#شیخ_عبدالله_رنجبر الرقیه الشرعیه

معنای رقیه

رَقَی جمع رُقْیِه و به معنای دم‌کردن است، که فرد آسیب‌دیده به بیماری تب، بیهوشی و دیگر بیماری‌ها همچون جن‌زدگی و سحر و... را دم می‌کنند.

دو نوع دم داریم، مشروع و غیر مشروع؛
دم کردن مشروع، آن است که از شرک خالی باشد و به این صورت است که بر فرد بیمار آیاتی از قرآن بخوانند و دَم کنند، این نوع دم کردن جایز است؛ چرا که پیامبر دم کرده و به دم کردن نیز دستور و اجازه داده است.

از عوف بن مالک روایت است که ما در دوران جاهلیت دم می‌کردیم. پس از آن گفتیم: ای رسول خدا نظر شما چیست؟!
فرمود: اعرضوا علی رقاکم لا بأس بالرقی ما لم یکن فیه شرک
(صحیح مسلم، ش ۴۰۷۹ ج ۱۱ ص ۲۰۲)
ترجمه:
دعاهایی که به‌وسیله‌ی آن‌ها بیماران را دم می‌کنید، به من عرضه کنید و بخوانید! دم تا زمانی که با اعمال یا کلمات شرک‌آمیز نباشد، اشکالی ندارد.

به اجماع علما دم با رعایت سه شرط زیر جایز است:
اول: با قرآن و اسم‌ها و صفات الله و دعاهای ثابت در احادیث باشد.
دوم: به زبان عربی و معنای آن واضح باشد.
سوم: با اعتقاد به این باشد؛ که تأثیر دم به تقدیر خداست.

اگر موارد بالا نقض شود، دم کردن و رقیه ناجایز خواهد بود.

نکته‌ی مهمی که بایستی نگاشته شود؛ این که رقیه به معنای دعانویسی نمی‌باشد؛ بلکه به معنای دم کردن است. به دلیل اینکه محدثین بعد از رقیه کلمه‌ی «النفث»؛ یعنی فوت با کمی آب دهان یا بدون آب دهان آورده اند، و امام بخاری درکتاب الطب صحیح بخاری یک باب گذاشته به نام: (باب النفث فی الرقیة) ولی تمیمه به معنای تعویذ است؛ چون بعد از آن کلمه‌ی «علق»؛ یعنی آویزان کردن،آمده است و دم آویزان کردنی نیست، بلکه تعویذ آویزان کردنی است.
پس باید دانست؛ «رقیه» خواندنی‌ها را می‌گویند؛ بنا بر ادله‌ی زیر:
عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ: كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ فِي الرُّقْيَةِ: «تُرْبَةُ أَرْضِنَا، وَرِيقَةُ بَعْضِنَا، يُشْفَى سَقِيمُنَا، بِإِذْنِ رَبِّنَا»
صحیح بخاری(۵۷۴۶)
پیامبرصلی الله علیه و سلم در رقیه‌هایش این دعا را می‌خواندند: «تُرْبَةُ أَرْضِنَا، وَرِيقَةُ بَعْضِنَا، يُشْفَى سَقِيمُنَا، بِإِذْنِ رَبِّنَا» و ابن حجر رحمه الله می‌گوید:
کلمه‌ی برِيقَة بَعْضِنَا بر این دلالت می‌کند که در دم، آب دهان هم باشد (التفل) فتح الباری (۲۰۸-۱۰)
نکته‌ی دیگر این که رقیه، همان قرآن‌درمانی است که به‌وسیله‌ی شرعی صورت می‌پذیرد و راقی هم باید فردی عالم، متقی و موحد باشد. عقیده‌اش بر منهج قرآن و سنت باشد و از مکاتب پوسیده‌ی اهل بدعت و اهل شرک به دور باشد. راقی باید نیت خیرخواهی داشته باشد نه تجارت، از هرگونه حرام به‌دور باشد. ضمن آن باید گفته شود؛ تخصص، تمرین و کسب مهارت در رقیه‌ی شرعی لازم است.


https://www.tgoop.com/sheikhabdollahranjbar



#کانال_رسمی_شیخ_عبدالله_رنجبر

Telegram

#شیخ_عبدالله_رنجبر الرقیه الشرعیه

امام جمعه _داعي _منشد و راقي شرعي


در این کانال سخنرانیها و اناشید و مطالب مربوط به الرقیه الشرعیه به اشتراک گذاشته می شود

با جستجو در کانال میتوانیدبه اناشید و مطالب مورد نظر خود دسترسی پیدا کنید
لطفا کانال را به دیگران معرفی فرمائید.

www.tgoop.com/sheikhabdollahranjbar/1400

3.6K viewsJul 19 at 19:03

معنای رقیه

رَقَی جمع رُقْیِه و به معنای دم‌کردن است، که فرد آسیب‌دیده به بیماری تب، بیهوشی و دیگر بیماری‌ها همچون جن‌زدگی و سحر و... را دم می‌کنند.

دو نوع دم داریم، مشروع و غیر مشروع؛
دم کردن مشروع، آن است که از شرک خالی باشد و به این صورت است که بر فرد بیمار آیاتی از قرآن بخوانند و دَم کنند، این نوع دم کردن جایز است؛ چرا که پیامبر دم کرده و به دم کردن نیز دستور و اجازه داده است.

از عوف بن مالک روایت است که ما در دوران جاهلیت دم می‌کردیم. پس از آن گفتیم: ای رسول خدا نظر شما چیست؟!
فرمود: اعرضوا علی رقاکم لا بأس بالرقی ما لم یکن فیه شرک
(صحیح مسلم، ش ۴۰۷۹ ج ۱۱ ص ۲۰۲)
ترجمه:
دعاهایی که به‌وسیله‌ی آن‌ها بیماران را دم می‌کنید، به من عرضه کنید و بخوانید! دم تا زمانی که با اعمال یا کلمات شرک‌آمیز نباشد، اشکالی ندارد.

به اجماع علما دم با رعایت سه شرط زیر جایز است:
اول: با قرآن و اسم‌ها و صفات الله و دعاهای ثابت در احادیث باشد.
دوم: به زبان عربی و معنای آن واضح باشد.
سوم: با اعتقاد به این باشد؛ که تأثیر دم به تقدیر خداست.

اگر موارد بالا نقض شود، دم کردن و رقیه ناجایز خواهد بود.

نکته‌ی مهمی که بایستی نگاشته شود؛ این که رقیه به معنای دعانویسی نمی‌باشد؛ بلکه به معنای دم کردن است. به دلیل اینکه محدثین بعد از رقیه کلمه‌ی «النفث»؛ یعنی فوت با کمی آب دهان یا بدون آب دهان آورده اند، و امام بخاری درکتاب الطب صحیح بخاری یک باب گذاشته به نام: (باب النفث فی الرقیة) ولی تمیمه به معنای تعویذ است؛ چون بعد از آن کلمه‌ی «علق»؛ یعنی آویزان کردن،آمده است و دم آویزان کردنی نیست، بلکه تعویذ آویزان کردنی است.
پس باید دانست؛ «رقیه» خواندنی‌ها را می‌گویند؛ بنا بر ادله‌ی زیر:
عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ: كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ فِي الرُّقْيَةِ: «تُرْبَةُ أَرْضِنَا، وَرِيقَةُ بَعْضِنَا، يُشْفَى سَقِيمُنَا، بِإِذْنِ رَبِّنَا»
صحیح بخاری(۵۷۴۶)
پیامبرصلی الله علیه و سلم در رقیه‌هایش این دعا را می‌خواندند: «تُرْبَةُ أَرْضِنَا، وَرِيقَةُ بَعْضِنَا، يُشْفَى سَقِيمُنَا، بِإِذْنِ رَبِّنَا» و ابن حجر رحمه الله می‌گوید:
کلمه‌ی برِيقَة بَعْضِنَا بر این دلالت می‌کند که در دم، آب دهان هم باشد (التفل) فتح الباری (۲۰۸-۱۰)
نکته‌ی دیگر این که رقیه، همان قرآن‌درمانی است که به‌وسیله‌ی شرعی صورت می‌پذیرد و راقی هم باید فردی عالم، متقی و موحد باشد. عقیده‌اش بر منهج قرآن و سنت باشد و از مکاتب پوسیده‌ی اهل بدعت و اهل شرک به دور باشد. راقی باید نیت خیرخواهی داشته باشد نه تجارت، از هرگونه حرام به‌دور باشد. ضمن آن باید گفته شود؛ تخصص، تمرین و کسب مهارت در رقیه‌ی شرعی لازم است.


https://www.tgoop.com/sheikhabdollahranjbar



#کانال_رسمی_شیخ_عبدالله_رنجبر

BY #شیخ_عبدالله_رنجبر الرقیه الشرعیه