⚛️پارداوکس عشق-تنفر به فناوری
🖊️امیر ناظمی

امروز سالروز برکناری عین‌الدوله از رییس‌الوزرایی مظفرالدین‌شاه است.


میرزا ملکم خان از رجال عصر قاجار نقل می‌کند:

🔸من برای آوردن تلگراف به ایران جنگیدم. در حالی که شهرها و قصبات اروپا دارای خطوط ارتباطی بودند عین الدوله، اجازه نمی‌داد در شهرهای ایران، خطوط تلگراف احداث کنم.

🔸عین الدوله معتقد بود: اگر رعایا دارای تلگراف شدند در ولایات و ایالات مملکت محروسه ایران، در جلوی تلگرافخانه تجمع می‌کنند و از احوال یک دیگر با خبر می شوند و علیه سلطنت آشوب می‌کنند. من‌برای احداث تلگراف با عین الدوله جنگیدم....

از کتاب "فکر آزادی و مقدمه نهضت مشروطیت"نوشته فريدون آدميت. (نقل از صفحه سهند ایرانمهر عزیز)

پارادوکس فن‌شیفتگی-فن‌هراسی
هر فناوری منجر به تقویت ⁧#قدرت_حکومت⁩ از یک سو و تقویت ⁧#قدرت_جامعه⁩ از سوی دیگر می‌شود. به همین نسبت نیز رابطه فناوری با حکومت و جامعه ایران را می‌توان در قالب الگویی تکراشونده مشاهده کرد. در حقیقت حکومت‌های ایرانی در ۲۰۰ سال گذشته، اغلب یک الگوی تکرارشونده را در مواجهه با فناوری داشته‌اند:

1️⃣فن‌شیفتگی (Technophilia): حکومت‌ها اغلب خوشامدگو و شیفته فناوری‌هایی بوده‌اند که قدرت_حکومت را افزایش می‌دهد، مانند فناوری‌های نظامی که از زمان عباس‌میرزا تا اکنون مطلوب حکومت‌ها بوده است.

2️⃣فن‌هراسی (Technophobia): حکومت‌ها به همان اندازه نیز مخالف و هراسناک فناوری‌هایی بوده‌اند که قدرت_جامعه را افزایش می‌دهد.

مشکل و پارادوکس اصلی حکمرانان ایرانی در برابر فناوری‌های دوگانه است، یعنی فناوری‌هایی که از یک سو قدرت_جامعه را افزایش می‌دهد و از سوی دیگر حاکمیت نیازمند آن است.
داستان ارتباطات (از تلگراف تا اینترنت) یا داستان راه‌آهن نمونه این فناوری‌ها است.

پارادوکسی شبیه آن‌چه در دنیای رابطه‌ها با نام «عشق-تنفر» (Hate-Love) شناخته می‌شود. رابطه‌ای پیچیده‌ای که ترکیبی از دوگانه‌ای متضاد در یک رابطه است. رابطه‌ای که انگار حد وسط ندارد و همواره در نوسانی میان عشق و تنفر در حرکت است.

پ.ن.: در کتاب جدیدم «⁧#گزیده‌خوانی⁩ نظریه‌های تغییر» که با همکاری دوستان دیگر نگارش شد و در حال انتشار است، به برخی از ریشه‌های این مساله پرداخته‌ام.

‌به‌اشتراک بگذارید تا آفریده شود
@ShareNovate

⚛️معرفی پادکست دغدغه ایران

پادکست دغدغه ایران یکی از پادکست‌های پیشرو در زمینه اندیشه توسعه است

این پادکست به معرفی کتاب‌های مرجع در حوزه جامعه‌شناسی و نظریه‌های توسعه می‌پردازد و همراه با آن تحلیل‌های اجتماعی ایران امروز را بر اساس دانش اجتماعی ارائه می‌دهد. این پادکست درباره مسائل و راهکارهای توسعه و مرتبط با ایران است.

پادکست دغدغه ایران روایت صوتی نوشتارهای محمد فاضلی عزیز، جامعه‌شناس شناخته‌شده ایرانی است.

این پادکست از طریق پلتفرم‌های زیر قابل دسترسی است:

1️⃣ پلتفرم اپل‌پادکست (Apple Podcast) بر روی دستگاه‌های اپل (ios) و دارندگان آیفون، مک، آیپد

2️⃣پلتفرم اسپاتیفای (Spotify)

3️⃣پلتفرم پادبین (Podbean)

4️⃣پلتفرم کست‌باکس (Castbox)

5️⃣پلتفرم آمازون (Amazon Music)

6️⃣ پلتفرم iHeartRadio

7️⃣پلتفرم Player FM

8️⃣پلتفرم Podchaser

9️⃣پلتفرم Boomplay

به‌اشتراک بگذارید تا آفریده شود
@ShareNovate

⚛️تاسف‌های آیندگان از ما!
🖊امیر ناظمی

این که ما چه موضعی در برابر موضوع‌های مختلف اتخاذ می‌کنیم، اگرچه اهمیت دارد؛ اما اهمیت بالاتر آن است که بر اساس چه چارچوب فکری و تصمیم‌گیری به آن موضع‌گیری رسیده‌ایم.

یکی از منطق‌هایی که می‌توان بر اساس آن به تحلیل چنین اخباری پرداخت، دیدن آن مساله از زاویه دید آیندگان است. این که آیندگان آن عمل را تا چه اندازه بر سرنوشت خود تاثیرگذار خواهند دانست. به عبارتی دیگر، میزان تأسف ناشی از آن عمل، صرف نظر از آن که چه آینده‌ای اتفاق بیافتد، چه اندازه است.


⭕️آخرش که چه؟
در یادداشتی با عنوان «آخرش که چه؟» ۸سناریوی آینده مساله فلسطین-اسرائیل را چارچوب‌بندی شده است. (بنا بر منطق «حصر عقلی» غیر از این ۸ حالت، حالت دیگری قابل تصور نیست). یعنی این مساله در آینده، در نهایت یکی از این ۸ سرنوشت را پیدا خواهد کرد.

مساله اصلی آن است که کنش‌ها و تصمیم‌های بازیگران مختلف تا چه اندازه در راستای کدام سناریو است. برخی از اعمال، در جهت کاهش احتمال یک تحقق یک سناریو است و برخی دیگر در جهت تقویت آن. و مهم‌تر از این‌که گزینه مطلوب چیست، آن است که کدام گزینه‌ها به صورت کامل رد می‌شوند.

اسرائیل نتانیاهو و حماس هنیه هر دو با اقدام‌ها مختلفی، سناریوهای نزدیک‌تر به صلح را مسدود می‌کردند. این که نتانیاهو به دنبال تشکیل دولت اسرائیل باشد، بدیهی است، همان‌طور که هنیه به دنبال دولتی برای فلسطینی‌ها باشد. مشکل جایی است که آن‌ها مابقی سناریوها را مسدود کنند. به این ترتیب آنان نه تنها نقطه تعادل این بازی را از بین می‌برند، بلکه فراتر از آن، امکان شکل‌گیری هیچ راه‌حلی را باقی نمی‌گذارند.

کارنامه حماس و هنیه نیز از این حیث که او پس از اتفاقات ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷، با مستقل کردن نوار غزه امکان هرگونه مذاکره و توافق را از بین بردند. و با مخالفتشان در خصوص قرارداد اسلو امکان به‌رسمیت شناختن را از بین بردند. در حقیقت هنیه و حماس از میان ۸گزینه، ۶گزینه را به سمت امکان‌ناپذیری پیش بردند.

در ارودگاه اسرائیل نتانیاهو نیز به همین ترتیب است. نتانیاهو با هر عمل خود امکان‌پذیری سایر سناریوها را به حد صفر می‌رساند. او عامدانه چنین می‌کند، چرا که قدرت شخص او و حامیانش در اسرائیل وابسته به همین از بین بردن سایر گزینه‌ها است.


⭕️چگونه نتانیاهو سایر گزینه‌ها را غیرممکن می‌کند؟
نتانیاهو به صورت هم‌زمان از چند طریق حل مساله فلسطین و اسرائیل را به سمت ناممکنی پیش می‌برد:

1️⃣عدم پذیرش دولت مستقل فلسطینی

2️⃣استمرار جنگ

3️⃣تقویت تندروها در جبهه مخالف:‌ نتانیاهو از دو طریق به تقویت تندروها در جبهه مخالف‌اش (از فلسطین و لبنان گرفته تا ایران) می‌پردازد: از یک سو با تندوری‌های خود، طرفداران آنان را زیاد می‌کند و از سوی دیگر به صورت مستقیم همواره در سیاست داخلی کشورهای رقیب، به نفع تندروها عملیات انجام می‌دهد. همواره در زمان دولت‌های معتدل‌تر ایران، این اسرائیل بوده است که عملیات‌هایی بر ضد آن دولت‌ها انجام داده است. ترور هنیه در روز تحلیف پزشکیان آخرین نمونه آن بوده است.

4️⃣از بین بردن هر دریچه صلح: حزب‌الله در مقایسه با سایر گروه‌های مقاومت، ظرفیت گفت‌وگوی بیشتری داشته است. هدف قرار دادن حزب‌الله یعنی از بین بردن هر گونه توافق آتی میان این گروه با اسرائیل.

منفجر شدن پیجرها، چه بر اساس نفوذ نرم‌افزاری و انفجار باتری بوده باشد و چه بر اساس نفوذ سخت‌افزاری و تعبیه مواد منفجره، در هر دو صورت یعنی آن که اسرائیل سال‌ها بر ارتباطات حزب‌الله شنود کامل داشته است. این شنود یعنی اگر حزب‌الله از عملیات ۷اکتبر مطلع بوده باشد، اسرائیل هم مطلع بوده است. و اگر حزب‌الله مطلع نبوده باشد، یعنی نتانیاهو علی‌رغم این که می‌دانسته حزب‌الله درگیر آن نبوده است، اما از روز نخست تلاش کرد تا این جبهه را باز کند. و همه این‌ها یعنی نتانیاهو جز به کشتن به هیچ چیز فکر نمی‌کند.


⭕️باز هم آخرش که چه؟
اگر بپذیریم که سناریوهای ۱ (مطلوب اسرائیل نتانیاهو) و ۴ (مطلوب گروه مقاومت) نه به لحاظ منطقی و واقع‌گرایی در بلندمدت قابلیت اجرایی دارند و نه به لحاظ انسانی و اخلاقی پایداری دارند؛ باید بپذیریم که هر دو طرف این نبرد، دنبال‌کننده سرابی هستند که جز خون و کشته‌شده‌های زیاد، نتیجه‌ای نخواهد داشت.

بالاخره آینده چیزی شبیه یکی از ۸ سناریوی بالا خواهد بود. سناریوی ۱ جز با قتل‌عام فلسطینی‌ها (که نمونه‌اش در ماه‌های گذشته در نوار غزه مشاهده شده است) روی نخواهد داد؛ همان‌طور که سناریوی ۴ یعنی نابودی اسرائیل نیز جز با قتل‌عام اسرائیلی‌ها روی نخواهد داد. به این ترتیب هر دو سوی ماجرا رویایی جز قتل‌عام در سر ندارند.

⭕️نتیجه‌گیری
مساله اسرائیل-فلسطین روز به روز در حال غیرقابل حل شدن است. تندورها همدیگر را تقویت می‌کنند و این مساله یعنی روز به روز کشته‌های بیشتر.

دوره «نظریه‌های توسعه با نگاهی به ایران» سفری است به عمق نظریه‌های توسعه و تأثیر آن‌ها بر تاریخ ایران در ۲۰۰ سال اخیر!

با تحلیل نظریه‌های کلیدی جهانی و بازخوانی تاریخ توسعه در ایران، شما می‌توانید با نگاهی نو، روندهای توسعه‌ای و چالش‌های اساسی کشور را از دوران انقلاب صنعتی تا امروز درک کنید و از دیدگاه‌های نوین برای فهم بهتر مسیر آینده بهره بگیرید. همچنین این مبحث به دانشجویان کمک می‌کند با ارائه چهارچوب تحلیلی، به درک عمیق‌تری از چالش‌ها و فرصت‌های توسعه در ایران دست یابند.
دکتر امیر ناظمی، معاون سابق وزارت ارتباطات و رئیس سازمان فناوری اطلاعات ایران (۱۳۹۷-۱۴۰۰) و عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی است.

همراهان هنرستان همیشه این فرصت را دارند پیش از دیگران و تا ظرفیت تکمیل نشده، ثبت‌نام کنند. پس حتما شبکه‌های اجتماعی هنرستان را دنبال کنید!

خبر خوب‌تر: این دوره رایگان است!

لینک مستقیم ثبت‌نام

هنرستان؛ آموزش برای همگان
@Honarestanorg

این جلسه نخست از دوره «نظریه‌های توسعه با نگاهی به ایران» است که توسط امیر ناظمی ارائه می‌شود. در این دوره نظریه‌های توسعه به صورت خلاصه مرور می‌شوند.

این دوره در پلتفرم هنرستان در مهر ۱۴۰۳ برگزار شده است:

https://youtu.be/5U7KOLdxWKI

توجه به مساله توسعه از چه زمانی آغاز شد؟

از جلسه نخست دوره نظریه‌های توسعه با نگاهی به ایران در هنرستان.
دکتر امیر ناظمی در این دوره، به بررسی نظریه‌های مختلف توسعه در جهان و تاثیر آن‌ها بر روند تاریخی ایران در طول ۲۰۰ سال گذشته می‌پردازد.

@honarestanorg

این روزها که زمان اهدا جوایز نوبل است، پرسش‌های زیادی به ذهن ما می‌آید. این‌که چرا ایران تا کنون برنده نوبل ادبی یا نوبل علمی نداشته است، یک پرسش بزرگ است.

نوبل را خیلی‌ها یک جایزه فردی می‌دانند، هرچند بیشتر جایزه‌ای جمعی است! یک سیستم باید به خوبی کار کند تا فردی بتواند، یک نظریه یا پژوهش بزرگ را پیش ببرد. در پشت سر هر نوبلیست، انبوهی از آزمایشگاه‌ها و پژوهشگران وجود دارند که تنها در یک سیستم می‌توانند منجر به موفقیت آن نظریه یا پژوهش شوند.

به این ترتیب نوبل را می‌توان نمادی از توسعه‌یافتگی یک سیستم (کشورها) و نه یک فرد دانست.

سال‌ها پیش این پرسش در ذهن من شکل گرفت: آیا میان نوبل ادبیات و سایر نوبل‌های علمی نسبتی برقرار است؟ و در کمال تعجب بررسی آماری‌ام این فرضیه را تقویت کرد.

بررسی آماری میان جایزه #نوبل_ادبیات با #نوبل‌های_علمی (فیزیک، شیمی، پزشکی و اقتصاد) نشان‌دهنده یک پدیده جالب توجه بود:

۱-کشورهایی که نوبلیست علمی داشته‌اند، نوبلیست ادبیات نیز داشته‌اند!

۲-نکته جالب‌تر آن است که کشورهایی که در دهه‌های اخیر نوبلیست علمی داشته‌اند، پیش از آن و چند سال قبل‌تر، ابتدا نوبلیست ادبیات داشته‌اند.

این جلسه دوم از دوره «نظریه‌های توسعه با نگاهی به ایران» است که توسط امیر ناظمی ارائه می‌شود. در این دوره نظریه‌های توسعه به صورت خلاصه مرور می‌شوند.

این دوره در پلتفرم هنرستان در مهر ۱۴۰۳ برگزار می‌شود:
https://youtu.be/tAE36bnvfaE

در برخی نظریه‌های توسعه (مانند نظریه وابستگی)، مساله روابط بین‌المللی عامل مهمی در توسعه‌ یا عدم‌توسعه کشورها دانسته می‌شوند.

در جلسه۲ «درس‌گفتارهای توسعه» اشاره‌ای داشتم به این‌که «توسعه ایران» نیازمند پاسخ به مساله برون‌گرایی است.

و به صورت تاریخی گزینه‌های سیاستمداران ایرانی را چنین دسته‌بندی کردم:

1️⃣ورود به اردوگاه یک توسعه‌یافته/قدرتمند:
انگلیس (وثوق)
روسیه (اتابک اعظم و روسوفیل‌های اکنون)
نیروی سوم مانند آمریکا (میانه پهلوی دوم)

2️⃣موازنه منفی:
مصدق / خمینی

3️⃣موازنه مثبت
امیرکبیر / فروغی / قوام‌السلطنه

مشاهده کامل جلسه۲

به‌اشتراک بگذارید تا آفریده شود
@ShareNovate

درس‌گفتارهای نظریه‌های توسعه - جلسه۳

مهم‌ترین درس‌آموزی از بازخوانی نظریه‌های توسعه، تقلید از تجربه‌های موفق نیست، بلکه یادگیری از شکست‌ها است. شکست‌هایی که ناشی از درک سوگیرانه از جهان یا سیاست‌های اشتباه بوده‌اند؛ و همین خطاها همچنان نیز در کشورهای مختلفی دنبال می‌شود.

در حقیقت بازخوانی اشتباهات حتی گاهی بیش از مرور پیروزی‌ها و موفقیت‌ها اهمیت دارد. در جلسه۳ از دوره «درس‌گفتارهای توسعه» به ۴ نظریه پرداخته شد:

1️⃣نظریه مارکسیسم در دو قالب استالینیسم (دوران شوروی) و مائوئیسم (دوران چین مائو). در جلسه ۲ نیز به دو نظریه دیگر چپ‌گرایانه یعنی نظریه وابستگی و نظریه ساختارگرایی پرداخته شده بود.

2️⃣نظریه‌های «توسعه انسانی» و «توسعه پایدار» که بیش از آن‌که آن‌ها را بتوان نظریه‌های توسعه دانست، می‌توان یک رویکرد به توسعه دانست و از جعبه ابزار آن‌ها برای سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی استفاده کرد.

لینک دسترسی

اپیزود ۳۶ پادکست فلسفه علم منتشر شد:
سیاست‌گذاری و مدیریت تکنولوژی، گفت‌وگو با امیر ناظمی

سیاست‌گذاری علم، فناوری و نوآوری (Science, Technology and Innovation Policy) موضوعی در حوزه سیاست‌گذاری عمومی است و به مجموعه تصمیمات و اقدامات دولت و حاکمیت در برخورد با ۳ موضوع علم، فناوری و نوآوری که ارکان اصلی توسعه صنعتی و رشد اقتصادی است، می‌پردازد. مدیریت تکنولوژی نیز بررسی چگونگی توسعه تکنولوژی در سازمان‌هاست.
بحث دربارهٔ این که چرا علم و پژوهش، فناوری و نوآوری موضوعاتی سیاستی هستند، آغاز می‌شود و پس از چالش دربارهٔ چیستی سیاست علم، فناوری و نوآوری و چگونگی سیاست‌گذاری در این حوزه، با بحث دربارهٔ نحوه ارزیابی این سیاست‌ها ادامه می‌یابد.
در این قسمت از پادکست فلسفه علم، با دکتر امیر ناظمی، پژوهشگر سیاست‌گذاری تکنولوژی و معاون سابق وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، به گفتگو می‌نشینیم. امیر با تجربه‌ای که در هر ۳ بخش خصوصی، دولتی و دانشگاهی دارد، روایت دست اولی از ماجرای سیاست‌گذاری و مدیریت تکنولوژی و ارتباط آن با موضوعات اجتماعی و سیاسی در ایران معاصر ارائه می‌دهد.

شنیدن:

https://pod.link/1702238505

بازیگران توسعه تکنولوژی در ایران امروز «کارگزاران ⁧ #ابتذال_شر⁩ » هستند یا «کنشگران مرزی»؟

‏این پرسشی بود که در اپیزود ۳۷ پادکست فلسفه علم، با ⁦ امیر ناظمی⁩ درباره آن گفت‌گو کردیم:
‏ «سیاست‌گذاری تکنولوژی: تاریخ، ایدئولوژی و حکمرانی»

‏شنیدن در کست‌باکس:
https://castbox.fm/vd/755010049



‏

سیاست علم و فناوری هم تاثیرپذیر از سیاست‌های دیگر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است و هم بر آن‌ها تاثیرگذار

‏نکته قابل توجه آن است که حوزه‌هایی مانند هسته‌ای یا فضایی ذاتا حوزه‌های فناورانه هستند، زمانی که با معیارهای صرفا سیاسی مدیریت و سیاست‌گذاری شده‌اند، منجر به فاجعه‌هایی مانند چرنوبیل شده‌اند.

‏این موضوع و تجربه‌های تاریخی آن در گفت‌وگو با پادکست فلسفه علم
‏⁦
نسخه تصویری:
https://youtu.be/Jn92ByvP5iI

⚛️جنسیت‌زدایی از زبان: دولتفرد، نه دولتمرد

‏در کتاب ⁧ #ضربه_سخت⁩ به‌جای «دولتمرد» از واژه خودساخته ⁧ #دولتفرد⁩ استفاده کردم.

‏اضافه کردن واژة «مرد» به مانند یک پسوند، واژه‌هایی همچون «دولتمرد» را ساخته است؛ واژه‌هایی که در پسِ خود نوعی ⁧ #جنسیت‌زدگی⁩ را نمایش می‌دهند.

‏در دنیای امروز که بر پایة عدالت جنسیتی استوار شده ــ که خود دستاورد فرهنگی و اجتماعی بزرگی است ــ اتکا بر جنسیت‌زدگی یا هر نشانه‌ای که آن را بازتولید می‌کند باید بازبینی شود.

‏اگر جامعة ایرانی تصمیم خود را گرفته است که از کلیشه‌های جنسیت‌زده رها شود، ضرورت دارد نشانه‌های آن را نیز بازبینی کند و در نهایت تغییر دهد.

‏من تلاش کرده‌ام تا این بازبینی‌ها را در خصوص واژگان مختلف به کار ببرم. یکی از این موارد همین واژة دولتمرد است که در این کتاب، به صورت بدون جنسیت، تبدیل به «دولتفرد» شده است.

‏پیشنهاد می‌شود که بازبینی برای سایر واژگان جنسیت‌زده نیز انجام شود. در حقیقت، تغییر این واژگان را می‌توان نوعی یادآوری مداوم تغییر و کنار گذاشتن برخی از جنبه‌های نامطلوب پیشین هم دانست.

جنسیت‌زدایی از زبان جنبشی است که در خیلی از زبان‌ها شکل گرفته است.

حوزه زبان موضوعی است که به صورت ذاتی میان‌رشته‌ای است.
این نشست از این حیث فرصتی است برای دیدن یک موضوع خاص (غم در شعر فارسی) از دریچه حوزه‌هایی مختلف

این نشست اما می‌تواند سرآغاز پژوهشی جمعی نیز باشد، به همین دلیل برای شرکت در این نشست تنها کافی است تا پرسش‌نامه‌ای پیش از آن تکمیل شود، پرسش‌نامه‌ای که پاسخ‌های شما به آن اطلاعاتی را برای پژوهش‌های بعدی فراهم می‌آورد.

امیدوارم گفت‌وگویی جالب باشد و ممنون از پوریا بابت چنین ابتکاری

لینک پرسش‌نامه و ثبت‌نام:
https://survey.porsline.ir/s/sh9zGn2

‏این‌که کسی همواره در سمت بازنده‌ها باشد، و همواره روی هر کسی می‌خواند اشتباه باشد، عجیب نیست

‏وقتی دنیا را اشتباه بفهمی و چارچوب‌بندی تحلیل‌ات اشتباه باشد، با هر ورودی، به خروجی اشتباه می‌رسی!

‏اما عجیب آن است که چارچوب تحلیل را تغییر ندهی و ادامه دهی:

‏داری اشتباه می‌کنی، کاپیتان! حتی پس از سال‌ها!

⁦⁩

⚛️مردان می‌نوازند
تا تو بخوانی
ای #زن

🖊امیر ناظمی

هوشمندی اجرا و پرفورمنس #پرستو_احمدی در #کاروانسرا، نمادین و قابل توجه بود. تمامی نوازندگان مرد بودند و تنها یک زن روی سن بود که خواننده و نماد صدای سرکوب‌شده بود.

پیمایش‌های مرتبط با حجاب در سال‌های اخیر به خوبی بیان‌گر این واقعیت خوشحال‌کننده هستند که تعداد مردان باورمند به #حجاب_اختیاری بسیار بالا است و مردان اگرچه نه به اندازه زنان، اما با اختلافی کمتر از ۲۵٪ (در بسیاری از پیمایش‌ها) به این ارزش انسانی باورد دارند یا احترام می‌گذراند.

در حقیقت حقوق زنان تبدیل به مساله برای بسیاری از مردان نیز شده است، و این نشانه‌ای بزرگ است که امید به #توسعه در #ایران_آینده را بسیار بالا می‌برد.

⭕️اما این‌که چرا این امر احتمال توسعه را بالا می‌برد؟

زنان اصلی‌ترین «دیگری» در جوامع مختلف بوده‌اند. بسیاری از حقوق مربوط به اقلیت‌ها با فاصله اندکی پس از موفقیت جنبش‌های زنان به رسمیت شماخته شده‌اند، از حقوق قومیتی تا حقوق انسانی زمانی به رسمیت شناخته می‌شوند که اغلب شهروندان توان پذیرش دیگری را یافته باشند.

جامعه‌ای که بتواند به چنین سطحی از هم‌دلی برسد، ظرفیت‌های بالاتری برای فهم «دیگری» دارد.

یادمان باشد که از منظر نورث، توسعه یعنی بازتر شدن نظم دسترسی به منابع. بازتر شدن یعنی توانایی پذیرش دیگری. یعنی «دیگری» نیز همان حقوقی که من دارم را داشته باشد.

و یادمان باشد که از منظر عجم‌اوغلو نیز، توازن قدرت جامعه-حکومت، اصلی‌ترین پیش‌نیاز توسعه است. اساسا حکومتی که پذیرش «دیگری» را به‌رسمیت می‌شناسد، می‌تواند قدرت را به جامعه واگذار کند.

نظریه‌های توسعه حاصل آزمایشگاهی به نام تاریخ هستند، تنها کسانی که تصورات ساده‌اندیشانه از جهان دارند، آن‌ها را نادیده می‌گیرند.

به‌اشتراک بگذارید تا آفریده شود
@ShareNovate

نوآوری در دنیای امروز به شدت معنای فناورانه یافته است، به نحوی که نخستین مخاطب آن طبقات برخورداری هستند که هم توانایی پرداخت مالی و هم دانش بهره‌گیری از آن را داشته باشند.

‏مثلا استفاده از هر فناوری جدید ⁧ #هوش_مصنوعی⁩، هم نیازمند توانایی مالی برای خرید ابزارهایی مانند موبایل و کامپیوتر و خرید اشتراک اکانت‌هاست و هم میازمند دانشی برای استفاده از آن.

‏اما ⁧ #توسعه⁩ در کشورهای در حال‌توسعه، نیازمند نوآوری‌هایی هم هست که توده جامعه و گروه‌های کمتربرخوردار را نیز توانمند نماید.

‏مفهوم ⁧ #نوآوری_توده‌‌ای⁩ (Grassroots innovation) یکی از مفاهیم جدی برای کشورهای در حال توسعه است.

‏تیم «توانمند» به خوبی به این نکته توجه کرده است، و امیدوارم با نگاه توسعه‌ای به این محتوا توجه شود.

‏کتاب جدیدم با نام «روایت توسعه بر بال فناوری» روز گذشته، توسط انتشارات شرق منتشر شد.

‏در این کتاب به تفاوت سیاست ⁧ #توسعه⁩ و فناوری در کشورهای چین (دوران مائو و زمینه ظهر دنگ‌شیائوپینگ)، شوروی (دوران استالین تا فروپاشی) با آمریکا (دوران ترومن و آیزنهاور) می‌پردازد.

‏در ادامه وضعیت سیاست توسعه فناوری در ایران امروز و شباهت‌هایش با نسخه‌های چپ و مارکسیسمی پرداخته شده است.

سفارش کتاب:

https://podro.shop//sharghbook/payment?sharedProduct=67838651-d70b-40c9-bf95-752352837ee4