شبکه‌ی سمن‌های میراثی استان تهران

سخنی درباره‌ی رویدادهای اخیر در شبکه، به قلم بنیادگذار شبکه و بازرس کنونیِ آن


هم‌وندان گرامی شبکه‌ی سمن‌های میراثی استان تهران!
دوستانی از ما (بازرس و شورای مرکزی شبکه) درباره‌ی کانال تلگرامی‌ای که عیناً با همین نام و نشانِ شبکه مدتی است فعال است سوال کردند. در نشستِ اخیر شورای مرکزی قرار شد که به جهتِ روشن‌سازیِ موضوع متنی تهیه شود که نوشتن آن از سوی یارانِ شورای مرکزی بر دوش من گذارده شد. [...]

همان‌گونه که آگاهی دارید، هنگامی که در سال ۱۳۹۵ تصمیم به تشکیلِ شبکه گرفته و آن را با دوستانی که فعال انجمنی بودند مطرح کردم هدفم بالاتر بردن سطحِ کنشگری در این حوزه از انجمن‌ها به جایی که برآمده از هم‌افزاییِ آنان باشد بود تا هم تبادل تجربه‌های انجمنی صورت گیرد و هم آن‌که در پی‌گیریِ مطالبات از سازمان‌های دولتی میان ما هماهنگی باشد [...]

در این‌باره بنگرید به این یادداشت.

از این رو، با همکاری «امور مجامع و تشکل‌های مردم‌نهاد سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری»، که ریاستش را جناب آقای حسین الله‌بداشتی بر عهده داشت که به تازگی نیز باز به این سِمَت منصوب شده است، اما مستقل از آن ‌نشستی (در تالار آن اداره‌کل ـ ۲۴ خرداد) و نیز پیش‌مجمعی (در تالار موزه‌ی فرش ـ ۲۴ تیرماه) گذاشته و در آن موضوعِ ایجادِ شبکه را با نمایندگان سمن‌هایی که می‌شناختم طرح کردم که با استقبال روبه‌رو شد. تا این‌که سرانجام مجمع عمومی شبکه را برگزار کردیم (در تالار فجر سازمان میراث فرهنگی ـ هفدهم شهریور ۱۳۹۵) و این نهاد با حضور نمایندگانِ ۳۲ تشکل میراثی که از سوی انجمن‌های‌شان نامه‌ی معرفی و نیز مستنداتِ آن انجمن را آورده بودند رسمیت یافت.

[...] آقای لطفی که پس از پیش‌مجمع همواره در کنارم حضور داشت هم در دوره‌ی یک‌ساله‌ی نخست و هم در دوره‌ی دو ساله‌ی بعدش در شورای مرکزی برای دبیرکلیِ شبکه به رقابت با من پرداخت که جای تشکر دارد. برای سال نخست، نوعی هم‌گرایی میانِ دوستانِ شورای مرکزی، با توجه به پیشینه‌ی من در شکل دادنِ شبکه، وجود داشت که من دبیرکل شوم و من هم چون هنوز شبکه ثبات حقوقی و شکلی نیافته بود و نمی‌خواستم از اهدافِ مورد نظرم، که در اساس‌نامه جنبه‌ی رسمی یافته بود، خارج شود آمادگیِ دبیرکلی را داشتم اما با پیشنهاد آقای لطفی انتخابات دبیرکل از همان آغاز از روند دوستانه خارج شده و جنبه‌ی رسمی و رأی‌گیریِ پنهانی گرفت و ایشان در بار نخست با دو رأیی که خودش و من به خودش داده بودیم و در دور بعدی با اضافه شدنِ رأی یکی دیگر از دوستان نتوانست آرای لازم را برای دبیرکلی کسب کند، اما با این حال از او خواستم کمی تأمل کند تا برای سال سوم شبکه من نامزدِ دبیرکلی نشده و او دبیرکل گردد که چنین شد.

[...] برابر اساس‌نامه‌ی شبکه، که خوشبختانه در این سال‌ها با وجود غیرقانونی بودنِ شبکه همواره موردِ توافقِ اعضا قرار داشت و نخِ تسبیحِ شبکه است، نمایندگان سمن‌ها نمی‌توانستند بیش از دو دوره به صورت پیوسته در شورای مرکزی حضور داشته باشند. [...]

در این مدت [...] دخالتی در اداره‌ی شبکه نداشتم هر چند از آن‌جایی که سه سال از عمرم را به بنای آن گذرانده بودم در همه‌ی مجمع‌های عمومی شرکت کرده و با لطف دوستان اگر فرصتی برای سخن گفتن می‌یافتم هدف‌های تشکیلِ شبکه را یادآوری می‌کردم.

سرانجام در هشتمین مجمع عمومی شبکه (شانزدهم اسفند ۱۴۰۲) به دعوتِ دوستانم خانم‌ها پورابراهیمی (نماینده‌ی انجمن پارسیگان مهربوم) و رستمی‌شکوه (نماینده‌ی انجمن افراز و برگزیده‌ی کارگروه میراث ناملموس) که در شورای مرکزی حضور داشتند و می‌گفتند شبکه از اصول خود، که حضور نمایندگانِ حقوقی است، خارج شده [...] نامزد بازرسی شدم و به این ترتیب، آقای لطفی که نمی‌توانست دوباره نامزدِ شورای مرکزی شود و می‌خواست این بار بازرس گردد از آن کناره گرفت، هر چند زیر نام روابط عمومیِ کارگروه اداره‌ی سه کارگروه را مدیریت می‌کرد [...]

در این مدت، با وجود همه‌ی بهانه‌گیری‌ها و به تشنج کشیدن‌های نشست‌های شورای مرکزی بر دستِ دبیر کارگروه صنایع دستی، سرکار خانم توسلی، و همراهیِ دبیر کارگروه میراث فرهنگی، سرکار خانم ساکی (در موردهایی بسیار ابتدایی چون نوشتن صورت‌جلسه یا دستور جلسه یا جای جلسه یا تغییر نام کارگروه میراث معنوی به ناملموس و...)، به احترام فعالیت‌های‌شان کار به تنشی بنیادین نکشید و روابط دوستانه حاکم بود، به‌ویژه آن که دستِ این افراد در برگزاری نشست‌های‌شان و حتا قرار گذاشتن با معاونت مربوط در میراث فرهنگی کاملاً باز بود و هیچ عضوی از شورای مرکزی و نیز من در کارشان دخالتی نداشتیم.

[...] این وضعیت و همکاری‌ها ادامه داشت تا به ناگاه در اوایل مهرماه خانم ساکی نامه‌ای را در گروه تلگرامی شورای مرکزی با نام خودش و خانم توسلی و آقای وثایق و نیز آقای اصول‌فلاح [...] در پای آن نامه، گذارد که، از جمله: 👇

@tehranmiras

Telegram

شبکه‌ی سمن‌های میراثی استان تهران

گام دوم تقویتِ مردم‌سالاری؛ شبکه‌سازی اصولیِ انجمن‌ها
| علیرضا افشاری | دبیر شبکه انجمن‌های میراثی استان تهران|
... نفسِ تشکیلِ شبکه‌ها یک ضرورت است: ١- رودررویی با ابعاد فاجعه‌بار نابودی میراث فرهنگی و طبیعی کشور با کوشش‌های تک‌انجمنی امکان‌پذیر نیست؛…

www.tgoop.com/tehranmiras/1233

1.5K viewsJan 18 at 16:04

سخنی درباره‌ی رویدادهای اخیر در شبکه، به قلم بنیادگذار شبکه و بازرس کنونیِ آن


هم‌وندان گرامی شبکه‌ی سمن‌های میراثی استان تهران!
دوستانی از ما (بازرس و شورای مرکزی شبکه) درباره‌ی کانال تلگرامی‌ای که عیناً با همین نام و نشانِ شبکه مدتی است فعال است سوال کردند. در نشستِ اخیر شورای مرکزی قرار شد که به جهتِ روشن‌سازیِ موضوع متنی تهیه شود که نوشتن آن از سوی یارانِ شورای مرکزی بر دوش من گذارده شد. [...]

همان‌گونه که آگاهی دارید، هنگامی که در سال ۱۳۹۵ تصمیم به تشکیلِ شبکه گرفته و آن را با دوستانی که فعال انجمنی بودند مطرح کردم هدفم بالاتر بردن سطحِ کنشگری در این حوزه از انجمن‌ها به جایی که برآمده از هم‌افزاییِ آنان باشد بود تا هم تبادل تجربه‌های انجمنی صورت گیرد و هم آن‌که در پی‌گیریِ مطالبات از سازمان‌های دولتی میان ما هماهنگی باشد [...]

در این‌باره بنگرید به این یادداشت.

از این رو، با همکاری «امور مجامع و تشکل‌های مردم‌نهاد سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری»، که ریاستش را جناب آقای حسین الله‌بداشتی بر عهده داشت که به تازگی نیز باز به این سِمَت منصوب شده است، اما مستقل از آن ‌نشستی (در تالار آن اداره‌کل ـ ۲۴ خرداد) و نیز پیش‌مجمعی (در تالار موزه‌ی فرش ـ ۲۴ تیرماه) گذاشته و در آن موضوعِ ایجادِ شبکه را با نمایندگان سمن‌هایی که می‌شناختم طرح کردم که با استقبال روبه‌رو شد. تا این‌که سرانجام مجمع عمومی شبکه را برگزار کردیم (در تالار فجر سازمان میراث فرهنگی ـ هفدهم شهریور ۱۳۹۵) و این نهاد با حضور نمایندگانِ ۳۲ تشکل میراثی که از سوی انجمن‌های‌شان نامه‌ی معرفی و نیز مستنداتِ آن انجمن را آورده بودند رسمیت یافت.

[...] آقای لطفی که پس از پیش‌مجمع همواره در کنارم حضور داشت هم در دوره‌ی یک‌ساله‌ی نخست و هم در دوره‌ی دو ساله‌ی بعدش در شورای مرکزی برای دبیرکلیِ شبکه به رقابت با من پرداخت که جای تشکر دارد. برای سال نخست، نوعی هم‌گرایی میانِ دوستانِ شورای مرکزی، با توجه به پیشینه‌ی من در شکل دادنِ شبکه، وجود داشت که من دبیرکل شوم و من هم چون هنوز شبکه ثبات حقوقی و شکلی نیافته بود و نمی‌خواستم از اهدافِ مورد نظرم، که در اساس‌نامه جنبه‌ی رسمی یافته بود، خارج شود آمادگیِ دبیرکلی را داشتم اما با پیشنهاد آقای لطفی انتخابات دبیرکل از همان آغاز از روند دوستانه خارج شده و جنبه‌ی رسمی و رأی‌گیریِ پنهانی گرفت و ایشان در بار نخست با دو رأیی که خودش و من به خودش داده بودیم و در دور بعدی با اضافه شدنِ رأی یکی دیگر از دوستان نتوانست آرای لازم را برای دبیرکلی کسب کند، اما با این حال از او خواستم کمی تأمل کند تا برای سال سوم شبکه من نامزدِ دبیرکلی نشده و او دبیرکل گردد که چنین شد.

[...] برابر اساس‌نامه‌ی شبکه، که خوشبختانه در این سال‌ها با وجود غیرقانونی بودنِ شبکه همواره موردِ توافقِ اعضا قرار داشت و نخِ تسبیحِ شبکه است، نمایندگان سمن‌ها نمی‌توانستند بیش از دو دوره به صورت پیوسته در شورای مرکزی حضور داشته باشند. [...]

در این مدت [...] دخالتی در اداره‌ی شبکه نداشتم هر چند از آن‌جایی که سه سال از عمرم را به بنای آن گذرانده بودم در همه‌ی مجمع‌های عمومی شرکت کرده و با لطف دوستان اگر فرصتی برای سخن گفتن می‌یافتم هدف‌های تشکیلِ شبکه را یادآوری می‌کردم.

سرانجام در هشتمین مجمع عمومی شبکه (شانزدهم اسفند ۱۴۰۲) به دعوتِ دوستانم خانم‌ها پورابراهیمی (نماینده‌ی انجمن پارسیگان مهربوم) و رستمی‌شکوه (نماینده‌ی انجمن افراز و برگزیده‌ی کارگروه میراث ناملموس) که در شورای مرکزی حضور داشتند و می‌گفتند شبکه از اصول خود، که حضور نمایندگانِ حقوقی است، خارج شده [...] نامزد بازرسی شدم و به این ترتیب، آقای لطفی که نمی‌توانست دوباره نامزدِ شورای مرکزی شود و می‌خواست این بار بازرس گردد از آن کناره گرفت، هر چند زیر نام روابط عمومیِ کارگروه اداره‌ی سه کارگروه را مدیریت می‌کرد [...]

در این مدت، با وجود همه‌ی بهانه‌گیری‌ها و به تشنج کشیدن‌های نشست‌های شورای مرکزی بر دستِ دبیر کارگروه صنایع دستی، سرکار خانم توسلی، و همراهیِ دبیر کارگروه میراث فرهنگی، سرکار خانم ساکی (در موردهایی بسیار ابتدایی چون نوشتن صورت‌جلسه یا دستور جلسه یا جای جلسه یا تغییر نام کارگروه میراث معنوی به ناملموس و...)، به احترام فعالیت‌های‌شان کار به تنشی بنیادین نکشید و روابط دوستانه حاکم بود، به‌ویژه آن که دستِ این افراد در برگزاری نشست‌های‌شان و حتا قرار گذاشتن با معاونت مربوط در میراث فرهنگی کاملاً باز بود و هیچ عضوی از شورای مرکزی و نیز من در کارشان دخالتی نداشتیم.

[...] این وضعیت و همکاری‌ها ادامه داشت تا به ناگاه در اوایل مهرماه خانم ساکی نامه‌ای را در گروه تلگرامی شورای مرکزی با نام خودش و خانم توسلی و آقای وثایق و نیز آقای اصول‌فلاح [...] در پای آن نامه، گذارد که، از جمله: 👇

@tehranmiras

BY شبکه‌ی سمن‌های میراثی استان تهران