👑کانال شهیاران 👑

برگه اول برگه دوم برگه سوم

برگه چهارم👇👇

ادعای بی‌اطلاعی از اهداف او، چیزی جز یک دروغ و توجیه برای اشتباهات گذشته نیست.

واقعیت‌های تاریخی

۱. مخالفت با آزادی‌های سیاسی و دموکراسی
گروه‌های مذهبی به رهبری خمینی، از همان آغاز، با بسیاری از آزادی‌های اجتماعی مانند حقوق زنان و اصلاحات مدرن مخالفت کردند. آنها معتقد بودند که جامعه باید تحت قوانین شریعت اسلامی اداره شود و آزادی به معنای غربی را فسادآور می‌دانستند. گروه‌های چپگرا نیز به دموکراسی لیبرال اعتقادی نداشتند. آنها خواهان دیکتاتوری پرولتاریا و برپایی یک نظام تک‌حزبی سوسیالیستی بودند که آزادی‌های فردی و سیاسی در آن جایی نداشت.

۲. اتهام دیکتاتوری به شاه
امروز بسیاری از همین نیروهای مخالف که به قدرت رسیده‌اند یا تاریخ را روایت می‌کنند، نظام پادشاهی را به دیکتاتوری و سرکوب آزادی‌ها متهم می‌کنند. اما این ادعا در بسیاری از موارد، نوعی تحریف تاریخ است. محمدرضا شاه پهلوی با اصلاحات قضایی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، کشاورزی و کارگری , حقوق شهروندی، حقوق زنان، برنامه‌های توسعه ومدرنیزاسیون در زمینه آبادانی کشور دستاوردهای قابل‌توجهی را اجرا کرد. مخالفان بجای آنکه خواستار اصلاحات بیشتر باشند و در راستای منافع مردم تلاش کنند، درواقع با بسیاری از همین اصلاحات مخالفت کرده و آنها را تهدیدی برای اهداف ایدئولوژیک خود می‌دیدند.

۳. عملکرد مخالفان پس از به قدرت رسیدن
پس از آشوب سال ۵۷، نیروهای مذهبی و چپگرا به سرعت نشان دادند که هیچ اعتقادی به دموکراسی و حقوق بشر ندارند. مذهبیون به رهبری خمینی، با سرکوب گسترده مخالفان، حذف آزادی‌های سیاسی و اجرای قوانین سختگیرانه اسلامی، به یک حکومت تمامیت‌خواه تبدیل شدند. چپ‌ها نیز در کشورهایی که به قدرت رسیدند، مانند اتحاد جماهیر شوروی و کشورهای بلوک شرق، با سرکوب گسترده، ایجاد نظام‌های پلیسی و محدود کردن آزادی‌های سیاسی به دیکتاتورهای سوسیالیستی تبدیل شدند.

۴. سیاست‌های شاه در برابر مخالفان
شاه با مشاهده تهدیدهای داخلی و خارجی، به‌ ویژه از سوی کمونیسم و روحانیون افراطی، اقدامات امنیتی را برای مقابله با آنها اتخاذ کرد. امروز، با توجه به تجربه تلخ عملکرد مخالفان مذهبی و چپگرا در ایران پس از به قدرت رسیدن در سال ۵۷، می‌توان گفت که نگرانی شاه از این تهدیدات و تلاش او برای حفظ امنیت و ثبات کشور قابل قبول بود.

۵. تحریف تاریخ توسط مخالفان
مخالفان شاه، پس از آشوب ۵۷، با روایت‌های یکجانبه و تحریف تاریخ، تلاش کردند تصویر او را به عنوان یک دیکتاتور وابسته به بیگانگان ارائه دهند. این در حالیست که شاه برای استقلال سیاسی و اقتصادی ایران، برنامه‌های متعددی اجرا کرد و کشور را به یک قدرت منطقه‌ای تبدیل نمود. مخالفان محمدرضا شاه پهلوی، چه مذهبی و چه چپگرا، هرگز به آزادی، دموکراسی و حقوق شهروندی باور نداشتند و پس از به قدرت رسیدن، سیاست‌هایی سرکوبگرانه و تمامیت‌خواهانه را اعمال کردند. تجربه تاریخی نشان داد که سیاست‌های شاه در مقابله با این نیروها، به‌ ویژه از نظر امنیت ملی و جلوگیری از سقوط به دامان ایدئولوژی‌های افراطی، درست بود. ادعای امروز این نیروها مبنی بر تلاش برای آزادی و دموکراسی، چیزی جز تحریف تاریخ و توجیه اشتباهات گذشته نیست.

.

www.tgoop.com/shahyarran/42744

803 viewsedited  Feb 10 at 16:41

برگه اول برگه دوم برگه سوم

برگه چهارم👇👇

ادعای بی‌اطلاعی از اهداف او، چیزی جز یک دروغ و توجیه برای اشتباهات گذشته نیست.

واقعیت‌های تاریخی

۱. مخالفت با آزادی‌های سیاسی و دموکراسی
گروه‌های مذهبی به رهبری خمینی، از همان آغاز، با بسیاری از آزادی‌های اجتماعی مانند حقوق زنان و اصلاحات مدرن مخالفت کردند. آنها معتقد بودند که جامعه باید تحت قوانین شریعت اسلامی اداره شود و آزادی به معنای غربی را فسادآور می‌دانستند. گروه‌های چپگرا نیز به دموکراسی لیبرال اعتقادی نداشتند. آنها خواهان دیکتاتوری پرولتاریا و برپایی یک نظام تک‌حزبی سوسیالیستی بودند که آزادی‌های فردی و سیاسی در آن جایی نداشت.

۲. اتهام دیکتاتوری به شاه
امروز بسیاری از همین نیروهای مخالف که به قدرت رسیده‌اند یا تاریخ را روایت می‌کنند، نظام پادشاهی را به دیکتاتوری و سرکوب آزادی‌ها متهم می‌کنند. اما این ادعا در بسیاری از موارد، نوعی تحریف تاریخ است. محمدرضا شاه پهلوی با اصلاحات قضایی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، کشاورزی و کارگری , حقوق شهروندی، حقوق زنان، برنامه‌های توسعه ومدرنیزاسیون در زمینه آبادانی کشور دستاوردهای قابل‌توجهی را اجرا کرد. مخالفان بجای آنکه خواستار اصلاحات بیشتر باشند و در راستای منافع مردم تلاش کنند، درواقع با بسیاری از همین اصلاحات مخالفت کرده و آنها را تهدیدی برای اهداف ایدئولوژیک خود می‌دیدند.

۳. عملکرد مخالفان پس از به قدرت رسیدن
پس از آشوب سال ۵۷، نیروهای مذهبی و چپگرا به سرعت نشان دادند که هیچ اعتقادی به دموکراسی و حقوق بشر ندارند. مذهبیون به رهبری خمینی، با سرکوب گسترده مخالفان، حذف آزادی‌های سیاسی و اجرای قوانین سختگیرانه اسلامی، به یک حکومت تمامیت‌خواه تبدیل شدند. چپ‌ها نیز در کشورهایی که به قدرت رسیدند، مانند اتحاد جماهیر شوروی و کشورهای بلوک شرق، با سرکوب گسترده، ایجاد نظام‌های پلیسی و محدود کردن آزادی‌های سیاسی به دیکتاتورهای سوسیالیستی تبدیل شدند.

۴. سیاست‌های شاه در برابر مخالفان
شاه با مشاهده تهدیدهای داخلی و خارجی، به‌ ویژه از سوی کمونیسم و روحانیون افراطی، اقدامات امنیتی را برای مقابله با آنها اتخاذ کرد. امروز، با توجه به تجربه تلخ عملکرد مخالفان مذهبی و چپگرا در ایران پس از به قدرت رسیدن در سال ۵۷، می‌توان گفت که نگرانی شاه از این تهدیدات و تلاش او برای حفظ امنیت و ثبات کشور قابل قبول بود.

۵. تحریف تاریخ توسط مخالفان
مخالفان شاه، پس از آشوب ۵۷، با روایت‌های یکجانبه و تحریف تاریخ، تلاش کردند تصویر او را به عنوان یک دیکتاتور وابسته به بیگانگان ارائه دهند. این در حالیست که شاه برای استقلال سیاسی و اقتصادی ایران، برنامه‌های متعددی اجرا کرد و کشور را به یک قدرت منطقه‌ای تبدیل نمود. مخالفان محمدرضا شاه پهلوی، چه مذهبی و چه چپگرا، هرگز به آزادی، دموکراسی و حقوق شهروندی باور نداشتند و پس از به قدرت رسیدن، سیاست‌هایی سرکوبگرانه و تمامیت‌خواهانه را اعمال کردند. تجربه تاریخی نشان داد که سیاست‌های شاه در مقابله با این نیروها، به‌ ویژه از نظر امنیت ملی و جلوگیری از سقوط به دامان ایدئولوژی‌های افراطی، درست بود. ادعای امروز این نیروها مبنی بر تلاش برای آزادی و دموکراسی، چیزی جز تحریف تاریخ و توجیه اشتباهات گذشته نیست.

.

BY 👑کانال شهیاران 👑