Vahid rajabloo

از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان نمی خواهم قدیسی باشم تا با شمایلی که خدا من رو آفریده ، آدم های سالم با دیدنم یادی از او کنند و شکری به جا بیاوردند و اگر دیگر خیلی خواستند انسانیت به خرج دهند کمی ترحم کلامی و لبخندهای از سر دلسوزی بزنند یا چیزی برایم کنار بگذارند که همیشه در حد یک قول انجام نشده باقی بماند.
ولی می دانید چیست؟
من هم همان اندازه که سهمی از فرشته و شیطان درون هر آدمیست از آنها سهم دارم . من نه قدیسم نه تندیسی که خدا برای افراد سالم خلق کرده تا موجبات شکرشان را فراهم کند.
من انسانی هستم عین شما با تمام نیاز های شما و مثل شما ها اگر بخواهم به جایی برسم باید تلاش کنم.
می دانید ، من فقط جسم محدود دارم ، نه ذهن محدود.
فرق این دو از عرش است تا فرش.
بگذارید کامل برایتان توضیح دهم .
ممکن است کسی یک بند از یک انگشت پا نداشته باشد و او را از لحاظ ذهنی محدود در زندگی کرده باشد پس او معلول است ولی من و خیلی از دوستان من از این و آنِ محدودیت جسممان گذشتیم و شاید برایتان باورش سخت باشد که حتی دیگر اعتقادی به آن نداریم.
من باور دارم فرد دارای معلولیتی که شغل دارد دیگر معلول نیست چون نه تنها نیازمند نیست که مفید است. پس خیریه نزدم تا به گرفتن لقمه نانی راضی شان کنم که لحظه به لحظه‌ی زندگی‌ام به این گذشت که باور معلولیت را شده از ذهن یک فرد دارای محدودیت بدنی کم کنم.
باور کنید این ها را نگفتم تا خود را بزرگ کرده باشم که برعکس خواستم بندانید من هم آدم معمولی هستم مثل بقیه فقط شاید تفاوتی در باورم باشد. آن اینکه شاید نتوان با یک گل بهار آورد ولی واقعا می توان با یک گل بهار را به دیگران نشان داد.
تغییر نگرش از معلولیت به محدودیت تا انسان بودن از من و شما شروع می شود.
دوستدار شما: وحید رجبلو

T.me/vahidrajabloo1366

www.tgoop.com/vahidrajabloo1366/301

758 viewsMay 6, 2021 at 10:22

از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان نمی خواهم قدیسی باشم تا با شمایلی که خدا من رو آفریده ، آدم های سالم با دیدنم یادی از او کنند و شکری به جا بیاوردند و اگر دیگر خیلی خواستند انسانیت به خرج دهند کمی ترحم کلامی و لبخندهای از سر دلسوزی بزنند یا چیزی برایم کنار بگذارند که همیشه در حد یک قول انجام نشده باقی بماند.
ولی می دانید چیست؟
من هم همان اندازه که سهمی از فرشته و شیطان درون هر آدمیست از آنها سهم دارم . من نه قدیسم نه تندیسی که خدا برای افراد سالم خلق کرده تا موجبات شکرشان را فراهم کند.
من انسانی هستم عین شما با تمام نیاز های شما و مثل شما ها اگر بخواهم به جایی برسم باید تلاش کنم.
می دانید ، من فقط جسم محدود دارم ، نه ذهن محدود.
فرق این دو از عرش است تا فرش.
بگذارید کامل برایتان توضیح دهم .
ممکن است کسی یک بند از یک انگشت پا نداشته باشد و او را از لحاظ ذهنی محدود در زندگی کرده باشد پس او معلول است ولی من و خیلی از دوستان من از این و آنِ محدودیت جسممان گذشتیم و شاید برایتان باورش سخت باشد که حتی دیگر اعتقادی به آن نداریم.
من باور دارم فرد دارای معلولیتی که شغل دارد دیگر معلول نیست چون نه تنها نیازمند نیست که مفید است. پس خیریه نزدم تا به گرفتن لقمه نانی راضی شان کنم که لحظه به لحظه‌ی زندگی‌ام به این گذشت که باور معلولیت را شده از ذهن یک فرد دارای محدودیت بدنی کم کنم.
باور کنید این ها را نگفتم تا خود را بزرگ کرده باشم که برعکس خواستم بندانید من هم آدم معمولی هستم مثل بقیه فقط شاید تفاوتی در باورم باشد. آن اینکه شاید نتوان با یک گل بهار آورد ولی واقعا می توان با یک گل بهار را به دیگران نشان داد.
تغییر نگرش از معلولیت به محدودیت تا انسان بودن از من و شما شروع می شود.
دوستدار شما: وحید رجبلو

T.me/vahidrajabloo1366

BY Vahid rajabloo