گلچین پروکسی سخن

✍آدم‌ها می‌آیند و می‌روند و حرف می‌زنند و قضاوت می‌کنند و قواره می‌گیرند و می‌برند و می‌دوزند و من؟ همچنان آرام و بی‌تفاوت نشسته‌ام و دارم به مسیر آرزوهای خودم فکر می‌کنم و حتی نگاه نمی‌کنم این آدمی که مقابل من ایستاده، برای زمین خوردن من چقدر تلاش کرده! منی که عادت دارم برای رؤیاهای خودم تلاش کنم و فرصتی ندارم برای فکر کردن به کنش‌ها و واکنش‌های بیهوده‌ای که دائما تغییر می‌کند...

آدم‌ها هستند و نیستند و مهربانند و نامهربانند و دلسوزند و دلسوز نیستند و من؟ دارم راه خودم را می‌روم و انرژی و زمان و تمرکزم را به جای تغییرات اقلیم احساسات و خلق و خوی آدم‌ها، روی جهان خودم گذاشته‌ام.
آدم‌ها مانند فصل‌های سال تغییر می‌کنند و من به مثابه‌ی کهنه درختی، پابرجا و ریشه در توانمندی‌های خویش، ایستاده‌ام و با گذار فصل‌ها، از بین نمی‌روم، پخته‌تر می‌شوم و تغییر می‌کنم.
آدم‌ها می‌آیند و می‌روند و شاخ و برگ‌های طاقت من، بیشتر می‌شود...

#نرگس_صرافیان_طوفان

پروکسی پروکسی پروکسی
🌐@tapproxy53

www.tgoop.com/tapproxy53/4906

628 viewsFeb 5 at 08:12

✍آدم‌ها می‌آیند و می‌روند و حرف می‌زنند و قضاوت می‌کنند و قواره می‌گیرند و می‌برند و می‌دوزند و من؟ همچنان آرام و بی‌تفاوت نشسته‌ام و دارم به مسیر آرزوهای خودم فکر می‌کنم و حتی نگاه نمی‌کنم این آدمی که مقابل من ایستاده، برای زمین خوردن من چقدر تلاش کرده! منی که عادت دارم برای رؤیاهای خودم تلاش کنم و فرصتی ندارم برای فکر کردن به کنش‌ها و واکنش‌های بیهوده‌ای که دائما تغییر می‌کند...

آدم‌ها هستند و نیستند و مهربانند و نامهربانند و دلسوزند و دلسوز نیستند و من؟ دارم راه خودم را می‌روم و انرژی و زمان و تمرکزم را به جای تغییرات اقلیم احساسات و خلق و خوی آدم‌ها، روی جهان خودم گذاشته‌ام.
آدم‌ها مانند فصل‌های سال تغییر می‌کنند و من به مثابه‌ی کهنه درختی، پابرجا و ریشه در توانمندی‌های خویش، ایستاده‌ام و با گذار فصل‌ها، از بین نمی‌روم، پخته‌تر می‌شوم و تغییر می‌کنم.
آدم‌ها می‌آیند و می‌روند و شاخ و برگ‌های طاقت من، بیشتر می‌شود...

#نرگس_صرافیان_طوفان

پروکسی پروکسی پروکسی
🌐@tapproxy53

BY گلچین پروکسی سخن