tgoop.com/usb_paradaym/591
Last Update:
بیش از یک ماه است که با اعلامِ خبر ورود #کرونا_ویروس به ایران، از شهروندان خواسته می‌شود در خانه‌های خود بمانند. بسیاری از مردم اما ظاهراً بدون توجه به این توصیه، بیرون می‌آیند، کار می‌کنند، به سفر یا تفریح می‌روند و تو گویی، هیچ باکی از بیماری و حتی مرگ ندارند! در این بین، صفحات اجتماعی را که مرور می‌کنی، آن‌ها را سرشار از تحقیر و توهین به این مردم مـی‌بینی. اخبار یکی دو روز گذشته نیز حکایت از اجرای طرح موسوم به #فاصله‌گذاری_اجتماعی دارد؛ طرحی که هدف آن کاهش عبور و مرور، و ترغیبِ شهروندان به عدم خروج از خانه و حضور نیافتن در اجتماعات است. اما به‌راستی آن‌هایی که ظاهراً به توصیه #در_خانه_بمانید توجهی ندارند، کیستند و چرا این‌گونه می‌کنند؟
من تصور می‌کنم، بخشی از پاسخِ این سوال، اتفاقاً در همین «فاصله‌گذاری اجتماعی» نهفته است؛ امری که نه دیروز و امروز، بلکه مدت‌هاسـت آن را آغاز کرده‌ایم؛ فاصله‌ای که محصولِ نشنیدن‌ها، ندیدن‌ها، عدم مفاهمه و درک متقابل در جامعه‌ای است که به‌جای میلِ «شناخت»، بیشتر عطشِ «قضاوت» دارد.
برای مردمانی که آن‌ها را با ندیدن و نشنیدن، به حاشیه رانده‌ایم، طرد کرده‌ایم و تنها گذاشته‌ایم؛ برای مردمانی که آن‌ها را قضاوت و شاید تحقیر کرده‌ایم، چه‌بسا این فرصتی برای «فریاد» و «هم‌آوردطلبی» است.
من برقراری فاصله فیزیکی را ناگزیر می‌بینیم، اما احساس می‌کنم ما امروز برای عبور از «بحران» و بیش از هر زمان دیگری، به برداشتنِ فاصله‌های اجتماعی و شناختی نیاز داریم.
#بهروز_روستاخیز | شنبه ۹ فروردین ماه ۱۳۹۹
T.me/usb_paradaym
BY "انجمن علمی علوم اجتماعی دانشگاه سیستان وبلوچستان"
Share with your friend now:
tgoop.com/usb_paradaym/591