اینجا انقدر همه‌چیز یه شکله که انگار زمان ایستاده، حتی مدرسه‌ی دبستانمم شبیه همون سالیه که من می‌رفتم، حتی جای نشستنمو هم یادم بود:(
زندگی تو یه اجتماع توتالیتاریسم انقد تورو به اون فضا و شرایط یکسان و یکنواخت عادت می‌ده که تو حتی بعدها هم نمی‌تونی ازش دست بکشی یا تاثیراتش رو از بین ببری.

مدیر مدرسه‌ی مامانم اومده‌بود می‌گفت مامانت از اول تا اخر تو همین کلاس بود، این خط کشیای روی زمینم گفته‌بود انجام بدن تو کلاسش که بچه‌ها میزاشون رو تو همون خط نگهدارن😭😂

باور کنین با خوردن این، همبازی مهدکودکم اومد جلو چشمم، یه پسر بور لاغر که بهم یویو داد🎀

اومدیم قشم منتظریم تا اون غذای محلی عربی رو بیارن و تا به ‌حال هیچ انتظاری برای من دل‌نشین‌تر و دردناک‌تر از انتظارم برای رسیدن غذا نبوده، این از همشون دردناک‌تره تازه🫱🏼‍🫲🏽

الهی شکر (غذا خوردم)

از همون روزی که بلیط برگشتمو می‌گیرم دیگه نمی‌تونم از روزهای باقی‌مانده‌م لذت ببرم، چه دردیه این نمی‌دونم.

اگه برم تراپی اولین چیزی که مطرح می‌کنم می‌گم خوشگله، یه خاکی تو سر ترس من از خداحافظی بریز ببینیم چی می‌شه.

امروز دقیقا بعد ازینکه بلیطمو خریدم نشستم به سقوط کردن هواپیمای اذربایجان نگاه کردم و خنده زدم.
(جیش کردم تو خودم🙏🏻)

دوباره به اون مرحله‌ای رسیدیم که پدر من تکمیل و تکامل یک انسان رو در تشکیل زندگی مشترک می‌بینه و از وقتی اومدم به سر و سامون دادن من اشارات مستقیم و غیرمستقیم می‌کنه🥰
فک کنم زیرسرش یه چندتا شوهر برا من داره که می‌خواد دامنمو بده دست یکیشون و پرونده‌ی دختر بزرگشو ببنده😀

ازین مرحله هم به سلامتی و بدون شوهر عبور کنم می‌تونم لقب تمام حرف‌ها و هدف‌های پدرم رو به کس‌گاو زدم‌ترین فرد در خانواده رو به خودم بدم🙏🏻

متاسفانه یا خوشبختانه این خوراکی هنوزم برای من جز تاپ‌تن‌ترین اسنک‌های جهانه، بخصوص اگه این توپ‌توپیا مال نسکوییک باشن🎀

ما با این خیلی ریلیت کردیم و موهای تنمون سیخ شد🫱🏼‍🫲🏽