«З людзей можна назваць Сакрата, чый прыклад натхняў не толькі стоікаў, але і кожнага смелага духам ва ўсе часы. Можна па-рознаму ставіцца да жыцця і вучэння гэтага чалавека; смерць яго лічыцца адной з самых найвялікшых падзей. Свет так уладкованы, што зноў і зноў забабоны і нізкія жарсці будуць прагнуць крыві, і трэба разумець, што гэта ніколі не зменіцца. Няхай аргументы і змяняюцца, але заўсёды глупства будзе склікаць свой суд. Спачатку да трыбуналу прыцягвалі тых, хто не паважаў багоў, затым тых, хто не прызнаваў дагматаў, і зараз ужо тых, хто грашыць супраць тэорый. Няма ніводнага вялікага слова, ніводнай высакароднай думкі, у імя якой не была б праліта кроў. Сакратычным ёсць веданне таго, што прысуд несапраўдны, прычым несапраўдны ў тым узвышаным сэнсе, які не залежыць ад чалавечых «за» і «супраць». Сапраўдны прысуд вядомы з самага пачатку: ён заключаецца ва ўзвялічванні ахвяры. Таму калі сучасныя грэкі даб'юцца перагляду вердыкту, то гэта стане не больш чым яшчэ адной бессэнсоўнай нататкай на палях сусветнай гісторыі, і гэта ў той самы час, калі кроў невінаватых льецца ракой. Гэтая цяжба доўжыцца вечна, і заўсёды знойдуцца пошлыя людзі, якія будуць у ім суддзямі, і сёння іх таксама можна сустрэць у кожным куце, у любым парламенце. Думка змяніць сітуацыю з даўніх часоў наведвае глупых людзей. Чалавечую веліч трэба заваёўваць зноў і зноў. Чалавек перамагае, адбіваючы напады пошласці ва ўласным сэрцы. У гэтым хаваецца сапраўдная існасць гісторыі, у сустрэчы чалавека з самім сабой, што значыць: са сваёй боскай сілай. Гэта трэба ведаць тым, хто жадае вывучаць гісторыю. Сакрат называў сваім дайманіёнам тое глыбокае месца, адкуль нейкі голас, які не карыстаецца словамі, раіў яму і накіроўваў яго. Гэта таксама можна назваць Лесам.
Што гэта значыць для сучасніка, калі ён пачне кіравацца прыкладамі тых, хто перамог смерць, прыкладамі багоў, герояў і мудрацоў? Гэта азначае для яго ўдзел у супраціве часу, і не толькі канкрэтнаму, але ўсякаму часу ўвогуле, а галоўная сіла любога часу - гэта страх. Усякі страх, да чаго б той ні ставіўся, у сваёй сутнасці ёсць страх смерці. Калі чалавеку ўдаецца адваяваць сабе гэтую прастору, тады ён будзе карыстацца свабодай і ў любой іншай галіне, якая кіруецца страхам. Тады ён разбурыць волатаў, чыя браня - жах. Менавіта так заўжды і паўтараецца ў гісторыі.»
«З людзей можна назваць Сакрата, чый прыклад натхняў не толькі стоікаў, але і кожнага смелага духам ва ўсе часы. Можна па-рознаму ставіцца да жыцця і вучэння гэтага чалавека; смерць яго лічыцца адной з самых найвялікшых падзей. Свет так уладкованы, што зноў і зноў забабоны і нізкія жарсці будуць прагнуць крыві, і трэба разумець, што гэта ніколі не зменіцца. Няхай аргументы і змяняюцца, але заўсёды глупства будзе склікаць свой суд. Спачатку да трыбуналу прыцягвалі тых, хто не паважаў багоў, затым тых, хто не прызнаваў дагматаў, і зараз ужо тых, хто грашыць супраць тэорый. Няма ніводнага вялікага слова, ніводнай высакароднай думкі, у імя якой не была б праліта кроў. Сакратычным ёсць веданне таго, што прысуд несапраўдны, прычым несапраўдны ў тым узвышаным сэнсе, які не залежыць ад чалавечых «за» і «супраць». Сапраўдны прысуд вядомы з самага пачатку: ён заключаецца ва ўзвялічванні ахвяры. Таму калі сучасныя грэкі даб'юцца перагляду вердыкту, то гэта стане не больш чым яшчэ адной бессэнсоўнай нататкай на палях сусветнай гісторыі, і гэта ў той самы час, калі кроў невінаватых льецца ракой. Гэтая цяжба доўжыцца вечна, і заўсёды знойдуцца пошлыя людзі, якія будуць у ім суддзямі, і сёння іх таксама можна сустрэць у кожным куце, у любым парламенце. Думка змяніць сітуацыю з даўніх часоў наведвае глупых людзей. Чалавечую веліч трэба заваёўваць зноў і зноў. Чалавек перамагае, адбіваючы напады пошласці ва ўласным сэрцы. У гэтым хаваецца сапраўдная існасць гісторыі, у сустрэчы чалавека з самім сабой, што значыць: са сваёй боскай сілай. Гэта трэба ведаць тым, хто жадае вывучаць гісторыю. Сакрат называў сваім дайманіёнам тое глыбокае месца, адкуль нейкі голас, які не карыстаецца словамі, раіў яму і накіроўваў яго. Гэта таксама можна назваць Лесам.
Што гэта значыць для сучасніка, калі ён пачне кіравацца прыкладамі тых, хто перамог смерць, прыкладамі багоў, герояў і мудрацоў? Гэта азначае для яго ўдзел у супраціве часу, і не толькі канкрэтнаму, але ўсякаму часу ўвогуле, а галоўная сіла любога часу - гэта страх. Усякі страх, да чаго б той ні ставіўся, у сваёй сутнасці ёсць страх смерці. Калі чалавеку ўдаецца адваяваць сабе гэтую прастору, тады ён будзе карыстацца свабодай і ў любой іншай галіне, якая кіруецца страхам. Тады ён разбурыць волатаў, чыя браня - жах. Менавіта так заўжды і паўтараецца ў гісторыі.»
Avoid compound hashtags that consist of several words. If you have a hashtag like #marketingnewsinusa, split it into smaller hashtags: “#marketing, #news, #usa. Matt Hussey, editorial director of NEAR Protocol (and former editor-in-chief of Decrypt) responded to the news of the Telegram group with “#meIRL.” Among the requests, the Brazilian electoral Court wanted to know if they could obtain data on the origins of malicious content posted on the platform. According to the TSE, this would enable the authorities to track false content and identify the user responsible for publishing it in the first place. The optimal dimension of the avatar on Telegram is 512px by 512px, and it’s recommended to use PNG format to deliver an unpixelated avatar. It’s yet another bloodbath on Satoshi Street. As of press time, Bitcoin (BTC) and the broader cryptocurrency market have corrected another 10 percent amid a massive sell-off. Ethereum (EHT) is down a staggering 15 percent moving close to $1,000, down more than 42 percent on the weekly chart.
from us
