Sitpor.org سیتپـــــور

ویگنر می‌گوید:

In science, it is not speed that is the most important. It is the dedication, the commitment, the interest and the will to know something and to understand it — these are the things that come first.

میلان کوندرا هم در کتاب سبکی تحمل‌ناپذیر هستی به همین اشاره می‌کند.

خلاصه حکایت علم این است. عده‌ای می‌آیند و عده‌ای می‌روند و دست آخر اویی دانشمند می‌شود که یک جایی از عمرش تصمیم می‌گیرد که خود را وقف معبد علم کند. کم ندیده‌ام افرادی را که اگر در دانشگاه می‌ماندند آن وقت میشد بگویی خوش به حال ما در دانشگاه! اما باری بنا به ضروریات روحی یا مادی خود تصمیم گرفتند که وارد زمین بازی دیگری شوند.

برای دانشمند شدن داشتن آموزش کافی، مهارت یا استعداد کافی نیست. آن چه که از هر چیز مهم‌تر است روحیه‌ای است که نگذارد به کار دیگری فکر کنی. شاید کسی می‌تواند دانشمند شود که از نپرداختن به علم در عذاب باشد. کسی که روی صندلی‌اش بدون فکر کردن به یک مسئله علمی می‌تواند مدت‌ها آرام و قرار بگیرد حتما خارج از معبد علم زندگی راحت‌تر و جذاب‌تری را پیدا می‌کند. بی‌خود نیست که پلانک می‌گوید بر دروازه‌های معبد علم حک شده که «شما باید ایمان داشته باشید!» در چرخش روزگار، ممکن است هر کسی مسیرش به معبد علم بخورد. اما از میان آنان، کسی در معبد باقی می‌ماند که از اقامت در آن‌جا بیشترین لذت‌ را می‌برد ...

البته سوءتفاهم نشود، دانشگاه با معبد علم متفاوت است. فضای حرفه‌ای امروزی آکادمیا چیزهای دیگری را هم طلب می‌کند.

----------------------------------------------
@sitpor  |  sitpor.org
instagram.com/sitpor_media

Telegram

Sitpor.org سیتپـــــور

حکایت علم هم همین است. عده‌ای می‌آیند و عده‌ای می‌روند و دست آخر اویی دانشمند می‌شود که یک جایی از عمرش تصمیم می‌گیرد که خود را وقف معبد علم کند. کم ندیده‌ام افرادی را که اگر در دانشگاه می‌ماندند آن وقت میشد بگویی خوش به حال ما در دانشگاه! اما باری بنا به…

www.tgoop.com/sitpor/580

3.6K viewsedited  Dec 29, 2023 at 16:39

ویگنر می‌گوید:

In science, it is not speed that is the most important. It is the dedication, the commitment, the interest and the will to know something and to understand it — these are the things that come first.

میلان کوندرا هم در کتاب سبکی تحمل‌ناپذیر هستی به همین اشاره می‌کند.

خلاصه حکایت علم این است. عده‌ای می‌آیند و عده‌ای می‌روند و دست آخر اویی دانشمند می‌شود که یک جایی از عمرش تصمیم می‌گیرد که خود را وقف معبد علم کند. کم ندیده‌ام افرادی را که اگر در دانشگاه می‌ماندند آن وقت میشد بگویی خوش به حال ما در دانشگاه! اما باری بنا به ضروریات روحی یا مادی خود تصمیم گرفتند که وارد زمین بازی دیگری شوند.

برای دانشمند شدن داشتن آموزش کافی، مهارت یا استعداد کافی نیست. آن چه که از هر چیز مهم‌تر است روحیه‌ای است که نگذارد به کار دیگری فکر کنی. شاید کسی می‌تواند دانشمند شود که از نپرداختن به علم در عذاب باشد. کسی که روی صندلی‌اش بدون فکر کردن به یک مسئله علمی می‌تواند مدت‌ها آرام و قرار بگیرد حتما خارج از معبد علم زندگی راحت‌تر و جذاب‌تری را پیدا می‌کند. بی‌خود نیست که پلانک می‌گوید بر دروازه‌های معبد علم حک شده که «شما باید ایمان داشته باشید!» در چرخش روزگار، ممکن است هر کسی مسیرش به معبد علم بخورد. اما از میان آنان، کسی در معبد باقی می‌ماند که از اقامت در آن‌جا بیشترین لذت‌ را می‌برد ...

البته سوءتفاهم نشود، دانشگاه با معبد علم متفاوت است. فضای حرفه‌ای امروزی آکادمیا چیزهای دیگری را هم طلب می‌کند.

----------------------------------------------
@sitpor  |  sitpor.org
instagram.com/sitpor_media

BY Sitpor.org سیتپـــــور