tgoop.com/ravan_ideh/1020
Last Update:
🔶شرح مجموعه گل🔶
بنیاد های شکوفایی و توانمندی انسان (ایگو):
- پیش‌گفتار
1-امید 2-اراده 3-هدفمندی 4-شایستگی 5-وفاداری 6-عشق 7-دلسوزی/مراقبت 8-خردمندی
- سخن پایانی
نیروی بنیادین امید (hope)
واژه امید، یکی از رایج‌ترین واژه‌ها در گفتگوهای روزمره است. شاید به لحاظ تاریخی نیز، چنین باشد. به همین نسبت در باره چیستی، چگونگی... امید دیدگاه‌های گوناگون مطرح شده است. اما آن چه در این نوشته می‌آید، ناگزیر منعکس‌کننده تمام دیدگاه‌ها نیست.
امید به مثابه یک "نیروی بنیادین" یا به عبارت رایج، یک فضیلت انسانی، به معنی توان تحمل لحظات غیرقابل‌اجتناب ناکامی و محرومیت است. همچنین نگاه به آینده نیز در امید موج می‌زند و بیش‌ترین سهم را دارد. امید به آینده نیروی حافظ زندگی است و ظرفیتی است برای تصور توانایی ساختن گذرگاه‌هایی به سوی هدف‌های مطلوب و تدارک منابع عظیم انگیزه برای حرکت در این گذرگاه‌ها. به لحاظ تجربی در امید، مؤلفه‌های عاطفه(هیجان) و شناخت (اندیشه ) به صورتی متناسب " هم‌جوشی" دارند. در واقع در مغز انسان این دو جنبه جدا از هم نیستند و بر این اساس به درستی گفته می‌شود که "هیجان همراه اصلی تصمیم‌گیری منطقی است". علاوه بر نقش سازنده هیجان‌های مثبت در فضیلت امید، امید واقعی با ژرف‌اندیشی، هیجان‌های بازدارنده از قبیل ترس را نیز تعدیل می‌کند. بنابراین، امید عامل سنجشی است که ما را با ثبات نگه می‌دارد و باعث می‌شود با شجاعت دست به انتخاب بزنیم و در عین حال خطرها و پرتگاه‌ها را تشخیص دهیم...
بر اساس نظریه رشد اریکسون، زمان حساس (اوج) شکل‌گیری امید دوران نوزادی/شیرخوارگی است. دورانی که مسأله رشدی اعتماد در مقابل بی‌اعتمادی پیش می‌آید. اگر مادر (مراقب اصلی نوزاد) "به طور مناسب" به نیازهای جسمانی او پاسخ دهد و محبت، عشق و امنیت کافی تأمین کند، کودک یاد می‌گیرد که از افراد و موقعیت‌ها در محیط زندگیش انتظار "ثبات" و "تداوم" داشته باشد. همچنین کودک می‌آموزد که لحظات غیرقابل‌اجتناب ناکامی و محرومیت را تحمل نماید. در چنین حالتی احساس "اعتماد به میزان بیش‌تر در مقابل بی‌اعتمادی به میزان کم‌تر" شکل می‌گیرد و مسأله رشد، به نفع شکل‌گیری اعتماد بنیادین حل و فصل می‌شود و فضیلت امید بر پایه اعتماد به بار می‌نشیند. نکته قابل‌توجه این است که در تمام مراحل رشد، در مقابل میزان بیش‌تر جنبه‌های مثبت، میزان کمی از جنبه‌های منفی نیز لازم است. به طور مثال در بحث پیش‌رو شکل‌گیری میزان کمی از بی‌اعتمادی، مانع ایجاد اعتماد مطلق می‌شود که مایه ساده‌لوحی و اعتماد نسنجیده است.
یادآوری این نکته لازم که هرچند این مرحله، دوره حساس شکل‌گیری امید هست، اما درصورتی که به هنگام کودکی شرایط لازم برای شکل‌گیری امید فراهم نشود، در دوره‌های بعدی زندگی هم موقعیت‌ها و عواملی را برای ساختن امید می‌توان یافت. آموزگاران، خویشاوندان، گروه‌های مرجع و در مراحل بعدی دوستان، در صورتی دارای دو ویژگی اساسی: "شایستگی " و "مهربانی" باشند، از منابع اصلی امید‌آفرینی به شمار می‌روند! به عبارت دیگر امید یکی از اساسی‌ترین پاداش‌های روابط بین‌فردی است، البته با لحاظ ویژگی‌های یاد شده. یکی دیگر از منابع تأمین امید تجربه داشتن اهداف مطلوب و تلاش برای دستیابی به اهداف است و به طور کلی، تدارک تجربه لحظات و موقعیت‌های خوشایند، به روش‌ها و شکل‌های گوناگون.
در پایان باید به یاد داشته باشیم که امید هم مانند هر دستاورد دیگر انسانی، در معرض نوسان و فراز و فرود است، امیدوارترین افراد نیز، لحظات ناامیدی را تجربه می‌کنند. بنابراین امید موهبتی است که نیازمند "تأمین، نگه‌داری، تداوم و ارتقاء" در تمام مراحل زندگی است.
جعفر_نوایی(@JafarNavaei1331)
روان‌شناس و پژوهشگر اجتماعی – روانی
@ravan_ideh | روان‌ایده
BY روان‌ایده
Share with your friend now:
tgoop.com/ravan_ideh/1020