پایگاه جامع طب اسلامی

ألسَّلامُ عَلىٰ مَنْ جَعَلَ اللهُ الشّـِفآءَ فی تُرْبَتِهِ

💠 سلام بر آن کسى که خداوند شفا را در تربت او قرار داد

«عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: سَاَلْتُ اَبَا الْحَسَنِ (علیه‌السّلام) عَنِ الطِّینِ فَقَالَ اَکْلُ الطِّینِ حَرَامٌ مِثْلُ الْمَیْتَةِ وَ الدَّمِ وَ لَحْمِ الْخِنْزِیرِ اِلَّا طِینَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ (علیه‌السّلام) فَاِنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ اَمْناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ؛ 

 سعد بن سعد روایت کرده است: از امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) سوال کردم از خوردن خاک؛ فرمودند خوردن آن حرام است ... مگر خاک قبر امام حسین (علیه‌السلام)؛ به درستی که در آن شفای از هر دردی و امان از هر خوفی است.»

☘ باید به این نکته دقت کرد که بین دوا و شفا فرق است. تردیدی نیست که «شفا» به دست خداوند است؛ و این خداوند است که در برخی از چیزها شفا قرار داده است؛ از جمله در قرآن، عسل و تربت امام حسین علیه السلام

☘ شفاء؛ یعنی رسیدن و آمدن بهبودی. و می‌توان گفت شفاء امری است که با آمدنش درد پایان می‌یابد.
اما «دوا» که جمع آن «ادویه» می‌شود، به هر چیزی که بیماری را با آن درمان می‌کنند گفته می‌شود.

☘ خلاصه این که شفا یافتن؛ یعنی بهبودی از بیماری، حال گاهی بهبودی به وسیله مداوا و معالجه با دوا است و گاهی بدون مداوا و به وسیله دعا و... است؛ البته گاهی در محاوره به جای یکدیگر نیز به کار برده شده است؛ اما معنای حقیقی این دو باهم تفاوت دارند.


➕ پایگاه جامع طب اسلامی

@tebeslami_net

www.tgoop.com/tebeslami_net/2231

469 viewsedited  Jul 16, 2024 at 17:31

ألسَّلامُ عَلىٰ مَنْ جَعَلَ اللهُ الشّـِفآءَ فی تُرْبَتِهِ

💠 سلام بر آن کسى که خداوند شفا را در تربت او قرار داد

«عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: سَاَلْتُ اَبَا الْحَسَنِ (علیه‌السّلام) عَنِ الطِّینِ فَقَالَ اَکْلُ الطِّینِ حَرَامٌ مِثْلُ الْمَیْتَةِ وَ الدَّمِ وَ لَحْمِ الْخِنْزِیرِ اِلَّا طِینَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ (علیه‌السّلام) فَاِنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ اَمْناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ؛ 

 سعد بن سعد روایت کرده است: از امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) سوال کردم از خوردن خاک؛ فرمودند خوردن آن حرام است ... مگر خاک قبر امام حسین (علیه‌السلام)؛ به درستی که در آن شفای از هر دردی و امان از هر خوفی است.»

☘ باید به این نکته دقت کرد که بین دوا و شفا فرق است. تردیدی نیست که «شفا» به دست خداوند است؛ و این خداوند است که در برخی از چیزها شفا قرار داده است؛ از جمله در قرآن، عسل و تربت امام حسین علیه السلام

☘ شفاء؛ یعنی رسیدن و آمدن بهبودی. و می‌توان گفت شفاء امری است که با آمدنش درد پایان می‌یابد.
اما «دوا» که جمع آن «ادویه» می‌شود، به هر چیزی که بیماری را با آن درمان می‌کنند گفته می‌شود.

☘ خلاصه این که شفا یافتن؛ یعنی بهبودی از بیماری، حال گاهی بهبودی به وسیله مداوا و معالجه با دوا است و گاهی بدون مداوا و به وسیله دعا و... است؛ البته گاهی در محاوره به جای یکدیگر نیز به کار برده شده است؛ اما معنای حقیقی این دو باهم تفاوت دارند.


➕ پایگاه جامع طب اسلامی

@tebeslami_net

BY پایگاه جامع طب اسلامی