tgoop.com/vinesh_ir/4263
Last Update:
#نقد🍃
ارنست همینگوی در جشن بیکرانش، پاریسی را روایت میکند که به اندازهی خود او حضور معناداری دارد. رابطهی پاریس و همینگوی در این کتاب چنان درهمتنیده است که گویی هر دو شخصیتهای اصلی یک روایت پرشور و اشتیاقند. آنها روایتگر نسل گمشدگان شگفتانگیزی هستند که ملالزده از جنگ در دههی بیست پا به پاریس گذاشتند، پناه جستند و تن و روح را سپردند به دستان شهری بسیار بخشنده.
پاریس آن روزگار سرشار از شگفتی بود؛ قدم زدن در کوچهی کاردینال لوموئن و بولوار سن ژرمن، دیدار نویسندگان و روشنفکران در باغچهی لیلا، بوی وسوسهانگیز قهوه در کافهها، طعم شراب سفید، مزهی ترد ماهی گوژون و نانهای تازه، و البته خیس شدن در زیر رگبار بارانی که اغلب بیموقع میبارید.
برای آنهایی که میخواستند جهان تیره و کثیف بعد از جنگ را پشت سر بگذارند، پاریس آن روزگار بسیار روشن بود و بیپایان.
🖊متن کامل نقد آرزو حسینی بر کتاب «پاریس، جشن بیکران» را در لینک زیر بخوانید.
https://vinesh.ir/پاریس-روشن-و-بی-پایان-همینگوی/
BY Vinesh.ir
Share with your friend now:
tgoop.com/vinesh_ir/4263