👑کانال شهیاران 👑

.

آیا مخالفان محمدرضا شاه پهلوی در سال ۵۷ به دنبال آزادی، دموکراسی، حقوق شهروندی و یا حقوق بشر بودند؟

✍دکتر بابک سینا فعال و تحلیلگر سیاسی

- خمینی با برنامه‌های «انقلاب سفید» که شامل اصلاحات ارضی، حق رأی زنان، و تغییرات در ساختار قضایی و آموزشی بود، مخالفت کرد. او اصلاحات شاه را مغایر با اصول اسلام می‌دانست و ادعا می‌کرد که این تغییرات به گسترش نفوذ غرب و تضعیف نقش روحانیت در جامعه منجر خواهد شد.
- سازمان‌های چپگرا به دنبال سرنگونی نظام پادشاهی و برقراری یک حکومت سوسیالیستی بودند. این گروه‌ها به‌ ویژه حزب توده، سیاست‌های خارجی محمدرضا شاه پهلوی را وابسته به غرب و مخالف منافع کارگران و زحمتکشان می‌دانستند.
- نهضت آزادی و سازمان مجاهدین خلق از جمله گروه‌هایی بودند که به دلایل ایدئولوژیک و سیاسی علیه نظام پادشاهی مبارزه می‌کردند. اهداف و روش‌های این دو جریان، با وجود تفاوت‌های فکری، در مخالفت با نظام پادشاهی مشترک بود.
- مخالفان شاه، پس از آشوب ۵۷، با روایت‌های یکجانبه و تحریف تاریخ، تلاش کردند تصویر او را به عنوان یک دیکتاتور وابسته به بیگانگان ارائه دهند. این در حالیست که شاه برای استقلال سیاسی و اقتصادی ایران، برنامه‌های متعددی اجرا کرد و کشور را به یک قدرت منطقه‌ای تبدیل نمود. مخالفان محمدرضا شاه پهلوی، چه مذهبی و چه چپگرا، هرگز به آزادی، دموکراسی و حقوق شهروندی باور نداشتند و پس از به قدرت رسیدن، سیاست‌هایی سرکوبگرانه و تمامیت‌خواهانه را اعمال کردند.


بدون تردید مخالفان حکومت پهلوی در سال ۵۷ عمدتاً به دنبال پیشرفت‌های علمی، صنعتی، فرهنگی، هنری و آبادانی کشور از یکطرف و آزادی، دموکراسی، حقوق شهروندی و یا حقوق بشر از طرف دیگر نبودند. چنانکه برخی از آنها پس از آشوب ۵۷ اعتراف کردند، اهداف اصلی‌شان مبارزه با امپریالیسم، به‌ ویژه آمریکا، یا برپایی یک جامعه اسلامی بی‌طبقه توحیدی و یا یک حکومت سوسیالیستی وابسته به شوروی بود. این در حالیست که محمدرضا شاه پهلوی با اصلاحات قضایی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، کشاورزی، کارگری، حقوق شهروندی، حقوق زنان، برنامه‌های توسعه و مدرنیزاسیون در زمینه آبادانی کشور دستاوردهای قابل‌ توجهی داشت و به‌ مراتب بهتر و موثرتر از مخالفان عمل کرده بود.


۱. مخالفت با انقلاب سفید (۱۳۴۲-۱۳۴۱)
خمینی با برنامه‌های «انقلاب سفید» که شامل اصلاحات ارضی، حق رأی زنان، و تغییرات در ساختار قضایی و آموزشی بود، مخالفت کرد. او اصلاحات شاه را مغایر با اصول اسلام می‌دانست و ادعا می‌کرد که این تغییرات به گسترش نفوذ غرب و تضعیف نقش روحانیت در جامعه منجر خواهد شد. خمینی در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ نقش کلیدی داشت و در سخنرانی‌های خود به شدت به شاه و سیاست‌هایش حمله کرد.

۲. درخواست بازگشت به قوانین اسلامی
خمینی معتقد بود که قوانین کشور باید بر اساس شریعت اسلامی باشد و حکومت باید از ارزش‌های دینی پیروی کند. او از حذف نفوذ روحانیت از امور سیاسی و قضایی ناراضی بود و خواستار بازگشت روحانیت به قدرت و نظارت بر امور کشور شد. در تبعید در نجف، خمینی نظریه «ولایت فقیه» را تدوین کرد. بر اساس این نظریه، اداره حکومت باید به دست فقها و علمای دینی باشد. هدف نهایی خمینی، سرنگونی نظام پادشاهی در ایران و تأسیس یک حکومت اسلامی بر اساس اصول فقه شیعه بود. این هدف در سخنرانی‌ها و نوشته‌های او، به‌ ویژه کتاب «ولایت فقیه» به وضوح بیان شده است. با توجه به بررسی تاریخی و شواهد موجود، می‌توان گفت که خمینی اولویت اصلی خود را در برپایی حکومت اسلامی و اجرای قوانین شریعت قرار داده بود. درواقع، اهداف او بیش از آنکه بر توسعه ملی، مدرنیزاسیون، رفاه عمومی، دموکراسی، حقوق شهروندی و یا حقوق بشر تمرکز داشته باشد، حول محور ایجاد یک نظام سیاسی مبتنی بر اسلام و حاکمیت روحانیت شکل گرفته بود. اهداف اصلی او در انقلاب، دستیابی به قدرت سیاسی و استقرار نظام اسلامی مطابق با ایدئولوژی خود بود، حتی اگر این اهداف با منافع ملی و خواسته‌های مردم در تضاد قرار می‌گرفت.

سازمان‌های چپگرا

در دوران پهلوی، سازمان‌های چپگرا به دنبال سرنگونی نظام پادشاهی و برقراری یک حکومت سوسیالیستی بودند. این گروه‌ها به‌ ویژه حزب توده، سیاست‌های خارجی محمدرضا شاه پهلوی را وابسته به غرب و مخالف منافع کارگران و زحمتکشان می‌دانستند. آنها به شدت با سیاست‌های ضدکمونیستی دوران پهلوی مخالفت داشتند و برای نزدیک‌تر شدن به شوروی و کشورهای بلوک شرق تلاش می‌کردند. حزب توده ایران، به‌ عنوان مهم‌ترین حزب کمونیستی، با ایدئولوژی مارکسیسم- لنینیسم، به حمایت از شوروی و پیاده‌سازی نظام سوسیالیستی در ایران اعتقاد داشت.

برگه اول

ادامه👇👇👇

برگه دوم👈اینجا

برگه سوم👈 اینجا

برگه چهارم👈اینجا

@shahyarram
.

www.tgoop.com/shahyarran/42741

1.1K viewsedited  Feb 10 at 16:41

.

آیا مخالفان محمدرضا شاه پهلوی در سال ۵۷ به دنبال آزادی، دموکراسی، حقوق شهروندی و یا حقوق بشر بودند؟

✍دکتر بابک سینا فعال و تحلیلگر سیاسی

- خمینی با برنامه‌های «انقلاب سفید» که شامل اصلاحات ارضی، حق رأی زنان، و تغییرات در ساختار قضایی و آموزشی بود، مخالفت کرد. او اصلاحات شاه را مغایر با اصول اسلام می‌دانست و ادعا می‌کرد که این تغییرات به گسترش نفوذ غرب و تضعیف نقش روحانیت در جامعه منجر خواهد شد.
- سازمان‌های چپگرا به دنبال سرنگونی نظام پادشاهی و برقراری یک حکومت سوسیالیستی بودند. این گروه‌ها به‌ ویژه حزب توده، سیاست‌های خارجی محمدرضا شاه پهلوی را وابسته به غرب و مخالف منافع کارگران و زحمتکشان می‌دانستند.
- نهضت آزادی و سازمان مجاهدین خلق از جمله گروه‌هایی بودند که به دلایل ایدئولوژیک و سیاسی علیه نظام پادشاهی مبارزه می‌کردند. اهداف و روش‌های این دو جریان، با وجود تفاوت‌های فکری، در مخالفت با نظام پادشاهی مشترک بود.
- مخالفان شاه، پس از آشوب ۵۷، با روایت‌های یکجانبه و تحریف تاریخ، تلاش کردند تصویر او را به عنوان یک دیکتاتور وابسته به بیگانگان ارائه دهند. این در حالیست که شاه برای استقلال سیاسی و اقتصادی ایران، برنامه‌های متعددی اجرا کرد و کشور را به یک قدرت منطقه‌ای تبدیل نمود. مخالفان محمدرضا شاه پهلوی، چه مذهبی و چه چپگرا، هرگز به آزادی، دموکراسی و حقوق شهروندی باور نداشتند و پس از به قدرت رسیدن، سیاست‌هایی سرکوبگرانه و تمامیت‌خواهانه را اعمال کردند.


بدون تردید مخالفان حکومت پهلوی در سال ۵۷ عمدتاً به دنبال پیشرفت‌های علمی، صنعتی، فرهنگی، هنری و آبادانی کشور از یکطرف و آزادی، دموکراسی، حقوق شهروندی و یا حقوق بشر از طرف دیگر نبودند. چنانکه برخی از آنها پس از آشوب ۵۷ اعتراف کردند، اهداف اصلی‌شان مبارزه با امپریالیسم، به‌ ویژه آمریکا، یا برپایی یک جامعه اسلامی بی‌طبقه توحیدی و یا یک حکومت سوسیالیستی وابسته به شوروی بود. این در حالیست که محمدرضا شاه پهلوی با اصلاحات قضایی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، کشاورزی، کارگری، حقوق شهروندی، حقوق زنان، برنامه‌های توسعه و مدرنیزاسیون در زمینه آبادانی کشور دستاوردهای قابل‌ توجهی داشت و به‌ مراتب بهتر و موثرتر از مخالفان عمل کرده بود.


۱. مخالفت با انقلاب سفید (۱۳۴۲-۱۳۴۱)
خمینی با برنامه‌های «انقلاب سفید» که شامل اصلاحات ارضی، حق رأی زنان، و تغییرات در ساختار قضایی و آموزشی بود، مخالفت کرد. او اصلاحات شاه را مغایر با اصول اسلام می‌دانست و ادعا می‌کرد که این تغییرات به گسترش نفوذ غرب و تضعیف نقش روحانیت در جامعه منجر خواهد شد. خمینی در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ نقش کلیدی داشت و در سخنرانی‌های خود به شدت به شاه و سیاست‌هایش حمله کرد.

۲. درخواست بازگشت به قوانین اسلامی
خمینی معتقد بود که قوانین کشور باید بر اساس شریعت اسلامی باشد و حکومت باید از ارزش‌های دینی پیروی کند. او از حذف نفوذ روحانیت از امور سیاسی و قضایی ناراضی بود و خواستار بازگشت روحانیت به قدرت و نظارت بر امور کشور شد. در تبعید در نجف، خمینی نظریه «ولایت فقیه» را تدوین کرد. بر اساس این نظریه، اداره حکومت باید به دست فقها و علمای دینی باشد. هدف نهایی خمینی، سرنگونی نظام پادشاهی در ایران و تأسیس یک حکومت اسلامی بر اساس اصول فقه شیعه بود. این هدف در سخنرانی‌ها و نوشته‌های او، به‌ ویژه کتاب «ولایت فقیه» به وضوح بیان شده است. با توجه به بررسی تاریخی و شواهد موجود، می‌توان گفت که خمینی اولویت اصلی خود را در برپایی حکومت اسلامی و اجرای قوانین شریعت قرار داده بود. درواقع، اهداف او بیش از آنکه بر توسعه ملی، مدرنیزاسیون، رفاه عمومی، دموکراسی، حقوق شهروندی و یا حقوق بشر تمرکز داشته باشد، حول محور ایجاد یک نظام سیاسی مبتنی بر اسلام و حاکمیت روحانیت شکل گرفته بود. اهداف اصلی او در انقلاب، دستیابی به قدرت سیاسی و استقرار نظام اسلامی مطابق با ایدئولوژی خود بود، حتی اگر این اهداف با منافع ملی و خواسته‌های مردم در تضاد قرار می‌گرفت.

سازمان‌های چپگرا

در دوران پهلوی، سازمان‌های چپگرا به دنبال سرنگونی نظام پادشاهی و برقراری یک حکومت سوسیالیستی بودند. این گروه‌ها به‌ ویژه حزب توده، سیاست‌های خارجی محمدرضا شاه پهلوی را وابسته به غرب و مخالف منافع کارگران و زحمتکشان می‌دانستند. آنها به شدت با سیاست‌های ضدکمونیستی دوران پهلوی مخالفت داشتند و برای نزدیک‌تر شدن به شوروی و کشورهای بلوک شرق تلاش می‌کردند. حزب توده ایران، به‌ عنوان مهم‌ترین حزب کمونیستی، با ایدئولوژی مارکسیسم- لنینیسم، به حمایت از شوروی و پیاده‌سازی نظام سوسیالیستی در ایران اعتقاد داشت.

برگه اول

ادامه👇👇👇

برگه دوم👈اینجا

برگه سوم👈 اینجا

برگه چهارم👈اینجا

@shahyarram
.

BY 👑کانال شهیاران 👑