✒بدون روتوش ⚖

3️⃣
۱۴۰۱/۰۳/۲۳
۱۴۰۰/۰۳/۲۳
"من هر آنچه را خودم درست، ضروری،  شایسته، نافع ، موثر و قابل و ... بدانم و ارزیابی کنم ، چونان تکلیفی خود پنداشته بر گُرده خود مستقر می دانم و لذا حتماً معمول خواهم داشت  و اَحدی در جایگاهی و مرتبتی قرار ندارد تا به من بگوید چه بایدی را مکلفم تا عامل گردم "
  این قاعده فاقد استثناء که چون مریضی و عیب و علتی در من ابتداء  بروز و ظهور یافت و سپس تثبیت گردید و در ادامه بالا و بالا گرفت تا جایی که در من عود کرد با خود عوارضی در پی داشت و اَهَم چنین عوارضی که از قضا خطرناک ترین شان هم بود ، گرفتار آمدنم در کلافی  بود.
این کلاف بی سر و ته و در هم پیچیده چه نام دارد؟
سپندینه پنداری / تقدیس/ پاکیزه دانی/بِهگَردشِرُفتَن
و اما سرآخر.
امروز دوشنبه  ۲۳ خرداد ۱۴۰۱ خورشیدی  است.
سال پیش یعنی سال ۱۴۰۰ در چنین روزی ما بعد قریب به سه سال از زندان جور و ستم موقتاً رها شدم.
زندان موقعیت و تحمیلی فی نفسه  نامطبوع و ظالمانه است. من هرگز در پی زندان نبودم و نیستم و این زندان و متولیان عاشق و وآله و شیدای زندان هستند که در پی من و امثال من بوده و هستند.
البته که بابت آنچه از ۲۹ آبان ۱۳۹۷ تا ۲۳ خرداد ۱۴۰۰ بر من و به تبع خانواده و دوستانم و همکارانم  رفت و همچنان نیز رفتنی دوباره محتمل است،نه تنها شرمسار نیستم که از قضا مایه مفاخرت و مُکاسات من است.
مع الوصف اجازه می خواهم جسارت کنم و بر خلاف عادت مألوف که تلاش کرده ام تا از درِ خود ستایی هرگز وارد نشوم، لیکن گمانم این است که اگر محملی استثنایی برای شِکَر خوردن روا باشد، آن محمل همینجا است.
" زندان جای امثال من نیست و از وقتی که موقتاً رهایی یافتم ، علی الدوام در فکر نازنین زنان و نازنین مردانی هستم که بسیار بیش و پیش از من با زندان جور و ستم و ظلم ،نسبتی ندارند و اما فکر کنم اگر فقط یک حُسن را بتوان به عنوان توفیق اجباری برای زندان جور و ستم احصاء کرد ، آن حُسن یگانه قطعاً این است که من در مورخه ۲۹ آبان ۱۳۹۷ خورشیدی، همان کسی بودم که پیشتر در بالا عرض کردم، "باید" در زندگی ام بی معنا بود ،مگر بایدی که خودم برای خودم تکلیف می کردم و اما در مورخه مورد اشاره مقرر شد تا سوای مطلقاً بر حق بودنم در نسبت با حکومت جمهوری اسلامی ، بالغ بر هزار روز را زیر "بایدی" که بهانه اش سَلم و صلاحِ مردمم و سرزمینم بود،تاب بیاورم و به لطف خدای خودم ، تاب آوردم و از برای ادامه اش هم با افتخاری توام با عشق کاملاً مهیا و راست قامتم"
یاحق
حقِ ما هر چه گوید جایِ هیچ اکراه نیست
در طریقت هر چه پیشِ سالک آید خیرِ اوست
#زندانیان_سیاسی
https://www.instagram.com/p/Ceug2ybKVeI/?igshid=MDJmNzVkMjY=

www.tgoop.com/withoutretouch/11496

1.8K viewsAmirsalar Davoudi, Jun 13, 2022 at 02:08

3️⃣
۱۴۰۱/۰۳/۲۳
۱۴۰۰/۰۳/۲۳
"من هر آنچه را خودم درست، ضروری،  شایسته، نافع ، موثر و قابل و ... بدانم و ارزیابی کنم ، چونان تکلیفی خود پنداشته بر گُرده خود مستقر می دانم و لذا حتماً معمول خواهم داشت  و اَحدی در جایگاهی و مرتبتی قرار ندارد تا به من بگوید چه بایدی را مکلفم تا عامل گردم "
  این قاعده فاقد استثناء که چون مریضی و عیب و علتی در من ابتداء  بروز و ظهور یافت و سپس تثبیت گردید و در ادامه بالا و بالا گرفت تا جایی که در من عود کرد با خود عوارضی در پی داشت و اَهَم چنین عوارضی که از قضا خطرناک ترین شان هم بود ، گرفتار آمدنم در کلافی  بود.
این کلاف بی سر و ته و در هم پیچیده چه نام دارد؟
سپندینه پنداری / تقدیس/ پاکیزه دانی/بِهگَردشِرُفتَن
و اما سرآخر.
امروز دوشنبه  ۲۳ خرداد ۱۴۰۱ خورشیدی  است.
سال پیش یعنی سال ۱۴۰۰ در چنین روزی ما بعد قریب به سه سال از زندان جور و ستم موقتاً رها شدم.
زندان موقعیت و تحمیلی فی نفسه  نامطبوع و ظالمانه است. من هرگز در پی زندان نبودم و نیستم و این زندان و متولیان عاشق و وآله و شیدای زندان هستند که در پی من و امثال من بوده و هستند.
البته که بابت آنچه از ۲۹ آبان ۱۳۹۷ تا ۲۳ خرداد ۱۴۰۰ بر من و به تبع خانواده و دوستانم و همکارانم  رفت و همچنان نیز رفتنی دوباره محتمل است،نه تنها شرمسار نیستم که از قضا مایه مفاخرت و مُکاسات من است.
مع الوصف اجازه می خواهم جسارت کنم و بر خلاف عادت مألوف که تلاش کرده ام تا از درِ خود ستایی هرگز وارد نشوم، لیکن گمانم این است که اگر محملی استثنایی برای شِکَر خوردن روا باشد، آن محمل همینجا است.
" زندان جای امثال من نیست و از وقتی که موقتاً رهایی یافتم ، علی الدوام در فکر نازنین زنان و نازنین مردانی هستم که بسیار بیش و پیش از من با زندان جور و ستم و ظلم ،نسبتی ندارند و اما فکر کنم اگر فقط یک حُسن را بتوان به عنوان توفیق اجباری برای زندان جور و ستم احصاء کرد ، آن حُسن یگانه قطعاً این است که من در مورخه ۲۹ آبان ۱۳۹۷ خورشیدی، همان کسی بودم که پیشتر در بالا عرض کردم، "باید" در زندگی ام بی معنا بود ،مگر بایدی که خودم برای خودم تکلیف می کردم و اما در مورخه مورد اشاره مقرر شد تا سوای مطلقاً بر حق بودنم در نسبت با حکومت جمهوری اسلامی ، بالغ بر هزار روز را زیر "بایدی" که بهانه اش سَلم و صلاحِ مردمم و سرزمینم بود،تاب بیاورم و به لطف خدای خودم ، تاب آوردم و از برای ادامه اش هم با افتخاری توام با عشق کاملاً مهیا و راست قامتم"
یاحق
حقِ ما هر چه گوید جایِ هیچ اکراه نیست
در طریقت هر چه پیشِ سالک آید خیرِ اوست
#زندانیان_سیاسی
https://www.instagram.com/p/Ceug2ybKVeI/?igshid=MDJmNzVkMjY=

BY ✒بدون روتوش ⚖