روان‌ایده

#مقاله
#روان‌شناسی‌_رشد

تنبیه بدنی

بنجامین اسپاک (متخصص اطفال) می‌گوید ما می‌توانیم فرزندانی متفکر، باهوش و فوق‌العاده‌ بزرگ کنیم بدون آنکه آن‌ها را تنبیه کنیم.

تنبیه بدنی اینگونه تعریف شده است: استفاده از زور از طریق ایجاد درد و ناراحتی در فرد (کودک) به منظور اصلاح و تنبیه رفتار او. تنبیه بدنی شامل به پشت زدن، ضربه زدن، نیشگون گرفتن، فشار دادن، مجبور کردن کودک به نشستن و برخاستن و ... می‌شود.

طبق یافته‌های پژوهشی، تنبیه‌ بدنی با افزایش بزهکاری، رفتار ضداجتماعی و پرخاشگری همراه است. همچنین رابطه‌ی والد-فرزندی، سلامت روان و توانایی کودک در درونی کردن رفتارهای جامعه‌پسند را کاهش می‌دهد. بزرگسالانی که خود، زمانی مورد تنبیه قرار گرفته‌اند بیشتر احتمال دارد بچه‌ها و همسران خود را مورد بهره‌کشی قرار بدهند و تنبیه کنند.

کتک زدن کودک دقیقاً احساس‌هایی را در او بوجود می‌آورد که کمتر کسی می‌خواهد در او ایجاد شود: پریشانی، خشم، شرم و نفرت.

موثرترین جایگزین‌های‌ تنبیه بدنی:
جایگزین‌های‌ مناسبی وجود دارد که تحمل سرخوردگی، معیارهای اخلاقی، عزت نفس و قاعده‌مندی را در کودکان بهبود می‌بخشند. این راهبردها میزان پرخاشگری در کودک و بزرگسال را کاهش داده و باعث آگاهی و فهم وسیع‌تر از رشد کودک می‌شوند.

گوش‌ دادن و صحبت کردن( گفتگو):
- استفاده از کلمات به جای برخورد فیزیکی: درباره‌ی اینکه چه چیزی امن و چه چیزی خطرناک است چه رفتاری پسندیده و کدام نیست بحث کنید
- حرف‌های کودک را بشنوید: درک کنید که چرا کودک رفتار خاصی را انجام می‌دهد (یا نمی‌دهد).
- دلایل خود را توضیح دهید: توضیح دادن دلایل، باعث افزایش ظرفیت تصمیم‌گیری در کودک می‌شود.

نظم را به او آموزش دهید: رفتار کودکان معنی‌دار است و در واقع آن‌ها احساس‌های درونی خود را با رفتارشان نشان‌ می‌دهند. نظم، فرآیندی است که بر رفتار و احساسات پشت آن متمرکز می‌شود. انتظارات معقول و متناسب با سن کودک در مورد خود-کنترلی، صبوری و قضاوت درست، نظم را بهبود می‌بخشد.

احساسات کودک را شفاف کنید: به کودک کمک کنید هر چه زودتر حس‌‌هایش را با کلمات بیان کند. احساس‌هایی مثل علاقه، خشم، ترس، شرم و نفرت باید با کلمات مشخص شوند و این کار به کنترل تنش و کشف راه‌های پخته‌تر برای مدیریت هیجان‌ها کمک می‌کند.

تقویت مثبت: معیار رفتارهای خوب را تعیین کنید، زمانیکه معیارها تعیین شد، تشویق و پاداش دادن به آن رفتارها میزان اعتمادبه‌‌نفس را زیاد می‌کند. تقویت مثبت در دستیابی به تغییرات رفتاری کوتاه‌مدت و بلندمدت، بسیار مؤثرتر از تنبیه است.

آموزش با الگو: یک الگوی خوب رفتاری برای کودک خود باشید. کودکان می‌خواهند شبیه‌ والدین‌شان باشند و از آنها پیروی کنند. رفتار والدین تأثیر عمیقی روی رشد آنان دارد.

به عنوان والد مراقب خودتان باشید: افراد خسته، غمگین و مضطرب، صبر خود را در تربیت کردن از طریق راهبردهای غیرجسمی از دست می‌دهند. به طور مثال مصرف الکل تحمل ناکامی را کاهش داده و همچنین تکانشی‌بودن و خشونت را افزایش می‌دهد. تعامل با دیگران و کمک گرفتن از آن‌ها باعث کاهش استرس والدین می‌شود.

🖊ترجمه: تارا نجاری (متخصص روانشناسی کودک و نوجوان)
@Tara_Najari

🔗 لینک منبع
@ravan_ideh | روان‌ایده

Psychology Today

Why Does the U.S. Still Permit the Physical Punishment of Children?

Physical punishment is a serious public health problem in the U.S., but alternatives exist that are more effective in enhancing the development of children.

www.tgoop.com/ravan_ideh/935

3.5K viewsedited  Dec 1, 2020 at 17:44

#مقاله
#روان‌شناسی‌_رشد

تنبیه بدنی

بنجامین اسپاک (متخصص اطفال) می‌گوید ما می‌توانیم فرزندانی متفکر، باهوش و فوق‌العاده‌ بزرگ کنیم بدون آنکه آن‌ها را تنبیه کنیم.

تنبیه بدنی اینگونه تعریف شده است: استفاده از زور از طریق ایجاد درد و ناراحتی در فرد (کودک) به منظور اصلاح و تنبیه رفتار او. تنبیه بدنی شامل به پشت زدن، ضربه زدن، نیشگون گرفتن، فشار دادن، مجبور کردن کودک به نشستن و برخاستن و ... می‌شود.

طبق یافته‌های پژوهشی، تنبیه‌ بدنی با افزایش بزهکاری، رفتار ضداجتماعی و پرخاشگری همراه است. همچنین رابطه‌ی والد-فرزندی، سلامت روان و توانایی کودک در درونی کردن رفتارهای جامعه‌پسند را کاهش می‌دهد. بزرگسالانی که خود، زمانی مورد تنبیه قرار گرفته‌اند بیشتر احتمال دارد بچه‌ها و همسران خود را مورد بهره‌کشی قرار بدهند و تنبیه کنند.

کتک زدن کودک دقیقاً احساس‌هایی را در او بوجود می‌آورد که کمتر کسی می‌خواهد در او ایجاد شود: پریشانی، خشم، شرم و نفرت.

موثرترین جایگزین‌های‌ تنبیه بدنی:
جایگزین‌های‌ مناسبی وجود دارد که تحمل سرخوردگی، معیارهای اخلاقی، عزت نفس و قاعده‌مندی را در کودکان بهبود می‌بخشند. این راهبردها میزان پرخاشگری در کودک و بزرگسال را کاهش داده و باعث آگاهی و فهم وسیع‌تر از رشد کودک می‌شوند.

گوش‌ دادن و صحبت کردن( گفتگو):
- استفاده از کلمات به جای برخورد فیزیکی: درباره‌ی اینکه چه چیزی امن و چه چیزی خطرناک است چه رفتاری پسندیده و کدام نیست بحث کنید
- حرف‌های کودک را بشنوید: درک کنید که چرا کودک رفتار خاصی را انجام می‌دهد (یا نمی‌دهد).
- دلایل خود را توضیح دهید: توضیح دادن دلایل، باعث افزایش ظرفیت تصمیم‌گیری در کودک می‌شود.

نظم را به او آموزش دهید: رفتار کودکان معنی‌دار است و در واقع آن‌ها احساس‌های درونی خود را با رفتارشان نشان‌ می‌دهند. نظم، فرآیندی است که بر رفتار و احساسات پشت آن متمرکز می‌شود. انتظارات معقول و متناسب با سن کودک در مورد خود-کنترلی، صبوری و قضاوت درست، نظم را بهبود می‌بخشد.

احساسات کودک را شفاف کنید: به کودک کمک کنید هر چه زودتر حس‌‌هایش را با کلمات بیان کند. احساس‌هایی مثل علاقه، خشم، ترس، شرم و نفرت باید با کلمات مشخص شوند و این کار به کنترل تنش و کشف راه‌های پخته‌تر برای مدیریت هیجان‌ها کمک می‌کند.

تقویت مثبت: معیار رفتارهای خوب را تعیین کنید، زمانیکه معیارها تعیین شد، تشویق و پاداش دادن به آن رفتارها میزان اعتمادبه‌‌نفس را زیاد می‌کند. تقویت مثبت در دستیابی به تغییرات رفتاری کوتاه‌مدت و بلندمدت، بسیار مؤثرتر از تنبیه است.

آموزش با الگو: یک الگوی خوب رفتاری برای کودک خود باشید. کودکان می‌خواهند شبیه‌ والدین‌شان باشند و از آنها پیروی کنند. رفتار والدین تأثیر عمیقی روی رشد آنان دارد.

به عنوان والد مراقب خودتان باشید: افراد خسته، غمگین و مضطرب، صبر خود را در تربیت کردن از طریق راهبردهای غیرجسمی از دست می‌دهند. به طور مثال مصرف الکل تحمل ناکامی را کاهش داده و همچنین تکانشی‌بودن و خشونت را افزایش می‌دهد. تعامل با دیگران و کمک گرفتن از آن‌ها باعث کاهش استرس والدین می‌شود.

🖊ترجمه: تارا نجاری (متخصص روانشناسی کودک و نوجوان)
@Tara_Najari

🔗 لینک منبع
@ravan_ideh | روان‌ایده

BY روان‌ایده