روزنوشت‌های شهرزاد

۹ مارچ ۲۰۲۴- شنبه شب

برای اکسلیتور ومن فاندرهای گوگل اپلای کرده بودیم. همون چند روز بعدش برای مصاحبه دعوت شدیم و بعد از سه هفته هم ایمیل ریجکتی رو گرفتم.
ناراحت نبودم. عادت کردم به اپلای کردن و ریجکت شدن. بخشی از مسیره دیگه.

دیروز تو لینکدین چشمم خورد به لیست استارتاپ‌هایی که پذیرفته شده بودن. برام جالب شد ببینم که خب اونها چقدر از ما جلوتر و بهتر بودن و ببینم که به چه استانداردی باید برسیم تا پذیرفته شیم.

چندتاشون رو چک کردم. دیدم که همین الان تو پروگرم وای کامبینیتور هم هستند. خنده‌ام گرفت. به شیدا گفتم که بابا دیگه استارتاپی که تو وای‌ کامبینیتور قبول شده که نیازی به این پروگرم گوگل نداره. به همه منابع و منتورها و پول و سرمایه گذار های خفن دنیا دسترسی مستقیم داره.

اولش عصبانی شدم. داد میزدم که بابا مارو گیر آوردین؟!؟ خب اگر میخواستین همون چندتا استارتاپ نظر کرده دنیا رو انتخاب کنین دیگه چرا ماها رو سرکار میذارین؟ خب برین از روی لیست استارتاپ‌های اونها انتخاب کنین و بره دیگه!‌

ولی بعد دیدم که این حقیقت دنیاست. حتی اکسلیتور گوگل هم که باشی دنبال این هستی که برند خودت رو بسازی. چی بهتر از اینکه بیای اعلام کنی که استارتاپ‌های وای کامبینیتور توی پروگرم تو هم بودن؟!؟

دنیا روی اعتبار ساختن و قدرت ساختن میچرخه. ورود بهش سخته. بازیت نمیدن. فرقی نداره که کی هستی و از کجا اومدی. اگر اسم و اعتباری پشتت نیست، یا با ادم‌هایی که اسم و اعتباری دارن از نزدیک رفیق نیستی، باید کیلومتر‌ها مسیر سخت رو تنهایی و بدون کمک جلو بری. اونقدر بری که با دست‌های خودت اعتبارت رو بسازی. جوری دیگه نتونن نبیننت. حقیقت اینه. راه فراری‌ هم ازش نیست.

حالا وقتی خانم باشی و مهاجر صدها کیلومتر به این مسیری که باید تنهایی بری اضافه میشه.

دیروز نشسته بودیم با چهارتا فاندر استارتاپی دیگه مثل خودمون گپ میزدیم. یکی‌شون خیلی شاکی بود. میگفت که اخه این انصاف نیست. این عادلانه نیست. من خوشم نمیاد به این بازی تن بدم.
من جوابم این بود که آره نیست. اما همینه که هست.
ما قدرت این که با همه چیز بجنگیم رو نداریم. اگر دوست داریم که وضعیت برای نفرات بعدی ما عوض بشه باید اول ماها به قدرت برسیم. اون وقت شاید بتونیم بازی رو عوض کنیم.

از مصر و ایران و کلمبیا به خودمون قول دادیم که اگر به موفقیت رسیدیم و دیگه تو جایگاه قدرت بودیم یادمون بمونه که به نفراتی مثل خودمون که بعد از ما میان کمک کنیم. درسته که خیلی‌هایی که مثل ما بودن و به جایی رسیدن الان دست کمکی برای نفر بعدی نیستند. اما حداقل ما میتونیم تلاش کنیم که باشیم.

www.tgoop.com/shahrzadinhk/196

614 viewsMar 10, 2024 at 04:21

۹ مارچ ۲۰۲۴- شنبه شب

برای اکسلیتور ومن فاندرهای گوگل اپلای کرده بودیم. همون چند روز بعدش برای مصاحبه دعوت شدیم و بعد از سه هفته هم ایمیل ریجکتی رو گرفتم.
ناراحت نبودم. عادت کردم به اپلای کردن و ریجکت شدن. بخشی از مسیره دیگه.

دیروز تو لینکدین چشمم خورد به لیست استارتاپ‌هایی که پذیرفته شده بودن. برام جالب شد ببینم که خب اونها چقدر از ما جلوتر و بهتر بودن و ببینم که به چه استانداردی باید برسیم تا پذیرفته شیم.

چندتاشون رو چک کردم. دیدم که همین الان تو پروگرم وای کامبینیتور هم هستند. خنده‌ام گرفت. به شیدا گفتم که بابا دیگه استارتاپی که تو وای‌ کامبینیتور قبول شده که نیازی به این پروگرم گوگل نداره. به همه منابع و منتورها و پول و سرمایه گذار های خفن دنیا دسترسی مستقیم داره.

اولش عصبانی شدم. داد میزدم که بابا مارو گیر آوردین؟!؟ خب اگر میخواستین همون چندتا استارتاپ نظر کرده دنیا رو انتخاب کنین دیگه چرا ماها رو سرکار میذارین؟ خب برین از روی لیست استارتاپ‌های اونها انتخاب کنین و بره دیگه!‌

ولی بعد دیدم که این حقیقت دنیاست. حتی اکسلیتور گوگل هم که باشی دنبال این هستی که برند خودت رو بسازی. چی بهتر از اینکه بیای اعلام کنی که استارتاپ‌های وای کامبینیتور توی پروگرم تو هم بودن؟!؟

دنیا روی اعتبار ساختن و قدرت ساختن میچرخه. ورود بهش سخته. بازیت نمیدن. فرقی نداره که کی هستی و از کجا اومدی. اگر اسم و اعتباری پشتت نیست، یا با ادم‌هایی که اسم و اعتباری دارن از نزدیک رفیق نیستی، باید کیلومتر‌ها مسیر سخت رو تنهایی و بدون کمک جلو بری. اونقدر بری که با دست‌های خودت اعتبارت رو بسازی. جوری دیگه نتونن نبیننت. حقیقت اینه. راه فراری‌ هم ازش نیست.

حالا وقتی خانم باشی و مهاجر صدها کیلومتر به این مسیری که باید تنهایی بری اضافه میشه.

دیروز نشسته بودیم با چهارتا فاندر استارتاپی دیگه مثل خودمون گپ میزدیم. یکی‌شون خیلی شاکی بود. میگفت که اخه این انصاف نیست. این عادلانه نیست. من خوشم نمیاد به این بازی تن بدم.
من جوابم این بود که آره نیست. اما همینه که هست.
ما قدرت این که با همه چیز بجنگیم رو نداریم. اگر دوست داریم که وضعیت برای نفرات بعدی ما عوض بشه باید اول ماها به قدرت برسیم. اون وقت شاید بتونیم بازی رو عوض کنیم.

از مصر و ایران و کلمبیا به خودمون قول دادیم که اگر به موفقیت رسیدیم و دیگه تو جایگاه قدرت بودیم یادمون بمونه که به نفراتی مثل خودمون که بعد از ما میان کمک کنیم. درسته که خیلی‌هایی که مثل ما بودن و به جایی رسیدن الان دست کمکی برای نفر بعدی نیستند. اما حداقل ما میتونیم تلاش کنیم که باشیم.

BY روزنوشت‌های شهرزاد