tgoop.com/yaddashthayesiah/550
Last Update:
۳
در پایان و در راستای بحثی که کردم، اشاره‌ای می‌کنم به اهمیت موسیقی ایرانی. آموزش و ترویج موسیقی ایرانی دستکم از دو جهت بسیار مهم است. نخست این که موسیقی ایرانی نوعی رپرتوار ملی است که در آن شما ردپای اکثر اقوام و خرده‌فرهنگ‌های ایرانی را می‌بینید. از طریق موسیقی ایرانی فرد ایرانی، بزرگسال و خردسال، می‌تواند رابطه‌ای ژر‌فتر با گذشته فرهنگی و هویت ملی خود داشته باشد. موسیقی ایرانی از این جهت در نظم سیاسی ایده‌آل می‌بایست جایگاه مهمی داشته باشد. آموزش موسیقیایی کودکان می‌تواند آنان را به شهروندان بهتری برای ایرانشهر بدل کند. از سوی دیگر خویشاوندی موسیقی ایرانی با موسیقی عربی و ترکی موجب درک ژرفتری از خویشاوندی ایران با فرهنگ‌های همسایه می‌شود. دوم این که موسیقی ایرانی اصولاً اثری پالایش‌گر (کاتارسیس) دارد. این موسیقی چه در حالات عرفانی و چه در حالت‌های بزمی‌اش، پالایش‌گر است. موسیقی ایرانی موجب نظم درون می‌شود و شهود زیبایی‌شناسانه فرد را تقویت می‌کند. این البته ویژگی عمومی همه موسیقی‌هایی است که «سنتی» خوانده می‌شوند. مثلاً موسیقی هندی نیز چنین است. درک موسیقی ایرانی می‌تواند مقدمه‌ای برای شناخت انواع دیگری از موسیقی‌های خویشاوند یا نزدیک به موسیقی ایرانی نیز باشد. در واقع شناخت موسیقی ایرانی هم ما را به درک ژرفتری از میراث خودمان می‌رساند و هم می‌تواند تخته‌پرشی باشد برای درک سنت‌های دیگر موسیقی، برای مواجهه با فرهنگ‌های دیگر، اما از جایگاهی «ایرانی».
BY یادداشت‌های دفتر سیاه
Share with your friend now:
tgoop.com/yaddashthayesiah/550