tgoop.com/sodqaihaa/1819
Last Update:
🌀 اشتباه پنجم از سلسله باورهای اشتباه حول «نزار قبانی»
در یادداشت‌های پیشین یعنی اینجا و اینجا، به اشتباهات رایج راجع به «شاعر زن و شراب؛ نزار قبانی» اشاره کردیم.
انتشار کلیپی از شاعر خوب آیینی‌سرا، آقای محمد سهرابی، سبب شد که بخش جدیدی از این سلسله یادداشت را منتشر کنیم.
این گزاره غلط پیش از این هم توسط دیگر افراد، مطرح شده بود؛ لکن نه به این گستردگی.
این باور اشتباه، انتساب قصیده «سأل المخالف» به نزار قبانی است. این انتساب غیر‌صحیح، به رسانه‌های فارسی‌زبان هم اختصاصی ندارد و در بسیاری از تالارهای گفتگو و شبکه‌های اجتماعی عربی نیز ذکر شده است.
در مقدمه این شعر، عموماً، انگیزه سرایش آن، اینگونه نقل می شود که:
«جاء أحد المخالفین للشاعر السوري نزار قباني فقال له: هل للروافض مع الحسین من نسب؟ فلماذا یبکونه و قدمات و اکل علیه الدهر و شرب؟ فردّ علیه نزار قباني بقصیدة رائعة عن البکاء علی الحسین»
«یکی از مخالفانِ [مذهب تشیع] نزد نزار قبانی آمد و [به طعنه] گفت: آیا رافضی‌ها [شیعیان] نسبتی با حسین دارند؟ چرا پس از گذشت عصرها و قرون، هنوز هم بر او می‌گریند؟ پس نزار قبانی با سروده زیبایش پاسخ او را در دلیل گریه بر حسین، اینگونه داد: ...»
متن کامل قصیده را اینجا بخوانید.
این بیت از این شعر، شهرت بیشتری یافته است که:
إن لم یکن بین الحسین و بیننا
نسب، فیکفینا الرثاء له نسب...
اگر نسبت و خویشی، بین ما و حسین نیست
مرثیه ما در مصیبت او، برای نسبت و خویشی ما با او کافی است..
@sodqaihaa
اما شاعر اصلی این قصیده کیست؟!
این مرثیه را شاعری به نام «علی عبدالرسول الغسرة» از روستای بنی‌جمرة در بخش شمالی کشور بحرین سروده است. علی‌الظاهر پس از شهرت این قصیده و انتساب آن به نزار قبانی از علی عبدالرسول الغسرة پرسیده‌اند که چرا به صراحت این اشتباه را اعلام نمی‌کند و او اینگونه پاسخ می‌دهد که: «من این شعر را با هدف جلب شفاعت سیدالشهداء و ثواب آن در آخرت سروده‌ام و برایم اهمیتی ندارد که به نام چه کسی منتشر می شود»
البته این شرح، به معنای بی‌توجهی عاشقانه‌سرای بزرگ معاصر یعنی نزار قبانی به شخصیت جناب حسین بن علی و واقعه طف نیست. او در يکی دو مصاحبه یا شعر [حول محور مقاومت سوریه و فلسطین] به این موضوع اشاره می‌کند که شاید مشهورترین آنها این عبارات باشد:
سميتك الجنوب
يا لابساً عباءة الحسين
وشمس كربلاء
يا شجر الورد الذي يحترف الفداء
يا ثورة الأرض التقت بثورة السماء
يا جسداً يطلع من ترابه
قمحٌ وأنبياء
علی‌أی‌حال، آنچه که به آن یقین داریم این است که علی‌رغم شهرت انتساب این شعر به نزار قبانی، این مرثیه سروده علی عبدالرسول الغسرة شاعر کمتر‌شنیده‌شدهٔ بحرینی است.
تا بیان باور اشتباهی دیگر، درود و دوصد بدرود!
@sodqaihaa
BY صُدغَیها
Share with your friend now:
tgoop.com/sodqaihaa/1819