انجمن پادشاهی ایران تندر

تعلیم و تربیت قطاری
✍️ الف....ح
قطارآموزش، به زودی روی ریل مهرماه، به حرکت در می آید تا میلیون ها مـسافر را در واگن های قزمیت خود به سمت آرمان شهری ببرد که خود در انتخاب آن کمتر اراده ای ندارند.
سال هاست نظام آموزشی ایران،  کارخانه ای دارد  که کالاهایش را توده ای و فله ای تولید و  ژله ای عرضه می کند.
فردیت، استعداد، فرهنگ، جغرافیا  و سایر وجوه تمایز  در سیاست گذاری آموزش ایران  تقریبا جایگاهی ندارد. همه چیز از پیش تعیین شده است . سوزن بانان فقط حق انتخاب یک ریل مشخص را دارند و مسیر، آغاز ، پایان، و ایستگاه ها، حکمی ازلی و ابدی دارند. این فرآیند، تکرار و  بازآفرینی آشی است که ماده اصلی آن،  همان کشک خاله جان است. گویی اینجا کارخانه ای است که همه تولیدی های آن باید  یکسان ، یک شکل و رونوشت هم باشد.
در این یاسای  آموزشی، کودک شش ساله دبستانی تابع همان قواعدی است که جوان ۱۷ ساله دبیرستانی.  دانش آموز مناطق کویری، همان غذای آموزشی  هم وطنانش در سرزمین های  کوهستانی  را تناول می کند.
محتوا، شیوه و قالب آموزش در کردستان با خوزستان، تهران و گیلان ازیک جنس و یک قماش است. بی هیچ تفاوتی. البته تا چشم کار می کند رنگ، و دکوراسیون واگن های این قطا ر و قیمت بلیط های آنها، متنوع است؛ غیرانتفاعی، نمونه دولتی، نمونه مردمی، هیئت امنایی، تیزهوشان،   شاهد و ... واگن آخری هم که شبیه به  انباری متروکه است، دولتی.
درهمه این غرفه ها برای آینده ای که شایدآموخته های کنونی در آن، دمده و بی مصرف باشد، حال کودکان ، نوجوانان و جوانان بخوبی گرفته می شود. واگن بانان پیوسته به انباشت داده ها و بازتکرار فرآورده هایی مشغول هستند که بیشترآنها ازطریق خانه، کوچه، فیلم  کارتونی  و ... بی نقمت کلاس درس و بدون پرداخت شهریه هایی با برند تقلبی مشارکت نیز قابل دستیابی هستند.ش
آری،  تربیت قطاری یعنی پرداخت و دریافت سلبی؛ یعنی نسخه واحد برای همه پیچیدن. یعنی دوختن لباس همسان برای قامت همه شخصیت ها و استعدادها.
بسته های این کارگاه آموزشی در زمینه تولید  انسان توانمند و اجتماعی، پر از خالی است. در این پودمان، دودمانِ مهارت هایی نظیر : رواداری، صلح جویی، مشارکت پذیری، همگرایی، شکیبایی و ... منقرض شده است.  از همان سال اول دبستان، همه اسب ها برای خدمت به مافیای کنکور و تجارت کتاب های کمک آموزشی،  زین شده است. دراین بافتمان،  تمرینی در زمینه هم زیستی مدنی، حل مسئله، تفکر منطقی،  مدارا، رواداری و ... صورت نمی گیرد. دراینجا بازار طوطی گری و تکرار، پررونق است.. در اینجا همه چیز هست جز تمرین زندگی واقعی. جز آموزش ِ همواره آموختن و جز تمرین همزیستی اجتماعی. در اینجا عالمان بی عمل بازنشر می شوند تا  در آینده بتوانند روی زنبورهای بی عسل را کم کنند..
ازهمان نقطه شروع، مدارآموزش به جای شیوه های رویانی و مشارکت محور برمدار رقابت متنازعانه بنا نهاده می شود. دانش آموزان ازهمین جا می آموزند بخورند تا خورده نشوند؛ کژتابی شخصیتی را بازآفرینی می نمایند و املای انفراد، خودمحوری و دیگرستیزی را بر لوح اندیشه، انشا می کنند.  یاد می گیرند سوار بر کُرند توجیه و چرمه تفسیر، مصالح جمع را گوی چوگان منافع خود کنند و نامش را هم خدمت به خدا و خلق او  بگذارند. می آموزند نهنبانی از تزویر بر داشته های خود  قرار دهند تا در تنازع برای بقا، کسی آنها را پس نزند.دراین زمین تمرینی، مشق می کنند سیاست پیشگانی شوند که در مسابقه کسب قدرت، منافع ملی را به ثمن بخس بفروشند. بندبازان آکروبات و مشاطگانی چیره دست می گردند که در سلوک قاف قدرت، عجوزه ای سترون را با صورتک «خدمت» بزک نموده، برای حجله آرزوهای ملت نامزد کنند تا در زفاف آمالشان به ریش مردم بخندند.
مردمانی می شوند که با قساوت به قضاوت هم می پردازند و بر قلب موفقیت دیگران، خنجر حسادت می زنند. گواژه و  تمسخر  سرمایه های نمادین، سرگرمی آنها می گردد.  در جستار کمال خواهی، مَرکبشان مویه است و از پویه، روی برمی تابند و هریک بسیارند و متکثر در تولید چهره های مناسب حال و مقام.
نگاهی به گفتمان ها و گفتگوهایَ  گلادیاتوری، روابط و مناسبات رفتاری هنرمندان، ورزشکاران، سیاست پیشگان، صاحب منصبان، فرهنگیان، نمایندگان مجلس و مردم عادی بیندازیم تا معلوم شود این مدعا، رنگ واقعیت دارد یا همچون پوچ، عالی است!؟

#جمهوری_اسلامی_نابود_باید_گردد
#آیین_ریشەای
📍اخبار، نظرات و ایده های خود در حوزه مسایل صنفی و آموزشی را از طریق آی‌دی زیر به اشتراک بگذارید:
@r50107
به انجمن پادشاهی ایران-تندر بپیوندید:
@tondar_anjoman_padeshahi
@r50107

www.tgoop.com/tondar_anjoman_padeshahi/20370

316 viewsSep 24 at 09:09

تعلیم و تربیت قطاری
✍️ الف....ح
قطارآموزش، به زودی روی ریل مهرماه، به حرکت در می آید تا میلیون ها مـسافر را در واگن های قزمیت خود به سمت آرمان شهری ببرد که خود در انتخاب آن کمتر اراده ای ندارند.
سال هاست نظام آموزشی ایران،  کارخانه ای دارد  که کالاهایش را توده ای و فله ای تولید و  ژله ای عرضه می کند.
فردیت، استعداد، فرهنگ، جغرافیا  و سایر وجوه تمایز  در سیاست گذاری آموزش ایران  تقریبا جایگاهی ندارد. همه چیز از پیش تعیین شده است . سوزن بانان فقط حق انتخاب یک ریل مشخص را دارند و مسیر، آغاز ، پایان، و ایستگاه ها، حکمی ازلی و ابدی دارند. این فرآیند، تکرار و  بازآفرینی آشی است که ماده اصلی آن،  همان کشک خاله جان است. گویی اینجا کارخانه ای است که همه تولیدی های آن باید  یکسان ، یک شکل و رونوشت هم باشد.
در این یاسای  آموزشی، کودک شش ساله دبستانی تابع همان قواعدی است که جوان ۱۷ ساله دبیرستانی.  دانش آموز مناطق کویری، همان غذای آموزشی  هم وطنانش در سرزمین های  کوهستانی  را تناول می کند.
محتوا، شیوه و قالب آموزش در کردستان با خوزستان، تهران و گیلان ازیک جنس و یک قماش است. بی هیچ تفاوتی. البته تا چشم کار می کند رنگ، و دکوراسیون واگن های این قطا ر و قیمت بلیط های آنها، متنوع است؛ غیرانتفاعی، نمونه دولتی، نمونه مردمی، هیئت امنایی، تیزهوشان،   شاهد و ... واگن آخری هم که شبیه به  انباری متروکه است، دولتی.
درهمه این غرفه ها برای آینده ای که شایدآموخته های کنونی در آن، دمده و بی مصرف باشد، حال کودکان ، نوجوانان و جوانان بخوبی گرفته می شود. واگن بانان پیوسته به انباشت داده ها و بازتکرار فرآورده هایی مشغول هستند که بیشترآنها ازطریق خانه، کوچه، فیلم  کارتونی  و ... بی نقمت کلاس درس و بدون پرداخت شهریه هایی با برند تقلبی مشارکت نیز قابل دستیابی هستند.ش
آری،  تربیت قطاری یعنی پرداخت و دریافت سلبی؛ یعنی نسخه واحد برای همه پیچیدن. یعنی دوختن لباس همسان برای قامت همه شخصیت ها و استعدادها.
بسته های این کارگاه آموزشی در زمینه تولید  انسان توانمند و اجتماعی، پر از خالی است. در این پودمان، دودمانِ مهارت هایی نظیر : رواداری، صلح جویی، مشارکت پذیری، همگرایی، شکیبایی و ... منقرض شده است.  از همان سال اول دبستان، همه اسب ها برای خدمت به مافیای کنکور و تجارت کتاب های کمک آموزشی،  زین شده است. دراین بافتمان،  تمرینی در زمینه هم زیستی مدنی، حل مسئله، تفکر منطقی،  مدارا، رواداری و ... صورت نمی گیرد. دراینجا بازار طوطی گری و تکرار، پررونق است.. در اینجا همه چیز هست جز تمرین زندگی واقعی. جز آموزش ِ همواره آموختن و جز تمرین همزیستی اجتماعی. در اینجا عالمان بی عمل بازنشر می شوند تا  در آینده بتوانند روی زنبورهای بی عسل را کم کنند..
ازهمان نقطه شروع، مدارآموزش به جای شیوه های رویانی و مشارکت محور برمدار رقابت متنازعانه بنا نهاده می شود. دانش آموزان ازهمین جا می آموزند بخورند تا خورده نشوند؛ کژتابی شخصیتی را بازآفرینی می نمایند و املای انفراد، خودمحوری و دیگرستیزی را بر لوح اندیشه، انشا می کنند.  یاد می گیرند سوار بر کُرند توجیه و چرمه تفسیر، مصالح جمع را گوی چوگان منافع خود کنند و نامش را هم خدمت به خدا و خلق او  بگذارند. می آموزند نهنبانی از تزویر بر داشته های خود  قرار دهند تا در تنازع برای بقا، کسی آنها را پس نزند.دراین زمین تمرینی، مشق می کنند سیاست پیشگانی شوند که در مسابقه کسب قدرت، منافع ملی را به ثمن بخس بفروشند. بندبازان آکروبات و مشاطگانی چیره دست می گردند که در سلوک قاف قدرت، عجوزه ای سترون را با صورتک «خدمت» بزک نموده، برای حجله آرزوهای ملت نامزد کنند تا در زفاف آمالشان به ریش مردم بخندند.
مردمانی می شوند که با قساوت به قضاوت هم می پردازند و بر قلب موفقیت دیگران، خنجر حسادت می زنند. گواژه و  تمسخر  سرمایه های نمادین، سرگرمی آنها می گردد.  در جستار کمال خواهی، مَرکبشان مویه است و از پویه، روی برمی تابند و هریک بسیارند و متکثر در تولید چهره های مناسب حال و مقام.
نگاهی به گفتمان ها و گفتگوهایَ  گلادیاتوری، روابط و مناسبات رفتاری هنرمندان، ورزشکاران، سیاست پیشگان، صاحب منصبان، فرهنگیان، نمایندگان مجلس و مردم عادی بیندازیم تا معلوم شود این مدعا، رنگ واقعیت دارد یا همچون پوچ، عالی است!؟

#جمهوری_اسلامی_نابود_باید_گردد
#آیین_ریشەای
📍اخبار، نظرات و ایده های خود در حوزه مسایل صنفی و آموزشی را از طریق آی‌دی زیر به اشتراک بگذارید:
@r50107
به انجمن پادشاهی ایران-تندر بپیوندید:
@tondar_anjoman_padeshahi
@r50107

BY انجمن پادشاهی ایران تندر