فِقهُ الْمُحَدِّثین ( پرسش و پاسخ روایی مُحدِّثین )

سؤال 300_ وظیفه در مورد پیرمردی که چند سال آخر عمرش را به خاطر ضعف پیری #روزه نمی گیرد، چیست؟

✅پاسخ :به روایات زیر توجه فرمایید :

1⃣عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ يَقُولُ الشَّيْخُ الْكَبِيرُ وَ الَّذِي بِهِ الْعُطَاشُ لَا حَرَجَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُفْطِرَا فِي شَهْرِ رَمَضَانَ- وَ يَتَصَدَّقُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا فِي كُلِّ يَوْمٍ بِمُدٍّ مِنْ طَعَامٍ وَ لَا قَضَاءَ عَلَيْهِمَا فَإِنْ لَمْ يَقْدِرَا فَلَا شَيْ ءَ عَلَيْهِمَا
📚کافی ج4ص116
📚فقیه ج2ص133

ترجمه : محمدبن مسلم گوید :شنیدم امام صادق علیه السلام فرمود : پیرمرد مسن و کسی که بیماری عُطاش(یعنی مرضی که شخص هر چه آب می خورد باز احساس تشنگی می کند)، دارد، بر آنها حَرَجی نیست که در ماه رمضان روزه را افطار نمایند و هر کدام از این دو، هر روزی یک مُدّ طعام صدقه می دهند و قضایی بر عهده آنها نیست و اگر بر دادن (یک مُدّ طعام) قدرت و توانایی نداشتند، چیزی بر عهده آنها نیست.

2⃣عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ عُتْبَةَ الْهَاشِمِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ عَنِ الشَّيْخِ الْكَبِيرِ وَ الْعَجُوزِ الْكَبِيرَةِ الَّتِي تَضْعُفُ عَنِ الصَّوْمِ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ- قَالَ تَصَدَّقَ فِي كُلِّ يَوْمٍ بِمُدِّ حِنْطَةٍ
📚کافی ج4ص116
📚فقیه ج2ص134

ترجمه :عبدالملک گوید:از امام کاظم علیه السلام در مورد پیرمرد بزرگسال و پیرزن بزرگسال که در ماه رمضان از روزه گرفتن ناتوان و ضعیف هستند، سؤال کردم؛ امام فرمودند : هر روزی یک مُدّ گندم صدقه می دهند.

3⃣عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى «الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكِينٍ» ✳️ قَالَ الَّذِينَ كَانُوا يُطِيقُونَ الصَّوْمَ فَأَصَابَهُمْ كِبَرٌ أَوْ عُطَاشٌ أَوْ شِبْهُ ذَلِكَ فَعَلَيْهِمْ لِكُلِّ يَوْمٍ مُدّ
✳️ سوره بقرة آية ۱۸۴
📚کافی ج4ص116

ترجمه :امام صادق علیه السلام در مورد آیه «وَ عَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكِينٍ» فرمود : اینها کسانی هستند که طاقت روزه گرفتن داشتند ولی به بزرگسالی می رسند یا به بیماری عُطاش یا مانند آن دچار می شوند، پس برای هر روزی یک مُدّ (طعام) بر عهده آنهاست.

✅از روایات فوق مشخص است، مرد یا زنی که به سن بزرگسالی رسیده اند و به جهت آن، از گرفتن روزه ضعف و ناتوانی دارند، قضاء روزه و کفاره بر عهده آنها نیست و تنها در صورت توانائی، به ازای هر یک روز که روزه نمی گیرند یک مُدّ طعام به عنوان فدیه، به مسکین صدقه می دهند.

✅در صورتی که چنین اشخاصی با وجود توانايي مالی، بدون دادن فدیه از دنیا بروند، تکلیفی برای قضاء نمودن روزه های او توسط ولی او، در روایات نرسیده و صرفاً همان یک مُدّ طعام به ازای هر یک روزه، از جانب او به مسکین داده می شود.

✅حکم کسی که در ماه رمضان بیمار می شود و قبل از سلامتی از دنیا می رود و سایر حالات ممکن با مورد سؤال متفاوت است و حکم فوق مخصوص افطار کننده روزه به خاطر بزرگسالی و پیری می باشد.

#افطار_روزه_به_خاطر_ضعف_پیری

🆔@porseshvapasokhe

www.tgoop.com/porseshvapasokhe/433

2.1K viewsJan 11, 2019 at 12:00

سؤال 300_ وظیفه در مورد پیرمردی که چند سال آخر عمرش را به خاطر ضعف پیری #روزه نمی گیرد، چیست؟

✅پاسخ :به روایات زیر توجه فرمایید :

1⃣عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ يَقُولُ الشَّيْخُ الْكَبِيرُ وَ الَّذِي بِهِ الْعُطَاشُ لَا حَرَجَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُفْطِرَا فِي شَهْرِ رَمَضَانَ- وَ يَتَصَدَّقُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا فِي كُلِّ يَوْمٍ بِمُدٍّ مِنْ طَعَامٍ وَ لَا قَضَاءَ عَلَيْهِمَا فَإِنْ لَمْ يَقْدِرَا فَلَا شَيْ ءَ عَلَيْهِمَا
📚کافی ج4ص116
📚فقیه ج2ص133

ترجمه : محمدبن مسلم گوید :شنیدم امام صادق علیه السلام فرمود : پیرمرد مسن و کسی که بیماری عُطاش(یعنی مرضی که شخص هر چه آب می خورد باز احساس تشنگی می کند)، دارد، بر آنها حَرَجی نیست که در ماه رمضان روزه را افطار نمایند و هر کدام از این دو، هر روزی یک مُدّ طعام صدقه می دهند و قضایی بر عهده آنها نیست و اگر بر دادن (یک مُدّ طعام) قدرت و توانایی نداشتند، چیزی بر عهده آنها نیست.

2⃣عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ عُتْبَةَ الْهَاشِمِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ عَنِ الشَّيْخِ الْكَبِيرِ وَ الْعَجُوزِ الْكَبِيرَةِ الَّتِي تَضْعُفُ عَنِ الصَّوْمِ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ- قَالَ تَصَدَّقَ فِي كُلِّ يَوْمٍ بِمُدِّ حِنْطَةٍ
📚کافی ج4ص116
📚فقیه ج2ص134

ترجمه :عبدالملک گوید:از امام کاظم علیه السلام در مورد پیرمرد بزرگسال و پیرزن بزرگسال که در ماه رمضان از روزه گرفتن ناتوان و ضعیف هستند، سؤال کردم؛ امام فرمودند : هر روزی یک مُدّ گندم صدقه می دهند.

3⃣عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى «الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكِينٍ» ✳️ قَالَ الَّذِينَ كَانُوا يُطِيقُونَ الصَّوْمَ فَأَصَابَهُمْ كِبَرٌ أَوْ عُطَاشٌ أَوْ شِبْهُ ذَلِكَ فَعَلَيْهِمْ لِكُلِّ يَوْمٍ مُدّ
✳️ سوره بقرة آية ۱۸۴
📚کافی ج4ص116

ترجمه :امام صادق علیه السلام در مورد آیه «وَ عَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكِينٍ» فرمود : اینها کسانی هستند که طاقت روزه گرفتن داشتند ولی به بزرگسالی می رسند یا به بیماری عُطاش یا مانند آن دچار می شوند، پس برای هر روزی یک مُدّ (طعام) بر عهده آنهاست.

✅از روایات فوق مشخص است، مرد یا زنی که به سن بزرگسالی رسیده اند و به جهت آن، از گرفتن روزه ضعف و ناتوانی دارند، قضاء روزه و کفاره بر عهده آنها نیست و تنها در صورت توانائی، به ازای هر یک روز که روزه نمی گیرند یک مُدّ طعام به عنوان فدیه، به مسکین صدقه می دهند.

✅در صورتی که چنین اشخاصی با وجود توانايي مالی، بدون دادن فدیه از دنیا بروند، تکلیفی برای قضاء نمودن روزه های او توسط ولی او، در روایات نرسیده و صرفاً همان یک مُدّ طعام به ازای هر یک روزه، از جانب او به مسکین داده می شود.

✅حکم کسی که در ماه رمضان بیمار می شود و قبل از سلامتی از دنیا می رود و سایر حالات ممکن با مورد سؤال متفاوت است و حکم فوق مخصوص افطار کننده روزه به خاطر بزرگسالی و پیری می باشد.

#افطار_روزه_به_خاطر_ضعف_پیری

🆔@porseshvapasokhe

BY فِقهُ الْمُحَدِّثین ( پرسش و پاسخ روایی مُحدِّثین )