انجمن علمی روان‌شناسی شهید بهشتی

چیزی که امسال در انجمن علمی دانشجویی روان‌شناسی توجه من را جلب کرد، ارتباط این انجمن با بیرون از دانشکده و دانشگاه بود! دانشکده ما از نظر موقعیت مکانی دور افتاده از بقیه دانشکده‌ها، سلف و باشگاه یا کتابخانه است. به همین خاطر رویدادهایی مثل <آیا ما برده ژن‌هایمان هستیم؟> به خاطر پلی که میان دانشکده‌ها زد، برایم جالب بود.

نکته دیگر ارتباط انجمن با انجمن‌های علمی سایر دانشگاه‌ها، افراد مطرح داخل و خارج از کشور برای رویدادهای مختلف بود؛ مثل حضور در دوازدهمین کنگره‌ بین‌المللی علوم اعصاب پایه و بالینی برگزار شده در دانشگاه علوم پزشکی ایران، گفت‌وگو با دکتر نیما اورازانی، دعوت داورهای مطرح از خارج از دانشگاه برای اولین دوره مسابقات ملی دانشجویی سای‌تاک. این یعنی انجمن توانسته است شبکه ارتباطی خوبی بسازد.

از طرفی در داخل دانشکده هم انجمن علمی روان‌شناسی سعی کرد از همه ظرفیت‌ها استفاده کند، چه بچه‌های کارشناسی، چه ارشد و دکترا. اینکه تیم انجمن، یک تیم ثابت نباشد و بتواند برای موقعیت‌های مختلف، از آدم‌های جدید استفاده کند، انعطاف‌پذیری و گشودگی یک گروه را نشان می‌دهد.

همینطور همراهی بچه‌های ارشد به عنوان راهنما کمک خوبی بود چون مسیر دانشجویی در این دانشکده را یک بار تجربه کرده‌اند؛ مثل سلسله جلسات کتابخوانی، راهنمایی انتخاب رشته و اپلای.

نقطه قوت انجمن از نظر من برگزاری اولین دوره مسابقات ملی دانشجویی سای‌تاک بود؛ چون بچه‌ها می‌توانستند اثر خود را در حوزه مورد علاقه‌شان در روان‌شناسی و همین‌طور چالش‌هایی که در این رشته داشته‌اند را برای مشاهده و داوری توسط روسای دانشکده‌های دانشگاه‌های بزرگ تهران و چهره‌های تاثیرگذار روان‌شناسی ارسال کنند.

نقطه ضعف را هم به عنوان پیشنهاد مطرح می‌کنم: دانشکده سابقا سمینارهای علمی برگزار می‌کرد، به این صورت که دانشجوهای ارشد و دکترا مطالعات‌شان را به اشتراک می‌گذاشتند، این سلسله رویدادهای علمی، ظرفیت را برای شنیدن و گفت‌وگوی انتقادی باز می‌کرد که جای آن در این دوره خالی بود.

حورا رضامحتشم، دانشجوی کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی دانشگاه شهید بهشتی

🔵 @sbu_psychology_association
🟣‌ http://instagram.com/psy_sbu

www.tgoop.com/sbu_psychology_association/2073

4.7K viewsSep 20, 2024 at 20:42

چیزی که امسال در انجمن علمی دانشجویی روان‌شناسی توجه من را جلب کرد، ارتباط این انجمن با بیرون از دانشکده و دانشگاه بود! دانشکده ما از نظر موقعیت مکانی دور افتاده از بقیه دانشکده‌ها، سلف و باشگاه یا کتابخانه است. به همین خاطر رویدادهایی مثل <آیا ما برده ژن‌هایمان هستیم؟> به خاطر پلی که میان دانشکده‌ها زد، برایم جالب بود.

نکته دیگر ارتباط انجمن با انجمن‌های علمی سایر دانشگاه‌ها، افراد مطرح داخل و خارج از کشور برای رویدادهای مختلف بود؛ مثل حضور در دوازدهمین کنگره‌ بین‌المللی علوم اعصاب پایه و بالینی برگزار شده در دانشگاه علوم پزشکی ایران، گفت‌وگو با دکتر نیما اورازانی، دعوت داورهای مطرح از خارج از دانشگاه برای اولین دوره مسابقات ملی دانشجویی سای‌تاک. این یعنی انجمن توانسته است شبکه ارتباطی خوبی بسازد.

از طرفی در داخل دانشکده هم انجمن علمی روان‌شناسی سعی کرد از همه ظرفیت‌ها استفاده کند، چه بچه‌های کارشناسی، چه ارشد و دکترا. اینکه تیم انجمن، یک تیم ثابت نباشد و بتواند برای موقعیت‌های مختلف، از آدم‌های جدید استفاده کند، انعطاف‌پذیری و گشودگی یک گروه را نشان می‌دهد.

همینطور همراهی بچه‌های ارشد به عنوان راهنما کمک خوبی بود چون مسیر دانشجویی در این دانشکده را یک بار تجربه کرده‌اند؛ مثل سلسله جلسات کتابخوانی، راهنمایی انتخاب رشته و اپلای.

نقطه قوت انجمن از نظر من برگزاری اولین دوره مسابقات ملی دانشجویی سای‌تاک بود؛ چون بچه‌ها می‌توانستند اثر خود را در حوزه مورد علاقه‌شان در روان‌شناسی و همین‌طور چالش‌هایی که در این رشته داشته‌اند را برای مشاهده و داوری توسط روسای دانشکده‌های دانشگاه‌های بزرگ تهران و چهره‌های تاثیرگذار روان‌شناسی ارسال کنند.

نقطه ضعف را هم به عنوان پیشنهاد مطرح می‌کنم: دانشکده سابقا سمینارهای علمی برگزار می‌کرد، به این صورت که دانشجوهای ارشد و دکترا مطالعات‌شان را به اشتراک می‌گذاشتند، این سلسله رویدادهای علمی، ظرفیت را برای شنیدن و گفت‌وگوی انتقادی باز می‌کرد که جای آن در این دوره خالی بود.

حورا رضامحتشم، دانشجوی کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی دانشگاه شهید بهشتی

🔵 @sbu_psychology_association
🟣‌ http://instagram.com/psy_sbu

BY انجمن علمی روان‌شناسی شهید بهشتی