رساله مرجع عالیقدرحضرت آیت‌الله‌العظمی فاضلی بهسودی (مدظله العالی)

🔹🔹🔹
احكام طلاق
مسأله 2651) مردى كه زن خود را طلاق می‌دهد، بايد بالغ و عاقل باشد و به اختيار خود طلاق دهد و اگر او را مجبور كنند كه زنش را طلاق دهد طلاق باطل است و نيز بايد قصد طلاق داشته باشد. پس اگر صيغة طلاق را مثلاً به شوخى بگويد صحيح نيست.
مسأله 2652) زن بايد در وقت طلاق از خون حيض و نفاس پاك باشد و شوهرش در آن پاكى با او نزديكى نكرده باشد و تفصيل اين دو شرط در مسائل آينده گفته می‌شود.
مسأله 2653) طلاق دادن زن در حال حيض يا نفاس در سه صورت صحيح است:
اول: آن‌که شوهرش بعد از ازدواج با او نزديكى نكرده باشد؛
دوم: معلوم باشد آبستن است و اگر معلوم نباشد و شوهرش در حال حيض طلاقش بدهد بعد بفهمد آبستن بوده احتياط واجب آن است كه دوباره او را طلاق دهد؛
سوم: مرد به واسطه غایب بودن يا حبس بودن نتواند بفهمد كه زن او از خون حيض و نفاس پاك است يا نه.
مسأله 2654) اگر زن را از خون حيض پاك بداند و طلاقش دهد، بعد معلوم شود كه موقع طلاق در حال حيض بوده، طلاق او باطل است. اگر او را در حيض بداند و طلاقش دهد بعد معلوم شود پاك بوده، طلاق او صحيح است.
مسأله 2655) كسى كه می‌داند زنش در حال حيض يا نفاس است، اگر غایب شود، مثلاً مسافرت كند و بخواهد او را طلاق دهد، بايد تا مدتى كه معمولاً زنها از حيض يا نفاس پاك می‌شوند صبر كند و بعد طلاق بدهد.
مسأله 2656) اگر مردى كه غایب است بخواهد زن خود را طلاق دهد، چنانچه بتواند اطلاع پيدا كند كه زن او در حال حيض يا نفاس است يا نه، اگرچه اطلاع او از روى عادت حيض زن، يا نشانه‌های ديگر می‌باشد كه در شرع معين شده، بايد تا مدتى كه معمولاً زن‌ها از حيض يا نفاس پاك می‌شوند صبر كند.
مسأله 2657) اگر با عيالش كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و بخواهد طلاقش دهد، بايد صبر كند تا دوباره حيض ببيند و پاك شود ولى زنى را كه نه سالش تمام نشده يا آبستن است اگر بعد از نزديكى طلاق دهد اشكال ندارد. همچنين است اگر يائسه باشد (معناى يائسه در مسأله 479 گذشت).
مسأله 2658) اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و در همان پاكى طلاقش دهد، چنانچه بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده، بنا بر احتياط واجب بايد دوباره او را طلاق دهد.
مسأله 2659) اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و مسافرت نمايد، چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد، بايد به قدرى كه زن معمولاً بعد از آن پاكى خون می‌بیند و دوباره پاك می‌شود صبر كند و احتياط واجب آن است كه آن مدت كمتر از يك‌ ماه نباشد.
مسأله 2660) اگر مرد بخواهد زن خود را كه به واسطه اصل خلقت يا مرضى حيض نمی‌بیند طلاق دهد، بايد از وقتى كه با او نزديكى كرده تا سه ماه از جماع با او خوددارى نمايد و بعد او را طلاق دهد.
مسأله 2661) طلاق بايد به صيغة عربى صحيح و كلمه طلاق خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند، اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلاً فاطمه باشد، بايد بگويد: (زَوْجَتِى فاطِمَةُ طالِقٌ) يعنى زن من فاطمه رها است و اگر ديگرى را وكيل كند آن وكيل بايد بگويد: (زَوْجَةُ مُوَكِّلِى فاطِمَةُ طالِقٌ) و در صورتى كه زن معين باشد ذكر نام او لازم نيست.
مسأله 2662) زنى كه صيغه شده، مثلاً يك ماهه يا يك‌ساله او را عقد كرده‌اند طلاق ندارد و رها شدن او به اين است كه مدتش تمام شود. يا مرد مدت را به او ببخشد به اين ترتيب كه بگويد: مدت را به تو بخشيدم و شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حيض لازم نيست.

www.tgoop.com/resalehFazeli/256

192 viewsApr 5, 2020 at 12:19

🔹🔹🔹
احكام طلاق
مسأله 2651) مردى كه زن خود را طلاق می‌دهد، بايد بالغ و عاقل باشد و به اختيار خود طلاق دهد و اگر او را مجبور كنند كه زنش را طلاق دهد طلاق باطل است و نيز بايد قصد طلاق داشته باشد. پس اگر صيغة طلاق را مثلاً به شوخى بگويد صحيح نيست.
مسأله 2652) زن بايد در وقت طلاق از خون حيض و نفاس پاك باشد و شوهرش در آن پاكى با او نزديكى نكرده باشد و تفصيل اين دو شرط در مسائل آينده گفته می‌شود.
مسأله 2653) طلاق دادن زن در حال حيض يا نفاس در سه صورت صحيح است:
اول: آن‌که شوهرش بعد از ازدواج با او نزديكى نكرده باشد؛
دوم: معلوم باشد آبستن است و اگر معلوم نباشد و شوهرش در حال حيض طلاقش بدهد بعد بفهمد آبستن بوده احتياط واجب آن است كه دوباره او را طلاق دهد؛
سوم: مرد به واسطه غایب بودن يا حبس بودن نتواند بفهمد كه زن او از خون حيض و نفاس پاك است يا نه.
مسأله 2654) اگر زن را از خون حيض پاك بداند و طلاقش دهد، بعد معلوم شود كه موقع طلاق در حال حيض بوده، طلاق او باطل است. اگر او را در حيض بداند و طلاقش دهد بعد معلوم شود پاك بوده، طلاق او صحيح است.
مسأله 2655) كسى كه می‌داند زنش در حال حيض يا نفاس است، اگر غایب شود، مثلاً مسافرت كند و بخواهد او را طلاق دهد، بايد تا مدتى كه معمولاً زنها از حيض يا نفاس پاك می‌شوند صبر كند و بعد طلاق بدهد.
مسأله 2656) اگر مردى كه غایب است بخواهد زن خود را طلاق دهد، چنانچه بتواند اطلاع پيدا كند كه زن او در حال حيض يا نفاس است يا نه، اگرچه اطلاع او از روى عادت حيض زن، يا نشانه‌های ديگر می‌باشد كه در شرع معين شده، بايد تا مدتى كه معمولاً زن‌ها از حيض يا نفاس پاك می‌شوند صبر كند.
مسأله 2657) اگر با عيالش كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و بخواهد طلاقش دهد، بايد صبر كند تا دوباره حيض ببيند و پاك شود ولى زنى را كه نه سالش تمام نشده يا آبستن است اگر بعد از نزديكى طلاق دهد اشكال ندارد. همچنين است اگر يائسه باشد (معناى يائسه در مسأله 479 گذشت).
مسأله 2658) اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و در همان پاكى طلاقش دهد، چنانچه بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده، بنا بر احتياط واجب بايد دوباره او را طلاق دهد.
مسأله 2659) اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و مسافرت نمايد، چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد، بايد به قدرى كه زن معمولاً بعد از آن پاكى خون می‌بیند و دوباره پاك می‌شود صبر كند و احتياط واجب آن است كه آن مدت كمتر از يك‌ ماه نباشد.
مسأله 2660) اگر مرد بخواهد زن خود را كه به واسطه اصل خلقت يا مرضى حيض نمی‌بیند طلاق دهد، بايد از وقتى كه با او نزديكى كرده تا سه ماه از جماع با او خوددارى نمايد و بعد او را طلاق دهد.
مسأله 2661) طلاق بايد به صيغة عربى صحيح و كلمه طلاق خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند، اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلاً فاطمه باشد، بايد بگويد: (زَوْجَتِى فاطِمَةُ طالِقٌ) يعنى زن من فاطمه رها است و اگر ديگرى را وكيل كند آن وكيل بايد بگويد: (زَوْجَةُ مُوَكِّلِى فاطِمَةُ طالِقٌ) و در صورتى كه زن معين باشد ذكر نام او لازم نيست.
مسأله 2662) زنى كه صيغه شده، مثلاً يك ماهه يا يك‌ساله او را عقد كرده‌اند طلاق ندارد و رها شدن او به اين است كه مدتش تمام شود. يا مرد مدت را به او ببخشد به اين ترتيب كه بگويد: مدت را به تو بخشيدم و شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حيض لازم نيست.

BY رساله مرجع عالیقدرحضرت آیت‌الله‌العظمی فاضلی بهسودی (مدظله العالی)