tgoop.com/tondar_anjoman_padeshahi/19860
Last Update:
مضمون بسياري از آيات قرآن، با واقعيات مسلم ناسازگاري دارد و بسياري از احکام آن نيز در اثر ناديده گرفتن واقعيات صادر شده است. در اينجا به چند نمونه اشاره مي کنم
آية 79 سورة نساء مي‌گويد
هر بدي يا شري كه به تو رسد،از جانب خود تو است
آية 30 سورة شوري نيز مي‌گويد
و هر مصيبتي كه به شما رسد، به سبب كارهايي خطاها و گناهاني است كه خودتان كرده‌ايد
آيا افرادي كه معلول و ناقص‌الخلقه بدنيا مي‌آيند و يك عمر بايد اين عذاب و مصيبت را تحمل كنند، چوب اعمال خطا و گناه‌آلود خود را مي‌خورند؟
مگر اينكه بگوييم گناه كردن در شكم مادر نيز امكان‌پذير است و اين افراد در دوران جنيني و در شكم مادرشان مرتكب بعضي خطاها و گناهان شده‌اند؟
ممكن است بگوييد كه اين افراد چوب خطاها و گناهان پدر و مادرشان را مي‌خورند
اما اين توجيه سه مشكل عمده دارد اول اينكه بر خلاف مدعاي مطرح شده در آيات فوق است، دوم اينكه با عدل الهي ناسازگار است، و سوم اينكه فقط در بعضي موارد مي‌تواند صادق باشد،نه همة موارد. بسيار اتفاق افتاده است كه زن و شوهري سالم، مؤمن و متدين حتي با آنكه در طول دوران بارداري زن، رعايت همة اصول بهداشتي را كرده‌اند
بر اثر عوامل ژنتيكي و غيرارادي، فرزندشان ناقص بدنيا آمده است.
از اينها گذشته گاهي حوادث طبيعي مانند زلزله، شهري را ويران مي‌كند و هزاران مرد و زن پير و جوان و مؤمن و كافر را مي‌كشد و هزاران كودك و نوجوان را زخمي يا معلول و در مواردي يتيم مي‌كند و به عبارتي تر و خشك را با هم مي‌سوزاند. آيا در اينجا مي‌توان گفت كه مصيبت وارد شده به كودكان و نوجوانان ـ كه به سن تكليف نرسيده و لذا قابل مؤاخذه نيستند
نيز در اثر خطاها و گناهان آنها بوده است؟ مرگ پدر و مادر براي هر انساني يک مصيبت دردناک و اندوهبار است.
حال آيا مي‌توان گفت که اين مصيبت در اثر گناهان فرزندان است؟
و آيا اگر بنا به فرض، فرزندان معصوم باشند، پدر و مادر عمر جاودانه مي‌يابند و نمي‌ميرند؟
در سراسر قرآن، اين احتمال كه ممكن است شخصي نه از روي عناد و لجاج و هواي نفس، بلكه صرفاً به دلايل عقلي و معرفتي و با انگيزه‌هاي انساني و صادقانه منكر حقانيت مدعيان پيامبري و تعاليم آنها (مانند وجود معاد و مجازات اخروي) شود، ناديده گرفته شده و اين خطايي است عظيم و نابخشودني. نگاه كنيد به آيات 10 تا 14 سورة مطففين:
در آن روز قيامت واي بر تكذيب‌كنندگان آنان كه روز حساب و پاداش را دروغ مي‌شمرند؛ و آن را دروغ نينگارد مگر هر تجاوزگر گنه‌پيشه‌اي؛ كه هرگاه آيات ما بر او خوانده شود، گويد: افسانه‌هاي پيشينيان است؛ نه چنان است كه مي‌گويند، بلكه آنچه مي‌كردندگناهانشان بر دلهايشان چيره شده و آنها را پوشانده زنگار بسته است.
بر طبق آيات فوق، منكران معاد بدون استثناء، افرادي متجاوز و گناهكار هستند و اعمال متجاوزانه و گناهكارانه آنها چشم دلشان را كور و از ديدن حقيقت محروم كرده است.
آية 49 سورة عنكبوت نيز منكران را به همين ديده مي‌نگرد و مي‌گويد:
فقط ستمكاران آيات ما را تكذيب مي‌كنند.
مطابق اين آيه نيز همه مخالفان و منتقدان قرآن ستمگرند. بي‌خود نيست كه قرآن در بيش از يكصد آيه، كافران و تكذيب‌كنندگان آيات قرآن را به عذاب جاوداني در جهنم تهديد مي‌كند، اما حتي يك بار افراد حق‌جو و صادق را كه فقط به دلايل معرفتي، منكر آيات مي‌شوند، استثناء نكرده است.
گويي همة مخالفان و منكران از روي عناد و لجاج و هواي نفس و دنياپرستي وحقانيت پيامبر و كتاب او را نمي‌پذيرند.
کافران و مشرکان در همه جاي قرآن، افرادي کر و کور و لال و سفيه و بي‌شعور و مغرور و معرفي مي‌شوند.
اما اين داوري ناعادلانه، هم با واقعيت مسلّم ناسازگار است و هم با اصول اخلاقي زيرا اولاً بسياري از مخالفان پيامبران و منكران معاد، انسان‌هايي عاقل، دانشمند، فهميده، حق‌جو و مقيّد به اصول اخلاقي و ارزش‌هاي انساني‌اندنه متجاوز و ستمكار و گنه‌پيشه و علت مخالفت آنان با تعاليم پيامبران مانند معاد نامدلّل بودن اين تعاليم و يا ناكافي بودن دلايل ارائه شده براي اثبات آنها از ديدگاه همين منكران است و ثانياً متهم كردن مخالفان به تجاوزگر و ستمكار و گنه‌پيشه‌بودن و اينكه گرد گناه و آلودگي بر روي دل آنها نشسته و آنها را كور كرده، بيرون كردن حريف است از ميدان، به خلاف قاعدة بازي. در چنين وضعي آنها نيز مي‌توانند طرف مقابل يعني پيامبران و يا پيروان آنها را به خيالاتي بودن، توهم زده بودن، شعر گفتن، هذيان گفتن و يا در بهترين حالت فريب خورده بودن متهم كنند.
⚜️برای نابودی جمهوری اهریمنی اسلامی به #انجمن_پادشاهی_ایران بپیوندید
💯 #ما_تمامش_میکنیم
💢 #تندر_مرگ_جمهوری_اسلامی است
Https://tondar.info
@tondar_anjoman_padeshahi
@r50107