پایگاه تخصصی شبهه

💠 #یادداشت
🔻 برهان فطرت در اثبات وجود خدا

🔸 یکی از راه‌های شناخت و معرفت به خداوند، راه فطرت است. انسان همان‌گونه که از نگاه و تفکر در آیات آفاقی واقعیتی را به عنوان خالق و مدبر این جهان کشف می‌کند، از نظر و تأمّل در نفس و نهاد خویش نیز به چنین معرفتی نائل می‌گردد.

🔻 در یک دلیل عقلی آورده‌اند:
الف. انسان موجودی مجرّد است.
ب. هر موجود مجرّدی فاعل و خالق خود را به صورت غیراکتسابی درک می‌کند.
نتیجه: انسان فطرتا خداشناس است.

🔸 توضیح مقدّمه اول: مجرّد بودن انسان به این معناست که آنچه هویّت انسان را تشکیل می‌دهد و آنچه درک‌کننده داده‌های حسیّ است، مجرّد است؛ یعنی همان که از آن به «روح» تعبیر می‌کنیم و با «خود» یا «من» به آن اشاره می‌نماییم، ویژگی‌های ماده را ندارد و مجرّد است.

🔸 توضیح مقدّمه دوم: از نظر فلسفی، معلول عین الربط به علت خود است و وجود و استقلال معلول به وجود و استقلال علت است.

🔸 نسبت معلول به علت، شبیه نسبت شعاع نور به منبع نور است. چنین معلول مجرّدی نمی‌تواند غایب از علت باشد و همیشه در محضر علت خود است و در حدّ خودش عالم به علتش می‌باشد؛

🔸 همان‌گونه که علّامه طباطبائی در نهایه می‌فرماید: «… و کذلک العلّهُ حاضرهٌ بوجودها لمعلولها الرابط لها القائم بها المستقل باستقلالها، فهی معلومهٌ لمعلولها علما حضوریا اذا کانا مجرّدین و هو المطلوب.»[۳] از این دو مقدّمه نتیجه می‌گیریم که انسان فطرتا خداشناس است.

🔻 در تقریر دیگری آمده:
۱. انسان بالفطره عشق به کمال مطلق دارد و این کمال مطلق خداست.
۲. عشق و عاشق فعلی، مستلزم وجود معشوق بالفعل است، زیرا عاشق و معشوق متضائف هستند و متضائفین در قوه و فعل متکافئ هستند.
۳. فطرت و کشش فطری در ذمه وجود است و نمی‌تواند خطا باشد.
نتیجه این مقدمه‌ها این است که پس موجود کامل مطلق که همان خداست باید باشد.

🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/6147
...................................
🌐 @shobhe_net

www.tgoop.com/shobhe_net/1736

630 viewsNov 14, 2019 at 13:20

💠 #یادداشت
🔻 برهان فطرت در اثبات وجود خدا

🔸 یکی از راه‌های شناخت و معرفت به خداوند، راه فطرت است. انسان همان‌گونه که از نگاه و تفکر در آیات آفاقی واقعیتی را به عنوان خالق و مدبر این جهان کشف می‌کند، از نظر و تأمّل در نفس و نهاد خویش نیز به چنین معرفتی نائل می‌گردد.

🔻 در یک دلیل عقلی آورده‌اند:
الف. انسان موجودی مجرّد است.
ب. هر موجود مجرّدی فاعل و خالق خود را به صورت غیراکتسابی درک می‌کند.
نتیجه: انسان فطرتا خداشناس است.

🔸 توضیح مقدّمه اول: مجرّد بودن انسان به این معناست که آنچه هویّت انسان را تشکیل می‌دهد و آنچه درک‌کننده داده‌های حسیّ است، مجرّد است؛ یعنی همان که از آن به «روح» تعبیر می‌کنیم و با «خود» یا «من» به آن اشاره می‌نماییم، ویژگی‌های ماده را ندارد و مجرّد است.

🔸 توضیح مقدّمه دوم: از نظر فلسفی، معلول عین الربط به علت خود است و وجود و استقلال معلول به وجود و استقلال علت است.

🔸 نسبت معلول به علت، شبیه نسبت شعاع نور به منبع نور است. چنین معلول مجرّدی نمی‌تواند غایب از علت باشد و همیشه در محضر علت خود است و در حدّ خودش عالم به علتش می‌باشد؛

🔸 همان‌گونه که علّامه طباطبائی در نهایه می‌فرماید: «… و کذلک العلّهُ حاضرهٌ بوجودها لمعلولها الرابط لها القائم بها المستقل باستقلالها، فهی معلومهٌ لمعلولها علما حضوریا اذا کانا مجرّدین و هو المطلوب.»[۳] از این دو مقدّمه نتیجه می‌گیریم که انسان فطرتا خداشناس است.

🔻 در تقریر دیگری آمده:
۱. انسان بالفطره عشق به کمال مطلق دارد و این کمال مطلق خداست.
۲. عشق و عاشق فعلی، مستلزم وجود معشوق بالفعل است، زیرا عاشق و معشوق متضائف هستند و متضائفین در قوه و فعل متکافئ هستند.
۳. فطرت و کشش فطری در ذمه وجود است و نمی‌تواند خطا باشد.
نتیجه این مقدمه‌ها این است که پس موجود کامل مطلق که همان خداست باید باشد.

🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/6147
...................................
🌐 @shobhe_net

BY پایگاه تخصصی شبهه