( این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار )

محفلِ شعر و مشاعره‌ی #شوکران_شعر.

اینجا لحظاتت رنگ دیگری می‌گیرد.


@shokaran3

#فردوسی


جهان چون شما دید و بیند بسی
نخواهد شدن رام با هر کسی



@vir486

#طغرای_مشهدی


آشیان و پر پرواز و گل و دانه و آب
همه را داد به ما چرخ، ولی در قفسی



@vir486

( این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار )

محفلِ شعر و مشاعره‌ی #شوکران_شعر.

اینجا لحظاتت رنگ دیگری می‌گیرد.


@shokaran3

عزیزانی که اهل شعر و مشاعره هستند کانال #شوکران_شعر رو از دست ندهید.

انتخاب و گزینش تک‌بیت‌های ناب.

👆👆👆👆👆👆👆👆

سرو سایه‌فکن
#اسلامی_ندوشن

ایرانیانِ باستانی به تناوبِ روزگارِ خوش و نا‌خوش معتقد بوده‌اند. یک دوره‌ی گشایش می‌توانست تنگی به دنبال بیاورد و از نو گشایش.
شاید توجیهش آن باشد که زندگیِ آسوده، تنبلی و غفلت می‌آورد و منجر به انقراض و زبونی می‌شود؛ در مقابل، تحمّلِ عُسرت جامعه را آماده‌ی تلاش و چاره‌جویی می‌کند. در زندگیِ تمدّن‌ها و حکومت‌ها این وضع دیده شده است. البتّه بعضی ملّت‌ها چنان در مذلّت و تَدَنّی غرق می‌شوند که نیروی ادامه‌ی حیات از آنها سلب می‌گردد، چون عاد و ثمود و آشور و ده‌ها قوم دیگر که یا به کلّی مضمحل شدند و یا تغییر ماهیّت دادند.
   "چنین است کارِ سپهرِ بلند
    گهی شاد دارد گهی مُستمند"


               @vir486

#مولانا


ای دل تو دمی مطیع سبحان نشدی
وز کار بدت هیچ پشیمان نشدی

صوفی و فقیه و زاهد و دانشمند
این جمله شدی ولی مسلمان نشدی




@vir486

#غلط_ننویسیم


کلمه‌هایی از نوع: داوود، کاووس و مانند آن‌ها که با اشباع تلفّظ می‌شود در کتابت با دو «واو» یکی نماینده‌ی صامت و دیگری نماینده‌ی مصوّت بلند نوشته می‌شود، مانند:

بنویسیم          ننویسیم

کاووس           کاوس
طاووس          طاوس
چاووش          چاوش
وول خوردن    ول خوردن


کانال ادبی ویر

@vir486

#فردوسی


بزرگی سراسر به گفتار نیست
دو صد گفته چون نیم کردار نیست


کانال ادبی ویر

@vir486

#فریدون_مشیری


شبی دور از تو « اما با تو » تا صبح
در آن دورانِ شیرین ره سپردم

تو را با خود به آنجاها که یک عمر
غمت جانِ مرا می‌برد بردم

هزاران بار دستت را به گرمی
به روی سینه ی تنگم فشردم

وفاهای تو را یک یک ستودم
خطاهای تو را ده ده شمردم

زحد بگذشت چون خودکامگی‌هات
صفای خویش را افسوس خوردم

به چشم خویشتن دیدی در این عشق
تو در من زیستی من در تو مُردم


کانال ادبی ویر


@vir486

شهسوار در غزل حافظ کیست؟
معشوق یا ممدوح؟

((شهسوارِ من که مه آیینه‌دار روی اوست
تاجِ خورشیدِ بلندش خاک نعلِ مرکب است))
**
((تو خود چه لعبتی ای شهسوارِ شیرین‌کار
که توسنی چو فلک رامِ تازیانه‌ی توست))

کُنیه‌ی شاه‌شجاع ابوالفوارس است و شهسوار بهترین ترجمه‌ی معنوی آن است به فارسی. به قرینه‌ی مذکور و قرینه‌ی ستودن ممدوح بصفت حُسن و جمال می‌توان گفت که غزل درباره‌ی شاه شجاع است زیرا بطوریکه مورخین نوشته‌اند شاه شجاع صاحب جمال و خوش سیما بوده خودش هم بطوریکه از دیوانش بر‌می‌آید خود را به صفت زیبایی می‌ستاید.


تاریخ عصر حافظ
#دکتر_قاسم_غنی
ج اول

کانال ادبی ویر

@vir486

#طغرای_مشهدی


در کوچه‌ی زنجیر به خاکم بسپارید
روزی که بمیرم ز غم سلسله‌مویی


کانال ادبی ویر

@vir486

#غلط_ننویسیم


بازرسین

واژهٔ بازرس فارسی است و جمع بستن آن با «ین»، علامت جمع عربی در حالت نصب و جر، غلط است. به‌جای آن باید گفت: بازرسان.



کانال ادبی ویر

@vir486

#فردوسی

نیابد کسی چاره از چنگِ مرگ
چو بادِ خزان است و ما، همچو برگ



کانال ادبی ویر


@vir486

درود دوستان. جهت تبلیغ و تبادل در دو کانال «شعر پارسی» و «ویر (از رودکی تا نیما)» می‌توانید با آیدی زیر در ارتباط باشید:

@Rodin66
@Rodin66

#عبید_زاکانی


ساقيا باز خرابيم بده جامی چند
پخته‌ای چند فرو ريز به ما خامی چند

صوفی و گوشه‌ی محراب و نکونامی و زرق
ما و ميخانه و دردی‌کش و بدنامی چند

باده پيش آر که بر طرف چمن خوش باشد
مطربی چند و گلی چند و گل‌اندامی چند

چشم و لب پيش من آور چو رسد باده به من
تا بود نیقل مرا شِکر و بادامی چند

باده در خانه اگر نيست برای دل ما
رنجه شو تا در ميخانه بنِه گامی چند

در بهای مي گلگون اگرت زر نبود
خرقه‌ی ما به گرو کن بستان جامی چند

ذکر سجاده و تسبيح رها کن چو عبيد
نشوی صيد بدين دانه بنه دامی چند


کانال ادبی ویر

@vir486