خودشان شرطی شده بودند و شما هرگز نمی‌توانید مسبب اصلی این جریان را بیابید.
زیرا نسل اندر نسل منتقل شده تا به شما رسیده است.

والدین‌تان با شما درست همان کاری را کرده‌اند که بر سر خودشان آمده است.
آنها خودشان نیز قربانی بوده‌اند.
با دانستن این مطلب، دل‌تان برایشان می‌سوزد و دست‌کم می‌توانید خوشحال باشید شما همان کارها را تکرار نخواهید کرد... و این چرخه‌ی منحوس سرانجام بدست شما شکسته شده و به فرزندان‌تان منتقل نخواهد شد و بدین ترتیب خط پایانی بر این روند خواهید شد.

شما باید با حسی از ترحم و دلسوزی به آنها نگاه کنید. هر آن چه آنها کردند ناآگاهانه و غیر عمد بوده است.
کار دیگری از دست‌شان بر نمی‌آمده ... موجوداتی گرفتار بوده‌اند.
خودتان را جای والدین‌تان بگذارید.
آنها سخت کوشیدند و هر آن چه در توان داشتند انجام دادند.
اما آنها کوچک‌ترین دانشی نسبت به ساز و کارهای روان شناختی نداشته‌اند.

آنها به جای این که چگونه مادر و پدر بودن را بیاموزند، مسیحی یا مارکسیست بودن را آموخته‌اند یا این که چگونه خیاط، لوله‌کش یا فیلسوف باشند ...
همه این چیزها خوب است و مورد نیاز اما مهم‌ترین چیز از قلم افتاده است.
زمانی که کسی تصمیم می‌گیرد بچه‌دار شود مهم‌ترین آموزه برای او هنر پدر و مادر بودن است و گر نه، حیوانات نیز این کار را به خوبی و در حد کمال انجام می‌دهند.

پرندگان و حتی درختان نیز تولید مثل را خیلی خوب بلدند اما به دنیا آوردن فرزند یک چیز است و پدر و مادر بودن، چیزی کاملاً متفاوت.

این امر به آموزش بسیار نیاز دارد زیرا شوخی نیست.
شما دارید یک انسان خلق می‌کنید!
شما فقط با مبدل شدن به شخصی که من از آن سخن می‌گویم- می‌توانید به آنها کمک کنید. شخصی که ...

بیشتر خودآگاه؛
بیشتر هشیار و بیشتر عشق‌ورز است.

دیدن شما می‌تواند آنها را نیز دگرگون سازد. شاید دیدن تغییرات ناگهانی شما بتواند آنها را به فکر وادارد که «نکند ما در اشتباهیم»
راه دیگری وجود ندارد.
شما نمی‌توانید با دلیل و برهان آنها را متقاعد کنید. با بحث و جدل، هیچ ‌کس متحول نمی‌شود.

یگانه عامل تحول انسان‌ها، کاریزما است. مغناطیس است و جادویی که از شخصیت نوین شما برمی‌خیزد.
شما اکسیری می‌شوید که هر آن چه را لمس کند به طلا بدل می‌کند.

از این رو به جای اتلاف وقت و انرژی‌تان بر سر خشم و جنگیدن با گذشته‌ای که دیگر وجود ندارد تمام انرژی‌تان را صرف فردیت شگفت ‌انگیز خود کنید ...

👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

هرگاه فرصتی يافتی بنشين
و هيچ كاری انجام نده.

حتی مراقبه نكن تا آرام، آرام در تو سكوت گسترش يابد، و تو را فرا گيرد.

آنگاه كه سكوت در جای‌ ،
جای وجود تو رخنه كند،

خواهی دانست كه كيستی و
زندگی برای چيست. و در اين
شناختن خدا را خواهی شناخت.


👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

تو می‌توانی یک انسان اخلاقی، یک فرد خوب باشی؛ ولی با خوب‌بودن لزوماً نمی‌توانی انسان بادیانتی باشی.

انسان بادیانت [انسانی که به لحاظ درونی در حال رشد است] فقط نسبت به دیگران خوب نیست، فقط اخلاقی نیست ـــ بلکه شروع کرده به مراقبه‌گون‌زیستن.


تفاوت بین یک انسان خوب و یک انسان بادیانت این است که انسان خوب فقط توسط عقل زندگی می‌کند: فکر می‌کند، تامل می‌کند، سعی دارد با تفکر راه‌هایی پیدا کند و به این احساس می‌رسد که: “چون من وجود دارم، همچنانکه من حقِ وجود دارم، دیگران هم حق دارند که وجود داشته باشند؛ همانقدر که من دوست دارم آزاد باشم، دیگران نیز آزادی را دوست دارند.” این نظر عقلانی اوست. در مورد اینها فکر می‌کند. او انسان بادیانتی نیست؛ او فقط یک انسان بسیار هوشمند است، اما درکی از ناشناخته‌های زندگی ندارد. او فقط با شناخته‌ها در زندگی مرتبط است. ولی هنوز به فراسوی خوب و بد نرفته است.

یک 'برتراند راسل' انسان خوبی است،‌ انسانی اخلاقی است؛ ولی بادیانت نیست. هرآنچه را که به فکرش خوب می‌رسد، عمل می‌کند. ولی خوبی برای او بعنوان یک منطق و یک استنتاج آمده است ـــ نتیجه‌گیری تفکرات اوست.

اما انسان بادیانت نه‌تنها در اندیشه‌ی خوب است، بلکه با بودن در مرکزِ وجود، [با آگاهانه‌زیستن] او شروع به خوب‌بودن می‌کند؛ او شروع می‌کند به رشدکردن در مراقبه‌گون‌بودن.... و این فقط یک وضعیتِ خوب‌بودن نیست، اینطور نیست که فقط خوب باشی. آنوقت فقط توسط عقل خود حرکت نمی‌کنی، حالا شروع کرده‌ای تا توسط شهود خودت حرکت کنی.

اینک تو فقط یک سَر نیستی، به سمت قلب متمایل شده و در آن جهت حرکت می‌کنی.

👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

با حوصله بخوان من به زنان دیگر بجز همسر خودم علاقمند می‌شوم. ولی وقتی همسرم به مردان دیگر علاقمند می‌شود بسیار حسود می‌شوم، در شعله‌های ترسناک می‌سوزم.

✳️پاسخ : مردان همیشه برای خودشان آزادی درست کرده اند، ولی زنان را محدود کرده‌اند. مردان زنان را در چهار دیواری خانه زندانی کرده و خودشان همیشه آزادی داشته‌اند. اما دیگر آن روزها گذشته است. حالا زن همانقدر مستقل است که تو هستی. و اگر نخواهی که در حسادت بسوزی فقط دو راه وجود دارد.

اول اینکه تو خودت از خواسته‌ها رها بشوی. وقتی که خواسته‌ای وجود نداشته باشد، حسادت باقی نمی‌ماند. و راه دیگر، اگر نمی‌خواهی از خواسته‌ها رها شوی، آنوقت دست‌‌کم همانقدر به دیگران امتیاز بده که خودت داری. این مقدار شهامت پیدا کن.

من مایلم شما از خواسته‌ها آزاد شوید. اگر یک زن را شناخته باشی، تمام زنان را شناخته‌ای.اگر یک مرد را شناخته باشی، تمام مردان را شناخته‌ای.
(در اینجا منظور از شناخت زن و مرد، شناخت کیفیت زنانگی و مردانگی است که شناختی درونی است و هیچ ربطی به فرم و جنسیت ظاهری ندارد) آنوقت تفاوت‌ها فقط در خطوط بیرونی(ظواهر) هستند و کسی که قادر نیست با شناخت یک زن تمام زنان را بشناسد، درک کن که او ناهشیارانه زندگی می‌کند.

حتی با شناخت و معاشرت با زنان بی‌شمار قادر به شناخت زن نخواهد بود.
او هرگز نخواهد شناخت. شناختن توسط هشیاری رخ می‌دهد و او ناهشیار است. او پیوسته دنبال زنان است، یکی را رها می‌کند تا به دنبال دیگری برود.

و البته که تو خواهی سوخت زیرا این نفْس مردانه ات را آزار می‌دهد. تو فکر می کنی که کاملاً خوب است که تو به زنان دیگر علاقمند شوی، مشکلی در این نیست، البته که اینها فقط حقه‌های نرینه‌ هستند! "زن باید فقط با یک مرد راضی باشد!” و آن مرد تو هستی! ولی تو...؟ چطور می‌توانی با یک زن راضی باشی؟ تو یک مرد هستی، برای مردان آزادی بیشتری باید وجود داشته باشد!

زن تو همانقدر آزادی و استقلال دارد که تو برای خودت می‌خواهی. و اگر ببینی که این درست نیست که زن تو به مردان دیگر علاقمند می‌شود، آنوقت علاقه‌ی تو به زنان دیگر هم درست نیست. و آنچه تو می‌خواهی زنت انجام بدهد، خودت باید اول انجامش بدهی..

این خواسته‌ها برای دنبال کردن زنان را رها کن. و من این را به تو می‌گویم، زنان به یقین مانند مردان هوسران نیستند. زنان یک احساس خاص برای تسلیم‌ شدن دارند و زنان یک وفاداری، یک مرام و یک اعتقاد خاص دارند.

عشق مرد سطحی است؛ عمق ندارد؛ فقط در سطح است. در زندگی مرد، عشق تنها چیز نیست، چیزهای بسیار دیگری وجود دارند. در عشق زن، عشق همه چیز است؛ تمام سایر چیزها در درون عشق وجود دارند. در زندگی مرد ابعاد بسیار دیگری وجود دارند؛ عشق یکی از آن ابعاد است.

در زندگی زن بُعد دیگری وجود ندارد، تمام عملکردها و ابعاد زندگیش در عشق شامل هستند.
مرد پریشان است، مرد بی‌ قرار است. شخصیت زن متعادل است، شخصیت مرد متعادل نیست.

دابوجی و همسرش برای زیارت رفته بودند. دابوجی عاشق کتاب است و همیشه کتاب‌هایی در اطراف خود نگه می‌دارد. آنان وارد یک معبد شدند. می‌باید معبد ویشوانات در کاشی بوده باشد.

دابوجی حتی وقتی در معبد ایستاده است مشغول کتاب‌ خواندن است. همسرش مشغول نیایش است. می‌توانید رنج این زن را درک کنید؟

زن با صدای بلند گفت، “ای خدای ویشوانات! این مقدار به من لطف بفرما، وقتی من مُردم، در زندگی بعدی مرا یک زن خلق نکن، بلکه یک کتاب خلق کن، تا دست‌ کم بتوانم تمام وقت با دابوجی باشم!”

دابوجی این را شنید. بی‌درنگ به سجده افتاد و با دست‌های به‌هم چسبیده گفت، “ای خدا... اگر دعای او را پذیرفتی، آنوقت او را یک کتاب راهنمای تلفن‌ها خلق کن تا بتوانم هر سال او را عوض کنم!”

ذهن مرد اینچنین است، فقط بی‌قرار است. این بی‌قراری را رها کن. قدری ساکن باش. قدری آرام بگیر. قدری زندگی را درک کن. تو پیشاپیش زندگی پس از زندگی دویده‌ای، به کجا رسیده‌ای؟ و چقدر بیشتر خواهی دوید؟ چقدر بیشتر خواهی خواست؟ حالا بایست! “آن گامی که متوقف می‌شود به آرامش می‌رسد....
👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

✳️ تلاش و تقلا

تمام تلاش‌ها و تقّلاهای انسان برای شدن(پول دار شدن_ مومن شدن_ موفق شدن_ بهتر شدن_ آرام شدن و....) را می‌توان همانقدر غیر ضروری خواند که رنگ‌ زدن گل‌سرخ را با رنگ قرمز...!

تلاش برای معنوی شدن به هر وسیله‌ای(یوگا_ نماز_ عبادت_ سفرهای زیارتی و معنوی و....)  یعنی گذاشتن پا برای یک مار...!
ابداً‌ نیازی نیست، غیرضروری است. سعی نکن برای مار پا بگذاری. فکر می‌کنی بسیار مهربان هستی، ولی آن مار را نابود می‌کنی، آن را خواهی کُشت. مار نیازی به پا ندارد.

انسان نمی‌تواند تلاش کند تا طبیعی باشد، زیرا  همین تلاش کردن غیر طبیعی است.

در طریق عشق، تلاش و تقلّا و تمرین برای چیزی وجود ندارد. نیاز به هیچ وضعیت یوگا، هیچ مراسم مذهبی نیست؛ بلکه فقط نیاز به یک قلب معصوم است که از تمام دانش‌ها (باورها و عقاید مورثی) و تمام مراسم وام گرفته شده سبکبار باشد.

دیدن این، یعنی توقفِ تلاش.
وقتی از هرگونه آرزو برای بودنِ فردی غیر از اینکه هستیم خالی شویم، پیشاپیش همانی هستیم که آرزو داشتیم. هرآنچه که مذاهب به دنبال آن بوده‌اند، پیشاپیش در فیض داده شده است.

فقط یک چیز مورد نیاز است، فیضی برای دیدن آن فیض. در طریق عشق، فرد فقط آسوده می‌شود. فیض دریافت می‌کند. از این تلاش نکردن یک شرافت عظیم برمی‌خیزد.

آرامش عظیم باکتا(طبیعی) جوینده و عاشق مخلص را فرامی گیرد. فرد تماماً زیبا می‌شود و چیزی از فراسو به درون او رسوخ می‌کند.

👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

↴⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣
‌‌
امیدوارم هر بار امیدت را گم کردی بلد باشی دوباره پیدایش کنی؛
جوری که کم ترین زمان را فدای نابلدی کنی.
برایت آرزو می‌کنم بالاخره با پوست و خونت عجین شود
که در این زندگیِ عجیب، هیچکس جز خودت به فریادت نمی‌رسد.
این لعنتی را ممکن کن:
«به خودت بیشتر از هرکس و هرچیز بِرِس!»
شاید در تنگناهای این مسیر تنها چیزی که به کارت بیاید
این باشد که به کوله‌ات سر بزنی و در هر قدم تاکید کنی
«ادامه دادن کارِ زنده هاست!»
رویا ببافی و همزمان،
توقعت را از خودت و آسمان بالای سرت و زمین زیر پایت در منطقی ترین سطحِ ممکن نگه داری
به معنای کاملِ این جمله:
«مراقبت کن از خودَت...»

👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

↴⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣





به خودتان اجازه بدید تا‌ گاهی نه بگید!!


این‌ تمرین باعث میشه تا اعتماد به نفس تون بالا بره و دیگران‌ هم ارزش‌ و احترام بیشتری‌‌‌ برای شما قائل باشند.


نه گفتن‌ میتونه عامل رهایی‌ و آزادی باشه .
وقتی که به دیگران‌ نه میگیم در اصل به‌ خودمان و خواسته‌هایمان بله میگیم
⁣

👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

🦋↴⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣
‌
دوستت دارم
⁣ای که بودنت
‌مرگ را به تاخیر می اندازد.

👇👇👇👇👇👇👇
💜☔️💜☔️💜☔️💜☔️💜
🌹 @pluosafkar 🌹

۱۰ کاری که نباید در بحث انجام داد:

۱. فرار نکنید!
۲. میون حرف هم نپرید!
۳. به همدیگر توهین نکنید!
۴. تهدید به رفتن از رابطه نکنید!
۵. بچه‌ها رو قاطی بحث‌هاتون نکنید!
۶. اگر حرف بدی زد، شما حرف بدتری نزنید!
۷. بیش از حد از ناراحت شدن طرف مقابل نترسید!
۸. به جای اهمیت به حاشیه، روی حل مسئله تمرکز کنید!
۹. از در میون گذاشتن احساسات و نیازهاتون چشم‌پوشی نکنید!
۱۰. با پیش کشیدن بحث‌های قدیمی، مشکل اصلی و فعلی را فراموش نکنید!

↴⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣
‌
یه قانونی هست که میگه:
گاهی هر چقدر برای چیزی بیشتر پافشاری کنید و بیشتر سمتش برید و درگیریش بشید اون بیشتر ازتون دور میشه.
پس رها کن بره شاید رسیدن در رها کردن باشه؛ به قول جمله ی تو کتاب کیمیاگر که نوشته بود: "آنچه قسمتِ توست، از کنارت نخواهد گذشت."

من کوشش میکنم خدای را
از طریق خدمت به مردم ببینم
چون میدانم خدا نه در
بهشت است و نه در جهنم !
بلکه درون همه‌ی انسان‌هاست ...