رساله مرجع عالیقدرحضرت آیت‌الله‌العظمی فاضلی بهسودی (مدظله العالی)

💠احكام وضو
مسأله 342) اگر بعد از وضو شك كند، چيزى كه مانع رسيدن آب است در اعضای وضو بوده يا نه، چنانچه احتمال بدهد كه در حال وضو ملتفت بوده است، وضو صحيح است.
مسأله 343) كسى كه در كارهاى وضو و شرایط آن، مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن، خيلى شك می‌کند، چنانچه به حد وسوسه برسد، بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 344) اگر شك كند كه وضوى او باطل شده يا نه، بنا مى‌گذارد كه وضوى او باقيست ولى اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو، رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر، وضوى او باطل است.
مسأله 345) كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.
مسأله 346) كسى كه می‌داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده مثلاً بول كرده، اگر نداند كدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند، و وضو بگيرد و اگر بعد از نماز است، نمازى كه خوانده صحيح است، در صورتى كه احتمال التفات در حال شروع به نماز را بدهد، و براى نمازهاى بعد، بايد وضو بگيرد.
مسأله 347) اگر بعد از وضو يا در بين آن، يقين كند كه بعضى جاها را نشسته يا مسح نكرده است، چنانچه رطوبت جاهایى كه پيش از آن است، به جهت طول مدت خشك شده، بايد دوباره وضو بگيرد، و اگر خشك نشده يا به جهت گرمى هوا و مانند آن خشك شده، بايد جایى را كه فراموش كرده و آنچه بعد از آن است، بشويد يا مسح كند و اگر در بين وضو، در شستن يا مسح كردن جایى، شك كند، بايد به همين دستور، عمل کند.
مسأله 348) اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، در صورتى كه احتمال بدهد كه در حال شروع به نماز، ملتفت حالش بوده است، نمازش صحيح است، ولى بايد براى نمازهاى بعد، وضو بگيرد.
مسأله 349) اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است، و بايد وضو بگيرد و نماز را، بخواند.
مسأله 350) اگر بعد از نماز بفهمد كه وضوى او باطل شده ولى شك كند كه قبل از نماز باطل شده، يا بعد از نماز، نمازى كه خوانده، صحيح است.
مسأله 351) اگر انسان مرضى دارد كه بول او قطره قطره می‌ریزد يا نمی‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا می‌کند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا می‌کند، بخواند و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد، فقط كارهاى واجب نماز را به جا آورد و كارهاى مستحب، مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك کند.
مسأله 352) اگر به مقدار وضو و نماز، مهلت پيدا نمی‌کند و در بين نماز چند دفعه بول و يا غائط از او خارج می‌شود، اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست، احتياط اين است كه ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت بول يا غائط از او خارج شد، فوراً وضو بگيرد، و بقيه نماز را بخواند و بعد با يك وضو، همان نماز را، اعاده كند.
مسأله 353) كسى كه بول يا غائط طورى پى در پى از او خارج می‌شود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او سخت است، براى هر نمازش بدون اشكال، يك وضو كفايت می‌کند، و احوط اين است كه با يك وضو چند نماز را نخواند ولى براى سجده و تشهد قضا شده و نماز احتياط، وضوى ديگر لازم نيست.
مسأله 354) كسى كه بول يا غائط، پى در پى از او خارج می‌شود، احوط اين است كه بعد از وضو، فوراً نماز بخواند.
مسأله 355) كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج می‌شود، بعد از وضو گرفتن، بنا بر احتياط نوشته قرآن را مسح نکند، اگرچه در حال نماز باشد.
مسأله 356) كسى كه بول او قطره قطره می‌ریزد، بايد براى نماز، به وسيله كيسه‌اى كه در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى می‌کند، خود را حفظ نمايد و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد و نيز كسى كه نمی‌تواند از بيرون آمدن غائط، خوددارى كند، چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى کند، و احتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد، براى هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.
مسأله 357) كسى كه نمی‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، در صورتى كه ممكن باشد، به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط، جلوگيرى نمايد، واجب است كه جلوگيرى کند، اگرچه مشقت داشته باشد بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود، احوط آن است كه خود را معالجه کند.
مسأله 358) كسى كه نمی‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط، خوددارى كند، بعد از آن كه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهاى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه‌اش خوانده، قضا نمايد ولى اگر در بين وقت نماز، مرض او خوب شود، بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.
مسأله 359) اگر كسى مرضى دارد كه نمی‌تواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند، بايد به وظيفه كسانى كه نمى‌توانند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كنند، عمل نمايد.
چيزهایى كه بايد براى آنها وضو گرفت

www.tgoop.com/resalehFazeli/32

173 viewsedited  Apr 4, 2020 at 23:11

💠احكام وضو
مسأله 342) اگر بعد از وضو شك كند، چيزى كه مانع رسيدن آب است در اعضای وضو بوده يا نه، چنانچه احتمال بدهد كه در حال وضو ملتفت بوده است، وضو صحيح است.
مسأله 343) كسى كه در كارهاى وضو و شرایط آن، مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن، خيلى شك می‌کند، چنانچه به حد وسوسه برسد، بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 344) اگر شك كند كه وضوى او باطل شده يا نه، بنا مى‌گذارد كه وضوى او باقيست ولى اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو، رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر، وضوى او باطل است.
مسأله 345) كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.
مسأله 346) كسى كه می‌داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده مثلاً بول كرده، اگر نداند كدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند، و وضو بگيرد و اگر بعد از نماز است، نمازى كه خوانده صحيح است، در صورتى كه احتمال التفات در حال شروع به نماز را بدهد، و براى نمازهاى بعد، بايد وضو بگيرد.
مسأله 347) اگر بعد از وضو يا در بين آن، يقين كند كه بعضى جاها را نشسته يا مسح نكرده است، چنانچه رطوبت جاهایى كه پيش از آن است، به جهت طول مدت خشك شده، بايد دوباره وضو بگيرد، و اگر خشك نشده يا به جهت گرمى هوا و مانند آن خشك شده، بايد جایى را كه فراموش كرده و آنچه بعد از آن است، بشويد يا مسح كند و اگر در بين وضو، در شستن يا مسح كردن جایى، شك كند، بايد به همين دستور، عمل کند.
مسأله 348) اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، در صورتى كه احتمال بدهد كه در حال شروع به نماز، ملتفت حالش بوده است، نمازش صحيح است، ولى بايد براى نمازهاى بعد، وضو بگيرد.
مسأله 349) اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است، و بايد وضو بگيرد و نماز را، بخواند.
مسأله 350) اگر بعد از نماز بفهمد كه وضوى او باطل شده ولى شك كند كه قبل از نماز باطل شده، يا بعد از نماز، نمازى كه خوانده، صحيح است.
مسأله 351) اگر انسان مرضى دارد كه بول او قطره قطره می‌ریزد يا نمی‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا می‌کند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا می‌کند، بخواند و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد، فقط كارهاى واجب نماز را به جا آورد و كارهاى مستحب، مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك کند.
مسأله 352) اگر به مقدار وضو و نماز، مهلت پيدا نمی‌کند و در بين نماز چند دفعه بول و يا غائط از او خارج می‌شود، اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست، احتياط اين است كه ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت بول يا غائط از او خارج شد، فوراً وضو بگيرد، و بقيه نماز را بخواند و بعد با يك وضو، همان نماز را، اعاده كند.
مسأله 353) كسى كه بول يا غائط طورى پى در پى از او خارج می‌شود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او سخت است، براى هر نمازش بدون اشكال، يك وضو كفايت می‌کند، و احوط اين است كه با يك وضو چند نماز را نخواند ولى براى سجده و تشهد قضا شده و نماز احتياط، وضوى ديگر لازم نيست.
مسأله 354) كسى كه بول يا غائط، پى در پى از او خارج می‌شود، احوط اين است كه بعد از وضو، فوراً نماز بخواند.
مسأله 355) كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج می‌شود، بعد از وضو گرفتن، بنا بر احتياط نوشته قرآن را مسح نکند، اگرچه در حال نماز باشد.
مسأله 356) كسى كه بول او قطره قطره می‌ریزد، بايد براى نماز، به وسيله كيسه‌اى كه در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى می‌کند، خود را حفظ نمايد و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد و نيز كسى كه نمی‌تواند از بيرون آمدن غائط، خوددارى كند، چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى کند، و احتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد، براى هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.
مسأله 357) كسى كه نمی‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، در صورتى كه ممكن باشد، به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط، جلوگيرى نمايد، واجب است كه جلوگيرى کند، اگرچه مشقت داشته باشد بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود، احوط آن است كه خود را معالجه کند.
مسأله 358) كسى كه نمی‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط، خوددارى كند، بعد از آن كه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهاى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه‌اش خوانده، قضا نمايد ولى اگر در بين وقت نماز، مرض او خوب شود، بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.
مسأله 359) اگر كسى مرضى دارد كه نمی‌تواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند، بايد به وظيفه كسانى كه نمى‌توانند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كنند، عمل نمايد.
چيزهایى كه بايد براى آنها وضو گرفت

BY رساله مرجع عالیقدرحضرت آیت‌الله‌العظمی فاضلی بهسودی (مدظله العالی)